Gibson του 2015, όσο και να την λατρεύω σαν μάρκα, δεν αγόραζα. Από που να ξεκινήσω και πού να τελειώσω; Από το εμετικό logo, το ολόγραμμα-αυτοκόλλητο πίσω από το headstock, την πιο πλατιά ταστιέρα (που αλλοιώνει ξεκάθαρα την ταυτότητα του οργάνου);
Και δεν βάζω καν στα αρνητικά τα αυτόματα κλειδιά κουρδίσματος, τα οποία είναι μια ουσιαστική καινοτομία που έχει ξεκάθαρα προτερήματα και που, στην τελική, είναι κάτι που αν δεν αρέσει στον ιδιοκτήτη "διορθώνεται" πανεύκολα.
Είτε πιο παλιά χρονιά για εμένα, είτε μεταγενέστερη. Η αγορά τους το έδωσε το μήνυμα. Με χαρά θα πλήρωνα / πληρώσω και περισσότερα, αλλά για τη "σωστή"
Gibson. "Σωστή" για εμένα, έτσι;