Εδώ έπεισε και μένα να πάρω την πρώτη μου τελε. Είχα μια epi lp, μια στρατ και μετά παραγγελία μια squier standard tele. Ε, λέω, για να επιμένει τόσο ο superfunk, πρέπει να είναι καλή. Οταν την παρέλαβα είπα μέσα μου «μπλιαχ». Δε μου άρεσε καθόλου το κόψιμο της. Η αλήθεια είναι ότι είχε πολύ καλό ήχο. Έπαιζα και απλά δεν την κοίταζα.
Αργότερα είχα μια άσπρη Μεξικάνα τελε και είχα ανοίξει θέμα για αλλαγή γέφυρας σε ashtray. Μου ζήτησε τη διεύθυνση μου και μου έστειλε μια γέφυρα και ένα σετ saddles του κουτιού. Δεν δέχτηκε να μου πάρει χρήματα, και ήμουν κάνα χρόνο μέλος στο φόρουμ. Δεν με γνώριζε καλά καλά.
Πέρασε ο καιρός, πήρα μια classic vibe, ξήλωσα τους μαμά μαγνήτες, και μου στείλει μήνυμα αν δεν τους θέλω, να του στείλω το σετ (που εννοείται το έστειλα). Δεν ξέρω εάν το χρησιμοποίησε σε κάποιο project, ή εάν το χάρισε σε κάποιον που το χρειάζονταν, αλλά ξέρω ότι από αυτές τις «μικρές» κινήσεις προσφοράς που πολλοί είμαστε μάρτυρες (γνώσεων και υλικών αγαθών), μπορεί να πει κάποιος πολλά για τον χαρακτήρα του και την ποιότητα του ατόμου του.
Φτασμένο άτομο στη δουλειά του (risk analyst νομίζω), φτασμένος και στη μουσική σταδιοδρομία του, με πολλή δισκογραφία πίσω του. Παρόλ’ αυτά, ήταν τόσο ενθουσιώδης και δημιουργικός που κάθε μέρα κάθονταν στο pc για κάποιες ώρες για να δημιουργήσει μουσική (πολλοί θυμάστε πως το εξιστορούσε).
Μόνο καλά έχω να θυμάμαι και μόνο τα καλά κρατώ. Υπερήφανος και ευγενικός (ακόμα και με όσους μιλούσαν άσχημα γιαυτον), σταθερός στα πιστεύω του, κοίταζε μόνιμα μπροστά. Και αυτό τον έκανε να ξεχωρίζει.