"άλλος λέει ότι με το παίξιμο στρώνουν και ωριμάζουν(δεν το πιστέυω)"
Ούτε εγώ, αλλά υπάρχουν πολλοί που το πιστεύουν…
"άλλος ότι μετά από μερικά χρόνια παιξίματος, ειδικά αν μιλάμε για crash, splash η china γίνονται πολυ ευαίσθητα και μπορεί εκεί που όλα φαίνονται καλά, μια μέρα, έτσι απλά, να σπάσουν."
Θεωρητικά μπορεί να συμβεί (λέγεται κορεσμός μετάλλου), αλλά είναι τόσο σπάνιο που σε καμία περίπτωση δεν αξίζει να χάσεις τον ύπνο σου...
"άλλος λέει ότι κάθε 4χρόνια πρέπει να αλλάζουμε πιατίνια γιατί χάνουν τον πλούσιο ήχο και όλο το "χρώμα" τους.(μάλλον πωλητής θα ήταν)"
Ούτε για αστείο!
"το παράδοξο: λέτε άμα περιμένω καμία 30χρόνια το σετ μου να θεωριθεί vintage και να βγώ και κερδισμένος;"
Αν έχεις καμιά DW με "εξωτικό" φινίρισμα, είναι πιθανό. Αν όμως μιλάμε για κάτι σε Pearl Export/Forum ή Tama Swingstar, προσωπικά δεν θα περίμενα να εξασφαλίσω τα γεράματά μου απ' αυτήν!
Superfunk, συμφωνώ ότι η αγορά των vintage drums δεν έχει τρελαθεί όπως η αντίστοιχη των κιθάρων, αλλά έχει κι αυτή τρελαθεί αρκούντως. Για παράδειγμα τα Black Beauties των 10ετιών '20, '30 (και σε μικρότερο βαθμό, αυτά του τέλους της δεκαετίας του 70), πωλούνται (στο eBay και αλλού) σε τιμές που ξεπερνούν κατά πολύ αυτές των καινούργιων. Κάτι παρόμοιο ισχύει και για τα παλιά Zildjian K, τα προαναφερθέντα Paiste black label, κ.λπ. Και ας μη μιλήσουμε για οτιδήποτε της Ludwig που με κάποιο τρόπο συνδέεται με το Ringo Starr ή τον Bonham...
Εξάλλου, αυτό που εννοούσα είναι ότι ένα συλλεκτικό/vintage σετ διατηρεί την αγοραστική του αξία ακριβώς επειδή είναι συλλεκτικό, αντίθετα με ένα σύγχρονο που αν περάσει στην κατηγορία του μεταχειρισμένου, αυτόματα χάνει μέρος της αξίας του, αφού ο αγοραστής έχει την επιλογή να πάρει το ίδιο καινούργιο.