Shanghai'd in Shanghai

[Yameth]

Αυτό που μπερδεύεις είναι τη θέληση από την πράξη.

Το θέμα δεν είναι αν οι ανθρώπινες πράξεις έχουν ζωώδη χαρακτηριστικά (που έχουν), είναι αν μπορεί/θέλει να παρέμβει σε αυτά και να αναστείλει τα αποτελέσματά τους.

Ή λοιπόν δεν θέλει, ή δεν μπορεί, ή και τα δύο.

Αν όμως αποδεχτούμε ότι ο άνθρωπος λειτουργεί έτσι, γιατί έτσι είναι η φύση του, τότε δικαιολογούμε έμμεσα όλα τα δεινά που προκύπτουν από αυτές τις συμπεριφορές.

Ποιός είπε πως τα αποδεχόμαστε και δεν εξελισσόμαστε προοδευτικά;

Για εξέλιξη έγραψα. Αν θες πρόσεξε το.

Επαναλαμβάνω, δεν δικαιολογείται αλλά εξηγείται.

Η προσωπική εξέλιξη με την κοινωνική, κινούνται σε διαφορετικούς ρυθμούς.

Το ότι οδηγείσαι απο προσωπικό συμφέρον, άγνοια ή μηδενική προσωπική ή αστική ευθύνη, όσο και να εξηγείται, δεν είναι αποδεκτό και πατάσσεται απο τους νόμους της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας απο τις 3 εξουσίες (όταν αυτοί εφαρμόζονται) αλλά υπαρκτό και όσο και να το αναλύεις με περισπούδαστα λόγια ο άνθρωπος είναι ένα ζώο της φύσης 60,000 ετών και αυτες είναι συμπεριφορές του. Αρνητικές αλλά δικές του.

Και σίγουρα η απλούστερη μορφή διαβίωσης θα ήταν η απόλυτη αναρχία με την αγνή της έννοια και όχι του Μπακούνιν. Όταν δηλαδή θα σεβόταν ο ένας την ελευθερία και τις επιλογές του άλλου και που ο άλλος  θα σεβόταν αντίστοιχα του ενός.

Αν λοιπόν ο άνθρωπος είναι νοήμων και επαρκώς εξελιγμένο ον γιατί νομίζεις δεν το εφαρμόζει χωρίς να του επιβληθεί αλλά καταλήγει σε παλινωδίες με αυταρχικά καθεστώτα;

Κι εγω προτιμώ να τα κουβεντιάσω απο κοντά με μια μπύρα στο χέρι γιατί σίγουρα πολλά παρερμηνεύονται στα γραπτά αλλά αυτά μένουν τουλάχιστον. Δεν είναι πολιτικό αλλά φιλοσοφικό το θέμα.

 

[fusiongtr]

1. Αν λοιπόν ο άνθρωπος είναι νοήμων και επαρκώς εξελιγμένο ον γιατί νομίζεις δεν το εφαρμόζει χωρίς να του επιβληθεί

2. αλλά καταλήγει σε παλινωδίες με αυταρχικά καθεστώτα;

1. Γιατί ευτυχώς δεν είναι η λογική η μοναδική του κινητήρια δύναμη συμπεριφοράς (και όχι μόνο).

Γιατί είναι ένα ον γεμάτο αντιφάσεις, και υπάρχει η φαντασία, το συναίσθημα, η συνείδηση, ο ρόλος του ως μέλος κοινωνικών ομάδων, ο ρόλος του ως άτομο, και μύρια όσα ακόμα να τον κινητοποιήσουν σε συμπεριφορές, οι οποίες συχνά είναι αντιφατικές μεταξύ τους.

Και λέω "ευτυχώς", γιατί αν λειτουργούσε μόνο με βάση την λογική, όλα θα ήταν τρισχειρότερα.

Θα υπήρχε μια επιφανειακή ομοιομορφία κινήτρων και συμπεριφορών, ένα φλατ πράγμα, και ίσως τολμώ να πω θα υπήρχε μια "εσωτερική ολιγαρχική δικτατορία".

Ίσως όλα αυτά να παραπέμπουν σε ανθρώπινες κοινωνίες στο μέλλον (αν υπάρξει μέλλον).

Επίσης οι τρόποι δόμησης εξουσιών είναι τέτοιοι, που στην πραγματικότητα πέρα από την επιφάνεια (σου επιβάλλω κάτι γιατί δεν μπορείς να πειθαρχήσεις μόνος σου σε στοιχειώδεις κανόνες συμβίωσης) δημιουργούν και συντηρούν μοντέλα τέτοιων συμπεριφορών, έτσι ώστε να έχουν λόγο ύπαρξης, αλλά να δικαιολογούν και πράξεις πέρα από τον πρωταρχικό λόγο δημιουργίας τους.

