Τελικά είναι φαιδροί όσοι παίζουν mainstream pop;

[LK]

Spandau Ballet , Curiosity Killed The Cat, Tears for Fears, Terence Trent D'arby, Arcadia, Duran Duran,…….H Pop στα 80’ς και 90’ς  ήταν υπέροχη.

 

[Superfunk]

Νομιζω οτι εχουμε μπερδευτει λιγακι και ΔΕΝ εχουμε απαντησει στο ΑΚΡΙΒΕΣ ερωτημα του νηματος... ;D

Το παραθετω κΣανα λοιπον μια και ξαναβλεποντας το καταλαβα οτι και ΕΓΩ δεν απαντησα σωστα... ;D

Τελικά είναι φαιδροί όσοι παίζουν mainstream pop;

Ποιος ανθρωπος ειναι ΦΑΙΔΡΟΣ?

Συμφωνα με το λεξικο αυτος

      φαιδρός -ή -ό [feδrós] Ε1 : 1. που προκαλεί θυμηδία, που στερείται σοβαρότητας, γελοίος, αστείος.

Μπορει λοιπον ενας πολυ ταλαντουχος,σπουδαγμενος,αψογα τεχνικα καταρτησμενος και ικανος μουσικος να γινει ΦΑΙΔΡΟΣ καλλιτεχνης δηλ. το ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ της ΕΡΓΑΣΙΑΣ του να ειναι ΦΑΙΔΡΟ?

Φυσικα και μπορει.

παρτε εδω μνημειο ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΑΣ,ΚΙΤΣ και ΚΑΚΟΓΟΥΣΤΙΑΣ απο εναν ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ  (τον μεγαλυτερο μουσικο που εζησε ποτε in my book)





Αρα με βαση τα ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ τα οποια ΠΟΤΕ δεν κανουν  λαθος  ;D  μπορει ανετα ενας ΦΑΙΔΡΟΣ καλλιτεχνης που το ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ της ΕΡΓΑΣΙΑΣ του να ειναι ΦΑΙΔΡΟ να ειναι πολυ ταλαντουχος,σπουδαγμενος,αψογα τεχνικα καταρτησμενος και ικανος μουσικος

 

[lgbesios]

Α!!! και αυτό.

Για το Malmsteen, ο άνθρωπος άλλαξε την ιστορία της κιθάρας, και της μουσικής γενικότερα.

Με  τίτοτα!!!

 

[Superfunk]

Ενταξει την "ιστορια" της κιθαρας την "αλλαξε"...καπως με την εννοια του οτι ηταν ο πρωτος shredder και τον ακολουθησαν (δυστυχως  ;D) πολλοι αλλοι  ,την ιστορια της μουσικης ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΜΜΙΑ φυσικα.

 

[Sami Amiris]

Παραθέτω  την άποψη του trolley

Α) γιατί συμφωνώ  μαζί του 

Β) ρε  sami μήπως είσαι  άδικος …μήπως  τελικά  δεν διαφωνείς και τόσο.

Όσο  για το  malmsteen,….  κολοκυθόπιτα  ….(τουλάχιστον ως ακροατές)  ,όπως  και για την Lady

Η διαφωνία μου είναι επί της αρχής, όχι εφ'όλης της ύλης. Το διευκρίνησα αυτό. Δεν τον έβγαλα άχρηστο τον άνθρωπο, ούτε διαφώνησα με την ύπαρξή του ή τον υποβίβασα. Αντιθέτως, θεωρώ ότι θα μπορούσε να κάνει εξαιρετικό διάλογο, αρκεί να προσέξει κάποια θέματα, που κατά τα φαινόμενα έχουν να κάνουν με τις ιδιοπαθείς ελληνικές συνθήκες, για τις οποίες σαφώς δεν ευθύνεται ούτε αυτός, ούτε και εμείς άλλωστε (λέμε τώρα). Απλώς διαφώνησα με τον τρόπο που φάνηκε ότι σκεφτόταν από τα γραφόμενά του. Από κει και πέρα, δημοκρατία έχουμε, δεν στηλιτεύουμε κανέναν.

