Τα συγχαρητηρια που δεν ακουμε ποτε!

Παιδιά μόλις μου έστειλε ένας φίλος μαιλ από ιαπωνία, και μου ανακοίνωσε την πρωτότυπη δημιουργία ενός γκουρού ο οποίος κατασκεύασε την πρώτη κιθάρα με μικροτσιπ η οποία μεταφέρει ΑΥΤΟ που θα θέλαμε να είχαμε στο μυαλό μας να παίξουμε κατευθείαν σε ηχητικά κυμματα (φυσικά με έναν σουπερντουπερσπιριτσουαλσπιρακι ενισχυτη! ;))

Την παράγγειλα κατευθείαν!!!!!

Μου κόστισε, αλλά θα πάρω άλλη!!!

Πάρτε και σεις!!!

www.denpaizwpoudenpaizw.com

kalo gia 3ekourdisto metal kyriws

Συγνώμη και καλό ξημέρωμα!!

 
santso 4 είπε:
Μαλλον εδω εχεις αδικο.... Ειμαστε σε ενα ιντερνετικο φορουμ. Το ιντερνετ ως γνωστο συγκεντρωνει τονους πληροφοριας πανω στα πιο κουλα κι απιθανα αντικειμενα....ΠΟΛΥ πιο μυστηρια απο αυτα που ανεφερες. Για την ακριβεια, δεν νομιζω καν να υπαρχει καποιο αντικειμενο ή γνωστικο πεδιο που να μη βρισκεται στο διαδικτυο! Ειμαι σιγουρος οτι με ενα απλο google θα επαληθευτω....και θα βρω τονους απο συζητησεις πορωμενων γυρω απο γραφικες υλες,καμβαδες, φωτογραφικο εξοπλισμο( καλα να΄σαι... ειδικα πανω σ΄αυτο..... 8)) και ας μη μιλησουμε για τους υπολογιστες που ανεφερες  ;D ;D.... Μα αμα ηταν ετσι θα ειχε το word τοσες διαφορετικες γραμματοσειρες? Ποιος μπηκε στον κοπο να ασχοληθει μ΄αυτες? Οι προγραμματιστες της microsoft μετα απο απαιτηση ανθρωπων που γραφουν τονους σελιδες.... συγγραφεων βεβαιως βεβαιως!

  Θελω να πω οτι δεν ειναι καθολου αφυσικο που μαζευομαστε ολοι εδω και μιλαμε μανιωδως για μουσικο εξοπλισμο.... Στο κατω κατω δεν προκειται για απλο αντικειμενο.
Περίμενα (και ήλπιζα) σε ένα ποστ σαν αυτό. Είμαι έτοιμος να σου απαντήσω, και ελπίζω να βρεις την απάντηση ικανοποιητική.

Άκου λοιπόν πως έχουν τα πράγματα (στο χώρο της φωτογραφίας απ'όπου προέρχομαι, αλλά και γενικώς): η επιλογή εξοπλισμού έχει κάποιο ποσοστό συμμετοχής στη διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος. Προηγείται η μελέτη, η τακτική ενασχόληση, η σκληρή δουλειά, η οπτική παιδεία κλπ, αλλά... ναι, και η επιλογή εξοπλισμού. Ο επαγγελματίας, δε μιλά ποτέ για τον εξοπλισμό του δημόσια διότι κανένας επαγγελματίας δε μοιράζεται τα μυστικά που τον βοηθούν να διαφέρει. Ο καλλιτέχνης, επίσης δε μιλά, διότι αναγνωρίζει το ζήτημα ως "μη-σχετιζόμενο" με το είδος της προσοχής που επιδιώκει να προσελκύσει.

Ποιος μιλά λοιπόν για εξοπλισμό: εκείνη η πολύ ειδική κατηγορία ασχολούμενων, που γενικώς αναφέρονται ως "χομπίστες" ή "προχωρημένοι ερασιτέχνες" (ούτε καν οι αρχάριοι, διότι αυτοί δεν έχουν τι να πουν). Δηλαδή, οι μόνοι που μιλούν είναι εκείνοι που έχουν παραιτηθεί (μερικές φορές εν' σγνοία τους) από οποιαδήποτε πιθανότητα περαιτέρω προόδου είτε ως επαγγελματίες είτε ως καλλιτέχνες. Μπορείς να ψάξεις όσο θέλεις και δε θα βρεις καμία εξαίρεση σε αυτό το κανόνα. Στο χώρο των παραδοσιακών εντύπων, οι φωτογράφοι αναγνώριζαν ακαριαία το είδος ενός περιοδικού, ακριβώς από το ποσοστό σελίδων που αναφερόταν σε εξοπλισμό: όσο περισσότερες, τόσο περισσότερο... άστα να πάνε.

