οταν μιλαμε για συναισθημα...

ignantios

Μέλος
Μηνύματα
2,585
Πόντοι
98
παιδια sorry εαν σας φανει ασχετο ,αλλα εχω παθει πλακα με αυτη την εκτελεση....αν θελετε ακουστε το αξιζει τον κοπο!!!!


 
Ο συγκεκριμενος ειναι αδερφικος φιλος του Πασχαλη Τερζη και ηταν καλεσμενος στην εκπομπη , ηρθε απο Γερμανια οπου και ζει τα τελευταια χρονια.

Για τους λογους αυτους οσο να'ναι βγαινει κατι περα απο μια επαγγελματικη καθαρα συνεργασια της οποιας το συναισθημα λαμβανεται απο τον ακροατη μουσικο η μη  :)

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Τραγουδια του στυλ Τερζη, Μητροπανου, κλπ εχουν συνηθως τονους feeling. Ομολογω πως αμα δεν ειμαι στα καλα μου και ακουσω κανενα τετοιο, βουρκωνω(δε κλαιω, μη με πειτε και γκαουλα)..... :-\

 
Αντιθετα με τους περισσοτερους μπουζουκτσιδες που εχω δει...

Ο ανθρωπος εχει ΒΙΜΠΡΑΤΟ!!!!!

 
Τελειος ο μπουζουκοshredder  ;D Εμενα παλι μου φερνει σε καποια σημεια πιο πολυ προς blues.  :P

 
Πάρα πολύ μου άρεσε! Και είμαι κλασσικούρα και 4 χρόνια έξω και δε πολύ μ'αρέσει το λαϊκό! Αλλα αυτό ήταν άλλο πράγμα!!!!!!!!  :)

Παρατήρησα και για τον μπουζουκτσι και για τον Πασχάλη οτι είχαν δυναμικές και χρωματισμούς, πράγμα σπάνιο, τουλάχιστον στην εμπειρία μου! Ειδικά το μπουζούκι, είχε και βιμπράτο, και feeling και τα πάντα!

Ιγνάτιε: Σε ευχαριστώ που το έκανες post!

 
να εισαι καλα ΝΙΚΟΛΑ ...το εβαλα γιατι πιστευω υπαρχουν ελληνικα κομματια απειρως αξιολογα οπως αυτο ,το οποιο οταν το ειδα την πρωτη φορα στην εκπομπη πραγματικα εκλαψα....αν αυτο δεν ειναι κομματι που σε αγγιζει τοτε ποιο ειναι?μην μιλησουμε για ερμηνεια ΤΕΡΖΗ ....

 
Κορυφαίο κομμάτι σε κορυφαία εκτέλεση. Το έχω ξαναπετύχει να γίνεται λόγος διαδικτυακά γι' αυτό το κομμάτι, πιθανώς να ενδιαφέρουν κάποιους λίγα λόγια παραπάνω, όπως τα βρήκα σε διάφορα sites:

      Ο μπουζουκτσής λέγεται Γρηγόρης Τζιστούδης, συνόδευε τον Πασχάλη στα πρώτα τους βήματα, ενώ λέγεται πως το συγκεκριμένο κομμάτι ήταν bonus track στο πρώτο cd του Πασχάλη (προσωπικά δε γνωρίζω). O Τζιστούδης πρέπει να ζει στη Γερμανία, έχει πρόβλημα αναπηρίας, ενώ στη συγκεκριμένη εκπομπή λένε ότι κάνει έκπληξη στον Τερζή, που εντείνει τη συγκίνηση (άσε που μάλλον το παίζουν απροβάριστα).

Το link από το youtube για όποιον τυχόν ενδιαφέρουν τα σχόλια είναι : http://ww.youtube.com/watch?v=3bnL2tC7sDI (βάλτε και το 3ο w  ;))

Το κομμάτι λέγεται "Ένας ευαίσθητος Ληστής" , Χατζιδάκις Γκάτσος, με πρώτη εκτέλεση αυτή του Γιώργου Ρωμανού.

Δεν ξέρω τις εκτελέσεις που είναι δισκογραφημένες αλλά διάβασα για Δήμητρα Γαλάνη (live) , Νένα Βενετσάνου και Αλκίνοο Ιωαννίδη (τηλεοπτική).

Η εκπομπή με λίγο ψάξιμο βρίσκεται, είτε ολόκληρη είτε το συγκεκριμένο απόσπασμα (για όποιον τυχόν ενδιαφέρεται για καλύτερη ποιότητα).

