Συνήθως οι snobs είναι είτε φουλ παραδοσιακοί, είτε κλασσικοί επειδή "από εκεί ξεκίνησαν όλα", είτε jazzίστες λόγω μελωδικής πολυπλοκότητας, είτε - οι καλύτεροι - prog snobs, λόγω ρυθμικής πολυπλοκότητας. Electro-snob πρώτη φορά βλέπω πραγματικά.
Το να αναφαίρεται ο οποιοσδήποτε, για οποιοδήποτε είδος μουσικής -έτσι- δεν τον καθιστά έξυπνο ή "μπροστά". Κάθε είδος μουσικής υπάρχει γιατί προσφαίρει κάτι, είτε σε ένα μικρό μέρος του πληθυσμού, είτε σε μεγαλύτερο. Άλλα είδη είναι για χαλάρωση, άλλα για ξέσπασμα, άλλα για "ξύπνημα", και άλλα για χωρό. Ακόμα και στο χωρό δηλαδή, άλλα είναι για προσωπική έξφραση, άλλα για ρομαντισμό, άλλα για απελευθέρωση ενέργειας, κτλ.
Επίσης, να πούμε ότι, η μουσική εξελίσσεται, όπως και ο άνθρωπος άλλωστε. Υπάρχουν ναι μεν τα παλιά rock, η παλιά jazz, παλιά λαϊκά-ρεμπέτικα, pop, κοκ, αλλά δεν είναι ανάγκη να μείνεις εκεί. Αν εγώ σου πω ότι ακούω metal, εσύ με το μυαλό που έχεις θα νομίζεις ότι είμαι ψηλός μαλλιάς με τατουάζ και καρφιά στα χέρια που ακούει Metallica και Iron Maiden, έχει Flying V κιθάρα, καπνίζει και πίνει μπίρες όλη μέρα, και μιλάει με στεντόρια βαριά φωνή. Προφανώς υπάρχουν και αυτοί, που τους αρέσει να μένουν στα παλιά για τους δικούς τους λόγους, και δεν είναι καθόλου κακό αυτό - αλλά και να ήταν, γιατί εσύ συγκεκριμένα να το κατακρίνεις;
Τώρα για τα 11 τραγούδια σε 16 ώρες... Μπράβο για την αποφασιστικότητά σου θα πω. Εγώ θέλω τόσο για να κάνω τα πρώτα σκίτσα. Προχτές λέγαμε για τον Trevor Morris που γράφει 1 έτοιμο λεπτό κάθε 2 ώρες, οπότε μπράβο.