Τα "καλύτερα" άλμπουμ του 2012

[kostri]

Καταλαβαίνω ΄τι το σχόλιο ίσως θεωρηθει λιγο άκυρο

Εγώ δεν βρίσκω άκυρο το σχόλιο. Και σχολιάζω (επί του σχολίου ) :

Πρώτον, τα μεγάλα περιοδικά δεν έχουν πια τη δύναμη που είχαν. Μπορούμε κάλλιστα να παρακολουθούμε μικρότερα περιοδικά ή μπλογκ που ταιριάζουν με την αισθητική μας. Πιο πάνω, πόσταρα δύο λίστες από μέσα που παρακολουθώ. Υπάρχουν εκατοντάδες αντίστοιχες. Βεβαίως υπάρχει και το μάρκετινγκ που αναφέρεις, αλλά πιστεύω πως είναι πλέον εύκολα ανιχνεύσιμο και, λόγω ίντερνετ, υπάρχει μεγάλο περιθώριο συμμετοχής των αναγνωστών. Θυμάμαι π.χ. το κράξιμο είχε φάει το πιτσφορκ για το περσινό του Νo. 1.

Δεύτερον, οι δίσκοι αντιμετωπίζονται, κατά κανόνα, ως ολότητες από τους κριτικούς. Δεν ακολουθούν τη λογική π.χ. των ραδιοφώνων περί σουξέ κτλ. Εγώ τουλάχιστον δεν έχω υπόψιν τέτοιους.

Α και τρίτον, αφού απορρίπτεις τις λίστες των περιοδικών, γιατί δεν ποστάρεις τη δικιά σου; Μπορεί να βρούμε κάτι που δε ξέραμε. 

 

[AuditoryDriving]

Εγώ δεν βρίσκω άκυρο το σχόλιο. Και σχολιάζω (επί του σχολίου ) :

Πρώτον, τα μεγάλα περιοδικά δεν έχουν πια τη δύναμη που είχαν. Μπορούμε κάλλιστα να παρακολουθούμε μικρότερα περιοδικά ή μπλογκ που ταιριάζουν με την αισθητική μας. Πιο πάνω, πόσταρα δύο λίστες από μέσα που παρακολουθώ. Υπάρχουν εκατοντάδες αντίστοιχες. Βεβαίως υπάρχει και το μάρκετινγκ που αναφέρεις, αλλά πιστεύω πως είναι πλέον εύκολα ανιχνεύσιμο και, λόγω ίντερνετ, υπάρχει μεγάλο περιθώριο συμμετοχής των αναγνωστών. Θυμάμαι π.χ. το κράξιμο είχε φάει το πιτσφορκ για το περσινό του Νo. 1.

Δεύτερον, οι δίσκοι αντιμετωπίζονται, κατά κανόνα, ως ολότητες από τους κριτικούς. Δεν ακολουθούν τη λογική π.χ. των ραδιοφώνων περί σουξέ κτλ. Εγώ τουλάχιστον δεν έχω υπόψιν τέτοιους.

Α και τρίτον, αφού απορρίπτεις τις λίστες των περιοδικών, γιατί δεν ποστάρεις τη δικιά σου; Μπορεί να βρούμε κάτι που δε ξέραμε. 

Σωστός kostri δεν αντιλέγω συνολικά σ αυτά που λες. Για τον αν αντιμετωπίζονται σαν ολότητες δεν ξέρω - σίγουρα ενα πολύ δυνατό hit μπορεί να καλύψει κάποιοα fillers σε ένα δίσκο για παράδειγμα, και επιπλέον ένας δίσκος είναι πολλά παραπάνω από ενα ρεφραιν που σου κολλάει στο μυαλό ή έστω μόνο μελωδίες - έχει να κάνει και με τους στίχους, το μήνυμα, το emotional resonance κτλ. Θεωρητικά μιλάω πάντα και έχωντας επίγνωση ότι και μένα ο αγαπημένος μου δίσκος ακόμη και της μέρας μπορεί να αλλάξει από το Closing Time του Tom Waits στο Hysteria των Def Leppard είναι δηλαδή όπως και να το κάνουμε θέμα διάθεσης, όσο και αν πάρεις χαρτί και στυλό και προσπαθήσεις να τα βάλεις κάτω.

Δε ποστάρω λίστα καθώς είμαι τελείως αναχρονιστικός στη μουσική, δεν πολυακολουθώ εξελίξεις και απλώς εξερευνώ κάθετα στο χρόνο.

Ίσως μπορώ να πω μόνο ότι το Sounds that can't be made των Marillion (2012) δεν με εντυπωσίασε και δεν θα το έβαζα στο τοπ 50, παρά την αδυναμία που τους έχω 

 

[Vasmar]

Αδυνατώ να καταλάβω γιατί ο δίσκος Black Radio του Robert Glasper είναι εκτός.. :

Ειλικρινά.

 

[Trolley]

Το λανθάνον (στο παρόν thread) ερώτημα είναι αν ο ρόλος των μουσικοκριτικών είναι κάτι που πρέπει να μας αφορά σαν ακροατές ή/και δημιουργούς. Αν κάποιος κάνει κέφι ας ανοίξει το σχετικό thread, μη χαλάσουμε την ωραία ατμόσφαιρα εδώ μέσα.

 

[AuditoryDriving]

Το λανθάνον (στο παρόν thread) ερώτημα είναι αν ο ρόλος των μουσικοκριτικών είναι κάτι που πρέπει να μας αφορά σαν ακροατές ή/και δημιουργούς. Αν κάποιος κάνει κέφι ας ανοίξει το σχετικό thread, μη χαλάσουμε την ωραία ατμόσφαιρα εδώ μέσα.

Σωστά σωστα, ετοιμαζόμουν να έρθω να γράψω το ίδιο για να μην παρεκτραπεί το thread, απόλυτα σεβαστό.

Ας μιλήσουμε με λίστες λοιπόν