Πέραν αυτού, διαφωνώ στο ότι η Pop δεν επιδέχεται μουσικολογικής ανάλυσης, απλούστατα διότι έχω υπόψιν μου δεκάδες μουσικολογικά βιβλία και άρθρα που την αναλύουν! Όπως άλλωστε υπάρχουν και δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες βιβλία που πραγματεύονται τις φωτό γάμων, που στα σωστά χέρια μπορεί ακόμη και να είναι ή λέγεται τέχνη - μετά τον Βέλγο, αρχίζω και γίνομαι φειδωλός με το χαρακτηρισμό, μην τυχόν και βγει καμία φωτό και μας βγάλει off...

 

[theoctapus]

Πάντως αν νομίζετε πως είναι ευκολο να κάνεις όνομα παγκόσμιας εμβέλειας φορώντας φορέματα από μπριζόλες, είστε γελασμένοι. Κι αυτό ένα είδος τέχνης είναι, περίεργο, δυσκολοχώνευτο, εύκολα μισητό, θορυβώδες, ακατανόητο, αλλά είδος τέχνης παρόλ' αυτά. Δεν σχετίζεται με την μουσική .προφανώς. Μην χρησιμοποιείτε τους εαυτούς σας σαν μέτρο σύγκρισης. Κάτι που εμείς δεν καταλαβαίνουμε μπορεί να σημαίνει πολλά πράγματα για κάποιον άλλο. Είναι προιόν; Ναι. Είναι mainstream; Ναί. Έχουν πεσει άπειρα χρήματα; Ναι. Εε και;

Κατά τ' άλλα, Όσοι παίζουν mainstream δεν είναι απαραίτητα φαιδροί. Πόσοι έχετε μουρμουρήσει, σιγοτραγουδήσει pop τραγούδια κατά καιρούς; Όλοι. Επίσης ούτε όσοι είναι φαιδροί παίζουν mainstream. Τα παραδείγματα άπειρα σε όλα τα είδη της μουσικής.

Και φυσικά για να μπορείς να μπείς στο club των σούπερ διάσημων καλλιτεχνών πρέπει οπωσδήποτε να έχεις ταλέντο, και μεγάλο μάλιστα. Στην Αμερική είναι πολύ εύκολο να βρείς μεγάλα μουσικά ταλέντα. Αφού υπάρχει τέτοια προσφορά οι εταιρίες που θα ρίξουν εκατομμύρια μπορούν να επιλέξουν ακριβώς αυτό που θέλουν και δεν υπάρχει κανένας λόγος να ψωνίσουν απ' το πανέρι της λαικής.

Για τον Malmsteen. Ο άνθρωπος άλλαξε αυτούς που ήταν "ανοιχτοί" στην μουσική του. Για τους υπόλοιπους που δεν ενδιαφέρονται, και είναι πολλοί αυτοί, δεν άλλαξε τίποτα. Μπορούμε να τον παραδεχτούμε γενικά αλλά ακόμα κι αυτός είχε ένα περιορισμένο πεδίο επιρροής, όπως όλοι οι καλλιτέχνες. Και εννοώ ΟΛΟΙ.

 

[Superfunk]

Ο Trolley αναφερεται προφανως στο ΣΥΝΟΛΙΚΟ πακετο αυτου που ονομαζουμε "pop".

Και καλα κανει μια και pop ΔΕΝ ειναι μονο η μουσικη.

Ειναι και ΠΟΛΛΑ αλλα δηλ. το marketing (και ολα αυτα που συνεπαγεται δηλ. η δημιουργια "μυθου","branding","loyalty" κτλ.),το STYLING & PACKAGING του προϊοντος (δηλ. του καλλιτεχνη) κτλ.

Το ιδιο συμβαινει με ΟΛΕΣ τις μουσικες (και το ROCK ειναι ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ παρακλαδι της ποπ και δεν διαφερει σε ΤΙΠΟΤΑ απο αυτην απλα εχει αλλο styling & packaging απο την mainstream pop αλλα ακολουθει και αυτο ΑΚΡΙΒΩΣ τους ιδιους κανονες marketing)

Το ιδιο βεβαια συμβαινει με ΟΛΕΣ τις μουσικες απλα στην pop το marketing και τα υπολοιπα που αναφερω παραπανω παιζουν ΤΕΡΑΣΤΙΟ ρολο....για αυτο αλλωστε και ΕΜΠΟΡΙΚΑ αυτη η μουσικη ειναι η πλεον επιτυχημενη.