Στο χώρο του ίντερνετ, έχω διαπιστώσει εδώ και πολλά χρόνια ότι ισχύει ακριβώς το ίδιο. Ασφαλώς όλοι ξέρουμε ότι υπάρχουν δικτυακοί τόποι όπου γίνεται διαρκώς κουβέντα για εξοπλισμό (π.χ. στο χώρο της φωτογραφίας υπάρχει το dpgr.gr), αλλά αν προσέξεις θα δεις ότι η συμμετοχή επαγγελματιών ή συνειδητοποιημένων καλλιτεχνών είναι ελαχιστότατη (πρώτον) και πολύ διαφορετικού ύφους (δεύτερον).

Ο επαγγελματίας, δε θα αρνηθεί μία "πάσα" σε μία συζήτηση για τον εξοπλισμό, αλλά τάχιστα θα φύγει από εκεί για να πάει σε άλλα θέματα. Ο καλλιτέχνης, θα αρνηθεί ακόμη και τη "πάσα".

Υπάρχει ένας επιπλέον λόγος για τον οποίο ο επαγγελματίας δε θα αναλωθεί σε συζητήσεις για τον εξοπλισμό: ότι από ένα σημείο και μετά έχει πάψει να παρακολουθεί τις "εξελίξεις", διότι έχει κατασταλλάξει σε αυτά που χρειάζεται. Π.χ. μπορεί να χρησιμοποιεί ακόμη ένα παλιό Cubase και μία παλιά εφεκτιέρα, τα οποία όμως ξέρει να εκμεταλλευθεί άριστα, οπότε γιατί να χάσει χρόνο και χρήμα στην αναζήτηση "καλύτερων" εργαλείων;

Οπότε, μη μπερδεύεσαι: το ίντερνετ είναι πολύ φθηνό (χαμηλού κόστους) μέσο, συνεπώς οι υπεύθυνοι των δικτυακών τόπων επιτρέπουν μία φλυαρία που θα ήταν ανεπιθύμητη και αδιανόητη πριν το ίντερνετ. Καλώς, αλλά παραμένει άσκοπη φλυαρία και να είσαι σίγουρος ότι ούτε ο επαγγελματίας, ούτε ο καλλιτέχνης την ευνοούν ή την απολαμβάνουν. Το ίντερνετ (και ειδικά τα φόρουμ) είναι ο παράδεισος του χομπίστα με την πρόθυμη πιστωτική κάρτα, φυτώρια στα οποία καλιεργείται η ιδέα (όπως στα περιοδικά πριν του ίντερνετ) ότι το να ξοδεύεις χρήματα για εξοπλισμό, αυξάνει τις πιθανότητες να κάνεις κάτι αξιόλογο με αυτό τον εξοπλισμό. Όλοι όσοι ξόδεψαν, ξέρουν ότι αυτό απλώς δεν είναι αλήθεια.

Το παράδειγμά σου με τις γραμματοσειρές του Word είναι ατυχές: υπάρχουν κανόνες και χρόνια εμπειρίας πίσω από τη γραφιστική αναγκαιότητα να χρησιμοποιούνται διαφορετικές γραμματοσειρές για διαφορετικά είδη κειμένων και εντύπων. Επίσης, οι γραμματοσειρές του Word δεν είναι γραμματοσειρές του Word αλλά όλου του συστήματος.

Επίσης, διευκρινίζω - αν και είναι αυτονόητο - ότι τα παραπάνω αφορούν ελεύθερους ανθρώπους: αν σας πληρώνει η Korg για να λέτε ότι είναι καλό το ΚΡΑΝΟΣ τότε είστε γελαστοί (πηγαίνοντας προς την Τράπεζα) αλλά όχι ελεύθεροι άνθρωποι, και συνεπώς η γνώμη σας (καθώς και η προθυμία σας να τη λέτε) είναι μηδενικής αξίας.

