Πως ξεκινησαμε να παιζουμε τυμπανα.

P

pericles

Μέλος
Μηνύματα
4,016
Πόντοι
98
Καλημέρα παίδες Σαββατοκύριακο έφτασε φράγκο δεν βγάλαμε αυτή την εβδομάδα αλλά ειμεθα αισιόδοξοι .Είπα να βάλω ένα θέμα που όλοι μας όσοι ασχολούμεθα με τα ντραμς το έχουμε ζήσει.

Ποιο ειναι αυτό ; Είναι η προσωπική ιστορία καθενός από εμάς ..''ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΑ ΝΑ ΠΑΙΖΩ ΤΥΜΠΑΝΑ ''.Καλείστε λοιπόν όσοι θέλετε να περιγράψετε το πως ξεκινησατε να παιζετε τύμπανα ,τι πρωτοχρησιμοποιήσατε για τύμπανο ,τι για μπακέτες ,πετάλι κλπ.

Θα γράψω και εγώ την δικιά μου ιστορία αφου δω τουλάχιστον δυο από εσάς να γράφουν τη δική τους .Ελπίζω να γράψετε με όσον ποιο γλαφυρό τρόπο μπορείτε την ιστορία σας γιατί καλή η μελέτη ,οι ασκήσεις, η βαθιά γνώση του οργάνου ΑΛΛΑ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ  μας που θα δείξουν και στους άλλους συναδέλφους η και μη την τρέλλα που κουβαλάμε σαν μουσικοί και δει ντραμμερς .Το λέω αυτό γιατί το όργανο αυτό και πολύπλοκο ειναι και δύσκολη μελέτη έχει ,και φασαρία κάνει ,και δεν κουβαλιεται εύκολα και η βάση της ορχήστρας ειναι .Τι άλλο θέλετε για να περάσετε από το Δρομοκαίτιο για ένα service ?Λοιπον αναμενω τις ιστοριες σας.

 
Ωραιο , ενδιαφερον και αναλαφρο θεμα ανοιξες Επιτιμε! Αν και δεν εχω πολλα να πω για την δικη μου "ερωτικη" ιστορια με τα ντραμς, (και ειναι φυσικο+ευνοητο  οτι δεν εχω ουτε τις εμπειριες ουτε τα χρονια τα δικα σου η αλλων εδω μεσα, στο σκαμπω) θα περιγραψω  την δικη μου μικρη ιστορια χωρις λεπτομερειες , χωρις προϊστοριες βαρετες για τον αναγνωστη:

πολλα ακουσματα απο το σπιτι...  απο παιδικες μνημες....  απο γονεις... ο ενας επαιζε clarinet ....με παιρνανε και στα κλαμπακια....

Λογω σπουδων, οικογενειακων και επαγγελματικων υποχρεωσεων , κλπ κλπ,  δεν ξεκινησα νωρις την εκμαθηση των ντραμς (ενω θα το 'θελα και θα 'πρεπε).

Πριν απο πεντε χρονια , στο βιντεοκλαμπ της γειτονιας μου, τελειως τυχαια , βρηκα μια (και μοναδικη) καρτα ενος δασκαλου . Την πηρα ασυνειδητα στα χερια μου , την εβαλα συνειδητα στο πορτοφολι μου και εμεινε εκει για 2 ολοκληρα χρονια.

Μεχρι που αλλαξα πορτοφολι. Τοτε ηταν που εστειλα ενα εμεηλ. Και ετσι ξεκινησα το ταξιδι. Τρια χρονια κλεινω τον αλλο  μηνα, που ανελλιπως με διδασκει- με υπομονη, με επιμονη, με αφοσιωση και τρομερη μεταδοτικοτητα- ενας εκπληκτικος Δασκαλος. Ειχα την τυχη με το μερος μου. Και οπου με βγαλει. Μεγαλη ψυχοθεραπεια και 'τρελα' η ενασχοληση με τη μουσικη γενικοτερα . Με τα ντραμς ειδικοτερα. Για μενα.

 
Εμένα το μικρόβιο μου μπήκε κάποια στιγμή στα 15-16 μου βλέποντας dvd Metallica (εφηβεία γαρ). Απο τότε, στυλό κ μολύβια γινόντουσαν μπαγγέτες και μαξιλάρια, κατσαρόλες, ο μπροστινός και ο διπλανός μου στο σχολέιο ήταν τα τούμπανα! Κανα 2 χρόνια μετά άρχισα να το βλέπω πιό ζεστά και έτσι με το που τελείωσα τις πανελλήνιες πήρα το δικό μου σετ..!