Στο τελος της ημερας η pop μουσικη ειναι ακομα ενα commodity (συνεισφερει σημαντικα στο ΑΕΠ μιας χωρας οπως η Μ.Βρεττανια π.χ) και ως τετοιο θα πρεπει να αντιμετωπιζεται.

 

[Sami Amiris]

Συγνώμη, αλλά για τον Malmsteen δεν κρίνετε ούτε εσείς ούτε εγώ αυτό το θέμα. Ολόκληρες σειρές από δίσκους, εταιρίες και περιοδικά προσανατολίστηκαν στο στυλ που λάνσαρε ο Malmsteen. Nα θυμίσω, Guitar Player επι10+χρόνια, Mike Varney, άπειρες κυκλοφορίες neoclassical δίσκων;

Το ότι δεν επέζησε ως κίνημα, και δικαίως κατά τη γνώμη μου - αλλά μόνον έτσι, ως γνώμη! - είναι θέμα που επιλήφθηκε η ιστορία. Αλλά υπήρξε στροφή της όλης μουσικής βιομηχανίας περί της κιθάρας, όταν βγήκε. Και η κιθάρα ως ήχος και ως τεχνικό επίπεδο και ως guitar lines που περιμένει κάποιος να ακούσει σήμερα έχει αλλάξει, σε μεγάλο βαθμό εξαιτίας του. Οπότε ναι, και την μουσική άλλαξε. Όταν αλλάξεις την ιστορία ενός οργάνου που είναι δημοφιλές, αλλάζεις και τη συνολική μουσική ιστορία. Όχι όπως οι Bach, Beethoven,  Scriabin, Penderecki, Ligeti, Scelsi, Saariaho, Sciarinno  κτλ, ούτε όπως οι αντίστοιχοι τζαζίστες, που είχαν καθολική άποψη για νέο ήχο ανεξαρτήτως οργάνου. Αλλά οπωσδήποτε αλλάζει την εικόνα ενός οργάνου, και άρα και την ιστορία του, και αναγκαστικά, λόγω συγγενείας, και τις συγγενικές με αυτό μουσικές. Δεν μπορείς να ξεφύγεις από αυτό.

Κανείς δε γουστάρει τον Czerny, αλλά δε σημαίνει ότι δεν άλλαξε, μόνο και μόνο λόγω της παιδαγωγικής του προσέγγισης, την ιστορία του πιάνου. Την άλλαξε, και εντελώς μάλιστα.

Από την άλλη πλευρά βέβαια, ούτε το στυλ του Art Tatum δεν επέζησε, αλλά για εντελώς άλλους λόγους, λόγω εντελώς ασύμμετρων τεχνικών δυσκολιών και τεραστίων χεριών του. Αλλιώς πιστεύω ότι θα είχε επιζήσει. Αλλά πάλι η γνώμη μου είναι, δεν είναι Βίβλος ή συναφές σύγγραμμα.

 

[theoctapus]

Συγνώμη, αλλά για τον Malmsteen δεν κρίνετε ούτε εσείς ούτε εγώ αυτό το θέμα. Ολόκληρες σειρές από δίσκους, εταιρίες και περιοδικά προσανατολίστηκαν στο στυλ που λάνσαρε ο Malmsteen.

Κι άλλες τόσες, and then some, δεν προσανατολίστηκαν. Τι πάει να πει αυτό; Τίποτα. Ο Malmsteen ήταν ένας επιδραστικός μουσικός, περισσότερο απ' τον μέσο όρο, στον ευρύτερο χώρο του hard rock/metal μέχρι ενός σημείου. Ένα μεγάλο κομμάτι όμως του εν λόγω είδους έμεινε ανεπηρέαστο.

