Πώς θα περιγράφατε με λόγια τον "καλό ήχο"?

[lambrosgg]

Μου δημιουργήθηκε αυτο το - μάλλον φιλοσοφικό ερώτημα - αφού δεν νομίζω να υπάρχει συγκεκριμένη απάντηση, αλλά θα ήθελα πολύ να ακούσω την γνώμη κάποιων έμπειρων.

Σε σχολές που διδάσκουν ηχοληψία για παράδειγμα:

Πώς ορίζουν τον καλό ήχο? Πώς διδάσκουν (πέρα απο την πρακτική) τί είναι ο καλός ήχος?

Είναι αυτός που είναι πιο κοντά στο "να ακούγεται σαν να παίζουν μπροστά σου"?

Είναι ο καθαρός και διαυγής?

Είναι ο πλούσιος σε αρμονικές?

Είναι ο σύγχρονος ο ψηφιακός κρυστάλινος, ή ο vintage?

Αν είναι τόσο υποκειμενικό όσο φαίνεται γιατί διδάσκεται και υπάρχουν κανόνες?

Και τέλος: Υπηρετεί τη μουσική ή η μουσική τον υπηρετεί?

 

[playloud]

Είναι αυτός που είναι πιο κοντά στο "να ακούγεται σαν να παίζουν μπροστά σου"?Είναι ο καθαρός και διαυγής?

Είναι ο πλούσιος σε αρμονικές?

Είναι ο σύγχρονος ο ψηφιακός κρυστάλινος, ή ο vintage?

ΟΛΑ τα παραπανω στη σωστη δοσολογια και αναλογα το mood και αυτα που κατα περιπτωση το εκαστοτε κομματι απαιτει

 

[lambrosgg]

ΟΛΑ τα παραπανω στη σωστη δοσολογια και αναλογα το mood και αυτα που κατα περιπτωση το εκαστοτε κομματι απαιτει

Δεν μπορει να είναι μονο αυτά (στην τύχη τα είπα)

Σε αυτό το "εκαστοτε" κολλάω...

 

[Smurflord]

Αυτός που κάνει τ'αυτί μου να συνεργάζεται καλύτερα με τα χέρια μου. 

 

[tugito]

Καλό ήχο έχει το μιξ που σου βγάζει συνάισθημα και ακουγεται συναισθηματικά ωραία στα αυτιά σου. Συνήθως αυτό το μιξ αν ακουσεις το κάθε όργανο μόνο του θα δεις ότι δεν έχει τίποτα το καλό. Με λίγα λόγια το συναίσθημα μετράει και το αν το "νιώθεις" καλά.

Αν το πάρουμε ποιο αντικειμενικά, καλό μιξ ειναι αυτό που ακουγονται καθαρά όλα τα όργανα ή τουλάχιστον τα νιώθεις και έχουν τον χώρο τους. Βασική προυπόθεση να μην καταστρέψεις τις δυναμικές στο μαστερινγκ ακολουθώντας το αισχρό κυνήγι των εταιρειών πλέον για decibel..

 

[Betty The Raccoon]

Πάντα θα υπάρχει έντονο το στοιχείο της υποκειμενικότητας πάντως.Όσο αφορά το mix πάντως ένα κοινώς αποδεκτό πιστεύω είναι να ακούγονταί όλοι οι ήχοι.Δεν κολλάμε στο πόσο δυνατά ο καθένας αλλά να ακούγονται

 

[methylene blue]

εκείνος που πλησιάζει σ' αυτό που προυπάρχει στο μυαλό σου

 

[elavd]

εκείνος που πλησιάζει σ' αυτό που προυπάρχει στο μυαλό σου

+1000 και καλοσώρισες mediumswing

 

[methylene blue]

καλώς σας βρήκα

 

[darshan]

Βασική προυπόθεση να μην καταστρέψεις τις δυναμικές στο μαστερινγκ ακολουθώντας το αισχρό κυνήγι των εταιρειών πλέον για decibel..

ναι, ναι!

ισως να ειναι προυποθεση το μεσο και η διαδικασια να αιχμαλωτιζουν και να αναμεταδιδουν την πηγη οσο πιο ατοφια γινεται, προσδινοντας οσο το δυνατο λιγοτερο χρωματισμο. Βεβαια και ο χρωματισμος και ο φυσικος περιορισμος λογω του μεσου, αν ειναι ελεγχομενος (ή αν σου κατσει) μπορει να συνεισφερει θετικα.

Παντως, παντα θαυμαζα την ηχητικη ποιοτητα που εχουν τα ακουστικα σχηματα, απο μια ακουστικη κιθαρα ή ενα πιανο μονο του μεχρι μια συμφωνικη ορχηστρα σε αντιθεση με το χαος των ηλεκτρικων σχηματων, οπου λογω αναδρασης το αποτελεσμα αλλαζει απροσδοκητα απο μεσο σε μεσο.

Ισως η προσεγγιση less is more?