Πώς να γράψω για τέτοια τεράστια θέματα βρε Γιάννη μου?

Βιβλία ολόκληρα πρέπει να γράψω, δεν είναι μονοσήμαντα, αλλά τόσο πολυεπίπεδα που δεν γίνεται.

Μιλάμε για ολόκληρα μοντέλα κοινωνικών δομών με όλα τους τα συμπαρομαρτούντα.

2. Αυτό κι αν είναι για γράψιμο βιβλιογραφίας ολόκληρης.

 

[Yameth]

Βλέπεις κάπου να διαφωνούμε λοιπόν;

 

[fusiongtr]

Βλέπεις κάπου να διαφωνούμε λοιπόν;

Σου είπα, έχουμε διαφορετική οπτική.

Εγώ δεν είμαι με κανένα σύστημα.

Σε δύο "σκουπίδια" (εφαρμοσμένες πολιτικές δομές) δεν κάνω συγκρίσεις.

Τα βλέπω λίγο ως αναλυτής ας πούμε και όχι ως εμπλεκόμενος.

Και αν αντιμετωπίσω τον άνθρωπο ως "ένα ζώο της φύσης 60,000 ετών" που "αυτές είναι συμπεριφορές του", τότε δεν βλέπω καμία διαφορά ανάμεσα σε συστήματα.

Αυτός τα εφάρμοσε όλα, και τα "δυτικά" και τα "ανατολικά" και τα "βόρεια" και τα "νότια".

Δεν βλέπω λοιπόν γιατί ξεχωρίζεις το ένα από το άλλο (το ένα καλό και το άλλο κακό), δεν μπορεί το ίδιο ζώο να έκανε το ένα καλά και το άλλο άσχημα.

Τα ίδια σκατά που κάνει αλλού κάνει κι εδώ.

Με βάση την λογική μιλάω.

Επίσης αν αντιμετωπίσω τον άνθρωπο ως "ένα ζώο της φύσης 60,000 ετών" που "αυτές είναι συμπεριφορές του", δεν βλέπω τις διαφορές που επικαλείστε σχετικά με τον Πούτη και τον Αμερικάνο, ή το Βέλγο, ή τον Κινέζο (σχήμα λόγου είναι αυτό).

Τα ίδια σκατοζώα είμαστε όλοι.

Δολοφόνοι.

Φτιάχνουμε νόμους και ξέρουμε από πριν ότι εμείς δεν θα τους τηρήσουμε (ή θα τους παρακάμψουμε).

Τέλος πάντων, το σταματάω εδώ.

 

[Yameth]

Μηδενιστική η θέση σου θα έλεγα, που βγάζει συμπεράσματα με ελαφρώς μπερδεμένη προσέγγιση, τσουβαλιάζοντας την ύπαρξη, τις θετικές και αρνητικές συμπεριφορές, την πνευματική εξέλιξη και τις όποιες προσπάθειες ιστορικά (Διαφωτισμός) έγιναν προς μια προοδευτικά θετική εξέλιξη.

Ναι, ο άνθρωπος είναι καταστροφικός και αυτοκαταστροφικός και δεν παύει να μας εκπλήσσει αρνητικά.

Ένας όμως που αποφασίζει για εκατομμύρια άλλους αυταρχικά, δεν ανήκει στο ίδιο καλάθι με αυτούς που συζητούν και αναπόφευκτα, ενίοτε παίρνουν και λάθος αποφάσεις στην προσπάθεια να συνεννοηθούν μεταξύ τους.

Αν δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα και λέμε "όλα σκατά είναι", χωρίς εφαρμόσιμη αντιπρόταση και νίπτουμε τα χείρας μας, μέρα που είναι, αυτό είναι ο ορισμός του μηδενισμού.

Δυστυχώς δεν γεννηθήκαμε καβουράκια αλλά άνθρωποι που νομίζουν πως τα ξέρουν όλα.

 

[fusiongtr]

Μηδενιστική η θέση σου θα έλεγα, που βγάζει συμπεράσματα με ελαφρώς μπερδεμένη προσέγγιση, τσουβαλιάζοντας την ύπαρξη, τις θετικές και αρνητικές συμπεριφορές, την πνευματική εξέλιξη και τις όποιες προσπάθειες ιστορικά (Διαφωτισμός) έγιναν προς μια προοδευτικά θετική εξέλιξη.

Το έγραψα ότι δεν γίνεται μέσω του πληκτρολογίου να γραφτούν κάποια πράγματα γιατί θα παρερμηνευτούν.

Δεν τσουβαλιάζω "θετικές και αρνητικές συμπεριφορές".

