Εγω το καταλαβα απο τα 14 μου οταν σε ενα ταξιδι στη Νεα Υορκη ενας πλανοδιος πωλητης χοτ ντογκ ρωτησε τον πατερα μου "where are you from?" και ο πατερας μου ειπε "Greece" ...."οh that's near Venezouela isn't it?" του ειπε ο πωλητης...
Ε, αυτό δεν είναι και reference... Έχω δει (ακούσει) και χειρότερα από εκείνη την πλευρά του Ατλαντικού όσον αφορά τη γεωγραφία. Αλλά βέβαια δεν είναι και οι μόνοι...
Τι ακριβώς εννοείτε πού πάμε; Η παρακμή του "Δυτικού" πολιτισμού φαίνεται εδώ και καιρό, αλλά μην πάμε μακριά.
Ναι (και όχι). Σαφέστατα και όπως ορθώς θίχτηκε από προλαλήσαντες, τα social media έδωσαν βήμα σε έναν ορυμαγδό βλακείας, άγνοιας, αμάθειας, συνωμοσιολογίας- προσθέστε ότι θέλετε. Καταστάσεις βέβαια που προϋπήρχαν διαχρονικά στις κοινωνίες μας, με την υποσημείωση ότι βγήκαν με έντονο τρόπο στην επιφάνεια.
Όμως ήταν πάντα εδώ. Οπότε το ερώτημα θα μπορούσε να είναι αν το blame είναι των social media ή των κοινωνιών.
Από την άλλη (και εδώ πάει το όχι) η αίσθηση της παρακμής στις δυτικές κοινωνίες είναι και αυτή διαχρονική.
Δεν θυμάμαι ποιος το είχε θίξει- νομίζω ο Νίκος σε ένα thread ενός νεαρού που είχε κάτι... μουσικές ανησυχίες. Και (χονδρικά) είπε ότι για την τζαζ τα μπλουζ ήταν "παρακμή" κ.ο.κ.
Γενικά, πάντα υπάρχει μια διάχυτη ανησυχία όταν "διασαλεύεται η τάξη του κόσμου"- τουλάχιστον (και κυρίως) στις μεγαλύτερες ηλικίες που έχουν βαθύτερα παγιωμένες απόψεις.
Όμως μπορώ να σκεφτώ έτσι πρόχειρα ορισμένες "διασαλεύσεις" που πήγαν τον κόσμο μπροστά- τις σουφραζέτες, τη Ρόζα Παρκς, ακόμα και το κίνημα των χίπις. Μη αποδεκτές στην εποχή τους, ήθελαν να αλλάξουν το status quo, παρακμιακές για μερίδα της κοινωνίας.
Βέβαια κατανοώ ότι ως παράδειγμα είναι λίγο... ακραίο. Όμως αποτυπώνει μια πραγματικότητα: Κοινωνίες σε διαρκή κίνηση.
Δεν τα έγραψα όλα αυτά βέβαια για να υπερθεματίσω την προβολή ενός ανηλίκου- προσωπικά με βρίσκει αντίθετο.
Όμως η αίσθηση μου είναι ότι ζούμε μια μόνιμη παρακμή (αιώνες τώρα), αλλά με μόνιμη κίνηση (τουλάχιστον πιο έντονα στις δυτικές κοινωνίες). Και αυτή η κίνηση ενίοτε θα ανεβάσει στον αφρό "σκουπίδια" ή "διαμάντια". Έναν Χίτλερ ή έναν Μάρτιν Λούθερ Κινγκ...
Θα δώσει δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες, πολιτικά δικαιώματα στους αφροαμερικανούς ή θα δημιουργήσει μια "πανδημία" ατόμων που ρίχνουν παγωμένους κουβάδες στο κεφάλι τους. Όλα έχουν χώρο, όλα (πρέπει να) περνάνε από προσωπικά φίλτρα, κάποια θα αφομοιωθούν, κάποια θα απορριφθούν.
Κατά την ταπεινή μου άποψη όσον αφορά την παρακμή, σαφέστατα πρέπει να υπάρχουν κάποιες κοινώς αποδεκτές "σταθερές" που οριοθετούν κάποιες αξίες- όμως δεν είναι "άσπρο-μαύρο".
Κλείνοντας, μου υπενθυμίζω ότι ως πρώην μακρυμάλλης, ροκάς, με σκουλαρίκια, δερμάτινα τζάκετ και σκισμένα τζην, σαφέστατα θα συγκαταλεγόμουν στην παρακμή της εποχής ? Πλέον για πολλούς είμαι απλά ένας μεσήλικας συντηρητικός.
ΥΓ: Ευτυχώς τότε δεν υπήρχαν social media...