Nα θυμίσω, Guitar Player επι10+χρόνια, Mike Varney, άπειρες κυκλοφορίες neoclassical δίσκων;

Εε και (ξανά);

Οπότε ναι, και την μουσική άλλαξε.

Οπότε όχι, η μουσική δεν άλλαξε. Άλλαξε ένα πολύ συγκεκριμένο κομμάτι αυτής. Μαγκιά του και μπράβο του του Malmsteen.

Όταν αλλάξεις την ιστορία ενός οργάνου που είναι δημοφιλές, αλλάζεις και τη συνολική μουσική ιστορία.

Καταρχάς δεν άλλαξε συνολικά την ιστορία της ηλ. κιθάρας. Επηρέασε μέχρι ενός σημείου (επαναλαμβάνομαι το ξέρω). Αλλά ακόμα κι έτσι να ήταν, αυτό που λες είναι πιο πολύ μια φιλοσοφική ερμηνεία παρά μια προσπάθεια αποτύπωσης της μουσικής ιστορίας στο σύνολό της. Η μουσική ιστορία είναι κάτι τόσο ευρύ και τόσο βαθύ που το να υποστηρίζουμε πως ένας μουσικός κατάφερε μόνος του να την κλυδωνήσει είναι το λιγότερο υπερβολή.

 

[Sami Amiris]

Καταρχάς δεν άλλαξε συνολικά την ιστορία της ηλ. κιθάρας. Επηρέασε μέχρι ενός σημείου (επαναλαμβάνομαι το ξέρω). Αλλά ακόμα κι έτσι να ήταν, αυτό που λες είναι πιο πολύ μια φιλοσοφική ερμηνεία παρά μια προσπάθεια αποτύπωσης της μουσικής ιστορίας στο σύνολό της. Η μουσική ιστορία είναι κάτι τόσο ευρύ και τόσο βαθύ που το να υποστηρίζουμε πως ένας μουσικός κατάφερε μόνος του να την κλυδωνήσει είναι το λιγότερο υπερβολή.

Αυτό σίγουρα δεν ισχύει. Να αναφέρω μερικά απλά ονόματα: Αrt Tatum. John Coltrane. Miles Davis για τη jazz. Πολλά για την κλασσική. Κτλ. Φυσικά και μπορεί ένας μουσικός μόνος του να κλυδωνήσει τη μουσική, και έχει γίνει πολλές φορές.

 

[Sami Amiris]

Κατά τα άλλα που λες, διαφωνώ κάθετα. Άρα, μάλλον θα συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε. Και αυτό δεκτό.

 

[Jazzjoker]

Παίδες, αν και ο Malmsteen σίγουρα δεν είναι το θέμα εδώ, ο Sami έχει δίκιο. Από ένα χρονικό σημείο και πέρα, έναν καλλιτέχνη τον κρίνει η ιστορία. Τον Malmsteen τον έχει κρίνει και του έχει δώσει τη θέση του. Εγώ δε θέλω ούτε να τον βλέπω, ούτε να τον ακούω. Θεωρώ ότι είναι η επιτομή της κιτς φιγούρας (φιγούρα και με τις δύο έννοιες) αλλά εγώ είμαι ένας μουσικός που ζήτημα είναι αν με ξέρει η μάνα μου και τον Malmsteen τον ξέρει όλος σχεδόν ο κόσμος εδώ και τρεις δεκαετίες. Ε, μάλλον κάτι θα πρέπει να μου λέει αυτό.

 

[mauromouris]

Αν και δεν χρειάζεται να κολλήσει το θρεντ στον Malmsteen, παραθέτω το παρακάτω από το οποίο αντιλαμβανόμαστε ότι ο υπόλοιπος κόσμος πιθανόν να έχει διαφορετική άποψη από κάποιων συμμετεχόντων στο noiz (συμπεριλαμβανομένου και εμού) 

Guitar legend Yngwie Malmsteen has been honored many times in many ways. He has won many awards, been on the cover of hundreds of guitar magazines, and been included as one of the 10 Greatest Electrical Guitar Players in Time Magazine. He also has his handprints in Hollywood's RockWalk - a sidewalk dedicated to artists who have made a significant impact on the evolution of music

http://blog.graphtech.com/yngwie-malmsteen-recognized-for-his-contributions-to-music

