Σημείωση:Ίσως δεν είναι γνωστό ότι εδώ και λίγους μήνες κατοικώ μόνιμα στο εξωτερικό.
Πολλά χρόνια το σκεφτόμουν -σαν αλλαγή- αλλά την απόφαση την πήρα την 6η Μαΐου 2012 όταν είδα το αποτέλεσμα των εκλογών και θεώρησα ότι η Ελλάδα είναι κοντά στο να ξοφλήσει οριστικά. Αυτό το γράφω για να καταλάβετε ότι η ανησυχία μου για την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ είναι γνήσια. Μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι δεν είναι δικαιολογημένη. Αλλά είναι γνήσια.
Mπααα...Σίγουρα ο Σύριζα έχει το πολιτικό υπόβαθρο που αναφέρεις αλλά δεν χρειάζεται να σκάμε. Και εγώ σαν εσενα ένιωθα, αλλά νομίζω ότι πλέον, δεν έχω και λόγους να σκάω ιδιαίτερα.
Γιατί δεν σκάω ιδιαίτερα? Γιατί όλοι τα ίδια λένε πριν, και τα αλλάζουν εντελώς μετά.
Τί να θυμηθούμε? Από το ''ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο'' του ΠΑΣΟΚ αρχές '80 μέχρι τον...αντιμνημονιακό Αντώνη του 2011? Τον κομμουνιστή Κύπριο Πρόεδρο που με δάκρυα στα μάτια μεν, υπέγραψε μνημόνο δε?
Ναι, και εγώ ανησύχησα. Ειδικά οι τελευταίες εκλογές έγιναν σε κλιμα ''τρομοκρατίας''...(ήμουν γραμματέας στις δεύτερες και μια ηλικιωμένη -φαινόταν καλοντυμένη και περιποιημένη, οχι από κανένα ΚΑΠΗ- έφτασε ένα βήμα πριν τον νευρικό κλονισμό.. ;D >
![Frown :( :(](https://cdn.jsdelivr.net/joypixels/assets/8.0/png/unicode/64/1f641.png)
:-\ ).
Τώρα πλέον, είμαι πεπεισμένος, ότι και στον πιο απίθανη καινούργια κυβέρνηση, τα παιδιά μου θα ζήσουν σε μια ευρωπαϊκή χώρα. Για λόγους που δεν γνωρίζω ακριβώς (Γεωπολιτικούς? Στρατηγικούς?) δεν θα μας διώξουν από τη Ε.Ε. Έχουν συμβεί τα πιο απίθανα, και ακόμα εδώ είμαστε. Προσοχή, είμαι φανατικός αντι-τριριζαίος, δεν λέω ότι εφόσον δεν πρόκειται να μας βγάλουν έξω, να το παίξουμε και εμείς λίγο στον εκβιασμό και τέτοιες βλακείες. Καμμία σχέση... Απλά πιστεύω, ότι ανεξάρτητα από το τι λέει ο κάθε τύπος, δεν τίθεται ζήτημα κάποιας ''πολιτικής'' που θα μας κάψει οριστικά ή όχι. Τα νήματα τα κινεί η ΑΓΟΡΑ και όχι ο κάθε τυχάρπαστος πολιτικάντης. Και οι κανόνες της Αγοράς είναι αυτοί που θα αυτορυθμίζουν καταστάσεις. Αυτό συμβαίνει και στη χώρα μας, αυτορρυθμίζοται η οικονομία μας, γιατί τέτοια οικονομία έχουμε, και όσο αργούμε να την αλλάξουμε (και κάποια στιγμή ΘΑ την αλλάξουμε, με το ζόρι, εφόσον μας κρατάνε στην ΕΕ) τόσο πιο πολύ θα πεινάσουμε. Επομένως δεν είναι θέμα ούτε του Τσίπρα, ούτε του Καμμένου, ούτε του Κουβέλη, ούτε του Σαμαρά, υπο την έννοια ''πολιτικής στρατηγικής''.
Εξάλλου, μιας και προσωπικά πήρα τα διαπιστευτήριά μου (μπορεί να κάνω και λάθος) ότι αφού δεν μας πετάξανε, ΔΕΝ θα το κάνουν, μια αντιμνημονιακή κυβέρνηση θα'ναι ότι πρέπει για να τελειώσει η μεταπολίτευση (μόνο τότε θα τελειώσει, όταν ο κόσμος καταλάβει πιά ότι δεν τίθεται ζήτημα αντιμνημονιακών-μνημονιακών, αλλά στοιχειωδών κανόνων της αγοράς που επιβάλλει η τεχνολογική και οικονομική παγκοσμιοποίηση) και θα μπορέσουμε επιτέλους να δούμε υπεύθυνους πολιτικούς και κυβερνήσεις πολυ-κομματικές και όχι μονοκομματικούς υπερασπιστές συντεχνιών
Βέβαια με την απλή αναλογική (που μέχρι και ο Συριζα συμφώνησε, γιατί άραγε?) το τοπίο θα ξεκαθαρίσει, ίσως να μην γίνει και το πιο καλό ξεσκαρτάρισμα μιας και σε τέτοια περίπτωση βολεύει τους αντιμνημονιακούς αφού θα μπορούν να σχηματιστούν άλλες κυβερνητικές πλειοψηφίες και πάλι να αποφύγουν την θεση ευθύνης, αλλά και πάλι ο κόσμος ισως συνειδητοποιήσει κάποια πράγματα (επιτέλους).
