Η μάνα μου δεν είχε καμία σχέση με τη μουσική, και για να μας κάνει αγορές και δώρα περί μουσικής ...
Α ρε Αλέξη, τι μου θύμησες ...
Λοιπόν το δηλώνω, αυτό είναι OFF TOPIC.
Συζούσα με μια κοπέλα (με την οποία αργότερα παντρευτήκαμε) και ήμουνα φουλ ερωτευμένος.
Έρχονται τα γενέθλιά της, και σκέφτομαι να της πάρω κάτι ιδιαίτερο.
Αφού έσπασα το κεφάλι μου, αποφάσισα να της πάρω εσώρουχα, αλλά ακριβά.
Αφού λοιπόν ψαχούλεψα τα συρτάρια της για να δω το νούμερο, βγήκα εσωρουχότσαρκα
στην Ν. Σμύρνη που μέναμε.
Πιτσιρίκος εγώ, είχα αποφασίσει ότι δεν θα ψάρωνα. Έμπαινα λοιπόν στα καταστήματα της πλατείας, και τους έβαζα να μου κατεβάσουν να δω από κοντά ότι μου έκανε κλικ.
Αφού είχα γεμίσει τον πάγκο με βρακιά και σουτιέν, τους έλεγα να μην τα μαζέψουν, θα έρθω σε λίγο να τα ξαναδώ, και πήγαινα σε άλλο κατάστημα.
Σ' ένα κατάστημα λοιπόν, μου δείχνουν ένα stand/δειγματολόγιο να διαλέξω.
Πήγα λοιπόν, και τα έψαχνα ένα ένα, το μαγαζί ήταν τίγκα γεμάτο, μόνο γυναίκες, και ήμουν ο μόνος άντρας. Άρχισα να αντιλαμβάνομαι ότι κάποιες με κοιτούσαν περίεργα, προσπαθώντας να βγάλουμε όλοι άκρη από το ίδιο stand. Είμαι και αναποφάσιστος, είχα κάτσει καμιά ώρα να πιάνω τα βρακιά, να καταλάβω αν είναι καλό το ύφασμα (είχα μαύρα μεσάνυχτα).
Εκεί λοιπόν που έπιανα τα βρακιά από εδώ, τα γύριζα από εκεί, ακούω μια φωνή ...
- Στράτο τι κάνεις εδώ?
Ήταν η μάνα μου, που είχε μπει στο ίδιο μαγαζί να ψωνίσει.
Αφού έγινα πράσινος, της απαντάω με πανικό ...
- Δεν είναι αυτό που νομίζεις ...