Δεν ξέρω από τεχνικά, P2P, PCB και τα λοιπά, ένας αδαής φοιτητής του ΕΜΠ είμαι, γεγονός που απλά μου επιτρέπει να παρακολουθώ τα τεχνικά μέρη των συζητήσεων. Δεν έχω πιάσει ποτέ κολλητήρι, αλλά κοντεύω 10 χρόνια στην κιθάρα, έχουν περάσει από τα χέρια μου 8 Fender Telecaster, 2
Gibson Les Paul, 1
Gibson Firebird κτλ κτλ... Επίσης 3 VOX AC15 (ένας custom classic, 2 hand wired) κι ένας Mesa Boogie Rect-O-Verb, καθώς και δεκάδες πετάλια. Μιλάω για χρήση σε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ συνθήκες, πρόβες, live, recording sessions σε σπίτια, studios, on stage. Μιλάω για σπασμένα μπράτσα les paul, για telecaster που έπεσε από 3 μέτρα ύψος, για vox που έχουν κάνει άπειρα χιλιόμετρα στο πορτ-μπαγκάζ μου και τέτοιες ομορφιές, και κυρίως μιλάω για ΑΙΣΘΗΣΗ, αυτό που διαχωρίζει τελικά το καλό από το κακό προϊόν σε ό,τι αφορά το χόμπι μας.
Ε λοιπόν, η αίσθηση που μου δίνει ο Boogie μου είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ και γι'αυτό έδωσα σχεδόν 2k ζεστά ευρώ για το κεφάλι μου. Ναι, ωραία θα ήταν να τον έπαιρνα σε τιμές ΗΠΑ αλλά πήγαινε ρώτα πόσο έχει το ελληνικό ελαιόλαδο στη Philadelphia. Ναι, γ@$ω και οι Bad Cat (τους λάτρεψα), αλλά πολύ δυνατοί για τα stages που θα παίξω και τις πρόβες μου. Ναι, super οι Soldano αλλά επίσης πολύ δυνατοί και επιπλέον αν δεν προσέξεις σε ξεμπροστιάζουν και δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες μου. Όχι, ο Rivera Pubster που δοκίμασα δε μου άρεσε αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζω ότι είναι ένα ποιοτικό μηχάνημα. Επίσης, δε νομίζω ότι είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι Boogie θεωρούνται τα πιο roadworthy μηχανήματα. Ναι, απίστευτοι οι Matchless αλλά θέλεις ένα νεφρό για να τους πάρεις και δύο βαστάζους να κουβαλάνε για να μη σου πέσει το δεύτερο, οπότε δε μου έκαναν, για τις ΔΙΚΕΣ μου ανάγκες πάντα.
Πού θέλω να καταλήξω? Όταν μιλάμε για τόσο ακριβά μηχανήματα και κυρίως με τέτοια ιστορία πίσω τους, δε νομίζω ότι μπορεί κανείς να πει ότι μας "κοροϊδεύουν". Ακόμα κι αν με "κοροϊδεύει" ο Randall Smith (που δεν μπορώ να περιγράψω την περηφάνια και το "φούσκωμα" στην καρδιά που ένιωσα όταν πήρα το βιβλιαράκι που με καλωσόριζε στην οικογένεια της Boogie), το χέρι μου και τα αυτιά μου δε με κοροϊδεύουν. Τι να πω, τόσο ακούω, τόσο ξέρω, τόσο λέω, σίγουρα κάποιοι άλλοι έχουν πιο ακονισμένα αυτιά (χωρίς καμία πρόθεση κοροϊδίας). Απλά θεωρώ ότι
αν κάποιος δεν έχει στα χέρια του για ένα εύλογο χρονικό διάστημα ένα μηχάνημα/κιθάρα, σε πραγματικές συνθήκες, δε δικαιούται να κατακρίνει τόσο έντονα κάτι. Όπως εγώ δε θα μιλήσω για
Stratocaster επειδή ποτέ δε με άγγιξαν, έτσι δεν μπορώ να ακούω κάποιον που δεν έχει πιάσει ποτέ les paul να μιλάει για την Black Beauty με την οποία έχω μοιραστεί το stage τόσα χρόνια.
Υ.Γ.
Παρακαλώ, ως κάποιος που έχει γεννηθεί και ζήσει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού σε δυο-τρεις πολιτείες, όσοι δεν ξέρουν αγγλικά να μη γράφουν αγγλικά. Επίσης, ο ίδιος άνθρωπος να μάθει λίγο συντακτικό στα ελληνικά, κρίμα είναι τόσο ωραία γλώσσα να τη βιάζουμε...
κορδελες....... 