Αυτό που έγραψα είναι ότι ΑΝ ΔΕΧΤΩ αυτό που έγραψες, ότι δηλαδή ο άνθρωπος είναι "ένα ζώο της φύσης 60,000 ετών" που "αυτές είναι συμπεριφορές του" και "χρεώσω" εκεί κάποια συγκεκριμένα πράγματα, ΤΟΤΕ δεν μπορώ να δεχτώ ότι οι κακοί είναι εκεί, εφάρμοσαν ένα "μοχθηρό" σύστημα και οι καλοί εδώ και εφαρμόζουν ένα σύστημα που είναι εστιασμένο στην ανθρώπινη ευτυχία, ειδικά όταν και οι δύο λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο σε ανάλογες περιπτώσεις.

Δεν γίνεται δηλαδή να είναι οι μεν κακοπροαίρετοι και οι δε καλοπροαίρετοι όταν έχουν την ίδια "φύση".

Ο διαχωρισμός αυτός (καθ' υπερβολήν) μου φαίνεται μη λογικός.

Αυτό δηλαδή δεν το "χρεώνω" στην ανθρώπινη φύση, στην οποία όμως χρεώνω τα μύρια όσα.

Τέσπα, το παράκανα μάλλον, και είναι κρίμα να δίνω λάθος εντυπώσεις σχετικά με τις απόψεις μου.

Θα μου πεις ... έτσι όπως τα γράφω ... απολογούμαι.

 

[Yameth]

Δεν τσουβαλιάζω "θετικές και αρνητικές συμπεριφορές".

Αυτό που έγραψα είναι ότι ΑΝ ΔΕΧΤΩ αυτό που έγραψες, ότι δηλαδή ο άνθρωπος είναι "ένα ζώο της φύσης 60,000 ετών" που "αυτές είναι συμπεριφορές του" και "χρεώσω" εκεί κάποια συγκεκριμένα πράγματα, ΤΟΤΕ δεν μπορώ να δεχτώ ότι οι κακοί είναι εκεί, εφάρμοσαν ένα "μοχθηρό" σύστημα και οι καλοί εδώ και εφαρμόζουν ένα σύστημα που είναι εστιασμένο στην ανθρώπινη ευτυχία, ειδικά όταν και οι δύο λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο σε ανάλογες περιπτώσεις.

Δεν γίνεται δηλαδή να είναι οι μεν κακοπροαίρετοι και οι δε καλοπροαίρετοι όταν έχουν την ίδια "φύση".

Ο διαχωρισμός αυτός (καθ' υπερβολήν) μου φαίνεται μη λογικός.

Εγώ σου λέω πως είναι έμφυτη η αυταρχική συμπεριφορά του ανθρώπου για να πράξει προς ίδιον όφελος.

Και εδω είναι που μπαίνει ένα σύστημα που ελέγχεται βάσει προγεγραμμένων νόμων και συντάγματος απο 3 ανεξάρτητες εξουσίες (εκτελεστική, νομοθετική και δικαιοσύνη) ώστε να μην υπάρχει αυταρχική συμπεριφορά απο έναν ή λίγους. Κακούς ή καλούς.

Λίγοι στην χώρα μας έχουν ασχοληθεί να μάθουν το πολίτευμα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

Πάνε κατευθείαν στις εναλλακτικές απο την εφηβεία. Ρώτα γύρω σου απο περιέργεια μικρούς και μεγάλους. Θεωρούν πως βουλή, κυβέρνηση είναι το ίδιο και η δικαιοσύνη ανήκει στην εκάστοτε κυβέρνηση ως δημόσιο.? Ακόμα και αρκετοί βολευτές μας. Ολοκληρωτισμός δηλαδή.

Όταν αυτό λειτουργεί όπως πρέπει, τότε ο αυταρχισμός και η διαφθορά στον άνθρωπο (των 60,000 ετών), καταπιέζονται σε ένα πολύ μικρότερο ποσοστό. Βλέπε βορειοδυτικές κοινωνίες. Και αυτό θα υπάρχει πάντα ως παραβατικό και ασχολείται η δικαιοσύνη μαζί του.

 

[fusiongtr]

βολευτές

Χαχαχα, σωστός.

 

[mpamps]

Θεωρούν πως βουλή, κυβέρνηση είναι το ίδιο και η δικαιοσύνη ανήκει στην εκάστοτε κυβέρνηση ως δημόσιο.

Εν ολίγοις αυτό που γίνεται στην πράξη κι όχι αυτό που λέει η θεωρία!

 

[cos_dr]

Χριστός Ανέστη και μόνο η αλήθεια του Χριστού σώζει. Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ. 

