Τέχνη- Ναι , παλιά ήταν καλλίτερη.-

[LK]

Αφορμή γι’ αυτό το post, στάθηκαν κινηματογραφικές ταινίες, αλλά ακριβώς το ίδιο ισχύει και στη μουσική.

Ξανά κάθισα να δω το "Eyes of Laura Mars" (1978), στην Παρασκευιάτικη προβολή μου.

Σημειωτέων, μιλάμε για «εύπεπτες» εμπορικές ταινίες….και όχι η "τέχνη για την τέχνη" φάση.

Και βλέπεις τους συντελεστές….βλέπεις ότι υπάρχει σεναριογράφος, βλέπεις ότι υπάρχει ενδυματολόγος, ηθοποιοί, βλέπεις ότι υπάρχει υπεύθυνος σκηνικών….και το κερασάκι στην τούρτα.

Τι πραγματεύεται η ταινία;

Η πρωταγωνίστρια είναι hi-end fashion photographer.

Ε, λοιπόν θα συνεργαστούμε με τους καλλίτερους….photos by Helmut Newton και της Rebecca Blake. 8)

Πού είναι πλέον οι συνεργασίες, σαν αυτές του Hitchcock με τον Dali;

Δεν ξέρω π.χ. πόσοι είχατε την τύχη να δείτε το «La Nuit Américaine» του Truffaut, όπου πραγματικά έπαιρνες μια καλή ιδέα για το πόσοι άνθρωποι (καλλιτέχνες στο είδος τους) έπαιρναν μέρος στο να γυριστεί μια ταινία.

Τα ίδια ακριβώς και στη μουσική.

Που είναι οι εποχές που ακούγαμε, παραγωγούς, συνθέτες, στιχουργούς, ενορχηστρωτές, ηχολήπτες, μουσικούς.........(πρόχειρο παράδειγμα: "Thriller" -Michael Jackson, έτσι να διαβάσω πίσω από το δίσκο,....Rod Temperton , Quincy Jones, Vincent Price....... ;D ) ;

Πλέον (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων)…βλέπουμε τα videos του κάθε "boy with camera", και τις «φιλότιμες» προσπάθειες......από οιονεί home studios.

Ρητορικά τα ερωτήματα, όλοι ξέρουμε πάνω –κάτω τι φταίει….απλά εμένα ΔΕΝ μου αρέσει.   ;D ;D

 

[manosx]

Τέχνη κάνεις με ένα κομμάτι χαρτί και ένα μολύβι. Δεν χρειάζεται ΤΙΠΟΤΑ άλλο.

Το thriller δεν είναι όμως μόνο τέχνη, αλλά είναι ταυτόχρονα ένα κορυφαίο βιομηχανικό προϊόν. Βιομηχανικά προϊόντα δεν κάνεις με ένα χαρτί και ένα μολύβι, πόσο μάλλον βιομηχανικό προϊόν του επιπέδου αυτού. Χρειάζονται συνθέτες, παραγωγοί, μανατζερ, μακιγιέρ, προμηθευτές για όλα τα γούστα and all that jazz. Και φυσικά όλα αυτά θα πάνε τσάμπα αν δεν πιάσεις τα απόκρυφά σου χορεύοντας, διότι το παν στα βιομηχανικά προϊόντα είναι το αμπαλάρισμα, το οποίο κατά κανόνα είναι ακριβότερο από το περιεχόμενο.

 

[LK]

Ναι, χρησιμοποίησα τον όρο "τέχνη" ώς υποκατάστατο (ταυτόσημο ) των λέξεων  «κινηματογράφος» ή «μουσική» (ίσως και για οικονομία χαρακτήρων στον τίτλο….ίσως και για άλλους λόγους, υποσυνείδητους) , τα οποία όμως ……. είναι τέχνες.

Δεν έθεσα το ζήτημα  για να ορισθεί το τι είναι «τέχνη», που φυσικά είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα , αλλά  εντελώς άλλη συζήτηση.  