Εκεί πια άρχισε η ατελείωτη χαρά! Μέσα στην ασχετοσύνη μου είχα φτιάξει κάνα 2 μπάντες (σε φάση 1-2-3-πάμε κ οποιος ακουστεί κερδίζει) και όλα ήταν καλά...! Ούτε μελέτη, ούτε ψάξιμο, διπλοπέταλο, βαβούρα κ ξερό ψωμί...

Μετά απο κάνα χρόνο, άρχισα να συνέρχομαι και να αισθάνομαι οτι κάτι δεν πάει καλά με το παίξιμο μου, δεν είναι πολύ σταθερό, θα ήθελα περισσότερα fills κτλ κτλ

Μια και δύο βρίσκω το δάσκαλο μου και του λέω ''Ναι κοίτα εγώ τα ξέρω γενικά λίγα πράματα θέλω να μου δείξεις και έφυγα ξέρω γώ μεταλάς είμαι να πούμε δε σκάμπάζω απο τις άλλες τις φλωριές κ έτσι''...

Με το που ήρθε ευτυχώς κατάλαβα γρήγορα σε τί επίπεδο ήμουν κ οτι χρειαζόμουν άπειρη δουλειά.. Απο τότε μέχρι σήμερα μπήκα και γώ στο club αυτών που μελετάνε ασκήσεις με μετρονόμο, ακούνε, ψάχνονται, προσπαθούν να βελτιώσουν τα λάθη και όχι να τα καλύψουν κτλ κτλ.

Το να πάω σε δάσκαλο πιστεύων ήταν η πιο σωστή επένδυση που έκανα..

 
Πολύ όμορφο θέμα. :) Εγώ κόλλησα με τα τύμπανα στην ηλικία των 6-7 ετών βλέποντας τις συναυλίες του αύμνηστου Νίκου Παπάζογλου πίσω απο τη σκηνή. Εκείνη την εποχή έπαιζε ο πατέρας μου μαζί του κιθάρα και επειδή δεν είχαμε baby-sitter , πήγαινα σε πολλές συναυλίες.Τότε βέβαια γκρίνιαζα , αλλα τώρα που μεγάλωσα είδα πόσο καλό μου έκανε και πόσο ευγνώμον είμαι στους γονείς μου (και στον Κώστα Παγωνίδη που ήταν ο πρώτος drummer που είδα) .Long story short ,εκείνο τον Σεπτέμβριο ,αρχές πρώτης δημοτικού, ξεκινάω μαθήματα στο σύγχρονο ωδείο Θεσσαλονίκης.

That's how it started for me :)

 
ippex είπε:
''Ναι κοίτα εγώ τα ξέρω γενικά λίγα πράματα θέλω να μου δείξεις και έφυγα ξέρω γώ μεταλάς είμαι να πούμε δε σκάμπάζω απο τις άλλες τις φλωριές κ έτσι''...

Το να πάω σε δάσκαλο πιστεύων ήταν η πιο σωστή επένδυση που έκανα..
Click to expand...
;D ;D

+100

 
Παιδια καλημερα ..ειδα πως αρχισατε να γραφετε και νομιζω οτι ηρθε και η σειρα μου.

Η πρωτη επαφη μου με την μουσικη ηταν οταν ακουσα τον παππου μου να παιζει κλαρινο (επαγγελματιας με παρτιτουρες κλπ.δασκαλος εκεινης της εποχης ) .Τα ντραμς μου ειχαν κατσει και γω δεν ξερω γιατι πολυ εντονα.ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ''ΚΟΠΑΝΑΩ '' καρεκλες ,μαξιλαρια εχοντας για μπακετες 2 βελονες πλεξιματος της μανας μου.Ελα ομως που μ'αρεσε και η κιθαρα αντε να μαθουμε τα ακκορντα σε μια εκπληκτικη ibanez σκαφος που αγορασα απο το malirphone στην Χ.Τρικουπη .Επειδη ομως η ''αρρωστια ''με τα ντραμς δεν περναγε σκαρφιστηκα και κατασκευασα το εξης ''σετ'':ταμπουρο ..ενας αδειος τενεκες λαδιου γυρισμενος αναποδα ωστε το χερουλι του να χτυπαει πανω σε μια σκαρα ψησταριας που χρησιμευε σαν βαση (το χερουλι - ηταν σαν να λεμε οι χορδες-οταν κτυπαγες τον τενεκε παλλοταν και ακουμπουσε στη σχαρα βγαζοντας εναν ηχο που εμοιαζε με ταμπουρο ),πεταλι ενα κομματι απο λαστιχο αυτοκινητου ωστε το ποδι να αποκτησει μια σχετικη ελαστικοτητα,ενα πιατινι των 100 δραχμων ,HiHat ενας παγκος μαραγκου στο υπογειο που τα ειχα στησει .Επαιζα τα κομματια απο τους creedence clear water revival ολο το απογευμα και σιγα σιγα αρχισα να τα μαθαινω .