Τα παραπάνω είναι απλή μεταφορά όσων διάβασα αλλού, επιφυλάσσομαι για την πλήρη ορθότητα τους.

Εσάς σας την σπάει που κλαίνε κάποια τηλεοπτικά φρούτα;

 
Ξερω οτι θα πεσετε να με φατε (κουφαλες)  ;D  ;D αλλα, ο τυπος (για μενα) ειναι ΑΛΛΟΣ ΕΝΑΣ αποτυχημενος κιθαριστας (εξ ου και το βιμπρατο) που το γυρισε στην μπουζουκα για τα φραγκα (ενδεχομενως) η επειδη δεν τον επαιζε καμμια αλλη μπαντα (πιθανοτατα).

Δεν ειδα κατι το αξιολογο, τα χερια του (ειδικα το δεξι) ειναι "βαρια", και πολλες φορες παιζει αυτη την αηδια που παιζει κι ο Santana (τυπου c-b-a επαναλαμβανομενα ντιρι ντιρι)

Κι ο μονος λογος που γραφω και ασχολουμαι ειναι ακριβως επειδη ειδα τον τιτλο και νομισα οτι θα αντικρυσω κανα σολο του Albert King η του Andy Timmons. Aντιθετως επεσα πανω στα γαρουφαλα και στα ρεζερβε...

(Αυτη ειναι η γνωμη μου και εκφραζει μονο ΕΜΕΝΑ, don't try this at home)

 
playloud:

Πισω και Σ'ΕΦΑΓΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑααααααααααααααα! ;D

Δε ξέρω, αλλά σε λαϊκο να έχει τέτοιους χρωματισμούς, δε μου έχει ξανατύχει... :-/ Μπορεί πράγματι να ξεπήδησε απ'την κιθάρα (στο κάτω κάτω, όλοι οι κιθαριστές εδώ είστε μαζεμένοι, εγώ είμαι το άσχετο εδω μέσα με αυτά τα πράγματα...), αλλά πάντως ήταν καλό. Δε λέω ότι ήταν και ο Ricther σε συναυλία πρεμιέρα, αλλά ήταν καλός για τα δικά μου δεδομένα και την ελληνική λαϊκή μουσική.

(το δεξι χέρι λίγο βαρί, το πήρε το μάτι μου, αλλα όντως αδαής (ή αηδίας  :P) δεν είπα και τίποτα. Την αηδία του Σαντάνα την είδα μάλλον ταιριαστή... Ξέρω κι εγώ ρε μαμώτω... Τι να πώ...

 
ρε παιδια το θεμα μας δεν ειναι εαν ο μπουζουκι ειναι καλο ή οχι αλλα κατα ποσο το κομματι σε αγγιζει. αυτα και τιποτα αλλο .γιατι ολα πρεπει να τα αναλυουμε δηλαδη σε τεχνικη .το κομματι σου λεει κατι ? αυτο ειναι το θεμα αν οχι εχει καλως εαν ναι παλι καλωσ εχει. Επισης δεν ειναι μονο ο ALBERT KING που εχει feeling εχει και ο ΚΑΡΑΝΤΙΝΗΣ αλλα και ο ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΖΕΡΒΑΣ κλπ...μην τα ισοπεδωνουμε ολα.δηλαδη το οργανο σου δινει το συναισθημα ?

 
μην τα ισοπεδωνουμε ολα.δηλαδη το οργανο σου δινει το συναισθημα ?
+1

ειναι γνωστό οτι το οργανο ειναι απλά το μέσο.Tο συναισθημα βγαινει κατα 93% απο τη λαμπα της Tonelab ;D

Kαι μπουζουξης χωρίς Tonelab ειναι κιθαριστας χωρίς πιάνο.

 
Η πλάκα πάντως είναι ότι μπαίνει ένας shredd-as κιθαρίστας για να κριθεί η τεχνική του και κρίνεται το  feeling και το συναίσθημα, στο καπάκι μπαίνει ένας μπουζουκτσής να κριθεί το συναίσθημα και κρίνεται η τεχνική.