Φιλικά

 
Σωστός ο Trolley.

Για να λέμε τα πράγματα με τ' όνομά τους.

Ακόμα και αν μας πειράζει.

Είναι και αυτό μία ευκαιρία για ένα (και ίσως παραπάνω) βήμα μπροστά.

 
όταν ασχολείσαι με την βοιομηχανία τηνς μουσικής και εισαι ενεργά μεσα(μέσα για μέσα ;D) σε αυτήν τότε ναι, το δέχομαι να κρατάς τα δυνατά χαρτιά σου κλειστά.

πόσοι ειναι αυτοί όμως?

σκεφτείτε ότι ζουμε εν ετη 2011 και ότι και να κρατήσεις κρυφό δεν έχει την σημασία που ειχε πριν 20-30 χρόνια που οι επιλογές ήταν ελάχιστες.

επισης κάθε μυαλό και χέρι ειναι διαφορετικό και μπορει να χρησιμοποιήσει τα ίδια εφφέ η οργανα με απογοητευτικά αποτελέσματα.

 
Θα συμφωνήσω με τον trolley- τουλάχιστον με τον «πυρήνα» της τοποθέτησης του- αλλά θα διαφοροποιηθώ σε μερικά σημεία.

Ναι μεν ο επαγγελματίας είθισται να μην πολύ αναφέρετε στην τέχνη του, στα μυστικά του, αλλά εδώ στο noiz δεν νομίζω ότι τίθεται τέτοιο ζήτημα.

Ο σκοπός του είναι περισσότερος «αλληλοβοήθειας», οπότε τα «μυστικά» κυκλοφορούν ελεύθερα  ;D.

Επιπλέον, φρονώ ότι με την υπέρ πληθώρα πληροφορίας, τουλάχιστον σε ζητήματα που αφορούν τον ήχο και την δημιουργία του- αναφορικά σε όργανα και τα συμπαρομαρτούντα- δεν υπάρχουν πολλά «σκοτεινά» σημεία, ακόμα και για τα «εργαλεία» των επαγγελματιών. Το μόνο «μυστικό» είναι τα χέρια, τα δάκτυλα  και το μυαλό τους- και εκεί δεν θα μπούμε ποτέ  ;D

Από εκεί και πέρα, ναι είναι μια «παιδική ασθένεια» το φαινόμενο... «κοιτάξτε τι πήρα», αλλά η αίσθηση μου είναι ότι κατά πλειοψηφία είμαστε μεγάλα... παιδιά που ακόμα χαιρόμαστε με τα παιχνίδια μας  ;) Και αυτό θέλουμε να το μοιραστούμε με τα άλλα παιδάκια ;D

Σίγουρα ο επαγγελματίας έχει κατασταλάξει στα «εργαλεία» του, όμως επειδή από τα γραπτά σου καταλαβαίνω ότι είσαι της «ευρύτερης» δουλειάς- είμαι δημοσιογράφος- θα μου επιτρέψεις μια μικρή παρατήρηση: Ο art director πχ. στο περιοδικό παρακολουθεί τις εξελίξεις στα προγράμματα που αφορούν, lay out, desktop publishing και όλα τα σχετικά, γιατί δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Εγώ έγραφα σε Word, αλλά λόγο των εξελίξεων χρησιμοποιώ και In copy και κάποιες φορές και In design. Κάποτε το περιοδικό στηνόταν στο κασόχαρτο, μετά περάσαμε σε Mac και Quark, για να γυρίσουμε σε PC και In design.

Οπότε και ο επαγγελματίας πρέπει να ακολουθεί τις εξελίξεις, γιατί... τα πάντα ρει...  ;D

Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι το internet είναι ο παράδεισος του χομπίστα και θα θέσω και μια ακόμη... παραδεισένια παράμετρο: Καθώς οι περισσότεροι εδώ μέσα είμαστε βαρεμένοι    ;), Όμοιος ομοίω αεί πελάζει  ;D

Δεν σου έχει τύχει να είσαι μαζί με φίλους που να γρατζουνάνε κάτι ή να βαράνε κάτι και να έχετε μαζί της γυναίκες ή τις φίλες σας; Να έχετε πλακωθεί στις μουσικό συζητήσεις και να αρχίσουν οι μουρμούρες από τις κυρίες; Πάλι για κιθάρες και μπάσα μιλάτε; Αμάν πια δεν βαρεθήκατε;  ;D ;D ;D