To δέχομαι ως παρατήρηση όμως, και συμφωνώ ότι ο τίτλος ίσως θα ήταν πιο σωστός ως:

"κινηματογραφική  & μουσική παραγωγή - Ναι , παλιά ήταν καλλίτερα"

 

[manosx]

Ετσι νομίζω δε στέκει καθόλου, διότι αν μιλάμε για "ευπεπτες εμπορικές ταινίες",  η παραγωγή είναι 100 σκαλιά πιο πάνω σήμερα.

Στη μουσική δεν πέφτουν τα λεφτά που έπεφταν παλιά, οπότε υπάρχει ένα θέμα. Οταν πέφτουν πάντως, από καθαρά τεχνικής άποψης γίνονται τρελά πράγματα.

 

[LK]

Ετσι νομίζω δε στέκει καθόλου, διότι αν μιλάμε για "ευπεπτες εμπορικές ταινίες",  η παραγωγή είναι 100 σκαλιά πιο πάνω σήμερα.

Το ήξερα ότι θα πεις αυτό, και με όλο το θάρρος της ιντερνετικής μας γνωριμίας ;D, σου λέω ότι, ενώ τάσσεσαι  «υπερ της ουσίας» (και πολύ καλά κάνεις) ταυτόχρονα χάνεις την ουσία «παίζοντας με τις λέξεις»  ;D ;D (πλάκα κάνω έτσι ) .

Με το όρο «παραγωγή» δεν εννοώ αυτό που με την στενή έννοια πλέον ονομάζουμε “production”…δηλαδή την εφαρμοσμένη ανάθεση ορισμένων καθηκόντων σε κάποιον/ κάποιους , κατά το σχολικόν  παράδειγμα ο Butch Vig είναι και μαμώ τους παραγωγούς  ;D.  

Το εννοώ με την κυριολεκτική κατά το λεξικόν  έννοια ήτοι: παραγωγή: « ό,τι προέρχεται από την προσπάθεια του ανθρώπου και τη χρησιμοποίηση των φυσικών ή τεχνητών μέσων που έχει στη διάθεσή του» .

Με αυτή ακριβώς τη διευκρίνιση, και όσα ανωτέρω είπα, εμμένω στην αρχική μου τοποθέτηση, ότι παλιά ήταν καλλίτερα…με κύρια επιχειρήματα (και όχι μοναδικά,. ίσως δωθεί η ευκαιρία να αναπτυχθούν παρακάτω) ….σύμπραξη πολλών , κορυφαίων στο είδος τους επαγγελματιών, σε αντίθεση με ό,τι κατά κανόνα συμβαίνει  σήμερα.

Φυσικά αυτή είναι ή γνώμη μου, εσύ κάλλιστα μπορείς να έχεις άλλη, αλλά ήδη γράψαμε δυο σελίδες για τον τίτλο.  ;D ;D ;D

Αφορμή για συζήτηση είναι ο τίτλος, και όχι θέσφατο. 

Κατά τα άλλα:

¨

Στη μουσική δεν πέφτουν τα λεφτά που έπεφταν παλιά, οπότε υπάρχει ένα θέμα. Οταν πέφτουν πάντως, από καθαρά τεχνικής άποψης γίνονται τρελά πράγματα.

Ρητορικά τα ερωτήματα, όλοι ξέρουμε πάνω –κάτω τι φταίει….απλά εμένα ΔΕΝ μου αρέσει.   ;D ;D

 

[manosx]

Και για εμένα η τέχνη παρακμάζει, αλλά δε νομίζω ότι είναι θέμα σύμπραξης. Περισσότερο θέμα εποχής είναι, όσο ασχολείσαι με κάτι τόσο το ξεφτιλίζεις άλλωστε. Κάποτε φόραγαν τα καλά τους για να πάνε να ακούσουν μουσική, τώρα ακούνε στην τουαλέτα. Το ίδιο γίνεται σιγά σιγά και με τις ταινίες, και πάει λέγοντας.

 

[LK]

Και για εμένα η τέχνη παρακμάζει, αλλά δε νομίζω ότι είναι θέμα σύμπραξης. Περισσότερο θέμα εποχής είναι, όσο ασχολείσαι με κάτι τόσο το ξεφτιλίζεις άλλωστε. Κάποτε φόραγαν τα καλά τους για να πάνε να ακούσουν μουσική, τώρα ακούνε στην τουαλέτα. Το ίδιο γίνεται σιγά σιγά και με τις ταινίες, και πάει λέγοντας.