Ελα ομως που ηθελα και σετ κανονικο ..τι να κανω ..τι να κανω εκει που γυριζα στην Οδο Μενανδρου (Ομονοια ..καθετη στην Πειραιως ) βλεπω το μαγαζι του Κοκονετση που ειχε μουσικα οργανα (αντιπροσωπος της Premier τοτε μπαινω μεσα και ρωταω αν νοικιαζει ..βεβαιως μου λεει και φευγω με ενα σετ αρχαιο με δερματα ΓΑΙΔΑΡΟΥ  Αφου τα φορτωσα σε ενα ταξι .

Στη διαδρομη πρεπει να ειχα το πιο ευτυχισμενο χαμογελο ..ο ταξιτζης με ρωταει μουσικος εισαι ρε φιλε οχι ακομη του λεω αλλα θα γινω .Τοτε ημουν 14 ετων.Μετα απο μερικες τετοιες ενοικιασεις καταλαβα οτι πρεπει να παρω δικο μου σετ!Αλλα πως με τι λεφτα; Ψηνω την ΜΑΝΑ μου και περνει τηλεφωνο τον Στολλα στην Πατρα και επειδη τον ηξερε σε μια εβδομαδα ειχα το σετ στο σπιτι (προκαταβολη και γραμματια 500 δρχ.το μηνα για 18 μηνες ).ΑΡΧΙΣΑΝ ΤΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΑ ΚΛΠ.Η συνεχεια το βραδυ.

 
1η μέρα της καινούργια σχολικής χρονιάς (Β' Λυκείου) σκάει μύτη ο καινούργιος συμμαθητής από γειτονικό σχολείο. Μεταλλάς, μακρυμάλλης, σωλήνα παντελόνι με παπούτσι a la Rom Air (τα θυμάστε ρε..? τα ημίμποτα με την τεράστια "γλώσσα"), τζην μπουφάν με κομμενα μανίκια με ζωγραφισμένο logo μεταλ μπάντας στη πλάτη, γεμάτο ραφτά από μπάντες μπροστά και κοντομάνικο χεβυ μεταλ συγκροτήματος από μεσα.

Και επειδή δεν ήξερε κανενα εκατσε τελευταίο θρανίο, αμίλητος, αριστερή γωνία φυσικά όχι παράθυρο μεριά καθώς ήταν πιασμένο από τους πιο "παλιούς". "Χεβυμεταλλάς = αδερφός" είπα απο μέσα μου. Μετά το διάλειμα του είπα να ερθει να κάτσει μαζι μου, είχαμε μια καθηγήτρια "ζωον" και δε τη παρακολουθουσαμε ποτέ. Ήταν μια καλή ευκαιρία να γνωριστώ με τον καινούργιο χεβυμεταλλά συμμαθητη μου. Οι συνθήκες ήταν ιδανικές, 45 λεπτά με μια καθηγητρια που απλά δεν υπήρχε για μας στη ταξη, σαντουιτσάκι και αναψυκτικό κατω απο το θρανίο και πολύ διαθεση για χεβυ μεταλ κουβεντα.

Αφου γνωριστηκαμε λοιπόν τον ρωτάω σε μια φάση αν παίζει κανα όργανο γιατί είχε το στυλ του "παίζω σε μπάντα" και ακολουθησε ο εξης διαλογος (στο περίπου)

---Ναι παίζω μπάσσο

--Έλα ρε...γαμώ! Παίζεις καιρό?

--Όχι μωρε κανα χρόνο γρατζουναω.

--ψψψ, σουπερ! γουσταρεις να κάνουμε μια μπάντα?

---Τί θα παίξεις?

--Τύμπανα..

---Έχεις ντράμς?

--Όχι...

---Ξέρεις ντράμς?

--Όχι...

---Με δουλεύεις ρε φίλε? Και πως θα παίξεις?

--Έπαιζε ο ξαδερφος μου παλιά και τα εχει παρατήσει, θα του πώ να μου τα δώσει και θα τα βαλω στο υπόγειο, εχει και ενα ωδείο πιο κάτω από το σπίτι μου θα γραφτώ να μάθω εκει ντραμς. Και από τότε μπήκε το "μικρόβιο"...

