Περι σωστής τεχνικής αριστερού χεριού

Παιδια εγω που ειχα ξεκινησει χρονια με κλασσικη και πιθανοτατα λαθος τεχνικη καθως απο το αγχος μου πιεζα με περισσοτερη πιεση της χορδες αρα εσφιγγα τον τενοντα κατω απο τον αντιχειρα δεν μπορω με τιποτα να ισιωσω.Υπαρχει καποια ασκηση που να με κανει να μην ποναω;

 
zilentman είπε:
Παιδια εγω που ειχα ξεκινησει χρονια με κλασσικη και πιθανοτατα λαθος τεχνικη καθως απο το αγχος μου πιεζα με περισσοτερη πιεση της χορδες αρα εσφιγγα τον τενοντα κατω απο τον αντιχειρα δεν μπορω με τιποτα να ισιωσω.Υπαρχει καποια ασκηση που να με κανει να μην ποναω;
Πρεπει να αναπροσαρμοσεις την τεχνική σου οπως εκαναν πολλοι με προβλημα(αλλα και χωρις δεν ειναι απαραιτητο).

Τσεκαρε αρθρα οπως αυτο πχ απο την jamie Andreas http://www.cyberfret.com/chops/jamie-andreas/secret-of-speed/index.php για να καταλαβεις ποσο ελαχιστη προσπαθεια χρειαζεται για να παιξεις κατι...συνηθως το βαρος του δαχτυλου σου χωρις καθολου δυναμη πεφτοντας στην ταστιερα ειναι αρκετο.....διαβασε το αρθρο, κατανοησε το και μετα καθε φορα που εξασκεισαι να το εχεις συνεχως στο μυαλο σου...ετσι σιγα σιγα θα φυγει καθε ενταση και δεν θα χρειαζεται προσπαθεια για να παιξεις.Αυτο θα βοηθησει στα οποια προβληματα αντιμετωπιζεις με το χερι σου.

Κατι αντιστοιχο ειναι και η http://www.alexandertechnique.com/ που στην ουσια βοηθαει στο ιδιο πραγμα να αποκτησεις την καλυτερη δυνατη σταση του σωματος με απαλλαγη απο καθε ειδους ενταση.

Το ποιο σημαντικο ειναι μετα απο ολα αυτα να εισαι υποψιασμενος για το που σφιγγεσαι και που οχι....ακομα και αν νομιζεις οτι ειναι μονο στο αντιχειρα...αμα αρχισεις να μπαινεις σε αυτο το τριπακι θα καταλαβεις οτι ωμος ,αγκωνας,αυχενας κτλ κτλ..ηταν σφιγμενα μεχρι θανατου.Απλα αμα εξασκεισαι για πολυ χρονο με ενα τροπο γινεσαι τοσο καλος σε αυτο(πχ στο να θεωρεις το..σφιξιμο φυσιολογικο) ωστε θελει διπλη προσπαθεια να αναγνωρισεις μετα το προβλημα και να το διορθωσεις.

 
Καλημερα!

Ας βάλω και εγω μια αποψη αλλα να τονίσω οτι είμαι μαθητης και όχι δασκαλος.

Την πρωτη φορα που είχα παει σε δάσκαλο τον είχα ρωτήσει για το θεμα και μου είχε πει μην σε νοιαζει ολοι με το δαχτυλο απο πάνω παιζουν προσπαθησε το το αλλο αλλα μην τρελαθεις. Το δοκιμασα αλλα το παρατησα.

Μετα απο χρόνια και πλεον ανεβαίνοντας μερικα επίπεδα το βρήκα μπροστά μου σε κάποιες πιο δυσκολες τεχνικές και αναγκάστηκα να το μάθω μόνο σε αυτες. Αλλα παρόλα αυτα δεν ένιωθε το χέρι μου άνετα΄οταν τις εφάρμοζα. Τώρα κάνω ασκήσεις για να μάθω σωστα όπως πρεπει την τεχνική θέση δηλαδή αντίχειρας απο πίσω αλλα όχι μόνο αυτο και δάχτυλα κάθετα και με το σωστό σχήμα γάντζου. Νομίζω οτι έχει λίγο καιρό που τα πάω αρκετα καλα και ο ήχος μου έχει καθαρίσει.