 

[Superfunk]

Μα ειναι πολυ απλο το ολο θεμα.

Ο καλος ηχος μιας παραγωγης (γιατι πρεπει να τη δουμε ολοκληρωμενα αφου μιλαμε για το τριο ηχοληψια-μιξη-μαστερινγκ) εξαρταται απο το ποσο καλα εχει γινει καθε σταδιο της παραγωγης.

Πρωτα απο ολα η ΗΧΟΛΗΨΙΑ.

Πρεπει να εχουν χρησιμοποιηθει εξαιρετικες ΠΗΓΕΣ να εχουν μπει τα μικροφωνα σωστα και βεβαια ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ να εχει ΠΑΙΞΕΙ καλα η μπαντα.

Αν εχουν γινει ολα τα παραπανω σε εναν "ευηχο" χωρο και με αξιοπρεπη μηχανηματα που τα χειριζεται καποιος ηχοληπτης που ΞΕΡΕΙ τι κανει εχουμε καθαρισει με το 1/3 της παραγωγης.

Μια καλη ηχοληψια κρινεται απο το ποσο καλα ακουγεται το ΚΑΘΕ οργανο δηλ. εχει ογκο,διαυγεια & καθαροτητα και ειναι οσο το δυνατον κοντυτερα στον ηχο που ακουμε στο χωρο που παιζει.

Απο εκει και περα περναμε στο χωρο της ΜΙΞΗΣ.

Εκει υπαρχουν ΔΥΟ σχολες (και βεβαια σε καθε μιξη ο....μιξέρ ;D χρησιμοποιει καποιο ποσοστο απο την καθε μια)

Η invasive & η non-invasive.

H πρωτη σχολη βαζει στο συνολικο παιχνιδι της μπαντας τον ανθρωπο που κανει τη μιξη ο οποιος ελευθερα επεμβαινει ΟΣΟ ΘΕΛΕΙ πανω στο συνολικο αποτελεσμα οπλισμενος με τα δεκαδες οπλα που του δινει το στουντιο: compressors,eq,reverb,delay,loops & βεβαια την προσωπικη του αισθητικη η οποια αποτυπωνεται στο τελικο αποτελεσμα "αλλαζοντας" πολλες φορες εντελως αυτα που στην πραγματικοτητα παιχτηκαν (κλασσικη περιπτωση invasive μιξης ειναι η περιπτωση του 13 των Blur ή του OK Computer των Radiohead)

Η δευτερη σχολη απλα "δενει" οσο  καλυτερα μπορει τα πολλα καναλια που εχουν ηχογραφηθει χρησιμοποιωντας για αυτο τα παραπανω οπλα,εκει χρειαζονται γνωσεις πανω στη χρηση των "οπλων" αυτων και βεβαια ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ και ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ για να εχουμε ενα οσο το δυνατον φυσικοτερο αποτελεσμα (κλασσικη περιπτωση non invasive μιξης ειναι οι RCHP,οι Pearl Jam και οι Stones)

Yπαρχει βεβαια και η τριτη σχολη η οποια χρησιμοποιουνταν τη δεκαετια του 60..δηλ.η σχολη της.....ΚΑΘΟΛΟΥ μιξης μια και δεν υπηρχαν περισσοτερα απο ...2-4 καναλια για να.... μιξαρει κανεις οποτε ολα γινονταν κατα τη διαρκεια της ηχογραφησης... ;D (αυτος κατα τη γνωμη μου ειναι και ο πλεον "φυσικος" ηχος)

Γενικα μια καλη μιξη εχει ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ,πεντακαθαρο και γεματο ηχο & την αισθηση οτι κανενα οργανο δεν "κοντραρει¨με το αλλο αλλα ολα δενουν αρμονικα μεταξυ τους (αυτο που εγω λεω...βιλουδο ;D)

Μετα τη μιξη παμε στο ΜΑΣΤΕΡΙΝΓΚ.

Το ιδανικο μαστερινγκ βεβαια ειναι το ...ΚΑΘΟΛΟΥ μαστερινγκ (κατι που ομως προϋποθετει οτι ΤΑ ΠΑΝΤΑ στις δυο παραπανω φασεις εχουν γινει 100% τελεια κατι που σπανιοτατα δινεται).

Το μαστερινγκ πρεπει να ειναι οσο το δυνατον λιγοτερο "παρεμβατικο" αλλοιως πρεπει να ξαναγινει μια απο τις παραπανω φασεις (συνηθως η μιξη) .