 Να θυμάστε πως η αλήθεια δεν βρίσκεται στους αλγόριθμους. Βρίσκεται μόνο στον λόγο του ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΏΝ ΙΗΣΟΎ ΧΡΙΣΤΟΥ. 

 

[Guest]

Παρέχονται ελληνικοί υπότιτλοι

 

[Yameth]

What was Aldous Huxley famous for?

Author and screenwriter Aldous Huxley is best known for his 1932 novel 'Brave New World,' a nightmarish vision of the future.

Ενδιαφέρον άκουσμα αλλά ο Huxley είναι γνωστός για την μελλοντολογική τρομολαγνεία στα επιστημονικής φαντασίας βιβλία του. 

 

[Superfunk]

Ένας όμως που αποφασίζει για εκατομμύρια άλλους αυταρχικά, δεν ανήκει στο ίδιο καλάθι με αυτούς που συζητούν και αναπόφευκτα, ενίοτε παίρνουν και λάθος αποφάσεις στην προσπάθεια να συνεννοηθούν μεταξύ τους.

Αν δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα και λέμε "όλα σκατά είναι", χωρίς εφαρμόσιμη αντιπρόταση και νίπτουμε τα χείρας μας, μέρα που είναι, αυτό είναι ο ορισμός του μηδενισμού.

+1000

Και μια πολυ ωραία ανάλυση του γιατι η Λεπεν εχασε (και παντα θα χανει και αυτη και ολα τα ακραια κομματα αριστερα και δεξια) τις εκλογες στη Γαλλια

https://foreignpolicy.com/2022/04/20/marine-le-pen-france-election-macron/

για οσους βαριουνται να διαβασουν ρεζουμαρω (αν και ενα απλο " ειναι ο ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΣ και η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ δημοκρατικη συνειδηση γραμμένα στο DNA των Γαλλων  ηλιθιε!!" θα αρκουσε):

 France’s current constitutional settlement—the Fifth Republic—was inaugurated in 1958, a time when the country was embroiled in a violent colonial war in Algeria and faced the threat of a far-right military coup. The French Communist Party was also a major political force. The two-round electoral system, which dates back to the late 19th century, was designed to keep the political extremes at bay. Between the 1980s, when the National Front first became electorally significant, and 2017, French politics was dominated by a center-left party and a center-right party. These parties colluded in refusing to form alliances with the far right. This attempt to defend France’s republican (i.e., democratic) principles against a party that was historically anti-republican was known as the “republican front,” and it ensured that far-right parties and candidates were largely eliminated in the first round.

Still, for her to win, Le Pen would have to overcome one of the biggest impediments to all radical French political movements: a profound fear of social and political disorder. While France remains a society with a reputation for contentious politics and radicalism—and perhaps because of this history—dramatic political change in the 20th century has rarely occurred through the ballot box. The French have never elected a far-right government. Even the occasions when they have gone with self-described socialists are few and far between (1936, 1981, and 2012). Though popular discontent with politics is often high—and, at present, is at a fever pitch—the French appetite for disruptive politics is arguably considerably weaker than in other democracies. The tragicomedies of Brexit and the Trump presidency have done little to warm up the French for similar experiments.

 

[Terry RoscoeBeck5]

για οσους βαριουνται να διαβασουν ρεζουμαρω (αν και ενα απλο " ειναι ο ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΣ και η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ δημοκρατικη συνειδηση γραμμένα στο DNA των Γαλλων  ηλιθιε!!" θα αρκουσε):

Εμένα πάλι σύντροφε κεντρώε, αυτό με "τρομάζει". 

Αυτή η πεποίθηση ότι το "κάστρο είναι άπαρτο". Δημιουργεί έναν εφησυχασμό, σε κάνει numb, σου αφαιρεί το χρόνο αντίδρασης...

Ναι, μεν η Γαλλία είναι θεμέλιος λίθος της ευρωπαϊκής Δημοκρατίας, όμως μέσα σε 15 χρόνια το περιθώριο που εκφράζει η (κάθε) Λεπέν, βρέθηκε στο προσκήνιο και διπλασίασε (και βάλε) τα ποσοστά του.

Και εδώ δεν μιλάμε για συγκυριακό φαινόμενο, μια στιγμιαία έκφραση οργής. Το φαινόμενο εξελίσσεται γραμμικά και ανοδικά. 

Enemy at the gates... Εδώ δεν βάρεσαν "καμπανάκια", χτύπησαν όλες οι καμπάνες της Notre Dame. 

Και ας μην ξεχνάμε ότι "ο εντός των τειχών εχθρός", δρα ως "πέμπτη φάλαγγα" του πραγματικού εχθρού. 