 

[mauromouris]

Παίδες, αν και ο Malmsteen σίγουρα δεν είναι το θέμα εδώ, ο Sami έχει δίκιο. Από ένα χρονικό σημείο και πέρα, έναν καλλιτέχνη τον κρίνει η ιστορία. Τον Malmsteen τον έχει κρίνει και του έχει δώσει τη θέση του. Εγώ δε θέλω ούτε να τον βλέπω, ούτε να τον ακούω. Θεωρώ ότι είναι η επιτομή της κιτς φιγούρας (φιγούρα και με τις δύο έννοιες) αλλά εγώ είμαι ένας μουσικός που ζήτημα είναι αν με ξέρει η μάνα μου και τον Malmsteen τον ξέρει όλος σχεδόν ο κόσμος εδώ και τρεις δεκαετίες. Ε, μάλλον κάτι θα πρέπει να μου λέει αυτό.

ο ίδιος έχει πει
"I've probably made more mistakes than anybody. But I don't dwell on them. I don't expect people to understand me, because I'm pretty complex, and I think outside the box with everything I do. I've always taken the un-traveled path. Obviously, people have their opinions, but I can't get too wrapped up in that, because I know what I can do, and I know what kind of person I am. And I have no control over what anybody says about me. Back in Sweden, I'm 'Mr. Personality' in the tabloids. But, obviously, I can't take that seriously. I know in my heart that if I do the absolute best I can do, maybe ten years from now, people may turn around and say, 'He wasn't that bad."

 

[theoctapus]

Μάλλον δεν έχει γίνει κατανοητό τι ακριβώς σημαίνει μουσική ιστορία. Μουσική ιστορία είναι και τα ρεμπέτικα της δεκαετίας του 30. Μουσική ιστορία είναι και τα blues των μαύρων της Αμερικής του 40. Μουσική ιστορία είναι και τα τραγούδια των τσιγγάνων της Ισπανίας. Μουσική ιστορία είναι και η όπερα. Μουσική ιστορία είναι και τα κρουστά της Αφρικής. Μουσική ιστορία είναι και το rock. Μουσική ιστορία είναι και η Lady Gaga. Και ο Rick Astley. Μην υπερβάλουμε λοιπόν. Κανένας καλλιτέχνης δεν έχει το ειδικό βάρος και το καλλιτεχνικό εκτόπισμα ώστε να φέρει δικαίως τον χαρακτηρισμό "άλλαξε την μουσική ιστορία". Άλλαξε την ιστορία του σύγχρονου rock/metal; Ναι, ίσως. Ακόμα και εκεί όμως, πόσο; Δηλαδή οι Guns 'n' Roses ή οι Bolt Thrower δεν θα ήταν οι ίδιοι χωρίς τον Malmsteen; Εγώ πάντως δεν βάζω το χέρι μου στην φωτιά.

 

[samy paraga]

Υπάρχει πάντα αυτή η τάση στο ΝΟΙΖ -καθότι λογιζόμαστε μουσικοί, ναι ακόμα κι εγώ  ;D- να μπλέκουμε την παικτική ικανότητα με τη καλλιτεχνία. Αν ρωτήσετε έναν απλό  σημερινό ακροατή περί τον Χέντριξ το πιο πιθανό-αν τον γνωρίζει κιόλας- θάναι να σας πει πως ήταν κάποιος βιρτουόζος κιθαρίστας απ τους καλύτερους, αν όχι ο καλύτερος κλπ κλπ. Ούτε ένα άσθμα του δεν ξέρει και ποσώς αντιλαμβάνεται αν επηρέασε το τρόπο παιξίματος της κιθάρας.