Οπότε στο noiz και στο κάθε noiz, βρίσκεις άλλα... παιδάκια, παίζουμε όλα μαζί, απεραντολογούμε για τα... παιχνίδια μας (ενίοτε υπερβολικά ή ακόμα και βλακωδώς) και έτσι και εμείς είμαστε ευτυχείς και οι κυρίες μας  ;D ;D ;D  

 
κάποιος φίλος είχε γραψει ένα αρθρο '' Μην το ψυρίζεις'' .. κάπως έτσι, δεν θυμάμαι ακριβώς. Νομίζω ταιριάζει με την περίσταση  ;)

 
Δεν διαφωνώ ουτε με τον trolley ουτε με τον Audiokosta.Aλλα μην πηγαίνουμε και στο αλλο ακρο....ενας σοβαρος μουσικος πρεπει και οφείλει να εχει καλο εξοπλισμο και να ειναι ενημερωμένος για τις εξελίξεις.Δεν λεω να κανει μονο αυτο και να μην ασχολείται με τιποτε αλλο,απλα να κραταει μια επαφη με τον χωρο.Στην τελικη μπορει να βγει καποιο

εργαλειο που να σου λυνει τα χερια.Γιατι να μην το ξερεις και γιατι να μην το αποκτησεις επειδη εχεις κατι αλλο που σε ικανοποιει μεν αλλα λιγοτερο?Αλλωστε ολοι ξερουμε οτι στην μουσικη παιζει μεγαλο ρολο και ο ψυχολογικος παράγωντας.Ετσι λοιπον οσο πιο ανετος και σιγουρος νιωθεις για τον εξοπλισμο σου τοσο μεγαλυτερη ανεση και ελευθερια θα εχεις στο παιξιμο.

Ετσι δεν ειναι?

 
sergei είπε:

Έξυπνη παραπομπή, όμως λίγο πιο κάτω στην ίδια «ταινία» δείχνει το φορτηγό που κατεβάζει το rig του Edge!! Έτσι για την αντικειμενικότητα του θέματος  ;D

 
LK είπε:
Έξυπνη «παραπομπή», όμως λίγο πιο κάτω στην ίδια «ταινία» δείχνει το φορτηγό που κατεβάζει το rig του Edge!! Έτσι για την αντικειμενικότητα του θέματος  ;D
;)

 
LK είπε:
Έξυπνη παραπομπή, όμως λίγο πιο κάτω στην ίδια «ταινία» δείχνει το φορτηγό που κατεβάζει το rig του Edge!! Έτσι για την αντικειμενικότητα του θέματος  ;D
Φυσικά,

απλά κάποιοι ενθουσιάζονται με την δημιουργικότητα και την ευρυματικότητα, ενώ κάποιοι άλλοι απο την ποσότητα ( και οδηγούνται στον καταναλωτισμό).

 
Η αληθεια ειναι οτι το εχουμε καψει λιγο λογω ιντερνετ.

Απλα το παιδι ηταν και στα ντουζενια του τωρα που πηρε τη καινουρια κιθαρα και απο τη χαρα του τα εγραψε αυτα. ;)

Φανταζομαι οτι παιζει τωρα κιθαρα και δεν την εχει κρεμασει διακοσμητικη αλλα ουτε ψαχνει καινουρια.

Καλα ειναι ολα αλλα νταξ η αφοσιωση πρεπει να ειναι στο οργανο μας και οχι αλλου 8)

Μη χαλιεστε

 
Κύριοι δεν είναι όλα άσπρο-μαυρο. Ουδεν κακον αμιγες καλου. Και από το GAS κάτι έχεις να πάρεις (και πολλά να χάσεις βέβαια). Όσο για το τι κάνουν οι επαγγελματίες και οι καλλιτέχνες, αυτό έχει αξία μόνο όταν η συζήτηση γίνεται μεταξύ αυτών. Αλλιώς θα έπρεπε πολλοί από εμάς να το βουλώσουν τουλάχιστον μέχρι να ενταχθούν στις εν λόγω κατηγορίες. Βέβαια, μπράβο αξίζει κάποιος μόνο για τα κατορθώματά του και φυσικά όχι για τις αγορές του.