Και εδώ είναι που έχουμε το πρόβλημα: Αν πας να χτυπήσεις το κακό στη ρίζα του- ας πούμε να το καταστείλεις- θα κατηγορηθείς ότι έγινες όμοιος με αυτόν που μάχεσαι (άρα όχι Δημοκράτης). 

Και κάτι ακόμα: Έννοιες όπως "Διαφωτισμός" και "ευρωπαϊκή Δημοκρατική συνείδηση"- πολύ φοβάμαι- στην εποχή των social media για τους πολλούς είναι από άγνωστες ως αδιάφορες.  

Bottom line: Αυτό που ίσως να αντιπροσωπεύει τον μεγαλύτερο κίνδυνο για τη Δημοκρατία, είναι αυτό το απόλυτο fusion ανάμεσα στα δύο άκρα του πολιτικού συστήματος. Σε θεωρητικό επίπεδο, τους χωρίζει άβυσσος. Όμως τους ενώνει απόλυτα η ακόρεστη επιθυμία καταστροφής της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, της "παγκοσμιοποίησης", κλπ. Θεωρητικά, τα δύο άκρα έχουν διαφορετικές αφετηρίες, όμως (πλέον) χρησιμοποιούν ταυτόσημη ρητορική και σαφέστατα αποσκοπούν στο ίδιο αποτέλεσμα- να γκρεμίσουν τις αστικές Δημοκρατίες μας. Οι μεν στη θέση τους θέλουν να εγκαθιδρύσουν τη σοσιαλιστική (φρ)ουτοπία, οι δε να αποτινάξουν από επάνω τους την παρακμή της Δημοκρατίας, δημιουργώντας μια "βιταλιστική" απολυταρχική δυστοπία.

Όσο τα "τσανάκια" τους ήταν ευκρινή και μοιρασμένα, όλα καλά... Όμως όταν ακούς από αριστερά και (άκρο) δεξιά- υποτιμητικά- περί "συνταγματικού τόξου", εκεί αρχίζουμε να έχουμε πρόβλημα. 

Αυτή η ταύτιση ελοχεύει κινδύνους.

Μπορεί να πηδήξαμε το μαντράκι τώρα (και αναφέρομαι στον Μακρόν), όμως δεν θα το έπαιζα στάνταρ 1 ότι στις επόμενες εκλογές ο Χ Μελανσόν (ακόμα και έτσι όπως το έπραξε), θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. 

Και για να σε κάνω να ανησυχήσεις λίγο περισσότερο: Μαριόν Μαρεσάλ (το Λεπέν το έχει αφαιρέσει από το επώνυμό της). Κράτα τη στο ραντάρ σου...    

 

[Superfunk]

όμως δεν θα το έπαιζα στάνταρ 1 ότι στις επόμενες εκλογές ο Χ Μελανσόν (ακόμα και έτσι όπως το έπραξε), θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων

Κοίτα αν υπάρχουν όντως στη Γαλλία κομμουνιστες ....σουργελα που θα συγκυβερνουσαν με φασίστες (κάτι μου θυμίζει αυτό btw ) δεν ξέρω, ελπίζω ότι δεν υπάρχουν .... θα μου πεις η ελπίδα πεθαίνει τελευταία...

 

[Ali Barout]

Και η τρίτη άποψη, δική μου, καφενειακού επιπέδου.

Όταν συνεχώς προτάσσεται η εύθραυστη φύση των πάντων, της δημοκρατίας, της οικονομίας, της γεωπολιτικής, και ο μέσος πολίτης καλείται ως μόνος άθραυστος βράχος να τα προφυλάξει όλα αυτά με την πλήρη στοίχισή του σε γραμμές και σκοπούς που δεν ενστερνίζεται, ο μέσος πολίτης παθαίνει καζαντζιδίττιδα, και θέλει να του ρίξει μια να σπάσει, α ρε του κόσμου του γυάλινου. Πριν 20 χρόνια ψάχναμε να βρούμε ποια η πολιτική διαφορά μεταξύ κέντροαριστεράς και κεντροδεξιάς και ήταν αχνή η γραμμή. Τώρα έχουμε φτάσει να λέμε ότι η μόνη δημοκρατική επιλογή είναι αυτή που είναι εκατέρωθεν περιγεγραμμένη με κάτι γραμμούκλες νααααα με το συμπάθειο, κι ότι ένας μόνο τρόπος υπάρχει να ψηφίζεις σωστά κι υπεύθυνα.

