Φίλτατε Trolley, επιμένω ότι δεν με λένε Samy Paraga. ;D
Πέρασα στα γρήγορα και τα 4 τραγούδια του.
Καταρχήν σαν γενικό σχόλιο η δουλειά του είναι πολύ υψηλού επιπέδου.
Προσωπικά τον προτιμώ εκεί που ακούγεται πιο αντισυμβατικός, όπως στο Να μείνω εδώ και στο Πάρτι στο κρεβάτι (οπου μου αρέσουν πολύ οι κιθάρες αλλά όχι τόσο οι φωνές).
Σε σημεία πολύ καλοί στίχοι (ιδίως στο Να μείνω εδώ). Όλους τους στίχους του, ακόμη και αυτούς που δεν είναι 100% του στιλ μου, τους υποστηρίζει. Γράφει και τραγουδάει πράγματα που αισθάνεται και έχει βιώσει, για αυτό σε πείθει όταν τον ακούς, και αυτή είναι η πεμπτουσία της τραγουδοποιίας. Αυτό είναι μια σπάνια αρετή, καθόλου αυτονόητη, και το βασικό πλεονέκτημα της δουλειάς που ακούω.
Η φωνή στο Πάρτι στο κρεβάτι μου θυμίζει Παυλίδη, δεν μου αρέσει τόσο εκεί. Την προτιμώ εκεί που τραγουδάει low key (Να μείνω εδώ, Εσύ). Στο "θα σηκωθώ ξανά" μου θύμισε Πορτοκάλογλου (όπως και το ίδιο το τραγούδι). Και εκεί ακούγεται καλύτερη από ό,τι στο Πάρτι.
Είναι ήδη πολύ καλός ο συμφορουμίτης. Κατά τη γνώμη μου, αυτό που χρειάζεται η δουλειά του για μην είναι απλώς πολύ καλή αλλά "μεγάλη" είναι μια παραπάνω δόση αιχμηρότητας, ακόμη και αν χρειαστεί ανα γίνει λίγο πιο σκοτεινός και πιο dirty (βλ. για παράδειγμα τον Παυλίδη που έγινε πιο σκοτεινός και εσωτερικός με τους B-Movies από ό,τι ήταν στα Σπαθιά, και νομίζω ότι έτσι πέτυχε μια μεγαλύτερη καλλιτεχνική ωριμότητα).
Πέρασα στα γρήγορα και τα 4 τραγούδια του.
Καταρχήν σαν γενικό σχόλιο η δουλειά του είναι πολύ υψηλού επιπέδου.
Προσωπικά τον προτιμώ εκεί που ακούγεται πιο αντισυμβατικός, όπως στο Να μείνω εδώ και στο Πάρτι στο κρεβάτι (οπου μου αρέσουν πολύ οι κιθάρες αλλά όχι τόσο οι φωνές).
Σε σημεία πολύ καλοί στίχοι (ιδίως στο Να μείνω εδώ). Όλους τους στίχους του, ακόμη και αυτούς που δεν είναι 100% του στιλ μου, τους υποστηρίζει. Γράφει και τραγουδάει πράγματα που αισθάνεται και έχει βιώσει, για αυτό σε πείθει όταν τον ακούς, και αυτή είναι η πεμπτουσία της τραγουδοποιίας. Αυτό είναι μια σπάνια αρετή, καθόλου αυτονόητη, και το βασικό πλεονέκτημα της δουλειάς που ακούω.
Η φωνή στο Πάρτι στο κρεβάτι μου θυμίζει Παυλίδη, δεν μου αρέσει τόσο εκεί. Την προτιμώ εκεί που τραγουδάει low key (Να μείνω εδώ, Εσύ). Στο "θα σηκωθώ ξανά" μου θύμισε Πορτοκάλογλου (όπως και το ίδιο το τραγούδι). Και εκεί ακούγεται καλύτερη από ό,τι στο Πάρτι.
Είναι ήδη πολύ καλός ο συμφορουμίτης. Κατά τη γνώμη μου, αυτό που χρειάζεται η δουλειά του για μην είναι απλώς πολύ καλή αλλά "μεγάλη" είναι μια παραπάνω δόση αιχμηρότητας, ακόμη και αν χρειαστεί ανα γίνει λίγο πιο σκοτεινός και πιο dirty (βλ. για παράδειγμα τον Παυλίδη που έγινε πιο σκοτεινός και εσωτερικός με τους B-Movies από ό,τι ήταν στα Σπαθιά, και νομίζω ότι έτσι πέτυχε μια μεγαλύτερη καλλιτεχνική ωριμότητα).