Συμφωνώ σε αυτό 1000%

 

[AuditoryDriving]

Παράξενο... εγώ έφυγα τελείως προς την άλλη κατεύθυνση - άρχισα να απεχθάνομαι τις υπαρπαραγωγές. Ναι μεν είναι αισθητικά πιο ευχάριστες (και πιο εύπεπτες τελικά αν θές) αλλά από την άλλη δεν μπορώ πλεον να μην παρατηρήσω απο πίσω(πλην μερικών σπουδαίων εξαιρέσεων)  την συνταγή, την φόρμουλα κτλ...

Εδώ υπάρχουν πλέον ολόκληρες συμπεριφορικές μελέτες που αναζητούν τι μας κάνει κλικ, τι μας ευχαριστεί, τι μας προκαλεί διάφορα συναισθήματα κτλ.

Επιπλέον, για να γίνω και λίγο χοντροκομμένος, έχουν σε μεγάλο βαθμό πάψει να με ενδιαφέρουν συνεργασίες του στυλ στιχουργος, μουσικοσυνθέτης, ερμηνευτης.

Ακούγεται αιρετικό και παίζω λίγο το δικηγόρο του διαόλου, αλλά αν πιστεύω ότι κάτι κανει την τέχνη ανθρώπινη είναι το προσωπικό του θέματος. Και η ειλικρίνεια.

Όλα αυτα ξανά χωρίς να το παίζω μοναχικός καουμπόυς με την αποψάρα του - απλως γράφω το πως το βλέπω πλέον μεγαλώνοντας.

Επίσης LK εβαλα τη λίστα με τα βίντεο σου στο youtube χθες και σας είδα με το σταύρο, να που κάνετε μια χαρά δουλειά χωρις ολόκληρο team από πίσω σας

 

[Dreamdancer]

H αποψη το παλιο ειναι ποιο καλο υπαρχει σε ολα τα επιπεδα(οχι μονο τις τεχνες) αλλα ειναι κυριως....νοσταλγικου χαρακτηρα και οχι αντικειμενικου.Η βασικη διαφορα οσο προχωρας προς τις ποιο προσφατες εποχες ειναι μια:ο κορεσμος.Ειναι εκατομμυρια φορες ποιο δυσκολο να ξεχωρισει καποιος στη σημερινή εποχη γιατι απλουστατα υπαρχει τεραστια παραγωγη τοσο σκουπιδιων οσο και διαμαντιων που αν δε σκονταψεις επανω τους ισως δεν τα γνωρισεις ποτε.

Παραδειγμα στη μουσική πχ:Θεοποιουμε τραγουδια και καλλιτεχνες που κινηθηκαν εποχες που υπηρχε πολυ περιορισμενος αριθμος σε συνδιασμο με καποια κοινωνικα φαινομενα οπως πχ η ξενιτια τοτε που τα εκαναν να μιλησουν στις καρδιες των ανθρωπων. Ηταν πολυ καλα μεν αλλα καταφεραν να μεινουν στην συνειδηση του κοσμου κυριως λογω αυτων των συγκυριων.

Τα ιδια τραγουδια σημερα πχ ισως δεν ακουγονταν ποτε αλλα ακομα και αν καταφερναν να ακουστουν θα ειχαν την ιδια τυχη με τον συρμο.

Ειναι πχ οπως το φαγητο...παλιοτερα πχ υπηρχε καμια ταβερνα κανα...μαγεργειο ;D και αυτο ηταν.Τωρα? υπαρχουν και αυτα αλλα και φαστ φουντ,εστιατορια διαφορων....αστερων, ινδική κουζινα, κινεζικη...αρειανή και δεν ξερω και εγω τι.Τεραστια ποικιλια αλλα και κορεσμος ταυτοχρονα που σου δινει επιλογες μεν αλλα ταυτοχρονα το κανει ποιο δυσκολο να βρεις συγκεκριμενα πραγματα.

Η τεχνη λοιπον ποτε δεν υπηρξε καλυτερη η χειροτερη.Απλα αναλογα τις εποχες και τις συγκυριες καποια πραγματα μεινανε και καποια οχι,καποια μετρια ακουστηκαν πολυ καποια διαμαντια ποτε κτλ κτλ κτλ...its all about timing baby 8).