  Και τώρα η προσωπική μου άποψη περί των βιρτουόζων κιθαριστών κλπ. Προσωπικά με αφήνει παγερά αδιάφορο η κιθαριστική ικανότητα του κάθε Χέντριξ, αλλά με συγκλονίζουν τα τραγούδια του Φρανκ Ζάππα, όχι η καταπληκτική του δεινότητα στη κιθάρα, η μουσική του και αν το πάμε παρακάτω τα προσωπικά μου ακούσματα, δεν έχουν στη πλειονότητά τους καμιά σχέση με βιρτουόζους  που επηρέασαν, ή επηρεάστηκαν από την εξέλιξη της κιθαριστικής τέχνης. Μουσική ακούω, ενίοτε παίζω και καμιά χαζομαρούλα ο ίδιος, δεν είμαι δάσκαλος ωδικής για να κρίνω μαθητές, είμαι ακροατής. Μου αρέσει κάτι στ' αυτιά ή όχι, δεν είναι ιατρική η μουσική για να θες πτυχίο- τουλάχιστον σε επίπεδο ποπ-ροκ. Μη μπλέκουμε

 

[Sami Amiris]

Μάλλον δεν έχει γίνει κατανοητό τι ακριβώς σημαίνει μουσική ιστορία. Μουσική ιστορία είναι και τα ρεμπέτικα της δεκαετίας του 30. Μουσική ιστορία είναι και τα blues των μαύρων της Αμερικής του 40. Μουσική ιστορία είναι και τα τραγούδια των τσιγγάνων της Ισπανίας. Μουσική ιστορία είναι και η όπερα. Μουσική ιστορία είναι και τα κρουστά της Αφρικής. Μουσική ιστορία είναι και το rock. Μουσική ιστορία είναι και η Lady Gaga. Και ο Rick Astley.

Μέχρι εδώ οκ. Αν θα είναι στην Brittanica το 2200, θα είναι στη μουσική ιστορία. Αλλιώς όχι. Δεν μπορείς να κρίνεις ακόμη εύκολα το ποιός μπαίνει και ποιός όχι. Αλλά ο Yngwie, όσο και αν δεν μου αρέσει αυτό που κάνει, θα είναι. Κατά 90% έστω.

Μην υπερβάλουμε λοιπόν. Κανένας καλλιτέχνης δεν έχει το ειδικό βάρος και το καλλιτεχνικό εκτόπισμα ώστε να φέρει δικαίως τον χαρακτηρισμό "άλλαξε την μουσική ιστορία".

Για μία ακόμη φορά διαφωνώ. Όταν αλλάξεις την ιστορία ενός δημοφιλούς είδους, αλλάζεις και την ίδια τη μουσική. Όταν αλλάξεις την ιστορία ενός μη δημοφιλούς  αλλά πολιτιστικά βαρέως είδους, όπως, π.χ. η σύγχρονη κλασσική, πάλι αλλάζεις τη μουσική.  Όλα συνδέονται με κάποιο τρόπο. Αν πιστεύεις ότι π.χ. η σύγχρονη μουσική δεν σε έχει επιρρεάσει, ξανασκέψτο κάθε φορά που πας να δεις ένα έργο στο σινεμά. που τα soundtracks, ειδικά σε τρόμου κτλ. είναι εντελώς σύγχρονα.  Οικουμενικό χωριό είμαστε.

 

[Sami Amiris]

Υπάρχει πάντα αυτή η τάση στο ΝΟΙΖ -καθότι λογιζόμαστε μουσικοί, ναι ακόμα κι εγώ  ;D- να μπλέκουμε την παικτική ικανότητα με τη καλλιτεχνία. Αν ρωτήσετε έναν απλό  σημερινό ακροατή περί τον Χέντριξ το πιο πιθανό-αν τον γνωρίζει κιόλας- θάναι να σας πει πως ήταν κάποιος βιρτουόζος κιθαρίστας απ τους καλύτερους, αν όχι ο καλύτερος κλπ κλπ. Ούτε ένα άσθμα του δεν ξέρει και ποσώς αντιλαμβάνεται αν επηρέασε το τρόπο παιξίματος της κιθάρας.