Oποτε Χαρίλατρε μην το παίρνεις και ΤΟΣΟ στα σοβαρά
NoIzY είπε:
Το πρόβλημα με τα forum ξέρετε ποιο είναι?
Γιατί πολύ απλά δε γνωρίζουμε το βιοτικό επίπεδο του συνομιλητή μας και το πού ανήκει ταξικά, αν θέλετε..
Έστω π.χ. ότι έχουμε τον Α που ψηφίζει ΚΚΕ (δεν ψηφίζω ΚΚΕ, να σας προλάβω) και τον Β που ψηφίζει ΝΔ.. Αν ο Α είναι ένας χαμηλόμισθος εργαζόμενος (ή αλλιώς στην Ελλάδα: εργαζόμενος) και ο Β είναι ένας μεγαλοεπιχειρηματίας, τότε προφανώς έχουν διαφορετικά συμφέροντα.. Ο Α αμοίβεται με αστεία ποσά, τόσο για αυτά που παράγει, όσο και για αυτά που χρειάζεται προκειμένου να εξασφαλίζει ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο, ενώ ζει και με το φόβο της απόλυσης.. Ο Β βγαίνει κερδισμένος από την κρίση μιας και η αγορά εργαζομένων (με 30% ανεργία) γίνεται γι αυτόν πιο ευνοική από ποτε, προσαρμόζοντας τα εργασιακά στις δικές του "ανάγκες", ενώ επίσης σε περιόδους κρίσης επιβιώνουν μόνο οι ισχυροί του κάθε κλάδου (τείνοντας προς το μονοπώλιο).. Αν ο Α με τον Β διαφωνούν, ε προφανώς σκέφτονται σωστά* και οι δύο.. Δεν υπάρχει πολιτική γραμμή που να ικανοποιεί τους πάντες!
Φυσικά και 2 ταξικές κατηγορίες έχουν τα ίδια συμφέροντα.
Η τοποθέτησή σου που έκανα παράθεση είναι το χαρακτηριστικό σημείο της διαφωνίας μας.
Θεωρείς a priori ότι ο εργαζόμενος, αν το αφεντικό του είναι μαλάκας, του κόβει συνέχεια από μισθό ή του δίνει ψίχουλα, και τον τρελαίνει σε απλήρωτες υπερωρίες, θα ''βγάζει'' καλή δουλειά.
Δουλειά θα βγάζει αναγκαστικά δηλαδή, υπό τον ΄κίνδυνο της απόλυσης....
Αλλά ένας εργαζόμενος που το αφεντικό του είναι ευγενικό και τίμιο άτομο, που αγαπάει το προσωπικό του, και ανταμοίβει την
ποιοτική δουλειά - Και-άρα Περισσότερο-Τζίρο-Για-την-Επιχείρηση(με αύξηση, προαγωγή κτλ), θεωρείς ότι αποδίδει την ίδια ποιότητα έργου με τον παραπάνω εργαζόμενο?
Στην Ελλάδα που είμαστε, συμφωνώ ότι βρισκόμαστε στην 1η κατηγορία! Ανεργία 30% υπάρχει, αν δεν θες να δουλεύεις για ένα ξεροκόμματο θα πάρει άλλον...
Όμως μην νομίζεις ότι όλες οι χώρες είναι έτσι. Στις πολιτισμένες χώρες (όχι στο σοβιέτ ;D ) που έχουν πραγματικές οικονομίες, ο εργαζόμενος μπορεί να πει στον μαλάκα αφεντικό ''άει γαμήσου'' και να βρει (την άλλη μέρα κιόλας) δουλειά σε συνθήκες εργασιας που αυτος επιθυμεί, που θα υπάρχει ανταποδοτικότητα εργασίας, ποιότητας κ.τ.λ.
Με άλλα λόγια, στις πολιτισμένες χώρες εργάτης-εργαζόμενος δεν είναι ανταγωνιστές αλλά συναγωνιστες (ανταγωνιστές είναι με την αντίπαλη εταιρεία...
Αυτές οι χώρες έχουν ισχυρ΄οικονομία ακριβώς γιατί και εργάτης και εργαζόμενος είναι ευχαριστημένοι. Ο μη ευχαριστημένος εργάτης, ίσως την κάνει την δουλειά του επιχειρηματία, αλλά όχι σαν τον ευχαριστημένο εργάτη...(και αυτή η λεπτομέρειεα κάνει την τεράστια διαφορά μακρο-οικονομικά...)
υ.γ. με πρόλαβε και ο manosx στο ακόλουθο ποστ.......