- Μηνύματα
- 15,649
- Λύσεις
- 1
- Πόντοι
- 1,603
όλοι όσοι με ξέρουν προσωπικά σε αυτό το φόρουμ ξέρουν πως είμαι λίγο τρελάρας.
Θα μοιραστώ μαζί σας ένα γεγονός που βίωσα εχθές και έχει σχέση με το topic, την αντίδραση μου και τις σκέψεις μου.
Κατά τις 10.00 με 11.00 εχθές λοιπόν περνούσα από τη γωνία Βουκουρεστίου και Βαλαωρίτου (μέσα στους καπιτάλεσ, με αντίστοιχη καπιταλιστική μου αμφίεση) και ήταν εκεί μια κοπέλα τρανσέξουαλ με ένα στημένο ψηφιακό πιάνο και καθόταν. Διασταυρώθηκαν τα βλέμματα μας και προχώρησα για να πάω να πάρω ένα σάντουιτς.
Γυρίζοντας είχε αρχίσει να παίζει και έτσι τρώγοντας το σάντουϊτς μιας και είμαι και μουσικαράς πιανίστας/λάτρης του πιάνου κάθησα και την έβλεπα σε μια θέση για να ακούω αλλά και να βλέπω τι παίζει.
Έπαιζε εκει ωραία και είχα μερακλώσει και άκουγα κάτι μεταξύ γνωστών κλασσικών κομματιών αλλά και αυτοσχεδιασμών. Κλασσικά πέρναγε κόσμος, τουριστες, έριχναν μια ματιά, εγώ είχα σταθεί εκει και την κοίταγα.
Μου έριχνε κανα βλέμμα, μπορεί και να απορούσε λίγο γιατί είμαι και λίγο φουσκωτός αυτόν τον καιρό, με ξυρισμένο μαλλι, ψηλός, με τσαντάκι στη μέση, που ξερεις που μπορεί να πήγε το μυαλό της. Μην είναι αστυνομικός, μην είναι κανας ρατσιστής εθνίκι και μου την πέσει. Είμαι ψαρωτικός αυτόν τον καιρό. Σχεδόν ενα ενενήντα, τούμπανο 94 κιλά με κάτι χέρια, πλάτες, ώμους, τρίγωνος σαν τον anthony joshua. Ε......................... λογικό.
Ξέφυγα λιγο και καθόμουν και άκουγα.
Είμαι και ταλαιπωρημένος αυτόν τον καιρό με διάφορα θέματα, ήταν σαν μια ευχάριστη έκπληξη, σταματημένα ολα στη μέση του δρόμου και εγώ να απολαμβάνω ωραίο πιάνο live και να ξεχνιέμαι έτσι σε ένα ωραίο περιβάλλον, σε εναν πεζόδρομο γεμάτο καφέ και μαγαζιά με ακριβά προϊόντα της σύγχρονης ματαιοδοξίας του ανθρώπου.
Έλεγα να της κάνω και πλάκα, να πλησιάσω εκεί να της πιάσω κουβέντα και καλά άσχετος και να της πω να δοκιμάσω λίγο και να παιζω να πάθει πλάκα εκεί αλλά είπα αστο. Τα κάνω αυτά, αλλά αυτές τις μέρες δεν έχω και πολύ όρεξη.
Εξάλλου έπαιζε τόσο ωραία.
Και ξαφνικά έρχεται εκεί ενας τύπος μεσήλικας που προφανώς ήταν φύλακας σε κάποιο μαγαζί ή καμια τράπεζα/υπηρεσία του πεζοδρόμου και αρχίζει να της κάνει παρατηρήσεις. Η αλήθεια είναι πως ήταν σχετικά ευγενής, αλλά της έλεγε εκεί, μας ενοχλείς, το έχεις δυνατά (δεν το είχε και πολυ δυνατά να πω την αλήθεια) και εδώ υπάρχουν μαγαζιά, ανθρωποι που δουλεύουν, έχουν γίνει επενδύσεις εδώ και είναι ενοχλημένοι και δεν μπορεί να γίνεται αυτό και κάνεις φασαρία.
Αυτή του έλεγε, δεν καταλαβαίνω γιατί ενοχλώ τοσο πολύ, είμαι καταξιωμένη καλλιτέχνιδα με σπουδές, στο εξωτερικό δεν ενοχλούνται ιδιαίτερα σε τέτοια μέρη, το αντίθετο και τέτοια.