 
Είναι κάπως περίεργο αλλά όλοι μέχρι στιγμής έχουν ένα μερίδιο δίκιου εδώ. Σίγουρα δεν αξίζουν συγχαρητήρια σε κάποιον που δεν παράγει κάτι χειροπιαστό με τα εργαλεία του, αλλά από την άλλη αξίζουν συγχαρητήρια σε κάποιον που ασχολείται εις βάθος με το χόμπι του, είτε αυτό λόγω της φύσεώς του είναι αναγκαίο να συμπεριλαμβάνει αρκετές και επαναλαμβανόμενες αγορές (πχ. σε περιπτώσεις εισιτηρίων για συναυλίες, μουσεία, ταξίδια, κινηματογράφο, θέατρο, συλλογής έργων τέχνης, δίσκων, γραμματοσήμων, vintage analog synths κλπ) είτε όχι, όπως πχ. στην καλλιτεχνική δημιουργία. Από τη στιγμή λοιπόν που έχει οριστεί το πεδίο στο οποίο ανήκει ο καθένας, η κατάσταση ξεκαθαρίζεται και οι αφορισμοί δεν ωφελούν.

Ο επαγγελματίας, δε μιλά ποτέ για τον εξοπλισμό του δημόσια διότι κανένας επαγγελματίας δε μοιράζεται τα μυστικά που τον βοηθούν να διαφέρει.
Αυτή είναι μια οπισθοδρομική αντιμετώπιση που ευτυχώς δεν συμβαίνει πάντοτε, γιατί πολλοί βρίσκονται σε θέση να μοιραστούν την πολύτιμη γνώση και εμπειρία τους πάνω σε τεχνικά ή επιστημονικά θέματα επειδή αναγνωρίζουν το αυτονόητο: πως η μυστικοπάθεια και η απομόνωση ποτέ δεν βοηθάει εκείνους που έχουν τον ίδιο σκοπό. Αλίμονο αν επικρατούσε αυτή η απομόνωση, ειδικά στον επιστημονικό τομέα από τον οποίο προέρχομαι εγώ. To ωραιότερο μάλιστα είναι πως μερικοί το κάνουν και χωρίς αντάλλαγμα, χωρίς υστερόβουλη απαίτηση να μάθουν τα "μυστικά" του άλλου.

Ο καλλιτέχνης, επίσης δε μιλά, διότι αναγνωρίζει το ζήτημα ως "μη-σχετιζόμενο" με το είδος της προσοχής που επιδιώκει να προσελκύσει.
Και πάλι σε αυτή την περίπτωση, η αγάπη προς το μέσο, την προσωπικότητα που αυτό διαθέτει και τους πολύ συγκεκριμένους εκφραστικούς ορίζοντες που ανοίγει μπορεί να τους οδηγήσει να μιλήσουν για αυτό υπό τις κατάλληλες συνθήκες.

Οπότε, μη μπερδεύεσαι: το ίντερνετ είναι πολύ φθηνό (χαμηλού κόστους) μέσο, συνεπώς οι υπεύθυνοι των δικτυακών τόπων επιτρέπουν μία φλυαρία που θα ήταν ανεπιθύμητη και αδιανόητη πριν το ίντερνετ.
Δεν πιστεύω πως αυτοϋποχρεώνονται να επιτρέψουν καμία φλυαρία, αλλά πως μετά χαράς προσφέρουν ένα χώρο καλοδεχούμενης διαδικτυακής κοινωνικοποίησης και προώθησης - συζήτησης ιδεών, είτε είναι για τεχνικά ζητήματα είτε για κοινωνικά.

