Ποιά η "συνταγή" σας για καλό Surf & Rockabilly...?

Έκτορας

Ενεργό μέλος
Μηνύματα
1,573
Πόντοι
463
Όσοι είσαστε πιστοί του είδους (με προτεραιότητα στο Surf) και παίζετε / πειραματίζεστε με αυτό, ποιά η "συνταγή" σας, όσον αφορά τον ήχο; Φαντάζομαι ένας ενισχυτής με headroom και ένα καλό spring reverb είναι εκ των ουκ άνευ, αλλά πέρα από αυτά; Ποιά κιθάρα & άλλα πετάλια χρησιμοποιείτε; Τα δικά μου είναι:

Strat-οειδές, με τον bridge pickup επιλεγμένο

Λίγη βρώμα (περισσότερο σαν boost βασικά) από το Timmy

Tremolo (που παίρνω από το Mobius)

μπόλικο Spring 'verb (Hardwire RV-7)

και ενισχυτής Vox Night Train 15 watt

Αναρωτιέμαι κατά πόσο ένα καλό compressor θα βοηθούσε επίσης, για το γρήγορο pick attack. Σκέψεις;

Εσείς τί χρησιμοποιείτε;

 
Θυμάμαι έβγαινε πολύ καλός ήχος με:

Jazzmaster.

Twin Reverb με το reverb "ψηλά" και λίγο tremolo (bias).

Ενίοτε μαζί με: Orange squeezer compressor σε "parked wah" για extra γλύκα αλλά και "κορυφές" στις ατάκες.

edit: α ναι, και κάτι σε slapback βολεύει...  8)

 
Γενικά άλλη φαση το surf άλλη το rockabilly, παρότι χρονολογικά μιλάμε για 3-4 χρόνια διαφορα, υπήρξαν αλλαγές αρκετές στο gear.

Δεν υπάρχει και τίποτα μυστικό παντως...για το surf, από αυτα που εχεις, ο ενισχυτης μπορεί να αποτελεί προβλημα για συναυλία, καθώς είναι λίγα τα watt. Δεν ξερω τι καθαρά έχει,  αν εχει κλασικό ήχο vox, θελει λίγο δουλειά για το φερεις στα μετρα του ειδους. Περίσσοτερο σημασία έχει το μεγάφωνο, αν έχεις το greenback,  σιγουρα δεν ταιριάζει στη φαση, καλύτερα να το συνδυάσεις με ενα πιο ουδετερο μεγάφωνο  (εχω την περιεργεια να ακουσω ενα vox με "αμερικάνικο" speaker....).

Τελος το reverb μπροστα και όχι στο loop του ενισχυτή (όπως τις παλιές καλές εποχές...)

overdrive και booster δεν ειναι απαραίτητα, ανέβασε το volume μεχρι να "σπασει" ο ενισχυτής

Μπορεις να χρησιμοποίησεις και ένα slapback delay (το οποίο στο rockabilly ειναι ακρως απαραίτητο)

γενικά....υπάρχει ζωή χωρις distortion  ;D ;D ;D ;D

 
Με μια πρώτη προσέγγιση ο ήχος αυτός χρειάζεται απλά τόνους reverb. Αλλά όσο κανείς βουτά στη θάλασσα της surf rock κιθάρας, συνειδητοποιεί ότι το πράγμα δεν είναι τόσο απλό. Το ιδεατό setup αποτελείται από μια jazzmaster, jaguar ή strat, κάποιον fender ή vox ενισχυτή και το σημαντικότερο: ένα fender tube reverb unit. Φυσικά, αυτά είναι τα εισαγωγικά.

Το να προμηθευτεί κανείς ένα reverb unit δυστυχώς είναι κάτι το πολυέξοδο, και πολύ πιθανώς δεν συμφέρει από διάφορες απόψεις. Δυσκολία στο κουβάλημα, συντήρηση είναι κάποιοι από τους λόγους που και προσωπικά δεν έχω αγοράσει ποτέ. Παρ'ολ' αυτά αν κάποιος παίξει με ετούτο το θαύμα, θα καταλάβει τον λόγο που τόσος κόσμος αποφασίζει να αγοράσει. Εκεί είναι Ο ΗΧΟΣ.