Τελικά παίζω και με τις δύο τεχνικές όπου χρειαζεται. Παντως επειδη βλέπω να τρωγονται οι μεν και οι δε, Θα πω οτι...ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙΣ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΔΟΚΙΜΑΣΕΙ.  :-X

 
+1!

Προσωπικά σιχάθηκα την θεωρία και την κλασσική εξαιτίας του 1ου δασκάλου μου που, όταν στο 2ο μάθημα κλασσικής του έβαλα μπάσσα στο romance, με έκραζε μια ώρα για την θέση των χεριών και που δεν κουτουλούσε το headstock στο κεφάλι μου.Από τότε μέχρι τώρα μόνος μου,δυστυχώς δεν έμαθα θεωρία αλλά παίζω καλύτερα από ποτέ και γουστάρω με ώρες προσπάθειας και κασετοφωνάκι μπρος πίσω.Ότι δεν μπορούσα να παίξω, απλά προσπαθούσα περισσότερο και έβγαινε.Αν το χέρι στην αρχή ήταν λάθος,έβρισκε τελικά την θέση του.Και χαίρομαι πολύ τον δάσκαλο του 6άχρονου γιου μου που δεν τον πρήζει με τεχνικές και στάσεις αλλά προσπαθεί να του μεταδώσει αγάπη για το όργανο και την μουσική που αυτό παράγει.Αρχές σίγουρα υπάρχουν και η θεωρία είναι απαραίτητη, αλλά όλα τα υπόλοιπα ξέρω από πρώτο χέρι ότι έρχονται μόνα τους εφόσον γουστάρεις.Ειδικά σήμερα με τα online μαθήματα και την πληθώρα πληροφορίας, το μόνο εύκολο είναι να παίξεις γρήγορα ή να παίξεις τα κομμάτια που γουστάρεις στη νότα.Αυτό που πάντα ήταν και θα είναι δύσκολο, είναι να δημιουργήσεις μουσική.Και αυτό δεν έρχεται μόνο μέσα από ώρες μελέτης.Το 1 μου σεντ.

 
Καταρχάς να παρακαλέσω όσους δεν το έκαναν να διαβάσουν το post του freerock μια σελίδα πίσω, γιατί είναι  περιεκτικότατο και σαφέστατο γι'αυτά που λέμε.

Το πρόβλημα όλης της συζήτησής μας είναι πως, η κιθάρα ήταν, είναι και θα είναι  λαϊκό όργανο (thank god, θα συμπλήρωνα). Το γεγονός ότι το μπουζούκι έχει παίξει με συμφωνικές ορχήστρες, δεν το κάνει συμφωνικό όργανο.

Λόγω της δημοφιλίας της, ήταν μοιραίο να προκύψουν μέθοδοι, συστήματα, κλπ, εκμάθησης (η πρώτη μέθοδος σε βιβλίο για ηλεκτρική, νομίζω βγήκε κάπου στα '50).

Δεν είμαι απ'αυτούς που κοιτούν αφ'υψηλού τους απόφοιτους του... Berklee... Θεωρώ ότι, στην πορεία του, ο κάθε κιθαρίστας μπορεί να ακολουθήσει ο,τιδήποτε, από σχολές, δασκάλους, κλπ και να το ενσωματώσει στη μουσική του παιδεία. Πάντως, για κάθε πετυχημένο κιθαρίστα που έβγαλε το Berklee υπάρχουν άλλοι 5 πετυχημένοι κιθαρίστες που το παράτησαν. Και για κάθε έναν που πήγε ποτέ στο Berklee υπάρχουν άλλοι... 5000 πετυχημένοι που δεν ξέρουν τι είναι.  ;)

Το πρόβλημα ξεκινάει όταν ο οποιοσδήποτε δάσκαλος ή σχολή προάγει τη δική του άποψη σαν τη μοναδική μέθοδο σωτηρίας... Για μένα, οι (μεγάλες) σχολές (και οι παραφυάδες τους) είναι μια χαρά αν θέλει κάποιος να γίνει τεράστιος session παίκτης, ή... δάσκαλος. Πάντως, Lukather, Landau, Huff, δεν πρόκειται να γίνει, όχι λόγω έλλειψης ταλέντου, αλλά γιατί ΔΕΝ υπάρχουν πια τέτοιες δουλειές, η ζήτηση για session κιθαρίστες τείνει στο μηδέν παγκοσμίως. Η αναλογία που έκανα με το πιάνο ή το βιολί, σχετικά με τη φιλοσοφία τέτοιων σχολών, είναι ακριβής.