Στο μαστερινγκ χρησιμοποιουμε κυριως multi band compressors,eg & exciters για να "γυαλισουμε" τις συχνοτικες περιοχες και να στριγγυλεψουμε τα peaks & τους ...ταλαιπωρημενους LIMITERS για να ανεβασουμε ομαλα την ΕΝΤΑΣΗ της ολης παραγωγης  ωστε να...μας παιξει το ραδιοφωνο....αλλοι τους χρησιμοποιουν σωστα και αλλοι τους αλλαζουν τον αδοξαστο...γενικα δυστυχως λογω του οτι η digital παραμορφωση ειναι πολυ πιο επιεικης απο την αναλογικη τα "κοκκινα" mastering ειναι δυστυχως πλεον ο κανονας (βεβαια ακομα και εκει μπορει καποιος ευκολα να κατανοησει αν εχει γινει καλο η κακο μαστερινγκ).

Ενα καλο μαστερινγκ πρεπει απλα να ειναι το κερασακι στην τουρτα δινοντας μας ενα γεματο και ισσοροπημενο ηχητικο αποτελεσμα σε οτιδηποτε μεσο αναπαραγωγης παιξουμε τη  παραγωγη μας και φυσικα δεν ειναι η πανακεια ενος κακου mix ή μιας μετριας ηχοληψιας-εκτελεσης.

 

[longshadow]

Προτείνω το παραπάνω ποστ να μεταφερθεί αυτούσιο στο section άρθρα...

 

[backys]

Πολυ ωραιο ποστ για κατι πολυ υποκειμενικο και δυσκολο να περιγραφει με λογια.

Να συμφωνισω με τον Superfunk και να θεσω εδω και το ''δυσκολο'' θεμα του feeling που κατα τη γνωμη μου ειναι πολυ βασικο να αποτυπωθει και κατ' επεκταση να επιρεασει στο συνολο τον "καλό ήχο"

 

[Superfunk]

Να προσθεσουμε βεβαια και ενα κοινο μυστικο (που λιγοι ομως λογω οικονομικης στενοτητος εφαρμοζουν).

Το ιδανικο ειναι ΚΑΘΕ ενα απο τα παραπανω σταδια (ηχογραφηση,μιξη,μαστερινγκ) να γινεται απο ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥΣ ανθρωπους. ειδικους πανω σε καθε σταδιο.

 

[Trolley]

Πάντως (και ανεξάρτητα από το πως έχεις φτάσει μέχρι εκεί), ο καλός ήχος έχει το χαρακτηριστικό ότι δεν κουράζει τον ακροατή. Αν είσαι μπροστά από δύο ηχεία και μπορείς να ακούς για κανά δίωρο χωρίς να κάνεις πονοκέφαλο, τότε ξέρεις ότι κάποιοι έχουν κάνει τη δουλειά τους σωστά.

 

[Superfunk]

Σε αυτο εχεις απολυτο δικιο,δυστυχως το over limiting της δεκαετιας μας (& το over excitement,αυτο μας εμεινε απο τα 80s ;D) εχουν κανει ελαχιστες συγχρονες mainstream παραγωγες να ακουγονται ανθρωπινα,π.χ. εγω που ειμαι γέρος  ;D αδυνατω να ακουσω RHCP παραπανω απο 20 λεπτα ,ενω μπορω να ακουω με τις ωρες το Best of Aretha Franklin... 

 

[Trolley]

Σε αυτο εχεις απολυτο δικιο,δυστυχως το over limiting της δεκαετιας μας (& το over excitement,αυτο μας εμεινε απο τα 80s ;D) εχουν κανει ελαχιστες συγχρονες mainstream παραγωγες να ακουγονται ανθρωπινα,π.χ. εγω που ειμαι γέρος  ;D αδυνατω να ακουσω RHCP παραπανω απο 20 λεπτα ,ενω μπορω να ακουω με τις ωρες το Best of Aretha Franklin... 

Είναι ένας από τους πολλούς λόγους που εδώ και δύο μέρες έχω ζητήσει από τους συνφορουμίτες να μου προτείνουν βασική soul δισκογραφία, thread στο οποίο ΔΕΝ συμμετείχες άθλιε....

 

[fleamail]

Πάντως (και ανεξάρτητα από το πως έχεις φτάσει μέχρι εκεί), ο καλός ήχος έχει το χαρακτηριστικό ότι δεν κουράζει τον ακροατή. Αν είσαι μπροστά από δύο ηχεία και μπορείς να ακούς για κανά δίωρο χωρίς να κάνεις πονοκέφαλο, τότε ξέρεις ότι κάποιοι έχουν κάνει τη δουλειά τους σωστά.

Θα διαφωνήσω!

Εγώ μπορώ να ακούσω αυτό το κομμάτι για ώρες και να απολαύσω την "φασαρία του"!



Ένας φίλος μου όμως που το ακούγαμε μαζί μια φορά στο αυτοκίνητο νόμιζε ότι τρύπησαν τα ηχεία μου ;D

 

[Superfunk]

Είναι ένας από τους πολλούς λόγους που εδώ και δύο μέρες έχω ζητήσει από τους συνφορουμίτες να μου προτείνουν βασική soul δισκογραφία, thread στο οποίο ΔΕΝ συμμετείχες άθλιε....

ετρεχα αλλα θα επανορθωσω ΑΜΕΣΑ!