Το σημείο στο οποίο τα περισσότερα πετάλια αποτυγχάνουν να εξομοιώσουν TON HXO, είναι το "drip". Αν ακούσει κανείς κομμάτια των "Astronauts" χαρακτηριστικά, θα παρατηρήσει πως ακούγεται η muted χορδή. Από όσα πετάλια έχω δοκιμάσει, το μόνο που το πλησιάζει είναι το boss frv-1. Και έχω δοκιμάσει πολλά. Δυστυχώς το εν λόγω πετάλι έχει ένα σωρό άλλα ελαττώματα. Το drip αναπαράγεται επιτυχώς και στο onboard reverb ενός fender twin, deluxe, super κλπ. Αλλά ο ήχος δεν είναι ο ίδιος. Το γεγονός ότι το reverb unit είναι "μπροστά" από τον ενισχυτή, το κάνει πολύ πιο έντονα παρόν.

Ένα απλό cheat για να έρθει κανείς ένα βήμα πιο κοντά στο drip χρησιμοποιώντας πετάλι reverb, είναι να τρέξει ένα slapback delay πριν το reverb. Αν και φαινομενικά το slapback θα χαθεί στην ουρά του reverb, κάνει διαφορά.

Προσωπικά, μετά από πολύ ψάξιμο και αρκετά χρόνια λιωσίματος, χρησιμοποιώ με τα εξής. Stratocaster, ένα boost μερικές φορές (rc booster εν προκειμένω), το topanga reverb, το belle epoch για slapback και όλα αυτά σε έναν deluxe reverb. Με αυτό το setup προσεγγίζω τον παραδοσιακό surf ήχο. Προσφάτως, το γυρίσαμε σε πιο γρεζάτο surf με punk καταβολές, οπότε και χρησιμοποιώ άλλο setup.

Υπάρχουν αρκετά καλά reverb εκεί έξω, όμως δεν προσεγγίζουν τον surf ήχο όπως είναι πραγματικά. Και αυτό γιατί δεν εξομοιώνουν το reverb unit, αλλά το onboard spring reverb. Ακόμα και πετάλια με ελατήριο εντός, απέχουν από το real deal. Κατά τη γνώμη μου, το topanga είναι ότι πιο κοντά έχω παίξει κοντά στο reverb unit. Ακόμα κι αν υστερεί στο drip.

 
Mash the Sandwich είπε:
Ένα απλό cheat για να έρθει κανείς ένα βήμα πιο κοντά στο drip χρησιμοποιώντας πετάλι reverb, είναι να τρέξει ένα slapback delay πριν το reverb. Αν και φαινομενικά το slapback θα χαθεί στην ουρά του reverb, κάνει διαφορά.
  Σωστός! Αυτό θα πρότεινα κι εγώ.

 
....καινουριες χορδες ;D

 
Για surf, μόνο βερμούδα και σανίδα, τίποτε άλλο. :D

 
Ωραίες απαντήσεις και ιδέες μάγκες. Θα προσθέσω και λίγο slapback για να δω αν κάνει διαφορά. Για τον κομπρέσσορα τελικά δεν είχαμε ομοφωνία, δεν τον χρησιμοποιείτε όλοι.

Σωκράτη, μόνο σπίτι παίζω για την πλάκα μου, άρα ο ενισχυτής είναι υπεραρκετός. Το δικό του reverb βέβαια δεν είναι spring, γι'αυτό και έρχεται από το RV-7, το οποίο στα δικά μου αυτιά είναι αρκετά ρεαλιστικό.