Το ένα που ενοχλεί λοιπόν είναι η νοοτροπία αυτού του τύπου. Το άλλο είναι η νοοτροπία τύπου "δεν παίζουμε μουσική για να βγάλουμε γκομενάκια". ΑΣΦΑΛΩΣ και παίζουμε μουσική για να βγάλουμε γκομενάκια. Πράγμα που το θεωρώ πολύ υγιέστερο από το να κάθεται κάποιος 12 ώρες την ημέρα να παίζει αρπίσματα πάνω κάτω "με τη σωστή τεχνική".

Dreamdancer χαίρομαι που είσαι γυμναστής, γιατί αυτό  εκτός των άλλων σε καθιστά πελατάκι μου.  ;) Ωστόσο θα με ενδιέφερε, σε pm, έτσι από διεστραμμένη περιέργεια, να μου γράψεις ποιος ήταν/είναι ο δάσκαλός σου, αν είχες κάποιον.

 
The Genius Loci είπε:
Λόγω της δημοφιλίας της, ήταν μοιραίο να προκύψουν μέθοδοι, συστήματα, κλπ, εκμάθησης (η πρώτη μέθοδος σε βιβλίο για ηλεκτρική, νομίζω βγήκε κάπου στα '50).
Επειδή όπως είπες η κιθάρα είναι λαικό όργανο, μαζικής "κατανάλωσης", υπάρχει ένας σεβαστός αριθμός "κιθαριστών" που είναι αυτοδίδακτοι. Όταν ξεκινάς μόνος σου είναι βέβαιο ότι κάποια πράγματα θα τα βρείς και μόνος σου, τωρά σωστά ή λάθος είναι άλλο θέμα. Γι' αυτό και οι τεχνικές ποικίλουν τόσο πολύ.

Όσον αφορά την επιτυχία συναρτήσει της τεχνικής κατάρτισης και στατιστικά να το πάρεις το πλήθος των επιτυχημένων χωρίς κατάρτιση σε σχέση με το πλήθος των πετυχημένων απόφοιτων του Berklee, είναι σίγουρα μεγαλύτερο. Όμως αυτό δεν λέει τίποτα για το σωστό ή λάθος στην τεχνική. Αν όμως κάνεις σύγκριση με τους πετυχημένους με τεχνική κατάρτιση από οπουδήποτε, δεν νομίζω ότι μπορείς να βγάλεις κάποιο ασφαλές συμπέρασμα για το ποιά κατηγορία αριθμεί περισσότερους.

IMHO καλό είναι να δοκιμάζει κανείς τους κανόνες (γιατί είναι κανόνες ή γιατί λέγονται καν κανόνες, δεν ξέρω κι ούτε με νοιάζει). Αν δεν του κάθονται, ας το πάρει αλλιώς. How cares. Μουσική παίζουμε, δεν κάνουμε χειρουργικές επεμβάσεις.

Τώρα αν παίζουμε μουσική για να βγάζουμε γκομενάκια, τι να σου πω, speak for yourself. Πιο υγιές από το να κάθεσαι 12 ώρες να κάνεις practice; Μπορεί. Μπορεί και όχι, ανάλογα την περίπτωση. Δεν βλέπω λόγο να γενικεύει κανείς.

 
theoctapus είπε:
Τώρα αν παίζουμε μουσική για να βγάζουμε γκομενάκια, τι να σου πω, speak for yourself. Πιο υγιές από το να κάθεσαι 12 ώρες να κάνεις practice; Μπορεί. Μπορεί και όχι, ανάλογα την περίπτωση. Δεν βλέπω λόγο να γενικεύει κανείς.
Σε μπέρδεψε που δεν έβαλα φατσούλες, ε;

Ναι, είμαι γνωστός για τις γενικεύσεις μου.

Φατσούλες:  :o :P :P ;D ;D ;D 8) 8) 8) :-*

 
theoctapus είπε:
Μουσική παίζουμε, δεν κάνουμε χειρουργικές επεμβάσεις.

[...]