 
bloody_sunday είπε:
Αυτή είναι μια οπισθοδρομική αντιμετώπιση που ευτυχώς δεν συμβαίνει πάντοτε, γιατί πολλοί βρίσκονται σε θέση να μοιραστούν την πολύτιμη γνώση και εμπειρία τους πάνω σε τεχνικά ή επιστημονικά θέματα επειδή αναγνωρίζουν το αυτονόητο: πως η μυστικοπάθεια και η απομόνωση ποτέ δεν βοηθάει εκείνους που έχουν τον ίδιο σκοπό. Αλίμονο αν επικρατούσε αυτή η απομόνωση, ειδικά στον επιστημονικό τομέα από τον οποίο προέρχομαι εγώ. To ωραιότερο μάλιστα είναι πως μερικοί το κάνουν και χωρίς αντάλλαγμα, χωρίς υστερόβουλη απαίτηση να μάθουν τα "μυστικά" του άλλου.
Ας ξεκινήσουμε από τη συμφωνία, πριν περάσουμε στη διαφωνία :). Συμφωνώ λοιπόν, ότι όταν το κάνουν, το κάνουν χωρίς ανταλλάγματα και χωρίς υστερόβουλες απαιτήσεις. Όμως, παραμένω αμετακίνητος (και άθελά σου το επιβεβαιώνεις, όπως θα δεις) ότι δεν το κάνουν ποτέ δημόσια. Δηλ. ένας επαγγελματίας θα πει κάποιο μυστικό του σε άλλο επαγγελματία (το έκανα εγώ σήμερα) επειδή έτσι κρίνει ότι πρέπει να κάνει προκειμένου να εξυπηρετηθεί μία ανώτερη αναγκαιότητα. ΠΟΤΕ (με τέσσερα κεφαλαία γράμματα) δε θα το κάνουν για να το δει ένας ερασιτέχνης ή ένας χομπίστας, ΕΙΔΙΚΑ στον επιστημονικό τομέα. Γι' αυτό άλλωστε δεν υπάρχουν λαϊκά περιοδικά (ή φόρουμ) που να αναφέρονται σε εγχειρήσεις εγκεφάλου ή τον βομβαρδισμό βατραχιών με ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία. Οι επαγγελματίες (και μιλώ εκ' προσωπικής θέσεως αλλά και ένεκα συζητήσεων) αισθάνονται μία αόριστη συμπάθεια για τους ερασιτέχνες και τους χομπίστες, ενόσω αυτοί παραμένουν κόσμιοι και ΟΝΤΩΣ θα δώσουν κάποια νύξη προς τη σωστή κατεύθυνση αλλά δεν πρόκειται να μιλήσουν για τα μυστικά της δουλειάς τους.

Δηλ. όλοι εσείς (εμείς) που είδατε το It Might Get Loud, τι παραπάνω μάθατε για τα μυστικά οποιουδήποτε από τους τρεις πρωταγωνιστές; Ενα μεγάλο ΤΙΠΟΤΑ μάθατε, διότι δεν είπαν τίποτα (και πολύ καλά έκαναν).

Στο χώρο του ειδικού (έλεος) περιοδικού τύπου έχει καλλιεργηθεί η πεποίθηση που αναφέρεις για προφανείς λόγους. Αυτό το ξέρουμε όλοι "της δουλειάς", ότι όλα γίνονται για το εισιτήριο, παρά τον ρομαντισμό με τον οποίο περιβάλλεις τη θέση που διατυπώνεις.

Και πάλι σε αυτή την περίπτωση, η αγάπη προς το μέσο, την προσωπικότητα που αυτό διαθέτει και τους πολύ συγκεκριμένους εκφραστικούς ορίζοντες που ανοίγει μπορεί να τους οδηγήσει να μιλήσουν για αυτό υπό τις κατάλληλες συνθήκες.
Έχοντας παρακολουθήσει και διαβάσει άπειρες δημόσιες τοποθετήσεις συγγραφέων, ζωγράφων, φωτογράφων και μουσικών (με τις άλλες τέχνες δεν έχω επαφή), δεν μπορώ να θυμηθώ ούτε ένα παράδειγμα. Αυτό σημαίνει ότι οι "κατάλληλες συνθήκες" δεν υπάρχουν ή (αν υπάρχουν) είναι ιδιωτικές και όχι δημόσιες.

Δεν πιστεύω πως αυτοϋποχρεώνονται να επιτρέψουν καμία φλυαρία, αλλά πως μετά χαράς προσφέρουν ένα χώρο καλοδεχούμενης διαδικτυακής κοινωνικοποίησης και προώθησης - συζήτησης ιδεών, είτε είναι για τεχνικά ζητήματα είτε για κοινωνικά.
"Αυτουποχρεώνονται" είναι παρεξηγήσιμη λέξη και δεν την υπαινίχθηκα ούτε τη χρησιμοποίησα - άλλωστε πιστεύω ότι πίσω από κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα, το αρχικό κίνητρο είναι αγαθό.