Η ψήφος διαμαρτυρίας (αφού οι ιδεολογικές γραμμές είναι πλέον μπετόν αρμέ και η πολιτική ΔΕΝ προκύπτει ούτε ανανεώνεται από τη βάση - αναγκάζοντας τους πιο απελπισμένους πολίτες που νιώθουν ότι δεν εκπροσωπούνται να εξωθούνται στα άκρα του πολιτικού φάσματος), πλέον αποτιμάται ως ψήφος αντιδημοκρατική, ή δυνάμει επικίνδυνη για τη δημοκρατία. Άραγε ο Εμμανουέλ, που καλό παιδί φαίνεται, και τονε συμπαθώ, και μάλλον αυτόν θα ψήφιζα, άραγε, τώρα που βγήκε, είπε "Πω ρε φίλε με έβγαλε ένα 59%, με βαριά καρδιά. Στη μπούκα με έχουν. Πρέπει να αλλάξουν πολλά, πρέπει αυτόν τον κόσμο που στον πρώτο γύρο μου είπε τσίου νιάου, ή με στήριξε με βαριά καρδιά, να τον φέρω πίσω με πολιτικές πράξεις, να με πιστέψει."; Ή είπε "Μπράβο μου! Απέτρεψα την επέλαση των φασιστών! Τι μεγάλη νίκη για τη δημοκρατία! Πάω γερά χωρίς να αλλάξω τίποτα, 6 στους 10 με λατρεύουν, με θέλουν, με πάνε αίμα." Κι όχι μόνο ο Εμμανουέλ, ο κάθε νικητής.

Εκτός πια αν από υπέρμετρο σεβασμό στους ακραίους, και μη θέλοντας να τους θίξουμε παρουσιάζοντάς τους ως κενά και θορυβώδη σκεύη διαμαρτυρίας και μόνον, πιστεύουμε πράγματι ότι ξαφνικά 4 στους 10 γάλλους γίνανε ακροδεξιοί, για ανεξήγητους λόγους περαν πάσης ερμηνείας, κι ότι είναι μάταιο να αλλάξουν οι πολιτικές οι τρέχουσες, οι αναγκαίες, οι ορθές, γιατί είναι μοιραίο κάποια στιγμή, μα σε μία τετραετία, μα σε δύο, να υποκύψουν μαγεμένοι από τις σειρήνες του στον ακροδεξιό λαϊκισμό - τόσες μπούρδες μαζεμένες δεν έχω ματαγράψει.

Αυτά από το καφενείο. Στο καφενείο δεν ξέρουμε από πολιτική τέχνη, μόνο να την καταναλώνουμε. Αλλά καμιά φορά, ρωτάς και τον άσχετο, σου αρέσει ρε αυτό που ακούς; Σου λέει "μπα". Κι εσύ αν ρωτάς από ενδιαφέρον και ξέρεις, και έχεις φαντασία, αναρωτιέσαι αν το μπάσο πετάει, αν η ενορχήστρωση είναι καλή, αν η μίξη παραείναι φλατ, αν αν αν, ψάχνεις να βρεις γιατί να μην του αρέσει; Αν βαριέσαι και ρωτάς για τα προσχήματα, ή αν δεν έχεις λόγο στην παραγωγή και έχει ήδη κυκλοφορήσει σε 100.000 αντίτυπα το κομμάτι, του λες πού να ξες να ακούσεις εσύ από τέτοιες μουσικές ρε τυρογαλάααααα... και ξενοιάζεις. Και σε φοβάται μετά αυτός, και λέει "Ξέρει από μουσική καλά αυτός, δε σηκώνει κουβέντα".?

 

[Terry RoscoeBeck5]

πιστεύουμε πράγματι ότι ξαφνικά 4 στους 10 γάλλους γίνανε ακροδεξιοί, για ανεξήγητους λόγους περαν πάσης ερμηνείας,

Αγαπητέ Ali, γράφεις πολλά και ενδιαφέροντα, μένω όμως σε αυτό- το θεωρώ "ταμπακιέρα"...

Γιατί λοιπόν;

Οι αφετηρίες τους είναι διαφορετικές. Το trigger είναι μοναδικό ανά περίπτωση. Κάποιος μπορεί να βρέθηκε στα "κάγκελα" μετά από μια ισλαμιστική τρομοκρατική επίθεση. Άλλος διότι το βιοτικό του επίπεδο συμπιέστηκε από έναν παράγοντα που μπορεί να σχετίζεται με την "πράσινη μετάβαση". Κάποιος τρίτος γιατί έχασε τη δουλειά του από κάτι που μπορεί να σχετίζεται με την "παγκοσμιοποίηση". Οι αφορμές είναι υπαρκτές, όπως και η έλλειψη λύσεων που οδηγούν τα υποκείμενα μας στην "ριζοσπαστικοποίηση" 

Για κάθε περίπτωση λοιπόν, (μέσες- άκρες) υπάρχει και μια εξήγηση. Θεωρώ ότι κοινός παρανομαστής τους είναι η οργή. Και η πορεία τους προς αυτή την "ριζοσπαστικοποίηση"  γίνεται σταδιακά. Το ένα "φόρτωμα", οδηγεί στο επόμενο και λειτουργεί συσσωρευτικά.

