Οποιαδηποτε μαθηση εχει καποιον ενδεδειγμενο τροπο διδασκαλιας ο οποιος εχει δοκιμαστει απο αυτους που εχουν αφιερωσει τη ζωη τους στη διδασκαλια και εχουν ενα υψηλο στατιστικο δειγμα επιτυχιας.
Στις περιπτωσεις οπου αυτο δεν λειτουργει,υπαρχει η εξατομικευμενη διδασκαλια η οποια προσαρμοζεται στις αναγκες αλλα και τους
στοχους του μαθητη.
Η δευτερη δεν ειναι αποδεκτη απο τους εμμενοντες στην ''κατα το προγραμμα σπουδων'' διδασκαλια και δυστυχως αυτο στη μουσικη(που ισχυει κατα κορον) πολλες φορες ειναι καταστροφικο.
Η μουσικη ως τεχνη απαιτει ιδιαιτερες δεξιοτητες γιατι συνδυαζει την τεχνικη(γνωση)με το συναισθημα,την εκφραση μεσω του ηχου.
Για την κιθαρα:
Το τί αρεσει στον ακροατη ποικιλει τραγικα σε βαθμο που η τεχνικη η οποια απαιτει τον ''σωστο δρομο'' να περναει πολλες φορες σε δευτερη μοιρα.
Ευτυχως που ειναι ετσι γιατι αλλιως δε θα ειχαμε τη διαφορετικοτητα στο βαθμο που την εχουμε στις μερες μας.
Απ την αλλη:Υπαρχουν καποια πραγματα τα οποια παιζονται με εναν τροπο.
Ο τροπος αυτος ειναι ο ενδεδειγμενος απο τους ειδημονες.
Το θεμα ειναι κατα ποσο αυτα που παιζονται με εναν τροπο αφορουν εναν ανθρωπο που απλα θελει να εκφραστει με χιλιους δικους του.
Κλεινοντας:Δε νομιζω οτι καποιος πρεπει να σκαει για το πως βαζει το χερι στην κιθαρα.
Αυτο που πρεπει να μας ενδιαφερει ειναι να μπορουμε να παραγουμε με οιονδηποτε τροπο τον ηχο που εχουμε στο μυαλο.
Αν ο ηχος απαιτει αυστηρη τεχνικη,τοτε,ναι,πειθαρχια στα παραδεδεγμενα αφου εχουμε εξαντλησει τα ορια της προσωπικης αναρχιας και δεν..