??? ::) :P :-\ ;D :D ;)

 
ignantios είπε:
ρε παιδια το θεμα μας δεν ειναι εαν ο μπουζουκι ειναι καλο ή οχι αλλα κατα ποσο το κομματι σε αγγιζει. αυτα και τιποτα αλλο .γιατι ολα πρεπει να τα αναλυουμε δηλαδη σε τεχνικη .το κομματι σου λεει κατι ? αυτο ειναι το θεμα αν οχι εχει καλως εαν ναι παλι καλωσ εχει. Επισης δεν ειναι μονο ο ALBERT KING που εχει feeling εχει και ο ΚΑΡΑΝΤΙΝΗΣ αλλα και ο ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΖΕΡΒΑΣ κλπ...μην τα ισοπεδωνουμε ολα.δηλαδη το οργανο σου δινει το συναισθημα ?
Eλα ρε Ιγνα, καλημερα...

Για να απαντησω ΑΚΡΙΒΩΣ σε αυτο που λες, ΟΧΙ, το κομματι δεν με αγγιζει (εμενα), για την ακριβεια ουτε κοντα μου δεν περανει, αυτο και ολα τα ομοια αμανετζιδικα, νταλκαδιαρικα κι εγω δεν ξερω τι αλλο...

Δεν καταλαβαινω ρε παιδι μου ΓΙΑΤΙ ενω λεμε οτι ακουμε ξερω γω απο Miles μεχρι Toto (και αλλα 100000000) ΟΤΑΝ εχουμε τις μαυρες μας δεν ακουμε το "I will remember" (Toto) αλλα το "Μανα δεν μου κολλαν τα ενσημα....".

Δεν ανελυσα το κλιπ απο αποψη τεχνικης, ποσως ενδιαφερει. Απλα επειδη εσυ μιλησες για τον μπουζουκοφευγα, το ειπα. Και οχι, δεν ειναι το οργανο που δινει το feeling. Την ιδια ανατριχιλα εχω οταν ακουω το σολο στο "I'll play the blues for you" (A. King) ,την ιδια στο "Wasted Sunsets" (Deep Purple) απο τον Gillan και την ιδια στο solo του "I got the blues" των Stones που ειναι hammond (Billy Preston)

Τους κυριους που αναφερεις δεν τους ξερω, δεν τους εχω ακουσει κι ελπιζω να μην τους ακουσω ποτε....

 
Το κομματι ειναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ (ειλικρινα σε οσους δεν αρεσει & δεν ανατριχιαζουν ακουγοντας  συνιστω  να πανε στο ...γιατρο ;D για να τσεκαρουν αν ειναι...ΖΩΝΤΑΝΟΙ... :) ;D ;D ;D)

Τωρα για το αν ηταν ...κιθαριστας.... :o.... και ο ΧΙΩΤΗΣ κιθαριστας ηταν,το ζητημα ειναι οτι στο συγκεκριμενο κομματι παιζει εκπληκτικα (& μοναδικα)

 
playloud είπε:
ΟΧΙ, το κομματι δεν με αγγιζει (εμενα), για την ακριβεια ουτε κοντα μου δεν περανει, αυτο και ολα τα ομοια αμανετζιδικα, νταλκαδιαρικα κι εγω δεν ξερω τι αλλο...
Το κομμάτι αυτό ΔΕΝ είναι νταλκαδιάρικο. Εκφράζει σίγουρα πόνο, όχι όμως υπερφύαλα , επιφανειακά και αβίωτα συναισθήματα.

Ο στίχος του Γκάτσου "είπα το δάκρυ του φονιά ,να του το κάνω γέλιο" αποτυπώνει ολόκληρο το ήθος και το μεγαλείο του ελληνικού ΤΡΟΠΟΥ, όλα αυτά δηλαδή που ο αμερικανοτραφής και imitation νεοέλληνας έχει ξεχάσει και απαρνηθεί προ πολλού.

Όσο για τον μπουζουκτζή, παίζει απερίσπαστος από τις κάμερες ,τα ψευτοπάνελ και τους καλεσμένους (ορισμένοι εκ των οποίων είναι όντως συγκινημένοι, ενώ κάποιοι άλλοι μοιάζουν χαμένοι και ασυντόνιστοι αφού μπροστά στα μάτια τους συμβαίνει κάτι αληθινό) και είναι νομίζω, σε μία μεγάλη στιγμή,λιτός, ακατέργαστος όσο χρειάζεται και απόλυτα ανθρώπινος.

Με ενόχλησαν μόνο τα ξεδονοχειακού τύπου passages του πιανίστα κατά το ταξίμι.(Μην τα θέλουμε και όλα)

και 'γω προσωπικά, παιδάκι της δύσης είμαι και από τους 1500 δίσκους μου, μόνο 2 είναι ελληνικοί, αλλά κάποια στιγμή if we play less loud, we can feel more things.                     

                              cheers

 

Απαντήσεις

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top