Με τα πολλά με το πάλικαρι δε παίξαμε ποτέ σοβαρά. Εγω τα τύμπανα τα πήρα μισό χρόνο μετά σχεδον. Στα τελη της 3ης λυκειου ένα λαιβ κάναμε μονο στο οποίο έπαιξε με το volume στο 0 αφου δε ξανακουμπησε μπάσσο από την πρωτη μας κουβέντα και τον πήραμε στο λαιβ απλά για το φαίνεσθαι, στο καφε-μπαρ πισω από τα σχολεια μας που ήταν κ το μαγαζί της κοπάνας (Βύρωνας στο Spirit ex-Green River).

Επικες στιγμες, συγκινήθηκα!  :'(

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
pericles είπε:
οταν κτυπαγες τον τενεκε παλλοταν και ακουμπουσε στη σχαρα βγαζοντας εναν ηχο που εμοιαζε με ταμπουρο )....Επαιζα τα κομματια απο τους creedence clear water revival ολο το απογευμα και σιγα σιγα αρχισα να τα μαθαινω .
Click to expand...
Ευρεσιτεχνια  φοβερη!!! ;D ;D ;D

ποσταρω ΜΟΝΟ ενα βινταεκι των CCR, ( για τις αναμνησεις που εχεις και να ακουσουν και οι πιο νεοι)....ελπιζω να μην το θεωρησεις off topic...

SUZIE Q



(Creedence Clearwater Revival

www.creedence-online.net)

Ναι, ναι. Ειναι πολυυυυ παλιο κομματι.

"H  μουσικη εξελισσεται", μου λεει παντα ο Δασκαλος μου.

Ναι.

Και μεσω του εργαλειου που λεγεται ιντερνετ, μαθαινουμε ή θυμομαστε και την ιστορια της.

 
To τεμπο του suzie q μου το εδειξε ενας αλλος ντραμμερ φιρμα στην Ηλιουπολη που μεγαλωσα ο Φωτης ο Περιβολας (να ναι καλα οπου κι αν ειναι ) ρε συ μου λεει αυτο λεγεται ''κοντρα μονη ''

και καθεται στην καρεκλα του κοπανοντας τα χερια στα ποδια σαν να επαιζε στο σετ.

Συνεχιζω μετα συγκροτηματα τοτε παιζαμε σε χορους γυμνασιων σε κατι σινεμα σε πρωινες ''συναυλιες ''(μουσικα πρωινα ) και κατι υπογεια club που ειχαν ξεφυτρωσει σε ολες σχεδον τις μεγαλες γειτονιες . Αλλα να που γνωρισα τον Αντωνη Πιτσολαντη (socrates ,persons ,Ξυλινος Σταυρος κλπ) στη γιορτη του κουμπαρου μου Ηλια Ασβεστοπουλου και προσφερθηκε να με στειλει σε δουλεια.Ετσι βρεθηκα να παιζω με τον Δημητρη Πολυτιμο πληκτρα ,μπασο τον Πετροπουλακη & κιθαρα ενα παλικαρι Χρηστο τον λεγανε ..μιλαμε μουσικαρες οποτε μ'αυτους αρχισα να μαθαινω τους ρυθμους ,να μην κολωνω σε τιποτα ...μεγαλο σχολειο (ειχα φθασει να συνοδευω τοτε Ελενη Ροδα ,Κλειω Δεναρδου ,ΔΑΚΗ,Δουκισσα κλπ.(19 χρονων ) .Ε οταν επιασα δουλεια στο ON THE ROCKS στη Βαρκιζα και σφιξανε τα πραγματα αρχισα μαθηματα με τον Γιαννη Ρενιερη στο σπιτι του στην πλατεια Αττικης .Μετα το μαθημα επισκεψη απαραιτητα στο ΚΥΤΤΑΡΟ οπου επαιζαν οι Socrates καθε βραδυ  και μετα ολοι μαζι στα Νουφαρα στο Κολωνακι για χαβαλε και ποτο -φαγητο .Ε δεν θες  και πολυ να κανεις παρεα με καλους μουσικους και να μην προσπαθης να τους μοιασεις την ψωνιζεις που λενε .Αυτα θα μπορουσα να γρφω δυο μερες για αυτα αλλα αρκετα απο μενα υπαρχουν και αλλα παιδια που θελουν να γραψουν .Ευχαριστω πολυ ολους σας για την Συμμετοχη .