 

[LK]

Ενδιαφέρουσες οι απόψεις. Όλες.

Θα  κάνω κάποιες παρατηρήσεις, σε συγκεκριμένα σημεία.

Σε γενικές γραμμές συμφωνώ.

Επίσης LK εβαλα τη λίστα με τα βίντεο σου στο youtube χθες και σας είδα με το σταύρο, να που κάνετε μια χαρά δουλειά χωρις ολόκληρο team από πίσω σας

Ναι , αλλά τηρουμένων των αναλογιών, έχουμε να κάνουμε και εδώ με «συνεργασία».

Ο κανόνας είναι να κάνω τα video μου – μόνος μου.

Άρα όντως η συνεργασία είχε καλλίτερο αποτέλεσμα. Αν είχα και χρόνο να φωνάξω κάποια φίλη μου π.χ., το συνολικό αποτέλεσμα θα ήταν ακόμα καλλίτερο (ναι είναι πιο ωραίο να βλέπεις τη φάτσα της από τη δικιά μου ή έστω όχι μόνο τη δικιά μου)……και πάει λέγοντας.

H αποψη το παλιο ειναι ποιο καλο υπαρχει σε ολα τα επιπεδα(οχι μονο τις τεχνες) αλλα ειναι κυριως....νοσταλγικου χαρακτηρα και οχι αντικειμενικου.

Φρόντισα να κάνω την αυτοκριτική μου, και το σκέφτηκα και αυτό.

Διαφωνώ όμως, μπορεί να κάνω και λάθος.

(Άλλωστε τι να νοσταλγήσω σε μία εποχή, που δεν την έζησα καν ή ήμουν πολύ μικρός)

Πιστεύω ότι σχεδόν τα πάντα  στην τέχνη ήταν καλλίτερα κατά το παρελθόν.

Υπήρχε σχέδιο, μεράκι…..εργατο-ώρες (νταξ δεν αναφέρομαι στην εξέλιξη της τεχνολογίας που μείωσε δραστικά το χρόνο παραγωγής) …..στο σινεμά, στη μουσική, στο design , στα αυτοκίνητα, στα έπιπλα…..

Η σύγχρονη «τέχνη» νομίζω ότι γίνεται με μια διάθεση να είναι  κυρίως «πρακτική» «χρηστική» λες και ξεχνά ότι είναι καταρχήν «τέχνη».

Θα την χαρακτήριζα….. πιο «πρόχειρη»

 

[RayDTutto]

Λάθος εκφώνηση του προβλήματος. Δεν υπάρχει "καλύτερη" ή "χειρότερη" τέχνη. Ακόμα και στον ίδιο χωροχρόνο. Αυτά είναι κόλπα των εμπόρων τέχνης.

 

[LK]

Λάθος εκφώνηση του προβλήματος. Δεν υπάρχει "καλύτερη" ή "χειρότερη" τέχνη. Ακόμα και στον ίδιο χωροχρόνο. Αυτά είναι κόλπα των εμπόρων τέχνης.

Ναι, το θέμα του τίτλου παρουσιάζει προβλήματα/ λάθη. Επθισημάνθηκαν και πιο πριν.

Κάποια έγιναν σκοπίμως από εμένα (ναι ήθελα να κάνω statement ;D) , απορρώ δε που δεν εντοπίσθηκε και σχολιάστηκε το "τελέια και πάυλα" , που επίσης έγινε σκόπιμα (και το "καλλίτερη" σκόπιμο ήταν)  ;D.

Κάποιο άλλα, όπως αναφέρθηκε, οφείλονται  στην προσπάθεια οικονομίας χαρακτήρων στον τίτλο (δηλαδή το "τέχνη") .


Σε κάθε περίπτωση :

Αφορμή για συζήτηση είναι ο τίτλος, και όχι θέσφατο.  

 

[AuditoryDriving]

Ενδιαφέρουσες οι απόψεις. Όλες.

Θα  κάνω κάποιες παρατηρήσεις, σε συγκεκριμένα σημεία.

Σε γενικές γραμμές συμφωνώ.