Α, και βερμούδες έχουμε, αν και όχι... κλαρωτές. Καλά για σανίδα στο σαλόνι Φούζιε, δεν το συζητάμε, μόνο... βρεγμένη από τη σύζυγο παίζει, γιατί δεν ταιριάζει στη διακόσμηση.  ;D

 


μελωδία και ήχος που στοίχειωσαν την εφηβεία μου... βάβαια με τον Peavey που έπαιζα ο ήχος δεν, οπότε αναστέναζαν οι twin reverb των φίλων μπουζουξήδων... 8) ;D

ΥΓ.  @Έκτορας... για μένα αν πειραματιστείς με έναν καλό κομπρέσσορα σίγουρα μπορείς να βελτιώσεις (και να καταστρέψεις όμως με ακραίες τιμές ή λάθος θέση ;) ) έναν σερφ ήχο κυρίως ως προς την ατάκα, το στρογγύλεμα, την παρουσία και το μάζεμα των δυναμικών που πολλές φορές έχει ανάγκη το ιδιαίτερο παίξιμο που απαιτείται (φυσικά με θέση πάντα πριν τα reverb-οειδή)...

 
Ξεχάσατε τις flatwounds...

 
Μιας και αναφέρονται πράματα όπως ο κομπρέσσορας και οι flatwound χορδές, θα ήθελα να αναφέρω το εξής. Δεδομένου ότι η ερώτηση του thread starter είναι "ποια η συνταγή...", δεν μπορούμε να παραλείψουμε ότι βασικό συστατικό της συνταγής είναι τα ίδια τα δάχτυλα. Παίξιμο κοντά στον καβαλάρη, πένα με αρκετά μυτερή άκρη για καλύτερη ατάκα, palm muting και πολλές φορές βίαιο παίξιμο είναι αρκετά σημαντικότερα από μεγάλο μέρος του εξοπλισμού.

Ο Dick Dale, αν θυμάμαι καλά, σε μια συνέντευξή του έλεγε ότι παίζει λες και κόβει ξύλα. Το να ακούει κανείς τους κιθαρίστες του είδους και να προσπαθεί να αναπαράγει τον ήχο πρωτίστως με τα ίδια του τα χέρια, θαρρώ είναι πολύ σημαντικό.

 
Mash the Sandwich είπε:
Μιας και αναφέρονται πράματα όπως ο κομπρέσσορας και οι flatwound χορδές, θα ήθελα να αναφέρω το εξής. Δεδομένου ότι η ερώτηση του thread starter είναι "ποια η συνταγή...", δεν μπορούμε να παραλείψουμε ότι βασικό συστατικό της συνταγής είναι τα ίδια τα δάχτυλα. Παίξιμο κοντά στον καβαλάρη, πένα με αρκετά μυτερή άκρη για καλύτερη ατάκα, palm muting και πολλές φορές βίαιο παίξιμο είναι αρκετά σημαντικότερα από μεγάλο μέρος του εξοπλισμού.
Πολύ σωστά και αυτά, σίγουρα. Ακόμα και την πένα με την μυτερή άκρη έχω και όντως βοηθά, όπως και το επιθετικό παίξιμο. Για την ακρίβεια, από τότε που ξεκίνησα να πειραματίζομαι με το είδος, ανακάλυψα ότι βοηθά πάρα πολύ στο να αναπτύξεις καλό δεξί χέρι, παίζοντας με ακρίβεια, γρήγορα και "σφιχτά". Ένα πράγμα σαν να παίζεις Metallica, σαν να λέμε (σοβαρά μιλάω!). Θα καταλήξει να με βοηθήσει και στο metal παίξιμο!  ;D

 
Ο Dick Dale, αν θυμάμαι καλά, σε μια συνέντευξή του έλεγε ότι παίζει λες και κόβει ξύλα.
Ασε που επαιζε ΠΑΝΤΑ με ROUNDWOUNDS.  ;)

we had flat wounds and round wounds....... i tried flat wounds cause they were smooth and didnt hurt my fingers as much because my string gage was 16p 18p 20p 39w 49w 60wbut the flat wounds totally changes the sound as they were mainly used for jazz players to get a muted more quieter sound....

i went right back to the round wounds......

plus different companies had deeper valleys and higher ridges on their wound rounds.....

fender made their own main shaft and did their own winding.....

ernie ball bought the fender shafts did their own winding.....

the fender string was better...... i now use dean markley blue steel strings...
 
Μόλις βρήκα αυτό:

ce80d6d9fdc17d11936e575c700b6af5.jpg


;D

 

Απαντήσεις

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top