Τώρα αν παίζουμε μουσική για να βγάζουμε γκομενάκια, τι να σου πω, speak for yourself.
Tα δύο συνδυάζονται στην περίπτωση που χρησιμοποιείς την τέχνη σου στην κιθάρα, παίζοντας τόσο καλά ώστε να surgically remove the boyfriend μιας καλλονής :D (οκ, κλεμμένο). κατά τα άλλα, με καλύπτει (ως ενός σημείου*) το παρακάτω:
Αυτο που πρεπει να μας ενδιαφερει ειναι να μπορουμε να παραγουμε με οιονδηποτε τροπο τον ηχο που εχουμε στο μυαλο.
*απλώς IMHO είναι καλό να βλέπουμε την 'σωστή τεχνική' και ως ένα θεμέλιο, που χτίζοντας πάνω του θα μπορέσουμε σε κάποια άλλη φάση της εξέλιξής μας ως μουσικοί, να πετύχουμε τον ήχο που θα έχουμε τότε στο μυαλό.
 
ndnikola είπε:
Tα δύο συνδυάζονται στην περίπτωση που χρησιμοποιείς την τέχνη σου στην κιθάρα, παίζοντας τόσο καλά ώστε να surgically remove the boyfriend μιας καλλονής :D (οκ, κλεμμένο).
Μου άνοιξες τους πνευματικούς μου ορίζοντες  ;D  Σατανικό.

 
ndnikola είπε:
απλώς IMHO είναι καλό να βλέπουμε την 'σωστή τεχνική' και ως ένα θεμέλιο, που χτίζοντας πάνω του θα μπορέσουμε σε κάποια άλλη φάση της εξέλιξής μας ως μουσικοί, να πετύχουμε τον ήχο που θα έχουμε τότε στο μυαλό.
Ναι αλλά το θέμα είναι ότι "σωστή τεχνική" δεν υπάρχει. Είναι επινόημα κάποιου και όσο και αν ακολουθείται ως θρησκεία από τους οπαδούς του, αυτό δεν την κάνει απαραίτητα σωστή.

 
ndnikola είπε:
*απλώς IMHO είναι καλό να βλέπουμε την 'σωστή τεχνική' και ως ένα θεμέλιο, που χτίζοντας πάνω του θα μπορέσουμε σε κάποια άλλη φάση της εξέλιξής μας ως μουσικοί, να πετύχουμε τον ήχο που θα έχουμε τότε στο μυαλό.
Εχεις δικιο.

Μια περαιτερω εμβαθυνση ομως:Αυτος που ελλειψει τεχνικης δε μπορει να παιξει κατι που εχει στο μυαλο,πιθανοτατα γενναει 3 περισσοτερα ως υποκαταστατα για να εκφραστει.

Αυτο ειναι και μια μορφη προσωπικης δημιουργιας,η πεμπτουσια της εκφρασης...

Αρα η ελλειψη της ''θεμελιωδους τεχνικης'' ως βοηθημα εκφρασης δεν ειναι απαραιτητα εμποδιο στη μελλοντικη εξελιξη αν το ζητουμενο ειναι η ιδια η εκφραση.

Θα πω και κατι παρακινδυνευμενο απο προσωπικη πειρα.

Απο τους κιθαριστες που εχω γνωρισει,οι περισσοτεροι απ οσους ειχαν εμμονη με το ''σωστο τροπο'' μειονεκτουσαν αισθητα στον τομεα του αυθορμητισμου,της στιγμιαιας εξαρσης που μπορει να περιεχει λαθη αλλα ειναι ο ''εαυτος'' μας.

Δεν αμφισβητω καθολου την αξια της τεχνικης.

Θεωρω απλα οτι,ως εργαλειο στα χερια ενος μοναχικου μελετητη ή ενος παιχτη που δεν εχει στο μυαλο ηχο αλλα ασκησεις που βασιζονται σε ''πειθαρχια στη σωστη τεχνικη'',μπορει να χτισει ενα τειχος στειρας εκτελεσης ηχων που απλα ηταν εκφραση καποιων αλλων...

Γενικα πιστευω πως η υπερβολη βλαπτει.

Και φυσικα τιθεται ενα θεμα(ισως για αλλο θρεντ):

Οταν παιζουμε ενα μουσικο οργανο,κιθαρα στην προκειμενη,ΠΡΙΝ πιασουμε το οργανο,εχουμε κατι στο μυαλο,στη φαντασια?Ψιθυριζουμε ηχους και πηγαινουμε να τους αναπαραγουμε ή πιανουμε τις χορδες κι οπου μας βγαλει?