Ναι , αλλά τηρουμένων των αναλογιών, έχουμε να κάνουμε και εδώ με «συνεργασία».

Ο κανόνας είναι να κάνω τα video μου – μόνος μου.

Άρα όντως η συνεργασία είχε καλλίτερο αποτέλεσμα. Αν είχα και χρόνο να φωνάξω κάποια φίλη μου π.χ., το συνολικό αποτέλεσμα θα ήταν ακόμα καλλίτερο (ναι είναι πιο ωραίο να βλέπεις τη φάτσα της από τη δικιά μου ή έστω όχι μόνο τη δικιά μου)……και πάει λέγοντας.

΄Ώπα, διευκρίνηση, δεν είμαι κατά της συνεργασίας, αρκεί η συνεργασία να προέρχεται από μία ομάδα που συμπορεύεται και που δουλεύει μαζί για κάποιο λόγο, με ιερότερο για μένα γιατί είναι φιλαράκια. Πχ δεν βάλλομαι κατά της έννοιας της μπάντας, της ομάδας που θα φτιάξει μια ταινία κτλ αλλά είμαι κατά της ομάδας δισκογραφική εταιρεία, σκάουτερ, 18χρονο μοντέλο οποιουδήποτε γένους, στιχουργός (εδώ γελάμε), μουσικοσυνθέτης, υπεύθυνος μάρκετινγκ κτλ που θα μας δώσει τελικά ένα προϊον-τραγούδι που θα το τραγουδάμε μέρα νύχτα είτε κάνοντας μπάνιο είτε τηγανίζοντας κεφτέδες. Αν το θες αλλιώς, το πολύ επαγγελματικό του θέματος, που αναγκαστικά (και θεμιτά) αποσκοπεί στο να βγει χρήμα, δεν με πείθει πλέον, είτε προέρχεται από την Μπιγιονσέ είτε από τους Φλόυντ.

Απ την άλλη θα μου πεις, και συ τέτοια δεν ακούς? Σωστά, όλη μέρα. Είμαι αντιφατικός. In my defense,  είναι μια σύγκρουση μέσα στο κεφάλι μου που προσπαθώ να εξερευνήσω σιγά σιγά βάζοντας απλώς για την ώρα κάποιες γραμμές.

Άσχετο, αλλά συνειρμικά μου θυμίζει πάντα που τσακωνόμουν με τους γονείς μου μικρός που πήγαινα και έτρωγα στα Γκούντυς.

Όσο για το παλιά καποια πράγματα στη μουσική πχ ήταν καλύτερα, αυτό πιστεύω ότι δεν είναι μόνο φαινομενολογική εντύπωση, αλλά έχει μια βάση. Πιστευω ότι για πρακτικούς λόγους ευνοούνταν η δεξιοτεχνία. Σήμερα είμαστε στη γενιά του copy paste   και του undo.

Όσων αφορά την ποιότητα των τραγουδιών δε, τότε οι άνθρωποι πιστεύω ότι είχαν περισσότερα βιώματα. Η επικοινωνία ήταν περισσότερο οριζόντια, οι άνθρωποι επικοινωνούσαν απ ευθειας. Γι αυτό το λόγο έχω βάλει να διαβάσω και τα βιβλία του Δημήτρη Επικουρη που περιγράφουν καθημερινές καταστάσεις των μπλουζάδων του προηγούμενου αιώνα. 'Ολα αυτά παίζουν ρόλο

Επίσης, μια άλλη μικρή λεπτομέρεια; αλλιώς γράφεις ένα κομμάτι ξέρωντας οτι θα το παίξεις όντας άσημος στο πιάνο μεταμεσονύκτιες ώρες σε ένα μπαράκι γεμάτο καπνό και αλλιώς γράφεις ένα κομμάτι που ξέρεις εκ των προτέρων ότι θα παίξει την επόμενη μέρα σε όλα τα youth / feel good ραδιόφωνα του κόσμου και που καμιά φορά αρκει, περα από την πληθωρική ερμηνεύτρια να έχει ένα ρεφραινακι που να αφήνει κάποιο υποννοούμενο.