Και εδώ είναι που εισέρχεται ο λαϊκιστής. Θεωρητικά κατέχει τις λύσεις δια πάσαν νόσο... Πρακτικά, καμία.

Βέβαια, ο αντίλογος θα μπορούσε να είναι, ο λαϊκιστής λοιπόν είναι άχρηστος, αλλά εκ του αποτελέσματος και ο δημοκράτης είναι ομοίως άχρηστος, αφού αδυνατεί να λύσει προβλήματα που δημιουργούν δυσαρέσκεια. 

κι ότι είναι μάταιο να αλλάξουν οι πολιτικές οι τρέχουσες, οι αναγκαίες, οι ορθές, γιατί είναι μοιραίο κάποια στιγμή, μα σε μία τετραετία, μα σε δύο, να υποκύψουν μαγεμένοι από τις σειρήνες του στον ακροδεξιό λαϊκισμό

Και εδώ φτάνουμε στην ουσία του πολιτεύματος μας και του θέματος μας. Ο πολίτης... Όχι ο ψηφοφόρος, όχι αυτός που κουνάει σημαιάκια...

Ο πολίτης λοιπόν, δεν πιστεύει στην... ματαιότητα. (Θεωρητικά) έχει αντίληψη, κρίση, είναι εκπαιδευμένος σε βασικές έννοιες (και πολιτικές και οικονομικές) και είναι αυτός που θα επιβάλει τις αλλαγές - κατά κύριο λόγο με την ψήφο του.

Όμως όταν ο πολίτης είναι "πολίτης" και δεν έχει τα απαραίτητα "εφόδια συμμετοχής" στη διαδικασία, τότε οι "σειρήνες" βρίσκουν ευήκοα ώτα.

Ζούμε στην Ελλάδα, ζήσαμε το δημοψήφισμα του 2015. Τι και αν η λογική, η γνώση βασικών οικονομικών κανόνων δεν άφηναν το παραμικρό περιθώριο παρερμηνείας για το τι θα ακολουθούσε, για το πώς θα ήταν η ζωή εκτός ευρώ, που θα έφτανε ο πληθωρισμός... 

Οι "σειρήνες" κατήγαγαν περιφανή νίκη...

Για να μην πλατειάζω, οι πολιτικές πάντα πρέπει να αλλάζουν και να εξελίσσονται μαζί με τον κόσμο που αλλάζει και εξελίσσεται. Και καθώς το σκηνικό ετεροκαθορίζεται, το πολίτευμα μας, ενίοτε, θα πρέπει να κάνει κάποιες μικρές "εκπτώσεις" στη Δημοκρατία για να μην δίνει αφορμές στις "σειρήνες". Και το εξηγώ για να μην παρεξηγηθεί (γιατί ακούγεται κάπως): Το όρια στη Δημοκρατία δεν μπορούν να είναι "λάστιχο" και κυρίως σε θέματα που θα οπλίσουν αλλότριες φαρέτρες. Ανεκτικότητα, κατανόηση, ανθρωπισμός, ανοχή, σεβασμός δικαιωμάτων (ναι, είναι αξίες μας), αλλά όχι "ξεχείλωμα". Διότι κάπως έτσι ανοίγουν οι "κερκόπορτες" στις πάσης φύσης "σειρήνες".

 

[Ali Barout]

Συμφωνώ σε πολλά. Απλά εγώ πιστεύω ότι πρέπει να ισχύει το "Ό,τι θέλουν τα παιδιά!", χωρίς να θέλω να φανώ ελιτιστής, και καλά ότι εγώ τον βλέπω τον γκρεμό και δε θέλω να πέσω. Όχι, θέλουν τα παιδιά γκρεμό; κι εγώ μαζί. Ανήκω στο λαό. Μακάρι να το έβλεπαν αλλιώς. Ότι δεν το είδαν δεν είναι μόνο αποτυχία της δικής τους διανόησης. Ίσως να είναι και της πολιτικής. Ασκούμενης, οραματιζόμενης, της όποιας πολιτικής. Ίσως να είναι και δική μου αποτυχία, που δεν συζητάω πραγματικά πολιτική με τον φίλο, αλλά σταρ σύστεμ και καφενείο βουλής, τι είπε ο ταδε και τι του είπε ο άλλος και τον πορδοβούλωσε.

Θεωρώ ότι κοινός παρανομαστής τους είναι η οργή. Και η πορεία τους προς αυτή την "ριζοσπαστικοποίηση"  γίνεται σταδιακά. Το ένα "φόρτωμα", οδηγεί στο επόμενο και λειτουργεί συσσωρευτικά.

