Some alternate aspects of Eurovision...

Νίκος Παπαρρόδου

npap

Recording Guru
Staff member
Μηνύματα
4,609
Πόντοι
1,643
το Ελβετό το είδα πρώτη φορά στον τελικό... με κέρδισε άμεσα η σεμιναριακή διαφραγματική ερμηνεία του αλλά όχι το κομμάτι (αν και θεώρησα ότι αξίζει την πρώτη θέση σε σχέση με τον ανταγωνισμό στο συγκεκριμένο event)...

σε ανύποπτη στιγμή την ώρα που το παρακολουθούσαμε η γυναίκα μου (που μέχρι εκείνη την στιγμή απλά έλυνε παράλληλα βαριεστημένα σουντόκου στο κινητό της) μου λέει: χμ αυτό αν είχε μια απλά προσεγμένη αρμονικά κλασική ενορχήστρωση θα το πέρναγα σίγουρα στην playlist μου... δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία τότε μέχρι πριν λίγο που μου έστειλε τα παρακάτω βίδεος γράφοντάς μου κάτι περίεργα περί συμπαντικού χιούμορ...

τελικά δεν έχει σημασία σε ποιους θα αρέσουν  ή όχι αυτές οι versions (σε εμένα ναι), αλλά είμαι σίγουρος ότι αν άκουγαν για πρώτη φορά το κομμάτι μέσα από αυτές (το Ντιόν λουκ το παραβλέπουμε) χωρίς το hype του γιουρομεμε, πολλοί σίγουρα θα είχαν διαφορετική άποψη...  όχι απαραίτητα θετική... απλά άλλη... γιατί αυτή είναι η μουσική...

ένα μέρος της "μαγείας" της, είναι η ικανότητα που δίνει στον δημιουργό της να κινείται σε παράλληλα εναλλακτικά μονοπάτια που πολλές φορές διεγείρουν διαφορετικά συναισθήματα και ποικίλα επίπεδα αποδοχής της...




 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
τελικά δεν έχει σημασία σε ποιους θα αρέσουν  ή όχι αυτές οι versions
Είναι εξαιρετικές.

πολλές φορές διεγείρουν διαφορετικά συναισθήματα
Πολύ σωστή παρατήρηση. Θα πρόσθετα και την ικανότητα να σου προκαλούν ένα αίσθημα "οικειότητας" με κάτι. Εμένα για παράδειγμα η γέφυρα με πήγε "καρφί" σε κάποιο (οποιοδήποτε) soundtrack ταινίας James Bond και ήταν ένα στοιχείο που μου "χάιδεψε" τα αυτιά. 

 
Καλός είναι,το έχω υποστηρίξει και άλλες φορές,σήμερα δέν πάσχουμε απο ικανότητες,απο φαντασία και γούστο έχουμε σοβαρό πρΟβΛηΜα,καλλιτέχνες και ακροατές.

 
Τα εγραψε ολα ο Μιχαλης..

image.png

 
Καλός είναι,το έχω υποστηρίξει και άλλες φορές,σήμερα δέν πάσχουμε απο ικανότητες,απο φαντασία και γούστο έχουμε σοβαρό πρΟβΛηΜα,καλλιτέχνες και ακροατές.
Εδώ τώρα ανοίγεις ένα ζήτημα... μεγαδιαστάσεων.

Μιλούσα χτες με τον @Nestoras και επανέλαβα την άποψη μου ότι εμείς πλέον θεωρούμαστε relics.

Ασχολούμαστε με μουσικές και μουσικά όργανα που οι τεχνολογικές τους αφετηρίες ξεκίνησαν πριν από ίσως και περισσότερα από 70 χρόνια. Προφανώς η digital εποχή έφερε πολλές "διαφοροποιήσεις" στα μέσα, πολλές ευκολίες, διαφορετικά περιβάλλοντα στον τρόπο που δουλεύουμε, αλλά ουσιαστικά και στον πυρήνα της διαδικασίας έχουμε πολλές αναπαραγωγές του αναλογικού τότε, στο ψηφιακό σήμερα.