Τέλος, δίσκο σαν το Closing Time δε θα ξανακούσουμε, ετσι για να μαι και λιγο κολλημένος

 

[LK]

;D ;D ;D ;D

Και πάλι γενικά συμφωνούμε σχεδόν σε όλα , ειδικά δε

....  είναι μια σύγκρουση μέσα στο κεφάλι μου που προσπαθώ να εξερευνήσω σιγά σιγά βάζοντας απλώς για την ώρα κάποιες γραμμές.

αυτό ακριβώς κάνω και εγώ με το παρόν thread, και απλώς με ενδιέφερει να δώ και απόψεις άλλων πάνω στο θέμα, να δω πως σκέφτονται.

 

[Terry RoscoeBeck5]

Να ρίξω μια άλλη παράμετρο στο ζήτημα;

Η τέχνη δεν είναι τίποτα άλλο από την μορφή έκφρασης ενός ατόμου, αλλά και μιας κοινωνίας- ασχέτως της μορφής της τέχνης.

Όμως παράλληλα είναι η έκφραση ενός συνόλου τάσεων που κυριαρχεί την δεδομένη (ιστορική) στιγμή στην κοινωνία και κατ' επέκταση και στον δημιουργό. 

Ο κοινωνικοπολιτικός παράγοντας, η κουλτούρα, η διανόηση, οι ταξικές συγκρούσεις, οι θρησκευτικοί πόλεμοι, τα εθνικά κινήματα, η προπαγάνδα και πολλά άλλα συναφή, έχουν διαμορφώσει/καθορίσει/προσδιορίσει/ταυτοποιήσει την τέχνη ανά τους αιώνες.

Οπότε στο ζήτημα «Τέχνη- Ναι , παλιά ήταν καλλίτερη», εγώ θα έθετα το ερώτημα (και όχι φυσικά το αξίωμα)...

Μήπως στο «σήμερα» έχει εκλείψει το γενεσιουργό αίτιο για την δημιουργία καλής ή καλλίτερης τέχνης, για λόγους που άπτονται στα παραπάνω;           

 

[LK]

Οπότε στο ζήτημα «Τέχνη- Ναι , παλιά ήταν καλλίτερη», εγώ θα έθετα το ερώτημα (και όχι φυσικά το αξίωμα)...

Ναι, το σωστό θα ήταν να τεθεί σαν ερώτημα.

Διατυπώθηκε ως άποψη (και όχι ως αξίωμα), διότι ταυτόχρονα με τον τίτλο (ως εισηγητής  ;D), είπα και τη δική μου, επί του θέματος.

Μήπως στο «σήμερα» έχει εκλείψει το γενεσιουργό αίτιο για την δημιουργία καλής ή καλλίτερης τέχνης, για λόγους που άπτονται στα παραπάνω;           

Μπορεί και ναι.

Εγώ θα επιμείνω σε αυτό :

Η σύγχρονη «τέχνη» νομίζω ότι γίνεται με μια διάθεση να είναι  κυρίως «πρακτική» «χρηστική» λες και ξεχνά ότι είναι καταρχήν «τέχνη».

Θα την χαρακτήριζα….. πιο «πρόχειρη»

 

[Trolley]

Σύνθετο το πρόβλημα που συζητούμε, διότι κάποιοι δεν το αντιλαμβάνονται καν σαν πρόβλημα. Π.χ. μιλούσα με εκλεκτό συνεργάτη φιλόμουσο, ο οποίος μου είπε "όταν βγήκαν τα cd σταμάτησα να αγοράζω βινύλια, και όταν βγήκαν τα mp3 σταμάτησα να αγοράζω cd, δεν έχω εγώ κολλήματα του στύλ ότι "θέλω να το έχω" και τέτοια".

Ο φίλος, πραγματικά πιστεύει ότι τα τρία αυτά είδη (και αντιλήψεις) διανομής είναι ανταλλάξιμα, αλλά - αυτό που όντως συμβαίνει - είναι ότι στις μέρες μας ακόμη και αν ο Μωυσής συμμετείχε στην παραγωγή ενός δίσκου, το 99.9% όσων των άκουγαν δεν θα είχαν καμία επίγνωση του γεγονότος. Και αυτό δημιουργεί και συντηρεί μία αίσθηση ευτέλειας.