 
Παίρνω την σκυτάλη λοιπόν:)Εγώ έχοντας πατέρα ντραμερ,προσπάθησε να με κάνει να αποφύγω να ασχοληθώ με την μουσική και ιδιαίτερα με τα τύμπανα,επειδή είχε συναντήσει αρκετές δυσκολίες,που αρκετοί επαγγελματίες εδώ θα έχετε συναντήσει!Δεν το έκανε απο "σπάσιμο" ή απο άλλους παράγοντες,αλλά είχε παρατήσει την Ιατρική,λόγω οικονομικών δυσκολιών τότε και ήθελε να αποφύγω αυτό το λούκι!Έτσι και εγώ απο μικρός δεν έχανα την ευκαιρία να χτυπάω έστω και ένα ταμπούρο όποτε έλειπε απο το σπίτι!Φτάνοντας στην τρίτη γυμνασίου(το 2006 έτος) ήρθε η ώρα να πάμε την 3ημερη που δικαιούμασταν,και την τρίτη και τελευταία μέρα η εξοδός μας ήταν σε ένα κέντρο με live λαικό πρόγραμμα.Οπως καθόμουν λοιπόν με την παρέα μου στο τραπέζι, βλέπω τον καθηγητή της μουσικής(που είχαμε την τύχη να μας συνοδέψει) να έρχεται προς το μέρος μου.Στην αρχή τρομοκρατήθηκα γιατί ήταν απο τους ¨ξηγημένους¨ καθηγητές,αλλά και παράλληλα απο τους πιο αυστηρούς του σχολείου μας.Με ρωτάει αμέσως αν παίζω τύμπανα,και του απαντάω τρομαγμένα όχι,με την σείρα του,μου λεει οτι έμαθε απο κάποιον φίλο μου οτι ήταν το όνειρο μου απο μικρός,έτσι μου ζήτησε να ανεβώ και να το προσπαθήσω μπροστά σε ΄τοσο κόσμο!Δέχομαι μιας και απο μικρός ήμουν παιδί του ρίσκου,και έρχομαι αντιμέτωπος με ένα 5αρι Pearl set(απο όσο θυμάμαι) και μικρόφωνα δεξιά και αριστερά.Τα ακούσματα μου σε εκείνη την μουσική δεν ήταν ιδιαίτερα και δεν ήξερα κάν το ρυθμό,έπαιξα συνεχόμενα για 10-12λεπτά, & όσο περνούσε η ώρα έβρισκα δύναμη μέσα μου, χωρις να κάνω περίσσια brakes μονο και μόνο για να τραβήξω βλέματα!Ύστερα κατέβηκα όταν τέλειωσε το πρόγραμμα  μίλησα λίγο με τον ντράμερ του μαγαζιού.Εκείνα που μου έλεγε τότε ου φαινόντουσαν πολύ ψηλά γράμματα.Μέχρι την μέρα πυ γυρίσαμε απο την εκδρομή ο καθηγητής της μουσικής δεν μου είχε πει τίποτα ιδιαίτερο.οταν ήρθε η μητέρα μου να πάρει τους βαθμούς,της εξήγησε ότι είχε συμβεί!Κάπως έτσι είχε φτάσει η ώρα για το πρώτο μου σετ!Αυτά το 2006.Το 2008 μαθαίνω ένα νέο...Ο καθηγητής της μουσικής,είχε φύγει απο ανακοπή,στην διάρκεια μιας εκδορμής με τον Πολιτιστικό σύλλογο του χωριού του.Ότι έκανα απο κει και πέρα το χρωστάω σε αυτόν τον καθηγητή,.........

 
ΕΙΣΑΙ ο γιος του ΒΑΓΓΕΛΗ αν δεν κανω λαθος .Μικρε να ακους και τον πατερα αλλα να κανεις και

αυτο που σου αρεσει (παραλληλα με κατι αλλο ικανο να σε ζησει ) .Δυστυχως τα μπουζουκια τελειωνουνε (για μεροκαματο λεω το δυστυχως ) οι αλλοι  δουλευουνε 1-2 φορες το μηνα αντε να ζησεις .Και μονο που εισαι γιος του Βαγγελη πρεπει να κρατησεις τη σημαια ψηλα.

 
pericles είπε:
ΕΙΣΑΙ ο γιος του ΒΑΓΓΕΛΗ αν δεν κανω λαθος .Μικρε να ακους και τον πατερα αλλα να κανεις και

αυτο που σου αρεσει (παραλληλα με κατι αλλο ικανο να σε ζησει ) .Δυστυχως τα μπουζουκια τελειωνουνε (για μεροκαματο λεω το δυστυχως ) οι αλλοι  δουλευουνε 1-2 φορες το μηνα αντε να ζησεις .Και μονο που εισαι γιος του Βαγγελη πρεπει να κρατησεις τη σημαια ψηλα.
Click to expand...
Όχι δν είμαι ο γιος  του Βαγγέλη!Αλλά δεν νομίζω να διαφέρουν αυτά που λες!Σίγουρα είναι δύσκολα τα πράγματα...Μακάρι να ήταν τόσο εύκολα,όπως καμιά φορά φαίνονται!

