RIP Superfunk θα μας λείψεις πραγματικά

Είναι πολύ λυπηρό. Το παθαίνω για δεύτερη φορά να χάνω άνθρωπο που δεν γωνρίζω προσωπικά παρά μέσα από την ιντερνετική του παρουσία και να νιώθω έχασα δικό μου άνθρωπο. Θα μου λείψουν οι γνώσεις και το χιούμορ του.
 
Τι κριμα!! Ειχε και μικρο παιδι... Τον Νικο τον ειχα και μαθητη καποιο διαστημα αφου γνωριστηκαμε στο φορουμ, καναμε και παρεα φυσικα, τοσο καλος ανθρωπος και παθιασμενος με τη μουσικη, το gear και την κιθαρα. Μου βρηκε και την μπλε τελεκαστερ που εχω απο μονος του απο την αμερικη, την συναρμολογησε και μου την εφερε ετοιμη!

... Πολυ ασχημα νεα...

Να και το soundcloud του με τα χαρακτηριστικα κομματια που εγραφε με τα reverb και τα συνθια,,, Τι κριμα.

 
Όσο περνάει η ώρα και το σκέφτομαι και το συνειδητοποίω , διάφορα πράγματα περνάν απο το μυαλό μου.
Δεν υπάρχει περίπτωση να ξανά πιάσω τελε, χωρίς να τον σκεφτώ....(άλλωστε και την τελευταία μου , μια επετειακή broadcaster, αυτός με ξεσήκωσε...ήταν η τελευταία μας συζήτηση).
Θυμήθηκα το πρώτο μου video που ανέβασα και το σχόλιο του, πριν 15 χρόνια.
Τις συναντήσεις μας.....
Το dressed to kill, αγαπημένη του ταινία
Μεγαλώνουμε και προσωπικά θαλπωρή βρίσκω μόνο στις αναμνήσεις.... (ακούγεται pathetic αυτό, αλλά έτσι το αισθάνομαι).
 
Last edited:
Μεγαλώνουμε και προσωπικά θαλπωρή βρίσκω μόνο στις αναμνήσεις.... (ακούγεται pathetic αυτό, αλλά έτσι το αισθάνομαι).
Αξιότιμε κ. συνήγορε μην το φέρεις βαρέως. Όλοι (οι κάποιας ηλικίας και άνω) έτσι νοιώθουμε.
Έχουμε αφήσει πίσω μας (λίγο - πολύ) τις εποχές που γράφαμε "ιστορίες". Τώρα έχουμε περάσει στην κατάσταση "θυμόμαστε" ιστορίες 😉
 
Last edited:
Τα παλιά τα χρόνια συμμετείχα εδώ αλλά τελευταία φορά που έγραψα πρέπει να ήταν προ-covid. Χάρη στον (ή εξαιτίας του) Superfunk, tele έχω μέχρι κι εγώ χωρίς καν να είμαι κιθαρίστας.

Έχω, με την κυριολεκτική σημασία της λέξης, συγκλονιστεί, για έναν άνθρωπο που από κοντά είχα γνωρίσει περίπου 1μιση φορά. Κουράγιο στα δικά του άτομα.
 
Ξαναγράφω μετά από και γω δεν ξέρω πόσα χρόνια, για να εκφράσω τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια του Νίκου και τους οικείους του. Παρόλες τις οποίες (πολιτικές). διαφωνίες μας, είναι, πραγματικά,. κρίμα να φεύγει έτσι νέος και στα καλά καθούμενα ένας άνθρωπος.
 
Εδώ έπεισε και μένα να πάρω την πρώτη μου τελε. Είχα μια epi lp, μια στρατ και μετά παραγγελία μια squier standard tele. Ε, λέω, για να επιμένει τόσο ο superfunk, πρέπει να είναι καλή. Οταν την παρέλαβα είπα μέσα μου «μπλιαχ». Δε μου άρεσε καθόλου το κόψιμο της. Η αλήθεια είναι ότι είχε πολύ καλό ήχο. Έπαιζα και απλά δεν την κοίταζα.

Αργότερα είχα μια άσπρη Μεξικάνα τελε και είχα ανοίξει θέμα για αλλαγή γέφυρας σε ashtray. Μου ζήτησε τη διεύθυνση μου και μου έστειλε μια γέφυρα και ένα σετ saddles του κουτιού. Δεν δέχτηκε να μου πάρει χρήματα, και ήμουν κάνα χρόνο μέλος στο φόρουμ. Δεν με γνώριζε καλά καλά.

Πέρασε ο καιρός, πήρα μια classic vibe, ξήλωσα τους μαμά μαγνήτες, και μου στείλει μήνυμα αν δεν τους θέλω, να του στείλω το σετ (που εννοείται το έστειλα). Δεν ξέρω εάν το χρησιμοποίησε σε κάποιο project, ή εάν το χάρισε σε κάποιον που το χρειάζονταν, αλλά ξέρω ότι από αυτές τις «μικρές» κινήσεις προσφοράς που πολλοί είμαστε μάρτυρες (γνώσεων και υλικών αγαθών), μπορεί να πει κάποιος πολλά για τον χαρακτήρα του και την ποιότητα του ατόμου του.

Φτασμένο άτομο στη δουλειά του (risk analyst νομίζω), φτασμένος και στη μουσική σταδιοδρομία του, με πολλή δισκογραφία πίσω του. Παρόλ’ αυτά, ήταν τόσο ενθουσιώδης και δημιουργικός που κάθε μέρα κάθονταν στο pc για κάποιες ώρες για να δημιουργήσει μουσική (πολλοί θυμάστε πως το εξιστορούσε).