Αν συμβαινει το πρωτο,η φαντασια μας καθιστα την τεχνικη καταρτιση για να εκφραστουμε πολυ λιγοτερο αναγκαια,γιατι αυτο που παραγουμε,το διαμορφωνουμε οπως θελουμε,παλευουμε δημιουργικα μαζι του,ειναι δικο μας. ;)

 
@Ray

Προφανώς ο χαρακτηρισμός 'σωστός' είναι μια έννοια που σηκώνει συζήτηση, ειδικά στο όργανο της ηλ. κιθάρας που είναι και σχετικά νέο σε σχέση με άλλα όργανα. Προσωπικά, ορμώμενος από κλασσική μουσική εκπαίδευση (σε πιάνο, στην κιθάρα είμαι κατά ένα μεγάλο βαθμό 'αυτοδίδακτος'), δίνω βάση στο γεγονός ότι δίχως την τεχνική και τις επίπονες ασκήσεις του 'σωστού τρόπου', θα αντιμετώπιζα πολύ μεγαλύτερη δυσκολία στο να παίξω αυτά που φαντάζομαι και θέλω σήμερα.

@freerock

Οι εμμονές είναι απο μόνες τους εμπόδια στην εξέλιξη ενός μουσικού, ειδικά όταν αυτός έχει ξεπεράσει το στάδιο του αρχάριου, οπότε και καλό είναι να μην τις έχουμε σε κάθε περίπτωση. Για τον αρχάριο όμως, οι 'σωστές' βάσεις κάνουν τουλάχιστον τα βήματα πιο εύκολα (συνήθως - ας μην αρχίσουμε με παραδείγματα/παιδιά θαύματα εαν θέλουμε να μιλήσουμε για τον 'μέσο όρο').

Όσον αφορά την τελευταία σου παράγραφο, έχω προσπαθήσει πολλές φορές να καταλάβω τί στο καλό συμβαίνει όταν αυτοσχεδιάζω και πως πάω από την μία νότα στην άλλη - υποθέτω πως βρίσκομαι κάπου ανάμεσα στις δύο επιλογές που έθεσες. Ωστόσο, οι δρόμοι που θα ακολουθήσω για να 'χτίσω' την μελωδία που θα παίξω προέρχονται από ένα υπόβαθρο που περιλαμβάνει διαφορετικές αντιλήψεις (κλασσική αρμονία,blues/rock/jazz ακούσματα, συναισθήματα αλλά και ευκολία στο παίξιμο). Oι μουσικολόγοι του forum είναι πολύ πιθανό να έχουν καλύτερη και πιο εμπεριστατωμένη εξήγηση για όλη αυτή τη διαδικασία, οπότε αναμένω και την δική τους απάντηση.

 
Λοιπόν Σταύρο (Λευτέρης εγώ) ωραία τα λες, είμαστε κοντά στην άποψη, με μία επισήμανση.

Θεωρώ ότι τα άτομα που έχουν μία στείρα προσήλωση στην τεχνική είναι συνήθως χαρακτήρες με στείρες προσηλώσεις και σε άλλα θέματα της ζωής τους. Το γιατί γινόμαστε βαρετοί μουσικοί δεν έχει να κάνει μόνο με το πόσο εκτεθήκαμε σε υπερβολικές δόσεις τεχνικής. Άνθρωποι με χαρακτήρα σχολαστικό, προσηλωμένο στους τύπους, θα βγάλουν τον ίδιο χαρακτήρα στη σχέση τους, στη δουλειά τους, στην κιθάρα τους, στη μουσική τους, παντού. Και συχνά θα εμβαθύνουν μονόπαντα στην τεχνική γιατί η εφαρμογή οδηγιών δεν θέλει τόση πολλή φαντασία ούτε πρωτοβουλίες.

Από την άλλη μεριά υπάρχουν και κάποιοι μουσικοί με αυστηρή ακαδημαϊκή παιδεία, και υψηλό τεχνικό επίπεδο, που σήμερα παίζουν είδη που απαιτούν περισσότερο φαντασία και ανατρεπτικές ιδέες, παρά τεχνική κατάρτιση. Και δείχνουν ότι ξέρουν πολύ καλά να κλείνουν το διακόπτη και να αφήνονται ελεύθεροι.