 
Καλημερα!Το δικο μου στορυ εχει ως εξης..Κλασσικο μεταλ παρεακι 15χρονων,οπου ο ενας γρατζουναει κιθαρα,ο αλλος μπασο και παει λεγοντας..τι ελειπε λοιπον?Ενας Ντραμερ!Λεω δεν γ....ται παμε και οτι βγει..με τα πολλα(και μετα απο 15μερη απειλη για απεργια πεινας :P) καταφερα να πεισω τους γονεις μου να μου παρουν το πρωτο μου σετ..ενα enforcer και κατι πιατινια no name,απολυτος τσιγκος.Γρηγορα ομως το μικροβιο μπηκε,οποτε επρεπε να καταφερω να παω ωδειο..κρατωντας τα 2 ευρα του πρωινου χαρτζιλικιου και με μια μικρη βοηθεια απ τους γονεις ξεκινησα ωδειο..οπου και γνωρισα τον πιο σημαντικο για μενα ανθρωπο στην μουσικη,εναν απιστευτο Δασκαλο και Ανθρωπο στον οποιο χρωσταω πολλα απ οσα εχω ως τωρα καταφερει..1ο live,με το σχολειο στην ελληνοαμερικανικη ενωση στο κολωνακι,σκαω πρωτος στη σκηνη και βλεπω μπροστα μου καμια 300αρια ατομα.!Το σ..το στην καλτσα!!1η μπαντα,Doom/Epic Metal..ξυλοοο!Απιστευτες στιγμες,αξεχαστες!!

Και κατι τελευταιο για τα παιδια που τωρα ξεκινανε και μπορει να διαβαζουν αυτο το post,ΥΠΟΜΟΝΗ-ΕΠΙΜΟΝΗ και ΑΓΑΠΗ για την μουσικη!Ειναι ο μονος τροπος να ξεπερναμε τα εμποδια και τις σφαλιαρες που θα παρουσιαστουν στην πορεια του καθενος μας.:)

 
το θεμα μου κινησε και σ εμενα το ενδιαφερον να σας διηγηθω με τη σειρα μου την πρωτη μου επαφη με το οργανο..γυρναμε πισω λοιπον καπου στο 1995-6 πιτσιρικας τοτε (9-10 χρονων)παιδι του χωριου ειχαμε θυμαμαι ενα χτημα το οποιο δεν ειχε υδρευση..εντολη του πατερα μου λοιπον καθημερινα να γεμιζω 10 μπιτονια νερο να ποτιζουμε δεντρα και ζωντανα..εγω λοιπον γεμιζα τα μπιτονια το καθενα σε διαφορετικη σταθμη,ενα απο αυτα αποτελουσε και το σκαμπο μου και για μπακετες οποιοδηποτε ξυλο τυχαινε να πεσει στο οπτικο μου πεδιο..ωρες και ωρες περιραματισμου περασα μ εκεινα τα μπετονια..υστερα ξεχαστηκα..ως που μια μερα γυρω στα 23 μου εχοντας σαπισει ολη τη μεσα στο φεισμπουκ και στο ικαριαμ,παιρνω ενα φιλο τηλ. που επαιζε μπασο 4 χρονια..μου γνωριζει λοιπον ενα δασκαλο ξεκιναω μαθηματα αγοραζω μια premier cabria,μαζι με αυτον παρασυρονται και αλλα δυο μελη της παρεας και ξεκινανε και αυτοι κιθαρα ετσι φτασαμε στο σημερα να εχουμε ενα γκρουπακι οι τεσσερις μας {d.n.t.(de niothw tipota)}να γεμιζουμε ευχαριστα τα βραδυα μας,να παιζουμε για παρτη μας(αυτος βεβαια ηταν και ο πρωταρχικος στοχος μας)αλλα να μη σταματαμε και να βελτιωνομαστε..αυτα τα καλα..