Αυτός να επιμένει βέβαια και να την πατρονάρει εκει. Μου έριχνε κάτι ματιές και εμένα. Τώρα δεν ξέρω. Περίμενε να τον δικαιώσω, νομιζε επειδή με εβλεπε έτσι πως είμαι αστυνομικός ή κάτι με το τσαντάκι εκει με τη μορφή που έχω.
Γιατι καθόμουν εκεί και τους κοίταγα και να πω την αλήθεια είχα αρχίσει να φορτώνω που το ευχάριστο διάλειμμα διεκόπει βίαια και μου βγήκε και ένα αίσθημα αλληλεγγύης για τη συνάδελφο που και τι έκανε στην τελική.
Ούτε ώρα κοινής ησυχίας ήταν, ουτε δυνατά το είχε και πέραν απο το νομικό σκέλος που μπορεί να υπάρχει πρόβλημα αν γίνουν κάποιες ενέργειες........ τέλος πάντων τι να κρίνω τώρα. Εμένα δικαίως ή αδίκως άρχισε να μου τη δίνει.
Άρχισα να κάνω περίεργες σκέψεις γιατί η αδρεναλίνη μου άρχισε να ανεβαίνει, οι μυες να αιματώνονται, το μυαλό να βρίσκεται εγρήγορση, σαν το αίσθημα απειλής (συμβαίνει έντονα σε τρελαμμένους σαν εμένα). Παράλληλα η λογική μου προσπαθούσε να παρέμβει με ............. λογικά επιχειρήματα.
Να μερικές σκέψεις που μου περασαν αστραπιαία αναλυόντας την κατάσταση.
Δεν της μιλάει και πολύ άσχημα. Η κατάσταση είναι ελεγχόμενη, το χειρίζεται αυτή. Αν παρέμβω δεν έχω σοβαρό λόγο και θα φορτίσω το κλίμα κλπ.
Λεω να παω τωρα εγώ να αρχίσω να παίζω και να του πω, ρε έχεις πρόβλημα? Γουστάρω να παίξω και όποιος έχει πρόβλημα ας έρθει να μου ζητήσει το λόγο. Έτσι όπως είναι μπροστά μου τον έβλεπα σαν μύγα. Και αν μου έλεγε και κάτι, να ούρλιαζα, να τον έπιανα και να τον σήκωνα ψηλά κάθετα και να τον έσκαγα κάτω να σπάσει και να φώναζα ΣΚΑΣΕ, ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΜΕ, ΔΕΝ ΕΝΟΧΛΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ!!!!!!!!! Και αν μαζεύονταν κι άλλοι θα έλεγα μπείτε στη σειρά και όποιος μπορεί ας με σταματήσει. Να της έλεγα ΠΑΙΖΕ!!!! ΠΑΙΖΕ ΣΟΥ ΕΙΠΑ!!!!!!!!!!! ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙΣ ΚΑΙ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΣ!!!!!! ΕΓΩ ΤΙ ΣΟΥ ΛΕΩ!!!! ΕΛΑΤΕ ΡΕ, ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ?
Ε, φυσικά έχω ΚΑΙ λογική και αυτό θα ήταν άτοπο και προφανώς θα έμπλεκα κιόλας. χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Δεν έδινε και αυτός μια αφορμή, να την βρίσει, να την ειρωνευτεί, κάτι ρε παιδί μου να πατήσω σαν ΓΝΗΣΙΟΣ SOCIAL JUSTICE WARRIOR. Έχω παρέμβει πολλές φορες σε ανάλογα, αλλά υπήρχε ένας σοβαρός λόγος και έβαζα τα πράγματα στη θέση τους γιατί είμαι ΔΥΝΑΤΟΣ!
Τελος πάντως, της έλεγε προς το τέλος, παίζεις καλά αλλά αυτό γινεται τοσες εβδομαδες ,σε παρακαλώ έστω χαμήλωσε το.
Εμένα οι σφυγμοί άρχισαν να πέφτουν, ξανατρύπωνε ο HULK μέσα μου, φεύγει αυτός, αυτή μου ρίχνει ενα βλέμμα.
Την κοιτάω και προχωράω και εγώ να φύγω.
Αυτά, δεν έχω να πω τίποτε άλλο.
Αν έχετε να πείτε πάνω σε αυτά κάτι εσείς..............