Όμως, να είσαι βέβαιος ότι αν για κάθε ποστ εδώ, έπρεπε ο admin να πληρώνει 1 ευρώ, τότε ο αριθμός των ποστ ανά μήνα θα ήταν πολύ-πολύ μικρότερος, όσο αγαθή και αν ήταν η διάθεσή του και ειλικρινείς οι προθέσεις του. Ο παραδοσιακός εκδότης αντιμετώπιζε και αντιμετωπίζει αυτό το οικονομικό (επί της ουσίας) πρόβλημα, το οποίο (ευτυχώς) στα ιντερνετικά μέσα δεν υφίσταται.

 
η μεγαλυτερη διαφορα της εποχης των φορουμ, internet, e-shopping κτλ, με την πριν ιντερνετ εποχη ειναι ακριβως Η ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ.. κι εγω αγοραζω μηχανηματα, κιθαρες και παει λεγοντας απο πιτσιρικας. θυμαμαι λοιπον ποσο ασχετος ημουν τοτε, ποσο δυσκολο ηταν να πληροφορηθεις σωστα, να αγορασεις αυτο που πραγματικα χρειαζοσουν χωρις να σε εκμεταλλευτει καποιος κτλ. τωρα η εποχη του φυκια για μεταξωτες κορδελες εχει περασει. ο καθενας μπορει να ψαξει λιγο online, να μαθει, και αν στην πορεια γνωρισεις και πεντε ανθρωπους σε ενα φορουμ και κανετε και παρεα τοσο το καλυτερο. υπερβολες και καταναλωτικα κολληματα και παλια υπηρχαν. γενικα εγω μονο κερδος βλεπω σε ολη αυτη την ιστορια..

 
Δηλ. ένας επαγγελματίας θα πει κάποιο μυστικό του σε άλλο επαγγελματία (το έκανα εγώ σήμερα) επειδή έτσι κρίνει ότι πρέπει να κάνει προκειμένου να εξυπηρετηθεί μία ανώτερη αναγκαιότητα. ΠΟΤΕ (με τέσσερα κεφαλαία γράμματα) δε θα το κάνουν για να το δει ένας ερασιτέχνης ή ένας χομπίστας, ΕΙΔΙΚΑ στον επιστημονικό τομέα.
Διαφωνώ, και φυσικά έχω παραδείγματα. Ας πούμε στην δικιά μου δουλειά υπάρχουν αρκετά δημόσια (δηλαδή ανοιχτά και προσβάσιμα από τον καθένα) φόρουμ συζητήσεων που κάποιος ζητάει βοήθεια πάνω σε δύσκολα ζητήματα στατιστικής, μορφομετρίας, θαλάσσιας βιολογίας, ιχθυολογίας κλπ. και αυτή του παρέχεται ελεύθερα από ειδικούς του είδους, οι οποίοι φυσικά είναι επώνυμοι, και αποτελεί μάλιστα αφορμή για δημόσια συζήτηση που προωθεί τη συλλογική γνώση.

Εννοείται πως δεν μιλάω για εξτρίμ παραδείγματα εμπορικών μυστικών. Εννοείται πως η Coca Cola ΠOTE (εδώ κολλάνε τα τέσσερα κεφαλαία γράμματα που αναφέρεις) δεν πρόκειται να παραδώσει στο κοινό τη συνταγή της, η KFC τη δικιά της, η Eventide τους αλγόριθμους των racks της, η A πετρελαιοβιομηχανία τη μυστική μέθοδο παραγωγής ντίζελ χωρίς θείο κλπ.

