RayDTutto είπε:
Μετά από επαναλαμβανόμενα θρεντς και τώρα και στο παρελθόν περί της ποιότητας συγκροτημάτων και μουσικών που μεσουράνησαν σε προηγούμενες εποχές - σε πολλά από τα οποία έλαβα μέρος κι εγώ (θρεντς όχι συγκροτήματα ;D ) - έχω πλέον καταλήξει ότι τίποτα καλό δεν βγαίνει αν προσπαθεί κάποιος σημερινός μουσικός να δει κριτικά παλαιότερες μουσικές.
Και αυτό επειδή, θέλοντας και μη, δεν μπορεί να δει τους μουσικούς αυτούς στο πλαίσιο του δικού τους χωροχρόνου αλλά μόνο μέσα από το πρίσμα του παρόντος.
Αν, δε, ο "κριτής" δεν έχει καμία προσωπική εμπειρία από την εποχή αλλά ΚΑΙ τον τόπο όπου οι μουσικοί αυτοί δοξάστηκαν, π.χ. ένας Έλληνας 25χρονος, οποιαδήποτε κριτική, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι εντελώς μάταιη.
Πώς μπορώ εγώ να κρίνω τον Jimmy Page (μιλάω για αυτόν γιατί τον έχω όντως κρίνει στο παρελθόν και αναγνωρίζω το λάθος μου) σήμερα που έχω ακούσει εκατοντάδες ακριβέστερους, τεχνικότερους και αν θέλετε (σε ορισμένους μπορεί να μην αρέσει αυτό) καλύτερους συνθετικά κιθαρίστες;
Αυτός ο άνθρωπος αναδείχθηκε σε ένα εντελώς διαφορετικό μουσικό πλαίσιο οργανοπαικτών και ακροατών από τους σημερινούς, σε ένα πλαίσιο το οποίο ήταν ανοιχτό σε πρωτόγνωρους πειραματισμούς όπως τη θερεμιν και το δοξάρι και δεν το ενοχλούσαν και πέντε πράσινες, ένα πλαίσιο στο οποίο ίσως ήταν και αποδεκτή η κλοπή/αντιγραφή, ένα πλαίσιο που πάντως πρώτη φορά άκουγε τέτοια πράγματα παιγμένα έτσι, και η φήμη του οφείλεται ακριβώς σε αυτούς τους σύγχρονους του οι οποίοι αργότερα μεταλαμπάδευσαν το θαυμασμό τους σε νεώτερους, και αυτοί σε νεώτερους κ.ο.κ.
Η γνώμη σας (Παρασκευή γαρ);
Βρισκω βασιμα τα επιχειρηματα σου και θα τα ενισχυσω με μια δικη μου εμπειρια (σχετικα με "συγκρισεις" με τον Hendrix - παρομοιο θεμα και εποχιακα) που μου εχει χαραχθει στην ψυχη.
Εχω μια ηλικια που ενω μεν ειχα γεννηθει την εποχη που πρωτοκυκλοφορουσαν αυτες οι μουσικες, δεν ημουν δε σε θεση να εχω ωριμη ακουστικη αποψη (γενημμενος το '66).
Ακουγα και πριν μερικα χρονια, πολλους να συγκρινουν κιθαριστες, μπαντες κλπ, του τυπου "ο Vai ειναι καλυτερος του Hendrix", "ο Satriani καλυτερος του Beck" κλπ και ενω ηξερα ενδομυχα οτι ειναι μονο για διασκδεδαση αυτες οι αποψεις, δεν ειχα καποιο επιχειρημα χειροπιαστο, να προσπαθησω (για μενα τον ιδιο και μονο) να κανω μια συγκριση.
Καλα οκ, συγκριση και κριτικη ετσι κι αλλιως ειναι ανωφελο να κανεις στην τεχνη, αλλα λεμε τωρα, κατι ετσι σαν να προσπαθησει να δει καποιος τα πραγματα το ενα διπλα στο αλλο.
Μια μερα λοιπον, επεσε στα χερια μου μια σειρα DVD που δεν ειχα δει.
Ενα τριημερο κονσερτο στο Monterey το
1967 !!!! λεμεεεεε
http://en.wikipedia.org/wiki/Monterey_Pop_Festival
(Ειχα δει μονο την εμφανιση του Jimi απο αυτες τις συναυλιες
http://en.wikipedia.org/wiki/Jimi_Plays_Monterey).
Αφου στρωθηκα λοιπον και εβλεπα τος μπαντες να περνανε με τη σειρα, ειχα βυθιστει στο Live και ειχα ψυχολογικα μεταφερθει ζωντανα εκει σαν θεατης.
The Association, The Paupers, Lou Rawls, Beverly, Johnny Rivers, Eric Burdon and The Animals, Simon and Garfunkel, Canned Heat, Big Brother and the Holding Company, Country Joe and the Fish, Al Kooper, The Butterfield Blues Band, The Electric Flag, Quicksilver, Messenger Service, Steve Miller Band, , Moby Grape, Hugh Masekela, The Byrds, Laura Nyro, Jefferson Airplane, Booker T. & the M.G.s, Otis Redding, Ravi Shankar, The Blues Project, Big Brother and the Holding Company, The Group With No Name, Buffalo Springfield, The Who, The Grateful Dead.
Καποια στιγμη λοιπον βγαινουν επι σκηνης οι The Jimi Hendrix Experience και τοτε συνειδειτοποιησα το
σοκ που μπορει να επαθε ο θεατης εκεινης της εποχης που πρωτοβλεπει αυτο το Θηριο επι σκηνης.
Λες και επεσε απο το φεγγαρι.
Η μερα με τη νυχτα κλπ κλπ παρομοιες εκφρασεις.
Ο τυπος ηταν απο αλλη εποχη.
Οταν τον ειδε ο Jeff Beck (θεωρουμενος ο καλυτερος κιθαριστας προ Jimi)
οτι μαλλον πρεπει να αρχισει να ψαχνει για δουλεια σε κανενα ταχυδρομειο.Τι να συγκρινεις, σε μια φαση μαλιστα που μπορεις να .... "συγκρινεις"??
Γιαυτο λοιπον πολλοι δεν συνειδητοποιουν οτι καθονται και συγκρινουν πραγματα ανομοια, αλλα και κρινουν γενικα χωρις να εχουν τις προυποθεσεις
Σημερα συγκρινoυν τον Hendrix που εκανε οτι εκανε χωρις να υπαρχει καποιος πριν απο αυτον να τα δει και να τα ξεσηκωσει ή να παρει ιδεες.
Με πρωτογονα μεσα, πολλα φτιαγμενα για πρωτη φορα βαση δικων του υποδειξεων κλπ
Και με μια καριερα (ως solo artist πλεον και οχι sideman), 3 χρονων μονο !!!!
Ειμαστε σχεδον 50 χρονια μετα την πρωτη κυκλοφορια του πρωτου αλμπου του και ακομα πουλαει, ειναι ανταγωνιστικο και ολοι μιλανε γιαυτον λες και δεν εχει πεθανει και του χρονου θα βγαλει τον επομενο δισκο.
Το ιδιο (οχι βεβαια σε τετοιο βαθμο) ισχυει για ολους τους πρωτοπορους ή τουλαχιστον, που δραστηριοποιουνταν σε αλλες εποχες