Αυτό όμως που δεν μπορεί να "αναπαραχθεί" σε καμία περίπτωση είναι το πολιτιστικό/ πολιτισμικό consensus. Αυτή η γενεσιουργός δύναμη που ωθεί την τέχνη, που ώθησε να γραφτούν τα για εμάς "αριστουργήματα". Και αυτή η δύναμη ήταν αποτέλεσμα των κοινωνικοπολιτικών ζυμώσεων, των αλλαγών, των νεωτερισμών (φυσικά και στην τεχνολογία, πέραν την κοινωνίας). 

Βέβαια, εύλογα εδώ κάποιος θα πει ότι και ο σημερινός κόσμος αλλάζει και μάλιστα ραγδαία, τα τεχνολογικά break through είναι καταιγιστικά, παρόλα αυτά το "προϊόν" (μιλώντας πάντα για το αντικείμενο μας) είναι "ρηχό", αδιάφορο, επιφανειακό, ανάξιο λόγου κλπ...

Ο παράγοντας λοιπόν που διαφοροποιείται είναι ο ανθρώπινος. Προφανέστατα υπάρχει άλλος βαθμός αντίληψης των καταστάσεων και σαφέστατα έχει αλλάξει ή "εξαφανιστεί" η ικανότητα (καλλιτεχνικής) έκφρασης στο επίπεδο που θα μπορούσε να συνεπάρει, να δημιουργήσει food for thought, να δημιουργήσει (ή να "καβαλήσει") ένα κοινωνικό ρεύμα- όπως συνέβη στα '60s & '70s. 

Ίσως να υπάρχει η αίσθηση ότι έχουν παιχτεί "τα πάντα". Ίσως, όπως ανέφερε ο @MGs να χάθηκε η φαντασία και το γούστο. 

Ή πολύ απλά (και ίσως να είναι και το πιθανότερο), να είμαστε relics μιας άλλης εποχής, είδη προς εξαφάνιση (που είμαστε δηλαδή).

Ούτως ή άλλως IMHO η μουσική νωρίτερα ή αργότερα -ως έναν βαθμό τουλάχιστον- θα γίνει παραγόμενη από ΑΙ και εμείς οι... «δεινόσαυροι" θα έχουμε χαθεί στο ηλιοβασίλεμα.

 
Πιστεύω ότι η φετινή πρωτιά ήταν ένα πολιτικό statement από μέρους του κοινού και των επιτροπών για την διαφορετικότητα, την συμπερίληψη και γενικά την πολιτική ορθότητα που χαρακτηρίζει την εποχή μας. Κέρδισε δηλαδή λόγο της ταυτότητας που υιοθετεί για τον εαυτό του και του ντυσίματος και της όλης περσόνας που παρουσιάζει. Το κομμάτι θα πάει στα αζήτητα πολύ γρήγορα, η μουσική δεν είναι καν το θέμα μας εδώ

 
εκΣο παμαι καλλα
Άσχετο, αυτή η Masha Ultrafunk είναι καμιά... ξαδέρφη σου; ?

ΥΓ: Α, είναι ο τίτλος του κομματιού. Άκυρο...

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Η μελωδια που ξεκιναει στο τραγουδι του Νεμο ειναι η ιδια μελωδια απο τη Χαμπανερα απο την Καρμεν του Μπιζε, για καποιον που ισως του θυμισε κατι αλλά δεν το προσεξε.

Πιστευω επομένως πως ειναι καπως λογικο να αρεσει σε αρκετο κοσμο ενα τραγουδι οταν στηριζεται σε μια απο τις πιο πετυχημενες μελωδιες που εχουν γραφτει ποτέ.

Παρακατω το τραγουδι ισως χρησιμοποιει και αλλα μερη και απο αλλες οπερες.

Τα καινουρια ποπ κομματια εχουν πλεον εναν διαφορετικο τροπο προσεγγισης,δομης και ενορχηστρωσης που ενταξει, δεν ειμαστε πλεον 12 χρονων για να μας εντυπωσιασει κατι και πολυ πολυ, αρα καποια λογικα θα αξιζουν να ακουστουν και να αρεσουν στη νεολαια και οχι μονο.

Θυμαμαι πολλά ποπ τραγουδια  που μου αρεσαν οταν ειμουν μικρος αλλά ποτε δεν εμειναν στην ιστορια.

Ε, για αυτο ειναι "ποπ",δεν ειναι κακο.?