 
Να πώ και γώ λοιπόν την ιστορία μου αν και λίγο στο χώρο των τυμπάνων. Με μουσική άρχισα να ασχολούμαι από τα 15 μου (29 τώρα), και αυτό με εκμάθηση κιθάρας.. για να μην πολυλογώ με την κιθάρα άφηνα μαθήματα να περάσουν χωρίς να πάω και με τα πολλά στον 1ο χρόνο τα σταμάτησα αλλά μέχρι και τώρα συνεχίζω να παίζω μόνος μου ή με μπάντες... Όποτε λοιπόν βρισκόμουν σε στούντιο για πρόβα, πάντα στα διαλλείματα καθόμουν πίσω από τα drums.. μου χαμογελούσαν τί να πώ; Ποτέ όμως δεν μπήκα στη διαδικασία να μάθω, μία ότι δεν είχα τα οικονομικά για μαθήματα και σέτ μία η δουλειά... Με τα πολλά πάω να αγοράσω ένα στάντ για κιθάρα από ένα μουσικό οίκο, και πώς μου κάθεται και αγοράζω και 1 ζευγάρι μπακέτες... Και αρχίζω με βιντεάκια στο youtube να κοιτάω τα rudiments... Ακόμα ντράμς ή δάσκαλος τίποτα... λεφτά και για τα 2 δεν υπάρχουν.. Μέχρι που αποφάσισα ότι αν θέλω να μάθω και να μάθω καλά, πρέπει να βρώ δάσκαλο.. και ευτυχώς η τύχη με οδήγησε στον Δάσκαλο μου... ο οποίος με υπομονή, προσπάθεια, αλλα και με πολύτιμες συμβουλές πολλαπλασίασε την αγάπη μου για αυτά. Τους πρώτους 6 μήνες μαθημάτων, τα ντράμς μου ήταν 1 καρέκλα με ρούχα στην πλάτη και 1 πετάλι με κάλτσα στον κόπανο.. εκεί με το τουκου-τουκου πήρα τα πρώτα μου βήματα μέχρι που άρπαξα ένα σετάκι ηλεκτρονικά τύμπανα και άρχισα να μελετάω σοβαρά... Ειλικρινά αν δεν ήταν ο Δάσκαλος μου, δεν υπήρχε περίπτωση να μείνω 6 μήνες να μελετάω σε καρέκλες. Σοφός άνθρωπος και του χρωστάω πολλά που με βοήθησε να ξεκινήσω και να επιμείνω σε κάτι που ήθελα από μικρός.. 

 
Kαλησπερα παιδια απ'οτι βλεπω αρκετοι συνφορουμιτες -ντραμμερ ανταποκρινονται.Ευχαριστω τους μεχρι τωρα συμμετασχοντες κατα σειρα εμφανισεως :December,Ippex,Prodrom,beeros05

Chrisvek,tolis7,panas121(Eκπληκτικη εφευρετικοτητα φιλε οταν δεν εχουμε χρημα στροφαρουμε -μυαλο-και κατεβαζουμε ιδεες και εφαρμογες σε ολα τα θεματα ) ..και nkod .Ελπιζω να γραψουν κι'αλλοι .

 
Απο ενα γαμο παιδια,,,μας πηρε μαζι ο πατερας μου,,,και καθησαμε κοντα στην ορχηστρα,,,μικρος ημουν,καπου στα 13 αν θυμαμαι καλα,,και αυτο που θυμαμαι ειναι πως ενω αυτα που παιζανε, δεν καταφερα ποτε μου να τα συμπαθησω,,η κινηση του ντραμερ μου καρφωθηκε στο μυαλο,,.

Ετσι λοιπον εβαζα τα σνερακια του σχολειου στη σειρα,,και βαρουσα ανελεητα οτι προλαβαινα,,ως που μερικα χρονια μετα, αφου ειχα αγορασει μεσω στερησεων της εποχης,μια μεταχειρισμενη aria,,και κουτσοεπαιζα με φιλαρακια,,αποφασισα να καταλαβω τι διαολο ειναι αυτα που παιζω..

Ε,τα υπολοιπα ειναι μαλλον γνωστα,,,σχολη,,,διαβασμα-μελετη,,και φυσικα ερωτας για το οργανο.Και τι ερωτας ε??δεν ειναι σαν τους αλλους που ψιλοξεφτιζουν με τον καιρο,,αλλα δυναμωνει ο μπαγασας!!

Ευχαριστω για το ποστ.....

 
Κοιτα εχεις 100% δικιο για τον ερωτα οντως δυναμωνει με τον καιρο .Η πλακα ειναι οτι οταν φθανεις & περνας τα ..ηντα τοτε γινεται γεροντοερωτας ..πραγμα σχετικα επικινδυνο !!!!

Και εγω ευχαριστω για την συμμετοχη σου νασαι καλα .

