Συνέντευξη του πειραματιστή τσελίστα Νίκου Βελιώτη

[marathon]

"Όλα είναι μουσική, ακόμα και ο θόρυβος απ'τα αυτοκίνητα κάτω απ'το μπαλκόνι σου, είναι μουσική. Αν μπορείς να τα αντιληφθείς μπορείς και να τα χρησιμοποιήσεις."

Και μετά...τι έκανε? Έβαζε το metalzone στο 12!!!! ;D

 

[audiokostas]

Και μετά...τι έκανε? Έβαζε το metalzone στο 12!!!! ;D

Αυτό είχε και νόμιζε ότι μαρσάρανε τα αυτοκίνητα κάτω από το μπαλκόνι του ....

 

[sfaku]

Ωραίος ο τύπος!

Μου θύμισε μία πολύ παλιά συνέντευξη του Μέγα Διδασκάλου Οσίου Uli Jon Roth (Μεγάλη Η Χάρη Του), σε ένα Metal Hammer (μάλλον το αγγλικό αν θυμάμαι καλά) όπου είχε πει το εξής:

"Όλα είναι μουσική, ακόμα και ο θόρυβος απ'τα αυτοκίνητα κάτω απ'το μπαλκόνι σου, είναι μουσική. Αν μπορείς να τα αντιληφθείς μπορείς και να τα χρησιμοποιήσεις."

Ακριβώς! Εμείς δεν ακούμε έτσι. Αλλά ο καθένας που ακούει διαφορετικά, είτε λέγεται Βελιώτης ή Ροθ ή Στοκχάουζεν κ.λπ., θα δώσει και διαφορετική μουσική. Αυτό συμβαίνει και στη ζωγραφική. Ο Βαν Γκογκ έβλεπε αλλιώς, με έναν τρόπο που στην εποχή του νόμιζαν ότι "δεν ευσταθούσε". Δεν μπορούσε να ζωγραφίσει αλλιώς, παρά μόνο με τις παράδοξες και χαρακτηριστικές πινελιές του. Σήμερα είναι ο πιο γνωστός ζωγράφος όλων των εποχών (και ο ακριβότερος μπάι δε γουέι).

Για να δώσω πάντως ένα κρέντιτ στον Οντιοκόστα, αυτή η προσέγγιση της μουσικής είναι πολύ καλλιτεχνική, και απέχει από τη σωματική έκφραση και ευχαρίστηση που προσφέρουν τα λαϊκά είδη. Εμένα μ' αρέσουν κα τα δύο εξίσου πάντως. Καλό το πνέυμα, καλή και η σαρξ...

 

[WilliamSats]

Και μετά...τι έκανε? Έβαζε το metalzone στο 12!!!! ;D

Όχι, ίσα ίσα που ο ήχος του είναι αρκετά καθαρός αν και fuzzαρισμένος (Pete cornish P2). Αυτό το είχε πει μετά από ερώτηση του δημοσιογράφου για τους ήχους (noises κατά την βλακώδες ερώτηση) που χρησιμοποιούσε (και χρησιμοποιεί) στα κομμάτια του.

 

[audiokostas]

Για να δώσω πάντως ένα κρέντιτ στον Οντιοκόστα, αυτή η προσέγγιση της μουσικής είναι πολύ καλλιτεχνική, και απέχει από τη σωματική έκφραση και ευχαρίστηση που προσφέρουν τα λαϊκά είδη. Εμένα μ' αρέσουν κα τα δύο εξίσου πάντως. Καλό το πνέυμα, καλή και η σαρξ...

Ευχαριστώ, ευχαριστώ, δεν ήταν ανάγκη.

Να διευκρινίσω βέβαια για τους αναγνώστες μας, ότι όταν λέω "κουνήσει" εννοώ (με την Αγγλοσαξωνική έννοια) είτε εσωτερικά, είτε εξωτερικά.

Δεν χορεύω με την Μπαρόκ μουσική αλλά με συγκινεί.

Όντας απλοϊκός άνθρωπος, δεν μου έχει συμβεί συχνά με την πειραματική μουσική.

 

[marathon]

Όντας απλοϊκός άνθρωπος, δεν μου έχει συμβεί συχνά με την πειραματική μουσική.

Ίσως δεν βρέθηκε η κατάλληλη...μικρός είσαι ακόμα. Δοκίμασε πάντως και από τις ανατολικές χώρες...

 

[sfaku]

Να διευκρινίσω βέβαια για τους αναγνώστες μας, ότι όταν λέω "κουνήσει" εννοώ (με την Αγγλοσαξωνική έννοια) είτε εσωτερικά, είτε εξωτερικά.

Οκέι δεν...

 

[THEOD]

  Οκ όλα καλά κάθε άποψη ειναι δεκτή , στην Ελλάδα ζούμε .