Καλημέρα!!!!!!!!
χααχαχαχχαχαχαχαχαχαχ
Θα μοιραστώ μαζί σας ένα γεγονός που βίωσα εχθές και έχει σχέση με το topic, την αντίδραση μου και τις σκέψεις μου.
Κατά τις 10.00 με 11.00 εχθές λοιπόν περνούσα από τη γωνία Βουκουρεστίου και Βαλαωρίτου (μέσα στους καπιτάλεσ, με αντίστοιχη καπιταλιστική μου αμφίεση) και ήταν εκεί μια κοπέλα τρανσέξουαλ με ένα στημένο ψηφιακό πιάνο και καθόταν. Διασταυρώθηκαν τα βλέμματα μας και προχώρησα για να πάω να πάρω ένα σάντουιτς.
Γυρίζοντας είχε αρχίσει να παίζει και έτσι τρώγοντας το σάντουϊτς μιας και είμαι και μουσικαράς πιανίστας/λάτρης του πιάνου κάθησα και την έβλεπα σε μια θέση για να ακούω αλλά και να βλέπω τι παίζει.
Έπαιζε εκει ωραία και είχα μερακλώσει και άκουγα κάτι μεταξύ γνωστών κλασσικών κομματιών αλλά και αυτοσχεδιασμών. Κλασσικά πέρναγε κόσμος, τουριστες, έριχναν μια ματιά, εγώ είχα σταθεί εκει και την κοίταγα.
Μου έριχνε κανα βλέμμα, μπορεί και να απορούσε λίγο γιατί είμαι και λίγο φουσκωτός αυτόν τον καιρό, με ξυρισμένο μαλλι, ψηλός, με τσαντάκι στη μέση, που ξερεις που μπορεί να πήγε το μυαλό της. Μην είναι αστυνομικός, μην είναι κανας ρατσιστής εθνίκι και μου την πέσει. Είμαι ψαρωτικός αυτόν τον καιρό. Σχεδόν ενα ενενήντα, τούμπανο 94 κιλά με κάτι χέρια, πλάτες, ώμους, τρίγωνος σαν τον anthony joshua. Ε......................... λογικό.
Ξέφυγα λιγο και καθόμουν και άκουγα.
Είμαι και ταλαιπωρημένος αυτόν τον καιρό με διάφορα θέματα, ήταν σαν μια ευχάριστη έκπληξη, σταματημένα ολα στη μέση του δρόμου και εγώ να απολαμβάνω ωραίο πιάνο live και να ξεχνιέμαι έτσι σε ένα ωραίο περιβάλλον, σε εναν πεζόδρομο γεμάτο καφέ και μαγαζιά με ακριβά προϊόντα της σύγχρονης ματαιοδοξίας του ανθρώπου.
Έλεγα να της κάνω και πλάκα, να πλησιάσω εκεί να της πιάσω κουβέντα και καλά άσχετος και να της πω να δοκιμάσω λίγο και να παιζω να πάθει πλάκα εκεί αλλά είπα αστο. Τα κάνω αυτά, αλλά αυτές τις μέρες δεν έχω και πολύ όρεξη.
Εξάλλου έπαιζε τόσο ωραία.
Και ξαφνικά έρχεται εκεί ενας τύπος μεσήλικας που προφανώς ήταν φύλακας σε κάποιο μαγαζί ή καμια τράπεζα/υπηρεσία του πεζοδρόμου και αρχίζει να της κάνει παρατηρήσεις. Η αλήθεια είναι πως ήταν σχετικά ευγενής, αλλά της έλεγε εκεί, μας ενοχλείς, το έχεις δυνατά (δεν το είχε και πολυ δυνατά να πω την αλήθεια) και εδώ υπάρχουν μαγαζιά, ανθρωποι που δουλεύουν, έχουν γίνει επενδύσεις εδώ και είναι ενοχλημένοι και δεν μπορεί να γίνεται αυτό και κάνεις φασαρία.
Αυτή του έλεγε, δεν καταλαβαίνω γιατί ενοχλώ τοσο πολύ, είμαι καταξιωμένη καλλιτέχνιδα με σπουδές, στο εξωτερικό δεν ενοχλούνται ιδιαίτερα σε τέτοια μέρη, το αντίθετο και τέτοια.
