Evilnye είπε:
Asterix φανατικά. Ακόμα και τώρα τα ξαναδιαβάζω για 666 φορά. Λουκυ Λουκ μια στις τόσες αν και τα έχω διαβάσει ήδη 500 φορές τα περισσότερα (μου λείπουν δυστυχώς καμιά 20ρια)
Να σημειώσω ότι αν και τα Λούκυ Λουκ είναι περισσότερα σε αριθμό, αυτά που δεν είναι με τον Γκοσινί είναι παραπάνω από τα μισά (σε αντίθεση με τον Αστερίκιο νομίζω), και έτσι υπάρχουν πολλά Λούλυ Λουκ που είναι εντελώς ΜΟΥΦΑ...Δεν μιλάω φυσικά για τα πρώτα Λουκυ Λουκ που ο Μόρις τα έκανε μόνος του και τα κείμενα (Aντιμέτωπος με τον Πατ Πόκερ, Η επιστροφή του Τζοε η σκανδάλη) που ήταν άλλωστε πιο μικρές ιστορίες (που φιλοξενούνταν σε εφημερίδες τότε) αλλά τα μεταγενέστερα όπως κάτι Μάρσελ Ντάλτον, Προφήτης και κάτι άλλα μαυρα χάλια...απορώ πως την πάλεψα να τα διαβάσω (α και το τελευταίο Αστερίξ με τον ''μικυ μαους'' ήταν επιεικώς απαραδεκτο..τί απαράδεκτο δηλαδή...αχαρακτήριστο...
Εμένα προσωπικά μου άρεσε πιο πολύ ο Λούκυ από τον Αστερίκιο..(I love western staff ;D)
Όσον αφορά άλλα κόμιξ, ο Μπλεκ και ο Λοχαγός Μαρκ εντάξει μου άρεσαν (βέβαια οι άγγλοι ήταν πάντα σχεδιασμένοι άσχημοι, μοχθηροί και βλάκες ένω οι Αμερικάνοι ήρωες και κομψοί, ε ήταν λίγο ''πατριωτικό'' κόμικ πως να το κάνουμε
)
Υπήρχαν κάτι ενδιαφέροντα κόμιξ της marvel,( νομίζω υπάρχουν ακόμα) με ιστορίες του Wolverine αν θυμάμαι καλά που ήταν κάποιος πιο σκληρά από τα κλασσικά της marvel
(α, τώρα που το θυμήθηκα ειδική μνεία στο spiderman, όχι το έγρωμο κόμικ, ένα πιο μικρό και με πολλές σελίδες-ιστορίες που οι σελίδες ήταν εναλλάξ απρόμαυρες-''κοκκινωπές'', σαν το ''περιπέτεια'' του λοχαγού Μαρκ)
αλλά το all time classic στα πιο ''σκληρά'' κόμιξ ήταν τα απαντα του κιμμέριου με το βλοσσηρό βλέμμα, του Κοναν του Βάρβαρου
Από μεταγενέστερα κόμιξ με super ήρωες, το Spawn είχε ενδιαφέρουσα πλοκή αρχικά αλλά από μια φάση και μετά με κούρασε...
