- Μηνύματα
- 1,713
- Πόντοι
- 938
Δεν έγινε όμως με αυτό το σκοπό. Ήταν ένα έργο τέχνης custom ordered για σκοπούς βιοπορισμού. Αυτό σίγουρα δεν κόστισε λίγα σε αυτόν που τον παρήγγειλε. Εμένα μπορεί να μην μου αρέσει η φάτσα της, αλλά ο πίνακας είναι αριστούργημα. Δεν υπάρχει κάτι το υποκειμενικό σε αυτό. Πάντως όταν βλέπω κάτι δεν το κρίνω με βάση το αν μπορώ να το αγοράσω, ούτε με το αν θέλω. Για να το φέρω πιο κοντά στην κουβέντα, οι Kiesel πχ, δεν ταιριάζουν με την αισθητική μου. Όμως δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω ότι είναι εξαιρετικά εκτελεσμένες εφαρμογές, από κάθε άποψη. Το ανάποδο με τη Strat. Τη λατρεύω αισθητικά. Τη θεωρώ έναν σχεδιαστικό θρίαμβο που ξεπερνά τα στενά όρια της οργανοποιίας. Όμως δεν μπορώ να παίξω με Strat. Δεν μου κάθεται για πολλούς λόγους. Και τέτοιες έρχονται σε όλα τα βαλάντια. Δεν είναι οικονομικός ο λόγος που δεν παίζω, ούτε αισθητικός, ούτε καν ηχητικός.
Είναι αρκετά πολύπλοκο το σύστημα που ενεργοποιεί το αισθητήριο της ευχαρίστησης που μπορεί να αντλήσει κάποιος από κάτι εικαστικό (όπως μια κιθάρα πχ). Εγώ προπαθώ να διαχωρίζω το "θέλω" από το "μπορώ" και να θαυμάζω (ή να δυσανασχετώ με) κάτι πέρα από οικονομικά κριτήρια. Όταν κρίνεις κάτι με βάση την τιμή, αναγκαστικά προκαταβάλλεσαι (αρνητικά ή θετικά, για πολύ φθηνό ή για πολύ ακριβό). Όταν μιλάμε για Ferrari πχ, δεν μπορώ να λέω. "έλα μωρέ, δε βαριέσαι, που να τη σέρνεις στον κατσικόδρομο". Ούτε μιλάμε με βάση το αν μπορώ να την αποκτήσω. Οπότε "κατσικώνομαι" στην άποψή μου ότι δεν είναι περί ορέξεως ;D ;D
Δεν θα το πει, γιατί δεν τον ενδιαφέρει. Η συνθήκη όμως ότι η GT Junior είναι χάρμα, ισχύει ακόμη.
Και πάλι, μπερδέυουμε την έννοια "είναι ωραίο" με το "μου αρέσει". Δεν με ενδιαφέρει τι κάνει ο καθένας στο μυαλό του (και στο κρεβάτι του).
Δεν τσουβαλιάζουμε τίποτα. Εκ των πραγμάτων η κουβέντα θα πάει και στο οικονομικό. Έτσι δεν γίνεται πάντα; Εν είδει όμως κουβέντας και όχι κρίσης θετικής ή αρνητικής του οργάνου.
Η αντικειμενική αξία σε τι μεταφράζεται σε ένα αντικείμενο φτιαγμένο στο χέρι; (ή για να το πω πιο δόκιμα, φτιαγμένο χωρίς αυτοματοποιημένες διαδικασίες). Δεν γίνεται να συγκρίνουμε amita με φρεσκοστυμμένο πορτοκάλι. Χυμοί είναι και οι δύο, βιταμίνες έχουν, αλλά...μιλάμε για άλλο πράγμα. Το ότι κυκλοφορούν εξωφρενικά φθηνά όργανα εκεί έξω δεν αποτελεί μέτρο σύγκρισης για την κοστολόγηση μιας τέτοιας διαδικασίας. Μιλάμε για άλλη φιλοσοφία θαρρώ. Το ¨εξωφρενικά δυσανάλογο" υποθέτω ότι το εννοείς με βάση την αναπόφευκτη σύγκριση που γίνεται με τα όργανα μαζικής παραγωγής; Με βάση τα υλικά που χρησιμοποιεί; Το χρόνο που χρειάζεται για να γίνει; Μπορώ να σου αναλύσω πόσο καθόλου εξωφρενική, και καθόλου δυσανάλογη είναι η τιμή για ένα τέτοιο αντικείμενο. Και ότι η κοστολόγηση, τις περισσότερες φορές γίνεται με σκοπό τον βιοπορισμό, αν όχι μια αξιοπρεπή, ανάλογη της δουλειάς, αμοιβή. Οπότε, υπό αυτή την έννοια ναι, είναι τσουβάλιασμα.
Παρ' όλο που μοιάζουν, όχι δεν είναι ίδιες μια Squier Strat με μια Ron Kirn Strat. Η πρώτη είναι ένα προϊόν μαζικής παραγωγής με σκοπό το κέρδος, η δεύτερη είναι ένα αντικείμενο φτιαγμένο με αγάπη, πάθος, εξωπραγματική δεξιοτεχνία, γνώση, μεράκι, αϋπνία, άγχος, περηφάνεια, τρέλα, εγωισμό και πάρα πολλά άλλα, με σκοπό τη συνεχή εξέλιξη και υπέρβαση των ορίων, αλλά και την άντληση ικανοποίησης μέσω της δημιουργίας.
Προσωπικά θα βολευόμουν και με την Squier αλλά αυτό δεν αναιρεί όλα τα παραπάνω.
Επίσης, όσον αφορά τις τιμές, τι να πουν και οι καημένοι οι υπόλοιποι μουσικοί (πέραν της rock αναφοράς). Για ένα sax με αξιώσεις, το 5χίλιαρο είναι τουλάχιστον δεδομένο. Φαγκότο? Όμποε? Πιάνο? Μη φεύγετε, πού πάτε; Έχω και γαλλικά κόρνα οικονομικά, με 4μιση χιλιάρικα ;D ;D
;D παίζοντας και ακουγοντάς την;