Μόνο καλά έχω να θυμάμαι και μόνο τα καλά κρατώ. Υπερήφανος και ευγενικός (ακόμα και με όσους μιλούσαν άσχημα γιαυτον), σταθερός στα πιστεύω του, κοίταζε μόνιμα μπροστά. Και αυτό τον έκανε να ξεχωρίζει.
 
Και με πολύ δυνατό χιούμορ

 
Ο superfunk δεν ήταν μέλος του νοιζ....ήταν το ίδιο το νοιζ...για τις γνώσεις και το ήθος του τα είπατε όλα....όταν έσκαγε θέμα για τελε ή πολιτικη,έφερνα αμέσως στο νου τα γραφόμενα του....και ακόμα και αν ήξερα ακριβώς τι θα γράψει περίμενα να δω την απάντηση του ξανά...
Αντίο...
 
Πέρα από την απώλεια του ίδιου του Superfunk, για την οποία, τί άλλο να ειπωθεί, τα γράψατε όλα, είναι καλό να σταθούμε σε αυτό που ήδη γράφτηκε κάνα δυο φορές: το «σήμερα είμαστε, αύριο δεν είμαστε». Δεν είναι μια ατάκα για να πούμε σε τέτοιες περιπτώσεις, να προσπεράσουμε τον πόνο ή την τραγωδία.

Είναι καλό όλοι μας να έχουμε υπόψη μας ότι η αυριανή ημέρα δεν είναι εγγυημένη για κανένα από εμάς. Είναι καλό να βάλουμε στην ζωή μας την ευγνωμοσύνη για την ζωή μας, την υγεία μας, την ύπαρξη των αγαπημένων μας σε αυτή. Ωραίες και οι διαφωνίες μας (όπως κατά καιρούς έχουν αναπτυχθεί εδώ στο noiz, για παράδειγμα) αλλά το μέγιστο που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι περισσότερα μας ενώνουν από όσα μας χωρίζουν.

Ευγνωμοσύνη, λοιπόν και ενότητα.

Οι άνθρωποι σαν τον Νίκο, δεν χάνονται. Ούτε το αποτύπωμα της ζωής τους, ούτε το καλό που έκαναν. Και εκείνοι ταξιδεύουν προς το φως.
 
Το Noiz το ανακάλυψα κατά τύχη γύρω στο 2010 ,ψάχνοντας κάτι σχετικά με την κιθάρα. Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση ήταν ο Superfunk ,από την εικόνα που είχε στο avatar του ,το nickname του, τον απόλυτο τρόπο που εξέφραζε τις απόψεις του και φυσικά τις γνώσεις του. Τότε θυμάμαι είχα καθίσει και είχα διαβάσει όλα τα θέματα στα οποία εμπλεκόταν.Ήταν από τους βασικούς λόγους, εδώ και δεκαπέντε χρόνια που έμπαινα στο Noiz και που αγόρασα και μια Tele ,οι οποίες δεν ξέρω εάν είναι οι καλύτερες κιθάρες (έαν υπάρχει "Αγιο Δισκοπότηρο"),σίγουρα όμως είναι πολύ καλές για μελέτη και παίξιμο στο σπίτι ,με μικρούς ενισχυτές και χαμηλές εντάσεις . Εχθές κάθισα και μπήκα στο προφίλ του μην τυχόν και ανακαλύψω τον λόγω της απουσίας του και σήμερα έμαθα τα κάκα μαντάτα .... Θέρμα συλληπητηρία στην οικογενειά του,ότι και να πώ είναι λίγα.... Στην Δευτέρα Παρουσία οι 'Αγγελοι θα κρατούν Telecaster,οχι σάλπιγγες .
 
Ο Superfunk για εμένα έγινε γνωστός μέσα από το Noiz,αλλά τον κατάλαβα μέσα από την μουσική του.
Δεν υπάρχει πιο ωραίο συναίσθημα από αυτό και χαίρομαι ιδιαίτερα που έπραξε το ίδιο.
Η αρχή μας,έδειχνε να είμαστε τόσο διαφορετικοί σαν χαρακτήρες,αλλά μέσω της μουσικής κάναμε βήματα ο ένας προς τον άλλον και μου εμφανίστηκε αυτό που υπήρχε πίσω από τον ψηφιακό χαρακτήρα,ο άνθρωπος.

Αν προσέξει κάποιος τις μαρτυρίες αρκετών,στο πόσο έχει βοηθήσει και ότι το σπίτι και η παρέα του ήταν για όλους,θα καταλάβει πολύ καλά τον άνθρωπο πίσω από τις λέξεις,τον Νίκο.

Ειμαι σίγουρος οτί έφυγες περιτριγυρισμένος από αγάπη και θα ευχόμουν να ξεκινούσε για εσένα αυτό το
ταξίδι με μιά μελωδία που αγαπούσες.

Θα σε αποχαιρετίσω σε μια φανταστική τροπική παραλία,με φοίνικες και ένα γεμάτο φεγγάρι,δυό ποτά στο χέρι και δύο πούρα που φυσικά σαν γνώστης θα έχεις φέρει εσύ,μιλώντας ώρες ατελείωτες για μουσική,συμφωνώντας,διαφωνώντας,γελώντας, κάτω απο τους ήχους ενός μυστήριου mambo,μέχρι να έρθει το φώς και να ξεκινήσεις αυτό το ταξίδι.


Ο απώλεια αφήνει κενά που δεν μπορούν να αναπληρωθούν και πληγές που κανείς δεν μπορεί να μπορεί να γιατρέψει,αλλα η αγάπη και οι όμορφες στιγμές χαρίζουν αναμνήσεις οπου κανένας δεν μπορεί να κλέψει.

Τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια του.

Καλή δύναμη.
 

Απαντήσεις

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top