- Μηνύματα
- 137
- Πόντοι
- 18
Και ένα θέμα για τη low end πλευρά της μπάντας γιατί πήξαμε στο λαμπάτο ενισχυτή και την συζήτηση για τα κιθαριστικά ;D
To the point τώρα και επειδή μπορεί να σας φανεί παραπλανητικός ο τίτλος, να εξηγηθώ.
Είμαι κάτοχος ενός Squier VM Jazz Bass (natural finish) ωσάν κι 'αυτό' (παρεπιπτόντως παραπλανητική η φωτογραφία, διαφέρει αρκετά από κοντά). Γενικά είμαι ευχαριστημένος με το όργανο, σαν playability, πως κρατάει το σεταπ κλπ. Με τον ήχο του δεν ήμουν και πολύ, πολύ αδύναμος και "στρογγυλός" γι αυτό που ήθελα, alnico V μαγνήτες γαρ. Έτσι προχώρησα σε αλλαγή με τους DiMarzio Model J (DP123) στα τυφλά ουσιαστικά. Μετά απο πολύ ψαξιμο είδα ότι αυτοί είναι ηχητικά κοντά σ'αυτό που ήθελα. Και επειδή έπεσε στα χέρια μου μια προενίσχυση της Audere σε εξευτελιστική τιμή, συγκεκριμένα αυτή την πέρασα μαζί με τους μαγνήτες.
Προ ολίγων ημερών έπεσε στα χέρια μου ένα Fender American Deluxe JB και είχα την ευκαιρία για μια άμεση σύγκριση. Συγκεκριμένα ήταν ένα τέτοιο σε άλλο χρώμα. Διαφέρει λίγο απ'αυτά που βγαίνουν τώρα, είναι με 22 τάστα, χωρίς midrange cut/boost στην προενίσχυση και χωρίς active/passive switch που έχουν τα τελευταία απ'ότι είδα. Ξεχωρίζει απ'το παλιό 'spaghetti' logo στο headstock.
Προς μεγάλη μου έκπληξη το μπάσο μου μετά ακριβώς από το Fender ήταν μουγκό. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε, αλλά χωρίς πρίμα, χαμηλότερη ένταση, καθόλου definition. ΒΕΒΑΙΑ, το Fender είχε ολοκαίνουργιες χορδές και το δικό μου αρκετά παλιές, κοντά χρόνος. Πριν κράξετε να σας πω ότι δεν έχω μία ούτε για χορδές ;D 8) και απ'τη στιγμή που δεν κάνω live αυτό τον καιρό δεν τις αλλάζω. Αλλά εξηγείται τέτοια διαφορά? Και unplugged η "μουγκάδα" ήταν μεγαλύτερη, το Fender έμοιαζε ολοζώντανο και το δικό μου σαν νεκρό, όταν απλά χτυπούσες μια χορδή.
Περί ξύλων, το Squier είναι maple σώμα με maple μπράτσο-ταστιέρα. Το Fender είναι alder (?) με rosewood ταστιέρα.
Ίδιο σεταπ μαγνητών-προενίσχυσης με το Squier μου, έχει το παλλικάρι απο κάτω σε ένα SX JB. Καρφί στην κάρτα ήχου γράφει με κομπρέσορα μπροστά.
To the point τώρα και επειδή μπορεί να σας φανεί παραπλανητικός ο τίτλος, να εξηγηθώ.
Είμαι κάτοχος ενός Squier VM Jazz Bass (natural finish) ωσάν κι 'αυτό' (παρεπιπτόντως παραπλανητική η φωτογραφία, διαφέρει αρκετά από κοντά). Γενικά είμαι ευχαριστημένος με το όργανο, σαν playability, πως κρατάει το σεταπ κλπ. Με τον ήχο του δεν ήμουν και πολύ, πολύ αδύναμος και "στρογγυλός" γι αυτό που ήθελα, alnico V μαγνήτες γαρ. Έτσι προχώρησα σε αλλαγή με τους DiMarzio Model J (DP123) στα τυφλά ουσιαστικά. Μετά απο πολύ ψαξιμο είδα ότι αυτοί είναι ηχητικά κοντά σ'αυτό που ήθελα. Και επειδή έπεσε στα χέρια μου μια προενίσχυση της Audere σε εξευτελιστική τιμή, συγκεκριμένα αυτή την πέρασα μαζί με τους μαγνήτες.
Προ ολίγων ημερών έπεσε στα χέρια μου ένα Fender American Deluxe JB και είχα την ευκαιρία για μια άμεση σύγκριση. Συγκεκριμένα ήταν ένα τέτοιο σε άλλο χρώμα. Διαφέρει λίγο απ'αυτά που βγαίνουν τώρα, είναι με 22 τάστα, χωρίς midrange cut/boost στην προενίσχυση και χωρίς active/passive switch που έχουν τα τελευταία απ'ότι είδα. Ξεχωρίζει απ'το παλιό 'spaghetti' logo στο headstock.
Προς μεγάλη μου έκπληξη το μπάσο μου μετά ακριβώς από το Fender ήταν μουγκό. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε, αλλά χωρίς πρίμα, χαμηλότερη ένταση, καθόλου definition. ΒΕΒΑΙΑ, το Fender είχε ολοκαίνουργιες χορδές και το δικό μου αρκετά παλιές, κοντά χρόνος. Πριν κράξετε να σας πω ότι δεν έχω μία ούτε για χορδές ;D 8) και απ'τη στιγμή που δεν κάνω live αυτό τον καιρό δεν τις αλλάζω. Αλλά εξηγείται τέτοια διαφορά? Και unplugged η "μουγκάδα" ήταν μεγαλύτερη, το Fender έμοιαζε ολοζώντανο και το δικό μου σαν νεκρό, όταν απλά χτυπούσες μια χορδή.
Περί ξύλων, το Squier είναι maple σώμα με maple μπράτσο-ταστιέρα. Το Fender είναι alder (?) με rosewood ταστιέρα.
Ίδιο σεταπ μαγνητών-προενίσχυσης με το Squier μου, έχει το παλλικάρι απο κάτω σε ένα SX JB. Καρφί στην κάρτα ήχου γράφει με κομπρέσορα μπροστά.