Υ.Γ.: Απλώς ήθελα να φωτίσω λίγο μία άλλη πλευρά του ζητήματος, όπως τη βλέπω τουλάχιστον.

 
ndnikola είπε:
Για τον αρχάριο όμως, οι 'σωστές' βάσεις κάνουν τουλάχιστον τα βήματα πιο εύκολα (συνήθως - ας μην αρχίσουμε με παραδείγματα/παιδιά θαύματα εαν θέλουμε να μιλήσουμε για τον 'μέσο όρο').
Συμφωνω απολυτα αλλα εχω την εντυπωση οτι το θεμα δεν αναφερεται σε οποιον πιανει τωρα την κιθαρα αλλα σε οσους εχουν φτασει σ ενα επιπεδο και καποιοι αλλοι με τις δικες τους αποψεις,ανατρεπουν τα κοποις κεκτημενα για καλυτερη εξελιξη,η οποια στο κατω κατω μπορει να μην αφορα τους πρωτους.

Τυχεροι παντως οσοι εχουν παρει σωστες βασεις και τωρα εχουν ανοιξει τα φτερα τους με γερα εφοδια.Και εδω ερχεται το θεμα ''δασκαλος'' ο οποιος οφειλει να δινει εφοδια για εκφραση και οχι να δημιουργει ακομα ενα ρομποτ. :)

 
sfaku είπε:
Θεωρώ ότι τα άτομα που έχουν μία στείρα προσήλωση στην τεχνική είναι συνήθως χαρακτήρες με στείρες προσηλώσεις και σε άλλα θέματα της ζωής τους. Το γιατί γινόμαστε βαρετοί μουσικοί δεν έχει να κάνει μόνο με το πόσο εκτεθήκαμε σε υπερβολικές δόσεις τεχνικής. Άνθρωποι με χαρακτήρα σχολαστικό, προσηλωμένο στους τύπους, θα βγάλουν τον ίδιο χαρακτήρα στη σχέση τους, στη δουλειά τους, στην κιθάρα τους, στη μουσική τους, παντού. Και συχνά θα εμβαθύνουν μονόπαντα στην τεχνική γιατί η εφαρμογή οδηγιών δεν θέλει τόση πολλή φαντασία ούτε πρωτοβουλίες.

Από την άλλη μεριά υπάρχουν και κάποιοι μουσικοί με αυστηρή ακαδημαϊκή παιδεία, και υψηλό τεχνικό επίπεδο, που σήμερα παίζουν είδη που απαιτούν περισσότερο φαντασία και ανατρεπτικές ιδέες, παρά τεχνική κατάρτιση. Και δείχνουν ότι ξέρουν πολύ καλά να κλείνουν το διακόπτη και να αφήνονται ελεύθεροι.
Λευτερη δεν ξερω για το πρωτο..Το σκεφτομαι τωρα ανακαλωντας ατομα που εχω στο μυαλο μου και..μαλλον εχεις δικιο... :)

Η δευτερη παραγραφος ειναι πολυ σημαντικη προσθηκη.

Ας μου επιτραπει να αναφερω με εναυσμα αυτη τη 2η παραγραφο,οτι την αλλη βδομαδα-καλως εχοντων των πραγματων- θα εχω την απιστευτη τυχη να συναντηθω για αρκετη ωρα(οχι για μαθημα)με εναν πολυ μεγαλο κιθαριστα:Toν Guthrie Govan.

Ολα αυτα φυσικα θα αποτελεσουν θεμα για κουβεντα μαζι του μιας και ειναι ενας εκπληκτικος κιθαριστας και δασκαλος.