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Το κομμάτι του Ελβετού είναι τουλάχιστον αστείο, το ίδιο (και χειρότερες) οι ορχηστρικές & ακουστικές versions του. 

Ανήκει στην ίδια κατηγορία με το παρακάτω.




 
Εδώ τώρα ανοίγεις ένα ζήτημα... μεγαδιαστάσεων.


Όχι και τόσο.

Η τέχνη βλέπει πια τον καλύτερο εαυτό της προς τα πίσω.Η απόσταση αλλάζει ανάλογα με τη μορφή της αλλά το γεγονός όχι...Για λόγους που όντως θα κάλυπταν τόμους.

Το πάνω χέρι πλέον στις ανθρώπινες επιθυμίες και επιδιώξεις ανήκει στην τεχνολογία και εκεί θα παραμείνει...μπορεί και για πάντα.

 
Η τέχνη βλέπει πια τον καλύτερο εαυτό της προς τα πίσω.
Το οποίο βέβαια είναι "σταθερά" ανά τους τελευταίους αιώνες... Δεν αποτελούμε εξαίρεση σε αυτή τη διαπίστωση και σίγουρα θα είναι και μελλοντική "σταθερά".  

 
Το οποίο βέβαια είναι "σταθερά" ανά τους τελευταίους αιώνες... Δεν αποτελούμε εξαίρεση σε αυτή τη διαπίστωση και σίγουρα θα είναι και μελλοντική "σταθερά".  


Aν εννοείς ότι κάθε γενιά ανθρώπων θεωρούσε τη δική της εποχή ως σημείο αναφοράς,ίσως εσύ να έχεις δίκιο αλλά σίγουρα δεν είχαν αυτοί που το πίστευαν.Δεν έφτασαν όλες οι τέχνες και τα γράμματα στο πικ τους την ίδια περίοδο.

 
Aν εννοείς ότι κάθε γενιά ανθρώπων θεωρούσε τη δική της εποχή ως σημείο αναφοράς,ίσως εσύ να έχεις δίκιο αλλά σίγουρα δεν είχαν αυτοί που το πίστευαν.Δεν έφτασαν όλες οι τέχνες και τα γράμματα στο πικ τους την ίδια περίοδο.
Νομίζω πώς ναι. Το οποίο βέβαια ανοίγει μια άλλη τεράστια κουβέντα. Και είναι η θέση του Χ καλλιτέχνη στην εποχή του και η θέση του ίδιου καλλιτέχνη στο μέλλον.

Ουκ ολίγα τα παραδείγματα καλλιτεχνών που οι σύγχρονοι τους δεν τους πήραν χαμπάρι ή ακόμα και τους χλεύασαν, για να έρθει το πέρασμα του χρόνου και αυτοί να αποθεωθούν από μεταγενέστερους.   

Aν εννοείς ότι κάθε γενιά ανθρώπων θεωρούσε τη δική της εποχή ως σημείο αναφοράς
Δεν ξέρω τι μουσική, τι τέχνες θα είναι το "σημείο αναφοράς" μελλοντικά, αλλά μάλλον και αυτοί θα έχουν την εποχή τους ως το σημείο αναφορά τους. Είναι μια κατάσταση που όπως την αντιλαμβάνομαι είναι διαγενεακή. 

 
Μην το ψάχνουμε και πολύ. Όταν ήμουν μαθητής και άκουγα το You ain’ t seen nothing yet θυμάμαι τον παππού μου να μου λέει. Τι είναι αυτά που ακούς; 
Τον ρώτησα τι θα έπρεπε ν’ ακούω και μου είπε το μαντήλι καλαματιανό. 
Τώρα ρωτάω τις κόρες μου ακριβώς το ίδιο και…

 
Όταν ήμουν μαθητής και άκουγα το You ain’ t seen nothing yet θυμάμαι τον παππού μου να μου λέει. Τι είναι αυτά που ακούς; 


Ήσουν γιε-γιες δηλαδήΣ;




 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
2 ώρες πριν, Superfunk είπε



Ήσουν γιε-γιες δηλαδήΣ;


Yes!

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Κάποιος που άκουγε από μικρός YES, καλή ώρα όπως εγώ, θεωρείται κι αυτός ye-yes??

 

Απαντήσεις

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top