Smith, Campbell και Asato υπέροχοι για μένα, χωρίς συγκεκριμένη σειρά... και οι τρεις τους έφτιαξαν ό,τι πιο μουσικό και όμορφο γινόταν σε ύφος, πάθος και ουσία. Landreth από κοντά θα πάρει honorable mention, απλά οι άλλοι 3 είναι και πιο κοντά στα γούστα μου γενικά.
Ωραία αρμονία για κάτι τέτοιο πάντως, και αν και ένας δυο παίχτες δεν είχαν να δώσουν και πολλά, συνολικά ήταν καλή η αναλογία των ωραίων παιξιμάτων με τα αδιάφορα.