Καταρχήν σας ευχαριστώ που ασχολείστε με την εκάστοτε "χαζομάρα" που μπορεί να με ταλαιπωρεί για μέρες και να με κάνει να κατεβάζω τα τηλέφωνα και να γίνομαι έγκλειστος στο σπίτι μου μέχρι να καταφέρω να αποτυπώσω υποφερτά αυτό που έχω στο κεφάλι μου. Αυτή είναι πάνω-κάτω η διαδικασία και δεν είναι και πολύ ευχάριστη.
Αυτό που λείπει από την παρουσίαση τέτοιων λιτών κομματιών είναι ότι πάνε παρέα με διάφορα συνοδευτικά (εικόνες, συναισθήματα, ήχους) τα οποία δεν περνάνε πάντα απέναντι και αυτό είναι απολύτως φυσικό. Δεν είμαστε όλοι στην ίδια διάθεση την ίδια στιγμή. Οπότε αντιλαμβάνομαι τη θέση του Μάραθον αλλά και όποιων άλλων το βρήκαν μονότονο. Εδώ, εμένα του ίδιου, τη μέρα που το έγραψα μου φαινόταν αριστούργημα και το επόμενο πρωί αδιάφορη σαχλαμαρίτσα.
Χαίρομαι που ο blue το έπιασε το νόημα ιδιαίτερα όσον αφορά τις εντάσεις. Η φυσαρμόνικα δεν είναι κατά λάθος τόσο χαμηλά και η φασαρία του δρόμου δυναμώνει επίτηδες στο τέλος. Για το χώρο, όπως αναφέρω και στο αρχικό ποστ, δεν μπορούσα να κάνω κάτι (πυκνωτικό μικρόφωνο μεγάλου διαφράγματος) οπότε δεν είναι και ακριβώς άποψη εφόσον δεν υπήρχε εναλλακτική. Πλην όμως κάπως λειτουργεί. Αν το έγραφα σε στούντιο δηλαδή, δε θα ήθελα απόλυτη ησυχία από πίσω. Ενδεχομένως μελετημένο background noise.
Φωνητικά δε θα μπουν. Είναι έτσι όπως είναι για συγκεκριμένο λόγο. Τα φωνητικά θα το έκαναν κάτι άλλο. Μπορεί και να γίνόταν καλύτερο ή και πιο ενδιαφέρον αλλά θα ήταν κάτι άλλο.
gvour είπε:
Nομιζω oμως οτι o double J σπανια ξαναπιανει κομματι αν το
χει τελειωσει.
Και όμως φίλτατε τζιβούρ, έχω αρχίσει να το κάνω. Εκτός των άλλων, έχω μπλέξει και σε διαδικασία επανα-ηχογραφήσεων σε παλιότερα κομμάτια. Εκεί να δεις ταλαιπωρία, κάτι ήξερα που δεν τα έπιανα ;D. Είναι αναγκαίο όμως. Περισσότερα επ' αυτού στο εγγύς μέλλον.
Earendil, κάνε λίγο ακόμη κράτει. Με κυνηγάνε από το καλοκαίρι στη Μύκονο. Συνήθως γύρω στο Δεκέμβρη με αφήνουν ήσυχο. Θα σου πω πότε μπορείς. ;D
Νομιζω οτι αν ημουν σκηνοθετης θα εβαζα αυτη τη μουσικη στο πλανο οπου ο ηρωας περπαταει με τα χερια στις τσεπες κλωτσωντας τα πεσμενα ξερα φυλλα...
Ναι.
Νίκο, η κιθάρα είμαι μια Guild Gad 25 με εντεκάρες χορδές. Δεν παίζω σχεδόν ποτέ με πένα και αυτό το μέγεθος με έχει βολέψει πολύ.
(that's what she said)
Αδιαφορώ για τον "χώρο" που ή δεν καταλαμβάνει και άλλες λεπτομέρειες περί ηχογράφησης, και μένω στην ουσία της σύνθεσης (αλλά και της εκτέλεσης).
Για να καταλάβεις την ανωμαλία μου, κατάφερα να το γράψω σχετικά καλά όταν είχα τη φαεινή ιδέα να βάλω στα σκουστικά, αντί για μετρονόμο, swing drums στα 160 bpm ;D.
Σας ευχαριστώ και πάλι όλους για το feedback.