 
Γεια σας και από μένα. Η δική μου πρώτη επαφή με τα τύμπανα ήταν σε ηλικία που ούτε και εγώ θυμάμαι ακριβώς. Κάπου στο ’93 πρέπει να ήταν αν δεν κάνω λάθος. Θυμάμαι όμως πως ήταν σε ένα μαγαζί της πόλης μου (Δράμα), όπου πήγαιναν οι γονείς μου. Ένα βράδυ μετά από πολύ γκρίνια ,από τη μεριά μου, με πήραν και εμένα μαζί τους, παρόλο το μικρό της ηλικίας μου, μιας και είμαι γεννημένος το ’83. Με το που μπήκα στο μαγαζί το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση ήταν τα τύμπανα. Παράτησα τους δικούς μου και πήγα σαν το βλαμμένο και κοκάλωσα μπροστά στον drummer. Ο τύπος με κοιτούσε με ένα βλέμμα απορίας (απ’ ότι θυμάμαι). Μετά από αυτό κάθε φορά που άκουγα πως οι δικοί μου θα έβγαιναν, το σκασμένο δεν το βούλωνε (δηλαδή εγώ) μέχρι να του πουν πως θα ακολουθήσει και αυτό μαζί τους. Μετά από πολύ καιρό παρακολούθησης του τύπου που έπαιζε και εγώ κολλημένος ακριβώς μπροστά στην μπότα, ο τύπος έβγαλε ένα τόμ και το πήγε στο τραπέζι των γονιών μου μαζί με ένα ζευγάρι μπακέτες. Το συναίσθημα ΜΟΝΑΔΙΚΟ!!!! Ακόμη και τώρα ανατριχιάζω όποτε το θυμάμαι. Αυτό ήταν, κόλλησα. Αν και ο πατέρας μου παλιός drummer τον οποίο ποτέ δεν έτυχε να τον δω να παίζει, γιατί ποτέ δεν το έκανε επαγγελματικά μετά το γάμο του, το μικρόβιο μάλλον πέρασε και στο δικό μου DNA. Από τότε ξεθάψαμε τα τύμπανα του και τα έστησα μέσα στο δωμάτιο μου. Δεύτερος όροφος  σε τριώροφη οικοδομή. Πρώτος ένα ζευγάρι ηλικιωμένων οπού ποτέ τους δεν απέκτησαν παιδιά. Στη μέση εγώ και από πάνω ούτε που θυμάμαι. Ευτυχώς οι από κάτω μας, χαρά τους να με ακούν και όντως το εννοούσαν όποτε το έλεγαν. Όχι ότι έπαιζα κάτι καλό, για να μην παρεξηγηθώ, αλλά χαρά τους να ακούν παιδική φασαρία, ακόμη και αν δεν ήταν όπως την έχουμε συνηθίσει με τον όρο ‘’παιδική φασαρία’’ και μάλλον ήταν κάτι πολύ παραπάνω από φασαρία. Μετά από πολλά χρόνια, κάπου στο ’99 με 2000 μπήκα στην πρώτη μπάντα. Ο Θεός να την κάνει μπάντα αλλά για όλους μας τότε ήταν τα πάντα. Στα τέλη του 2004 ξεκίνησα τα μαθήματα με δάσκαλο ,με επιμονή και υπομονή και από τις δύο μεριές, και συνεχίζω ακόμη και τώρα και έχω σκοπό να το κάνω για όσο ακόμη κρατάν τα χέρια μου αλλά και τα πόδια μου. Ιδικά τα πόδια, γιατί για ένα χρόνο και κάτι παραπάνω, αναγκάστηκα να παίζω με το αριστερό πόδι λόγο τροχαίου. Δεν λέω, μου έκανε πολύ καλό. (Λίγο χιούμορ δεν βλάπτει ποτέ) Πλέον έχω ένα δεξί που παίζει όπως πριν το ατύχημα, και καλύτερα, αλλά  και ένα αριστερό που παίζει και εκείνο ότι και το δεξί. Λάθος τρόπος να το καταφέρεις αλλά πολύ αποδοτικός. Πλέον αφού μετακόμισα εκτός πόλης, έχω κάνει το δικό μου studio και το μικρόβιο, ή ο έρωτας όπως είπαν πριν από μένα, μεγαλώνει. Και κάτι ακόμη, μέχρι και σήμερα τα τύμπανα του πατέρα μου έχουν τη δική τους θέση στο τωρινό μου studio, και τα δυο σετάκια, τα οποία ήταν αγορασμένα από τον παππού ενός συμφορουμήτη, ο οποίος πριν από πολλά πολλά χρόνια είχε μαγαζί στην πόλη. Το μόνο που χρησιμοποιώ ακόμη και τώρα από εκείνα τα τύμπανα είναι το hihat. Ένα Paiste Formula 602 sound edge. Αχ αυτός ο ήχος του, αξεπέραστος. Συγνώμη για τα πολλά μου λόγια, αλλά η αγάπη και ο έρωτας δεν κρύβονται, και όποτε μιλάω για τύμπανα και γενικά για μουσικά θέματα δεν έχω σταματημό.

 

Απαντήσεις

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top