  Και τώρα η προσωπική μου άποψη περί των βιρτουόζων κιθαριστών κλπ. Προσωπικά με αφήνει παγερά αδιάφορο η κιθαριστική ικανότητα του κάθε Χέντριξ, αλλά με συγκλονίζουν τα τραγούδια του Φρανκ Ζάππα, όχι η καταπληκτική του δεινότητα στη κιθάρα, η μουσική του και αν το πάμε παρακάτω τα προσωπικά μου ακούσματα, δεν έχουν στη πλειονότητά τους καμιά σχέση με βιρτουόζους  που επηρέασαν, ή επηρεάστηκαν από την εξέλιξη της κιθαριστικής τέχνης. Μουσική ακούω, ενίοτε παίζω και καμιά χαζομαρούλα ο ίδιος, δεν είμαι δάσκαλος ωδικής για να κρίνω μαθητές, είμαι ακροατής. Μου αρέσει κάτι στ' αυτιά ή όχι, δεν είναι ιατρική η μουσική για να θες πτυχίο- τουλάχιστον σε επίπεδο ποπ-ροκ. Μη μπλέκουμε

Η έννοια «απλός ακροατής» δεν είναι οικουμενική. Άλλο πράγμα ο απλός ακροατής εδώ, άλλο στην Αγγλία, άλλο στις ΗΠΑ, άλλο στο Αμμάν, άλλο στη Νότιο Αφρική. Οπότε, ου γενικεύσεις εξ ιδίων τα αλλότρια.

 

[Jazzjoker]

να μπλέκουμε την παικτική ικανότητα με τη καλλιτεχνία.

Έχεις απόλυτο δίκιο. Ειδικά στον κόσμο των μουσικών αυτή είναι μια πολύ συχνή παρεξήγηση. Όμως εξίσου συχνό είναι το άλλο άκρο. Δηλαδή ο βιρτουόζος αποκλείεται να είναι και αξιόλογος καλλιτέχνης.

Προσωπική μου άποψη είναι ότι όσο καλύτερη η γνώση και τεχνική κατάρτιση πάνω στο όργανο, τόσο ευκολότερη η καλλιτεχνική δημιουργία. Με άλλα λόγια όσο καλύτερα γνωρίζω το όργανό μου, τόσο ευκολότερα, γρηγορότερα και αποτελεσματικότερα, θα μπορέσω να "μεταφράσω" αυτό που έχω μέσα στο κεφάλι μου.  Ένα βήμα παραπέρα σε αυτή τη σκέψη είναι και το ότι, η πολύ καλή τεχνική κατάρτιση ωφελεί ΚΑΙ πρωτογενώς. Τη σύλληψη της σύνθεσης δηλαδή.

 

[theoctapus]

Για μία ακόμη φορά διαφωνώ. Όταν αλλάξεις την ιστορία ενός δημοφιλούς είδους, αλλάζεις και την ίδια τη μουσική. Όταν αλλάξεις την ιστορία ενός μη δημοφιλούς  αλλά πολιτιστικά βαρέως είδους, όπως, π.χ. η σύγχρονη κλασσική, πάλι αλλάζεις τη μουσική.  Όλα συνδέονται με κάποιο τρόπο. Αν πιστεύεις ότι π.χ. η σύγχρονη μουσική δεν σε έχει επιρρεάσει, ξανασκέψτο κάθε φορά που πας να δεις ένα έργο στο σινεμά. που τα soundtracks, ειδικά σε τρόμου κτλ. είναι εντελώς σύγχρονα.  Οικουμενικό χωριό είμαστε.

Να στο πω διαφορετικά. Αν με πονάει το μικρό δάχτυλο του ενός χεριού και κάποιος με ρωτήσει "Πως πάει, όλα καλά;", θα του πω "Ναι, όλα μια χαρά". Ο πόνος στο μικρό δάχτυλο δεν θα είναι κατι άξιο αναφοράς σε μια ερώτηση που αναφέρεται σε εμένα συνολικά. Αν έχω σπάσει το πόδι μου και είμαι κρεβατωμένος στην ίδια ερώτηση θα απαντούσα "Τι ρωτάς ρε μεγάλε, τον γύψο δεν τον βλέπεις;" ;D Για μένα λοιπόν η επιρροή του Malmsteen στην μουσική ιστορία είναι ότι και ο πόνος στο μικρό δάχτυλο. Αδιάφορος για την συνολική κατάσταση και κάτι άξιο αναφοράς μόνο σε συγκεκριμένη ερώτηση επι τούτου.