Δεύτερον, ο Newton π.χ. δεν έχαιρε πλήρους αποδοχής το 1978... ποσώς μάλιστα... ο κορυφαίος φωτογράφος μόδας της εποχής του ήταν ο David Baily, τον οποίο θα ήταν αδύνατον να πείσει (για οποιοδήποτε ποσό) η ομάδα παραγωγής του "Eyes Of Laura Mars", το οποίο μεθερμηνευόμενο σημαίνει ότι εκείνη την εποχή αναλάμβαναν ρίσκο, επιλέγοντας ένα φωτογράφο που σήμερα τον ξέρουν όλοι, αλλά τότε όχι.

Κατ' αντιστοιχία, ίσως σήμερα να βρίσκονται στα credits των ταινιών ή των δίσκων ονόματα που σε δέκα χρόνια να "κόβουν και να ράβουν".. έλα όμως που οι άνθρωποι δεν διαβάζουν τα credits διότι βαριούνται...

Τρίτον και όχι ελάχιστον, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, έχουν προ πολλού υιοθετήσει μία εντελώς μαρξιστική προσέγγιση για τα τεκτενόμενα στον πλανήτη, μιλώντας ουσιαστικά αποκλειστικά και μόνο για οικονομικά ζητήματα και τις επιπλοκές αυτών των ζητημάτων (βέβαια, η ξένη τηλεόραση είναι πολύ καλύτερη από την ελληνική). Αλλά μέσα σε τόση αγωνία για το πορτοφόλι, που να βρεθεί χώρος να σου πει κάποιος για το ότι π.χ. ο Morgan Freeman και ομάδα εκλεκτών συνεργατών έχει πολλάκις προσπαθήσει να γυρίσει σε ταινία το διάσημο βιβλίο "Ραντεβού με το Ράμα" του Άρθρουρ Κλαρκ, αλλά δεν καταφέρνει να πείσει το στούντιο παραγωγής;

Στο παρελθόν, οι ενέργειες σημαντικών μουσικών και σκηνοθετών ήταν πρώτο (άντε... δεύτερο) θέμα στις ειδήσεις, π.χ. το βίντεο για το "Black Or White" του μακαρίτη, το είχα όντως πρωτοδεί στις ειδήσεις του ΑΝΤ1... σήμερα αν δε βγάλει έξω τον πισινό της η Ρυπάννα, η μουσική είναι σα να μην υπάρχει...

Όλα αυτά συνθέτουν ένα σκηνικό απαξίωσης και τεχνητής ευτέλειας που ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα - κατά τη γνώμη μου. Τη στιγμή που κάποιος ξαναρχίζει να αγοράζει δίσκους, σταματήσει να βλέπει μόνο πειρατικές ταινίες και αρχίσει να παρακολουθεί τα διεθνή μέσα ενημέρωσης... αμέσως επανέρχεται η φυσική προοπτική των πραγμάτων... ίσως όχι με τέτοια έμφαση όπως στα ένδοξα seventies αλλά σε πολύ σημαντικό βαθμό.

 

[AuditoryDriving]

Να ρίξω μια άλλη παράμετρο στο ζήτημα;

Η τέχνη δεν είναι τίποτα άλλο από την μορφή έκφρασης ενός ατόμου, αλλά και μιας κοινωνίας- ασχέτως της μορφής της τέχνης.

Όμως παράλληλα είναι η έκφραση ενός συνόλου τάσεων που κυριαρχεί την δεδομένη (ιστορική) στιγμή στην κοινωνία και κατ' επέκταση και στον δημιουργό. 

Ο κοινωνικοπολιτικός παράγοντας, η κουλτούρα, η διανόηση, οι ταξικές συγκρούσεις, οι θρησκευτικοί πόλεμοι, τα εθνικά κινήματα, η προπαγάνδα και πολλά άλλα συναφή, έχουν διαμορφώσει/καθορίσει/προσδιορίσει/ταυτοποιήσει την τέχνη ανά τους αιώνες.

Οπότε στο ζήτημα «Τέχνη- Ναι , παλιά ήταν καλλίτερη», εγώ θα έθετα το ερώτημα (και όχι φυσικά το αξίωμα)...