Το λεω γιατι σκοπευω να μοιραστω μαζι σας οσα ειπωθουν σ αυτη τη συναντηση αφου βλεπω ενα τετοιο ενδιαφερον θεμα να εξελισσεται σε ομορφη κουβεντα. :)

 
θα εχω την απιστευτη τυχη να συναντηθω για αρκετη ωρα(οχι για μαθημα)με εναν πολυ μεγαλο κιθαριστα:Toν Guthrie Govan.
Να πεις του Γκούθρι ότι είναι εντελώς κουλός  ;D

Πέρα από την πλάκα και οφτόπικ: Παρότι το ύφος του συγκεκριμένου δεν είναι του γούστου μου, εκτός του ότι είναι αδιαμφισβήτητα σπουδαίος κιθαρίστας, φαίνεται ότι είναι ένας εξαιρετικά ανοιχτόμυαλος άνθρωπος, ιδανικός και για τέτοιου είδους συζητήσεις. Σε ό,τι βίντεο τον έχω δει να μιλάει περί θεωρητικών της μουσικής, φανερώνει μια βαθιά γνώση η οποία έχει φυσικά ξεπεράσει προ πολλού τους τεχνικούς προβληματισμούς (αφού προφανώς έχει φάει τα νιάτα του στη μελέτη) και αγγίζει τα όρια της φιλοσοφίας. Όπως πρέπει να είναι δηλαδή ένας μουσικός, κατά την άποψή μου.

 
Jazzjoker είπε:
Να πεις του Γκούθρι ότι είναι εντελώς κουλός  ;D

Πέρα από την πλάκα και οφτόπικ: Παρότι το ύφος του συγκεκριμένου δεν είναι του γούστου μου, εκτός του ότι είναι αδιαμφισβήτητα σπουδαίος κιθαρίστας, φαίνεται ότι είναι ένας εξαιρετικά ανοιχτόμυαλος άνθρωπος, ιδανικός και για τέτοιου είδους συζητήσεις. Σε ό,τι βίντεο τον έχω δει να μιλάει περί θεωρητικών της μουσικής, φανερώνει μια βαθιά γνώση η οποία έχει φυσικά ξεπεράσει προ πολλού τους τεχνικούς προβληματισμούς (αφού προφανώς έχει φάει τα νιάτα του στη μελέτη) και αγγίζει τα όρια της φιλοσοφίας. Όπως πρέπει να είναι δηλαδή ένας μουσικός, κατά την άποψή μου.
;D ;D ;D

Ουτε παγωτο δε μπορει να φαει.. :D

Σπυρο τετοιος ειναι:Kιθαριστας-φιλοσοφος

Τον ειδα αλλη μια φορα,οχι κατ ιδιαν,οταν ειχε ερθει στην Καβαλα για μαζικον σεμιναριον..

Πραγματικα η προτεραιοτητα που δινει στην εκφραση ειναι αξιο λογου.

Ειναι φοβερο να βλεπεις εναν τοσο αρτιο τεχνικα παικτη να απομυθοποιει την αναγκη για ταχυτητα,δεξιοτεχνια,κλιμακες που ανεβοκατεβαινουν και αρπετζιος φρομ χελ.... :D

Βεβαια να πουμε οτι εχει ακαδημαικη εκπαιδευση ο ανθρωπος.

Ειναι ενα τρανο δειγμα -συναρτησει του ταλεντου-του τι μπορει να κανει η ισορροπια μεταξυ τεχνικης και ελευθεριας στη μελετη ενος οργανου και ο φιλοσοφημενος ''στοχος''.

 
Eιλικρινα δεν μπορω να καταλαβω γιατι μπερδευετε την μηχανικη της κινησης με την μουσικη που παιζει ο αλλος(οπως λεει και ο Govan η κιθαρα ειναι απλα μια γραφομηχανη...που πρεπει να τη μαθεις για να...γραφεις αυτα που θες).Αν λοιπον δεν ξερεις καλα την γραφομηχανη...την φυσικη κινηση δηλαδη θα κανεις κανα αιωνα να γραψεις αυτο που θες..ασε που η προσπαθεια μπορει και να σε αποπροσανατολισει απο το στοχο...που ειναι το γραψιμο.

Με λιγα λογια η σωστη τεχνικη δεν σε περιοριζει..ισα ισα..σε απελευθερωνει....δεν σκεφτεσαι ωχ τωρα πως θα το παιξω αυτο(αυτο γινεται αυτοματα) σκεφτεσαι τι θα παιξω που ειναι και το ποιο σημαντικο αλλωστε.