Προσωπικά τον έχω δεί με τον Αγγελάκα άλλα δε μου λέει τίποτα (για να μιλήσω με στο στυλ του)βέβαια ο Αγγέλάκας όταν ήρθε σε επαφή με τους  Ψαρογιώργη , Ψαραντώνη οι λύκοι έκαναν φτερά άλλα αυτό είναι μια άλλη κουβέντα  .

Σε τέτοιες περιπτώσεις για μένα , ή κάποιος είναι  ιδιοφυΐα  πχ  8)




ή ................................. κάνει απλά αυτό που μπορεί να κάνει

 

[Vaggelis_Revolted]

Στις διάφορες συζητήσεις περί μουσικής, θεωρίας κτλ, έχω παρατηρήσει πως τείνουν να υπάρχουν 2 κύριοι πόλοι, αυτοί που προσεγγίζουν και ερμηνεύουν τη μουσική κυρίως με τη λογική, και αυτοί που την ερμηνεύουν με μια πιο συναισθηματική/ρομαντική διάθεση.

Από τη συνέντευξη συμπεραίνω πως ο εν λόγω κύριος έχει μια πιο ιδεαλιστική, κατά κάποιον τρόπο οπτική, η οποία σε αρκετά σημεία με βρίσκει σύμφωνο. Βέβαια περί ορέξεως, το θέμα είναι να μην υπερβάλλουμε ή να εμμένουμε μόνο σε μια ερμηνεία, και για όλα τα υπόλοιπα το τι κάνεις στην πράξη μετράει τελικά περισσότερο.

Παρεπιπτόντως η μουσική που άκουσα από το συγκρότημά του, (του οποίου την ύπαρξη αγνοούσα) μου άφησε πολύ καλές εντυπώσεις!

Μόνη μου ένσταση το σημείο "Αν ορίζεις τη μουσική ως κάτι που πρέπει να έχει ρυθμό και μελωδία, τότε αυτό δεν είναι μουσική." Θεωρώ ότι ακόμα και αν λανθασμένα ορίσεις τη μουσική ως κάτι αποκλειστικά με ρυθμό και μελωδία, και πάλι μπορείς να φτιάξεις κάτι το οποίο εξακολουθεί να θεωρείται και να είναι μουσική.

 

[ThanosJ]

Παμε ρε Βελιωτη..

 

[marathon]

Παμε ρε Βελιωτη..

Σωστά...δώς του τη κιθάρα σου να τη κάνει Fluxus ;D ;D

 

[Waterfall-K]

"Αν ορίζεις τη μουσική ως κάτι που πρέπει να έχει ρυθμό και μελωδία, τότε αυτό δεν είναι μουσική. Είναι σαν να ορίζεις ότι το αυτοκίνητο πρέπει να έχει ρόδες. Αν εγώ σου φέρω ένα αυτοκίνητο που δεν έχει ρόδες, αλλά κινείται με μαγνητική μετεώριση, τότε δεν είναι αυτοκίνητο;"

 


"Δεν την καταλαβαίνω την τζαζ. Δεν την πιάνω. Έχει πάρα πολλές νότες."

 


"Η ορχήστρα είναι μια ολιγαρχική κατάσταση, φασιστική. Για να συμμετέχεις πρέπει να το πάρεις απόφαση ότι θα συνεργαστείς με τους υπόλοιπους και ότι θα πρέπει ν' ακολουθήσεις τον μαέστρο."

 


"Αυτό που έκανα ήταν ότι ηχογράφησα σε εκατό ώρες όλη την ηχητική έκταση του τσέλου. Κάθε ώρα ήταν κι ένα μέρος. Μετά έπαιξα όλα αυτά τα μέρη μαζί σε μια ώρα και δημιουργήθηκε ένας θόρυβος. Ένας γκρι θόρυβος, γιατί υπάρχουν διάφορα χρώματα για τον θόρυβο, όπως, π.χ. το λευκό. Τώρα, στην περφόρμανς στη Γλασκώβη προσπάθησα να σπάσω το τσέλο, χρησιμοποιώντας τσεκούρια, χέρια, πριόνια και μετά, με ένα πολύ καλό μπλέντερ, να το κάνω σκόνη και να το μοιράσω στον κόσμο σ’ ένα βαζάκι μαζί μ’ ένα CD μου.

 


Διαίρεσα και την τιμή του τσέλου διά εκατό κι έτσι βγήκε και η τιμή πώλησης. Δεν ξέρω αν είχε κάποιο συμβολισμό όλο αυτό. Ήταν μια ιδέα που μου καρφώθηκε. Απλώς, όταν ηχογράφησα τη μουσική, το να καταστρέψω το τσέλο μου φάνηκε το επόμενο λογικό βήμα. Για να πω την αλήθεια, δεν είχα καμιά αναστολή του τύπου «α, το όργανο είναι τόσων χρόνων κ.λπ.». Την αξία των πραγμάτων την ορίζουμε εμείς. Το τσέλο μου θα μπορούσε να έχει την ίδια αξία με μία κάμπια."