Μήπως στο «σήμερα» έχει εκλείψει το γενεσιουργό αίτιο για την δημιουργία καλής ή καλλίτερης τέχνης, για λόγους που άπτονται στα παραπάνω;             

Νομίζω αυτή είναι η σωστη βάση. Τα κοινωνικά δρώμενα ήταν πάντα αφορμή όχι μόνο για να δημιουργηθεί τέχνη, αλλά και για να εκτιμηθεί.

 

[LK]

@trolley

Στο έχω ξαναπεί.

Μου αρέσει όταν γράφεις, γιατί με απαλλάσσεις από το να τα γράψω εγώ (ενδεχομένως χειρότερα από εσένα).

Βάζεις στο τραπέζι όντως θέματα που είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου, αλλά σε πρώτο επίπεδο δεν θα έθιγα, απλά θα ανέμενα να τεθούν κατά την εξέλιξη της συζήτησης.

Ένα χτυπητό παράδειγμα  αυτού που λέω αμέσως παραπάνω είναι αυτό:

Κατ' αντιστοιχία, ίσως σήμερα να βρίσκονται στα credits των ταινιών ή των δίσκων ονόματα που σε δέκα χρόνια να "κόβουν και να ράβουν".. έλα όμως που οι άνθρωποι δεν διαβάζουν τα credits διότι βαριούνται...

Επειδή έχω ξανα- τονίσει ότι είμαι λίγο σπαστικός με αυτά, τα ψιλοπαρακαλουθώ όσο μπορώ, αλλά δεν εντόπισα κάτι τέτοιο για την 10ετία που πέρασε ας πούμε, πλην πολύ μικρών εξαιρέσεων.

Φυσικά συμφωνώ στο :"....οι άνθρωποι δεν διαβάζουν τα credits διότι βαριούνται"

Δεν θα παραθέσω άλλο σημείο από την ανάλυση σου, απλά θα πώ ότι συμφωνω 100% με αυτή, παρά μόνο αυτό:

ίσως όχι με τέτοια έμφαση όπως στα ένδοξα seventies

AMEN!  ;D

 

[Terry RoscoeBeck5]

Η σύγχρονη «τέχνη» νομίζω ότι γίνεται με μια διάθεση να είναι  κυρίως «πρακτική» «χρηστική» λες και ξεχνά ότι είναι καταρχήν «τέχνη».

Θα την χαρακτήριζα….. πιο «πρόχειρη»

Πιο «πρόχειρη»...

Ναι υπό την αίρεση ότι αν δεχτούμε ότι πάσας ένας που θα έχει στην κατοχή του έναν υπολογιστή με ένα ντραμοκούτι και ένα προγραμματάκι με ήχους, μπορεί να κάνει... τέχνη  ;D

Για να το πω καλύτερα, έχει εκλείψει το στοιχείο της εξειδίκευσης πάνω στο αντικείμενο, της τελειοποίησης κλπ- τουλάχιστον έτσι το αντιλαμβάνομαι.

Δηλαδή μπορεί να μην γνωρίζεις αρμονία, φούγκα και αντίστιξη - που λέει ο λόγος- αλλά να παράγεις τέχνη (μουσική) και αυτό να είναι κοινά αποδεκτό.

Δύο αιώνες πριν έχω την αίσθηση ότι κάτι τέτοιο θα ήταν ασύλληπτο.

Νομίζω ότι αυτή η «προχειρότητα» , που την νοώ ως «ευκολία», έχει να κάνει με το γενικότερο πλαίσιο των «ευκολιών» που κατέκτησε η ανθρωπότητα τους τελευταίους δύο αιώνες. Δεν νομίζω ότι είναι ασύνδετα γεγονότα.

Από την άλλη, νομίζω ότι υπάρχει μια αλληλοεπίδραση μεταξύ του κόσμου (ως αποδέκτη της τέχνης) και του δημιουργού:

Από την στιγμή που το κοινό έγινε λιγότερο «εκπαιδευμένο» ή «απαιτητικό» ή «εύκολο» ή δεν ξέρω πως να το θέσω σωστά, ο δημιουργός έγινε πιο «εύπεπτος» ή «πρόχειρος» ή «χρηστικός» ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων.  ;D