Το παιδι που θα συναντησει το Guthrie ας τον ρωτησει πριν αποκτησει αυτη την απιστευτη ευχερια στον αυτοσχεδιασμο και την ικανοτητα να μπορει να παιξει τα παντα like a boss.. ποσες ωρες και προσπαθεια αναλωθηκε στο να αποκτησει την τεχνικη που εχει σημερον.Πλεον για τον Govan αυτα να ειναι μακρυνη αναμνηση και να εχουν γινει τοσο κτημα του που απλα σκεφτεται  το συναισθημα που θελει να αποδωσει και τα παντα μεταφραζονται στην ταστιερα χωρις να το πολυσκεφτει.....αλλα καποτε τα πραγματα δεν ηταν ετσι....ρωτα τον λοιπον τι μελετουσε τοτε....

Επομενως η καλη τεχνικη δεν αποτελει τροχοπεδη..χρησιμο και απαραιτητο εργαλειο ειναι...αν ο αλλος δεν ξερει να το χρησιμοποιησει δεν φταιει το...εργαλειο.

 
Dreamdancer είπε:
Επομενως η καλη τεχνικη δεν αποτελει τροχοπεδη..χρησιμο και απαραιτητο εργαλειο ειναι...αν ο αλλος δεν ξερει να το χρησιμοποιησει δεν φταιει το...εργαλειο.
Δε νομιζω να διαφωνει κανεις με αυτο.Εγω τουλαχιστον συμφωνω.

Δε νομιζω να μπερδευουμε κατι.

Θα επικαλεστω το οτι ειπα πολλακις πως δεν αμφισβητω την σημασια της τεχνικης και της σωστης μαθησης απο την αρχη.

Απαξ και δεν εγινε ομως,δε θα τα βαψουμε και μαυρα οπως καποιοι επιμενουν να θελουν να μας τα βαψουν.

Noμιζω οτι στο θεμα αυτο μιλαμε για καποιον που εχει κατακτησει πραγματα και γυριζουν ολα αναποδα απο ενα ''Καλα..πως εχεις ετσι τον αντιχειρα?''

Οσο για τον Govan,ο Govan ειναι ενας(κι εχει κι αλλους-ισως οχι τοσο αρτιους)οπως ενας ειναι και ο ΒΒ King(κι εχει κι αλλους..πιο αρτιους...).

Αν αρχισουμε το ποιος εκανε τι,με ποιον τροπο δε θα βγαλουμε ακρη.

Καποιος εχει συνηθισει ως αυτοδιδακτος να σηκωνει με το 3 ενω επρεπε με το 4 βασει της δακτυλοθεσιας.Ειναι τεχνικα λαθος.Αυτο ομως που θελει να βγαλει,το βγαζει,του αρεσει,τον εκφραζει.

Δε θα γινουν ολοι Γκοβαν σ αυτο τον κοσμο.

Για να κλεισω την αποψη μου για το θεμα,οσοι εχουν σκοπο να σπουδασουν ηλεκτρικη κιθαρα σοβαρα,με συγχρονο τροπο,θελουν δε θελουν θα μπουν στα γραναζια της ''σωστης τεχνικης''.

Εγω μιλησα για τον χομπιστα,δημιουργο και γιατι οχι,αυτον που εχει τη μουσικη ως δευτερο επαγγελμα και δεν μπαινει σε αυστηρες προδιαγραφες λογω ανταγωνισμου.

Οι τεχνικα αρτιοι μπορουν να συναγωνιζονται.(Δεν ειρωνευομαι).

Ναφ σεντς... :D

 
Παιδιά Relax...δεν χρειάζεται να αρπαζόμαστε...

Υπάρχουν πάρα πολλές τεχνικές και αυτό δεν είναι κακό...

ακόμη ούτε κακό είναι να μάθεις να χρησιμοποιεις και πάνω απο μία...

και αφού μιλάμε για μαθητευόμενους θα σας καταθέσω μια άποψη που μας είχανε πει σε ένα σεμινάριο Μουσικής Παιδαγωγικής απο το Μουσικό Παιδαγωγικό Ινστιτούτο της Στοκχόλμης...

"Πρέπει να αφήσεις τον μαθητή να έρθει πρώτα μόνος του σε επαφή με το όργανο...

όσο άτσαλη τεχνική και να έχει στην ααρχή αυτόν μπορεί να τον βολευει...

και ο δάσκαλος πρέπει να τον "χτίσει" πάνω στην δικιά του τεχνική..."

και συμφωνώ απόλυτα με αυτη την άποψη!

 

Απαντήσεις

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top