 


"...ένας άλλος ήχος που λατρεύω είναι το φρενάρισμα των παλιών πράσινων λεωφορείων. Είναι ένα ηχητικό κομμάτι από μόνο του. Όπως και οι σωλήνες της αποχέτευσης, όταν σφυρίζουν. Ή η αντήχηση στις σκάλες μιας πολυκατοικίας. Τα πάντα μπορεί να είναι ήχος."

Μαϊστα.....

 

[sfaku]

Αν ορίζεις τη μουσική ως κάτι που πρέπει να έχει ρυθμό και μελωδία, τότε αυτό δεν είναι μουσική.

Υπάρχει μια παρερμηνεία στα λεγόμενα του Βελιώτη. Πολλές γνωστές δουλειές του έχουν και ρυθμό και μελωδία. Δεν λέει ότι είναι κακό αυτό, αλλά ότι είναι κακό να πρέπει να έχεις ρυθμό και μελωδία.

Σου λέει: γιατί πρέπει, αφού γίνεται κι αλλιώς; Γιατί να το ορίσουμε; Άστο και όπως βγει.

Προσωπικά μου αρέσει αυτή η άποψη, είναι μια άποψη ελεύθερη και μη καταπιεστική, και κοιτάω να δω τι μπορώ να πάρω από αυτή. Προσπαθώ να σκέπτομαι ανοιχτά, αλλά όταν βρω κάποιον που σκέπτεται ανοιχτότερα, χαίρομαι γιατί ανοίγει και το δικό μου οπτικό πεδίο.

 

[Nestoras]

Μην ανησυχείτε, θα είμαι ένας ακίνδυνος αντιεξουσιαστής της εξουσίας  ;D

Ωχ, ο Γιωργάκης έκανε λογαριασμό στο Noiz.

 

[sfaku]

Σοφέ γέροντα, αν ήμουν ο Γιωργάκης δεν θα έπαιζα πλέον Ελλάδα. Θα με είχαν καλέσει για διαλέξεις στο gearpage. 

 

[Shelter]

Αν ορίζεις τη μουσική ως κάτι που πρέπει να έχει ρυθμό και μελωδία, τότε αυτό δεν είναι μουσική.

Σου λέει: γιατί πρέπει, αφού γίνεται κι αλλιώς; Γιατί να το ορίσουμε; Άστο και όπως βγει.

Για αυτό μας λέει ότι το να παίζεις σε μια ορχήστρα είναι ανοχή φασιστικών/ολιγαρχικών νοοτροποιών.

Η μελέτη της κλασσικής μουσικής (γιατι με αυτήν τα έχει ο βελιώτης) όπως και της jazz έχει πολύ συγκεκριμένους κανόνες σε διαφορα στάδια της μελέτης της. Αυτό είναι μεταξύ των άλλων και ένδειξη της οργανωμένης ύλης της μελέτης και διδασκαλίας αυτών των μουσικών ιδιωμάτων.

Το "πρέπει" μπορεί να είναι ένας κανόνας που ο μαθητής χρειάζεται για να διαχειριστεί 4 φωνές ταυτόχρονα (παράδειγμα) ή να μάθει να παίζει αυτοσχεδιασμό στο bebop. Και φυσικά απο ένα σημείο και μετά δεν ισχύει κανένα πρέπει, παρα μόνο αυτά που βάζει ο συνθέτης στα εργα του, ή ο εκτελεστής με την ανοχή του συνθέτη. Είναι απόλυτα θεμιτό ως εκπαιδευτικό εργαλείο και χρησιμοποιείται επιτυχώς σε πολλά διδακτικά συστήματα.

Στην πειραματική μουσική ήταν συχνό να αφήνουν μεγάλα περιθώρια ελευθερίας στους εκτελεστές, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο εκτελεστής δεν πρέπει να ξέρει να πειθαρχεί στον συνθέτη ή αρχιμουσικό όταν του ζητείται (πιο συνηθισμένα).

Τώρα... το μανιφέστο του Maciunas όπως και το κάθε τέτοιο μανιφέστο βγαίνει κάθε φορά στην τέχνη, δεν σημαίνει ότι πρέπει να απαξιώσουμε όλα τα άλλα. Γιατί όπως είπες, απόψεις είναι, και καθόλου υπεράνω κριτικής. Και μετά από κάποια χρόνια ιστορικής απόστασης ίσως σηκώνουν και συζήτηση.