Δηλ. όλοι εσείς (εμείς) που είδατε το It Might Get Loud, τι παραπάνω μάθατε για τα μυστικά οποιουδήποτε από τους τρεις πρωταγωνιστές; Ενα μεγάλο ΤΙΠΟΤΑ μάθατε, διότι δεν είπαν τίποτα (και πολύ καλά έκαναν).
Φυσικά, διότι δεν ήταν αυτό το αντικείμενο. Ο σκηνοθέτης το είχε δηλώσει από την αρχή πως ούτε ο ίδιος ήθελε να φτιάξει μια πανηλίθια ταινία αποκλειστικά για κιθαροgeeks, και πως ούτε οι ίδιοι μάλλον θα δέχονταν κάτι τέτοιο γιατί θα το θεωρούσαν άχρηστο. Στον μουσικό τομέα όμως έχει παρατηρηθεί πολλές φορές να μιλούν άνετα για τα εργαλεία τους και οι ίδιοι, και πάρα πολλοί άλλοι. Και στην φωτογραφία, επίσης. Για παράδειγμα έχω ένα ωραιότατο βιβλίο του National Geographic που είναι γεμάτο από τέτοιες περιπτώσεις πολυβραβευμένων διάσημων φωτογράφων που κάνουν ακριβώς αυτό: David Alan Harvey, James Stanfield, Annie Griffiths Belt, Sam Abell, Chris Johns, Jodie Cobb κλπ.

 
Τι να γίνει bloody μου; Διαφωνούμε. Κάποιος έχει δίκηο και κάποιος όχι.

:) :) :)

 
trolley είπε:
Τι να γίνει bloody μου; Διαφωνούμε. Κάποιος έχει δίκηο και κάποιος όχι.

:) :) :)
Όχι απαραίτητα  ;D...

 
Τα πάντα ξεκινάνε από την ''φιλοσοφία'' και την οπτική γωνία που αντιμετωπίζει κάποιος τα πράγματα.

Δηλαδή σε όλα τα επαγγέλματα και τις τέχνες, υπάρχουν κρυψίνοι και διαμοιραστές.

Αν βλέπεις τον άλλον ανταγωνιστικά και κοντόφθαλμα, είναι σίγουρο πως θα είσαι σφίγγα.

Αν μάλιστα ιδιωτεύει και στον περιβάλλοντα χώρο σου και στο ίδιο αντικείμενο, σιγά και μην τον βοηθήσεις.(Η μία αντιμετώπιση.)

Όμως δεν είναι όλοι έτσι, ή τουλάχιστον οι περισσότεροι. Η προσωπική μου πείρα και η παρατήρηση των φίλων και γνωστών, αλλά και αγνώστων, μου έχει δείξει πως στις περισσότερες των περιπτώσεων ανταποκρίνονται στο cry for help όταν αυτό τους ζητείτε.

Παλιοχαρακτήρες που νομίζουν ότι κατέχουν τα μυστικά κάποιας αρχέγονης αλήθειας και που δεν δίνουν στον άγγελό τους νερό, επίσης υπάρχουν.

Η γνώση, όποια και αν είναι αυτή, πρέπει να διαδίδεται.

Δεν έχω δει στο πέρασμα των χρόνων, κρυψίνο, να προοδεύει σε κανένα τομέα του βίου του, πιο πολύ από τους απλοχεροδιαμοιραστές.(Έχουν δε και λιγότερους φίλους.Οι κρυψίνοι ντε.)

Δεν έχω ακούσει για μυστικό στην τέχνη (της ζωής μέχρι της μαγειρικής), που να το ξέρει μόνο ένας.(Πως να το ακούσω, αφού δεν θα το έλεγε? :))

Τέλος για να μην αρχίσω να αραδιάζω παραδείγματα προς επίρρωση, παραπέμπω σε συνεντεύξεις και ντοκυμαντέρ, στο χαζοκούτι και στο διαδίκτυο, όπου καλλιτέχνες και επαγγελματίες κάθε είδους, με χαρά αναλύουν μπροστά στις κάμερες τα ''μυστικά'' τους, από τον εξοπλισμό τους μέχρι την τεχνική τους. Για να μην αναφέρω, πως και πάρα πολλοί κορυφαίοι και όχι μόνο, κάθε είδους, συγγράφουν κιόλας περί των ''απόκρυφων''  και σκοτεινών περιοχών των τεχνών τους.

Όλες οι άλλες απόψεις (δημοκρατικά τελείως) είναι απλώς για να λέγονται. ;) (Και με βάσιμη πιθανότητα, από κρυψίνους.) :)

@al6sjackson

Όσο ψάχνεις βρίσκεις.

Κάνε εσύ αυτό που γουστάρεις και μην περιμένεις εύγε και συγχαρητήρια από κανέναν.

Αν η κοπέλα σου δεν βρίσκει νόημα και σε άλλα που κάνεις, στείλτην. :)

 

Απαντήσεις

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top