Αυτός να επιμένει βέβαια και να την πατρονάρει εκει. Μου έριχνε κάτι ματιές και εμένα. Τώρα δεν ξέρω. Περίμενε να τον δικαιώσω, νομιζε επειδή με εβλεπε έτσι πως είμαι αστυνομικός ή κάτι με το τσαντάκι εκει με τη μορφή που έχω.
Γιατι καθόμουν εκεί και τους κοίταγα και να πω την αλήθεια είχα αρχίσει να φορτώνω που το ευχάριστο διάλειμμα διεκόπει βίαια και μου βγήκε και ένα αίσθημα αλληλεγγύης για τη συνάδελφο που και τι έκανε στην τελική.
Ούτε ώρα κοινής ησυχίας ήταν, ουτε δυνατά το είχε και πέραν απο το νομικό σκέλος που μπορεί να υπάρχει πρόβλημα αν γίνουν κάποιες ενέργειες........ τέλος πάντων τι να κρίνω τώρα. Εμένα δικαίως ή αδίκως άρχισε να μου τη δίνει.
Άρχισα να κάνω περίεργες σκέψεις γιατί η αδρεναλίνη μου άρχισε να ανεβαίνει, οι μυες να αιματώνονται, το μυαλό να βρίσκεται εγρήγορση, σαν το αίσθημα απειλής (συμβαίνει έντονα σε τρελαμμένους σαν εμένα). Παράλληλα η λογική μου προσπαθούσε να παρέμβει με ............. λογικά επιχειρήματα.
Να μερικές σκέψεις που μου περασαν αστραπιαία αναλυόντας την κατάσταση.
Δεν της μιλάει και πολύ άσχημα. Η κατάσταση είναι ελεγχόμενη, το χειρίζεται αυτή. Αν παρέμβω δεν έχω σοβαρό λόγο και θα φορτίσω το κλίμα κλπ.
Λεω να παω τωρα εγώ να αρχίσω να παίζω και να του πω, ρε έχεις πρόβλημα? Γουστάρω να παίξω και όποιος έχει πρόβλημα ας έρθει να μου ζητήσει το λόγο. Έτσι όπως είναι μπροστά μου τον έβλεπα σαν μύγα. Και αν μου έλεγε και κάτι, να ούρλιαζα, να τον έπιανα και να τον σήκωνα ψηλά κάθετα και να τον έσκαγα κάτω να σπάσει και να φώναζα ΣΚΑΣΕ, ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΜΕ, ΔΕΝ ΕΝΟΧΛΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ!!!!!!!!! Και αν μαζεύονταν κι άλλοι θα έλεγα μπείτε στη σειρά και όποιος μπορεί ας με σταματήσει. Να της έλεγα ΠΑΙΖΕ!!!! ΠΑΙΖΕ ΣΟΥ ΕΙΠΑ!!!!!!!!!!! ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙΣ ΚΑΙ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΣ!!!!!! ΕΓΩ ΤΙ ΣΟΥ ΛΕΩ!!!! ΕΛΑΤΕ ΡΕ, ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ?
Ε, φυσικά έχω ΚΑΙ λογική και αυτό θα ήταν άτοπο και προφανώς θα έμπλεκα κιόλας. χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Δεν έδινε και αυτός μια αφορμή, να την βρίσει, να την ειρωνευτεί, κάτι ρε παιδί μου να πατήσω σαν ΓΝΗΣΙΟΣ SOCIAL JUSTICE WARRIOR. Έχω παρέμβει πολλές φορες σε ανάλογα, αλλά υπήρχε ένας σοβαρός λόγος και έβαζα τα πράγματα στη θέση τους γιατί είμαι ΔΥΝΑΤΟΣ!
Τελος πάντως, της έλεγε προς το τέλος, παίζεις καλά αλλά αυτό γινεται τοσες εβδομαδες ,σε παρακαλώ έστω χαμήλωσε το.
Εμένα οι σφυγμοί άρχισαν να πέφτουν, ξανατρύπωνε ο HULK μέσα μου, φεύγει αυτός, αυτή μου ρίχνει ενα βλέμμα.
Την κοιτάω και προχωράω και εγώ να φύγω.
Αυτά, δεν έχω να πω τίποτε άλλο.
Αν έχετε να πείτε πάνω σε αυτά κάτι εσείς..............
Καλημέρα!!!!!!!!
χααχαχαχχαχαχαχαχαχαχ