 

[Superfunk]

αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο εκτελεστής δεν πρέπει να ξέρει να πειθαρχεί στον συνθέτη ή αρχιμουσικό όταν του ζητείται

διαβασε το ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ του....μια χαρα ΞΕΡΕΙ να πειθαρχει απλα στις ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ του δουλειες κανει οτι του γουσταρει.....(btw ο ανθρωπος ειναι ΦΟΒΕΡΟΣ ‘‘κανονικος‘‘ μουσικος...παιζει ΠΑΠΑΔΕΣ αν χρειαστει)

 

[blue]

Έχουμε αποφανθεί επί του συγκεκριμένου εκτενώς...

http://www.noiz.gr/index.php?topic=167611.0

πάντως εγώ που είχα ανοίξει εκείνο το θέμα με πέτυχα αργότερα σε μια αυτοκριτική και με βρήκα πολύ λίγο για να έχω άποψη.

Thus, ευχαριστώ για την ευκαιρία να αναιρέσω δημόσια μια από τις μαλακισμένες μου θέσεις

 

[sfaku]

Για αυτό μας λέει ότι το να παίζεις σε μια ορχήστρα είναι ανοχή φασιστικών/ολιγαρχικών νοοτροποιών.

Η μελέτη της κλασσικής μουσικής (γιατι με αυτήν τα έχει ο βελιώτης) όπως και της jazz έχει πολύ συγκεκριμένους κανόνες σε διαφορα στάδια της μελέτης της. Αυτό είναι μεταξύ των άλλων και ένδειξη της οργανωμένης ύλης της μελέτης και διδασκαλίας αυτών των μουσικών ιδιωμάτων.

Το "πρέπει" μπορεί να είναι ένας κανόνας που ο μαθητής χρειάζεται για να διαχειριστεί 4 φωνές ταυτόχρονα (παράδειγμα) ή να μάθει να παίζει αυτοσχεδιασμό στο bebop. Και φυσικά απο ένα σημείο και μετά δεν ισχύει κανένα πρέπει, παρα μόνο αυτά που βάζει ο συνθέτης στα εργα του, ή ο εκτελεστής με την ανοχή του συνθέτη. Είναι απόλυτα θεμιτό ως εκπαιδευτικό εργαλείο και χρησιμοποιείται επιτυχώς σε πολλά διδακτικά συστήματα.

Στην πειραματική μουσική ήταν συχνό να αφήνουν μεγάλα περιθώρια ελευθερίας στους εκτελεστές, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο εκτελεστής δεν πρέπει να ξέρει να πειθαρχεί στον συνθέτη ή αρχιμουσικό όταν του ζητείται (πιο συνηθισμένα).

Τώρα... το μανιφέστο του Maciunas όπως και το κάθε τέτοιο μανιφέστο βγαίνει κάθε φορά στην τέχνη, δεν σημαίνει ότι πρέπει να απαξιώσουμε όλα τα άλλα. Γιατί όπως είπες, απόψεις είναι, και καθόλου υπεράνω κριτικής. Και μετά από κάποια χρόνια ιστορικής απόστασης ίσως σηκώνουν και συζήτηση.

Μα, ο Βελιώτης δεν σου λέει τι να κάνεις εσύ, λέει τι προτιμάει να κάνει αυτός.

Έχει κάθε δυνατότητα και ταλέντο να παίξει και σε ορχήστρα και σε τζαζ σχήμα. Απλώς δεν το προτιμάει. Από την άλλη είμαι βέβαιος ότι δεν θα σε μαλώσει αν σου αρέσει η ορχήστρα ή η τζαζ, ούτε εμένα θα μαλώσει που παίζω με ρυθμό και μελωδία. Ίσα ίσα, αυτό που λέει είναι: κάνε ό,τι γουστάρεις.

Ο κανόνας λέει ότι ακούμε το μαέστρο μας, παίζουμε μέσα στο μέτρο, είμαστε καλά παιδιά και τρώμε όλο το φαί μας, αλλά καμιά φορά έχει ενδιαφέρον να παρακάμψεις τον κανόνα...

Αυτό είναι για μένα το ρεζουμέ και για αυτό άνοιξα το θέμα. Εξάλλου όπως σου είπα εξαρχής, θα ήταν αδύνατο (και θα ήταν φοβερά μονότονο) να παίζαμε όλοι πειραματική μουσική (εγώ δεν παίζω πάντως, δεν έχω την κατάρτιση και το καλλιτεχνικό βάθος).

Μπορεί όμως να μας ανοίξει νέες διόδους σκέψης ο τρόπος που βλέπει τα πράγματα, χωρίς να σημαίνει ότι πρέπει να τον πάρουμε κατά γράμμα (γιατί έτσι θα τον ακυρώναμε κιόλας).

 

[mr_davidoff]

αν δεν εχεις κατανοησει το υποβαθρο και το λογο που γινονται τετοιου ειδους μουσικες δεν μπορεις να εχεις και αποψη για μενα