Και μπροστά σε αυτή την οργή, το σύστημα στέκεται αμήχανο. Αντιθέτως ο λαϊκιστής μπορεί με  ένα τσιτάτο κενό περιεχομένου να πάρει όλο το χαρτί.

Προσωπικά θεωρώ ότι οι αντιφάσεις που με τα χρόνια έχουν αναδυθεί στις δημοκρατίες μας δεν έχουν ψηλαφηθεί. Είμαστε τόσο απασχολημένοι με το να ζούμε τις ζωές μας και να διατηρούμε το status quo που όλα είναι σε αυτόματο πιλότο, μέχρι και οι θεσμοί. Και κάθε εκλογή έχει ως πρώτο μέλημα να συνεχίζουμε στον ίδιο δρόμο. Αν δεν υπάρξει μια ειλικρινής ενδοσκόπηση στις δημοκρατίες, προβλέπω λίγα ακόμα διαδοχικά "φορτώματα" όπως λέτε κι εσείς. Μετά μπουμ.

 

[Yameth]

Bottom line: Αυτό που ίσως να αντιπροσωπεύει τον μεγαλύτερο κίνδυνο για τη Δημοκρατία, είναι αυτό το απόλυτο fusion ανάμεσα στα δύο άκρα του πολιτικού συστήματος. Σε θεωρητικό επίπεδο, τους χωρίζει άβυσσος. Όμως τους ενώνει απόλυτα η ακόρεστη επιθυμία καταστροφής της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, της "παγκοσμιοποίησης", κλπ. Θεωρητικά, τα δύο άκρα έχουν διαφορετικές αφετηρίες, όμως (πλέον) χρησιμοποιούν ταυτόσημη ρητορική και σαφέστατα αποσκοπούν στο ίδιο αποτέλεσμα- να γκρεμίσουν τις αστικές Δημοκρατίες μας. Οι μεν στη θέση τους θέλουν να εγκαθιδρύσουν τη σοσιαλιστική (φρ)ουτοπία, οι δε να αποτινάξουν από επάνω τους την παρακμή της Δημοκρατίας, δημιουργώντας μια "βιταλιστική" απολυταρχική δυστοπία.

Όσο τα "τσανάκια" τους ήταν ευκρινή και μοιρασμένα, όλα καλά... Όμως όταν ακούς από αριστερά και (άκρο) δεξιά- υποτιμητικά- περί "συνταγματικού τόξου", εκεί αρχίζουμε να έχουμε πρόβλημα. 

Αυτή η ταύτιση ελοχεύει κινδύνους.   

Αυτό που ενώνει τα άκρα αριστεράς και δεξιάς είναι ο ολοκληρωτισμός. Κομουνισμός - φασισμός

Αυτό που χωρίζει δεξιά - αριστερά είναι οικονομική θεωρία. Κομουνισμός - καπιταλισμός.

Κάνουμε λάθος χωρίζοντας μόνο δεξια - αριστερά. Παράδειγμα ο χάρτης αυτός.



Υπήρχε μια ελληνική ιστοσελίδα που πρόσφερε ένα κουιζ που το αποτελεσμα του σε τοποθετούσε σε ποιο σημείο του χάρτη βρίσκεσαι ιδεολογικά και ποιο κόμμα σε εκπροσωπεί σύμφωνα με το καταστατικό του.

Η σελίδα έκλεισε καθως οι ιδρυτές του δέχτηκαν απειλές για την ζωή τους.

Φάνηκε πως μπερδεύτηκε πολύς κόσμος.? Άλλο νόμιζε κι άλλο ψήφιζε. Του γκρέμισαν το ιδεολογικό του στερέωμα.

Μπορεί κανείς να κάνει κάτι πιο διεθνές εδώ https://www.politicalcompass.org/test

 

[Terry RoscoeBeck5]

Προσωπικά θεωρώ ότι οι αντιφάσεις που με τα χρόνια έχουν αναδυθεί στις δημοκρατίες μας δεν έχουν ψηλαφηθεί

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο... 

Αν δεν υπάρξει μια ειλικρινής ενδοσκόπηση στις δημοκρατίες, προβλέπω λίγα ακόμα διαδοχικά "φορτώματα"

Είναι ζωτικής σημασίας. Μαζεύτηκαν πολλά κάτω από το "χαλί" και αν συνεχιστεί θα... γλιστρήσουμε. Όπως έλεγα νωρίτερα στον Νίκο, με "τρομάζει" αυτή η αίσθηση εφησυχασμού που μας δημιουργούν κάποια που θεωρούμε "δεδομένα". Μόνο έτσι δεν είναι.