Το γρήγορο παίκσιμο δεν μου αρέσει καθόλου, ποτέ δεν μου άρεσε, οι περσισσότεροι που προσπαθούν να παίζουν συνεχώς 16α στα 170+ είτε θα φλυαρούν ή θα επαναλαμβάνονται ή θα ακούγονται ανούσιοι ή θα προσπαθούν να κάνουν επίδειξη υψηλής τεχνικής. Και καλά να την έχεις την τεχνική αλλά άμα δεν την έχεις τι γίνεται? Παρόλο που θα ήθελα και γω ο ίδιος κατα καιρους να παίζω γρήγορα ευτυχώς κάθε φορά που έμπαινα στο τριπακι έβγαινα γρήγορα λόγω των blues. Και έρχομαι στο φλέγον θέμα : για μένα είναι πιο δύσκολο να παίξεις αργά παρά γρήγορα για τον απλούστατο λόγο ότι όταν αυξάνεις τα χρονικά διαστήματα δεν αρκεί να είσαι μέσα στον χρόνο αλλά πρέπει να είσαι και "ΠΑΝΩ" στο χτύπημα είτε ειναι θέση-άρση ή κάποια υποδιαίρεση. Ποιος για παράδειγμα μπορεί σήμερα να παίξει στο styl του Albert King ο οποίος επαιζε 3 νότες αλλά στην ουσία έπαιζε με τον χρόνο και με το feeling από τα variations που μπορεί κανείς να βγάλει απο 3 νότες?Και τον ακούμε για παράδειγμα να μπαίνει στην άρση στο 2 και 1/2 αν δεν κάνω λάθος, στο born under a bad sign και λέμε τι κάνει τώρα ο τύπος?
Αυτά απο μένα συγνώμη αν ειμαι λίγο off topic ή αν έθιξα μερικούς, είναι καθαρά προσωπική γνώμη.
Αυτά απο μένα συγνώμη αν ειμαι λίγο off topic ή αν έθιξα μερικούς, είναι καθαρά προσωπική γνώμη.
;D ;D
Παρεμπιπτόντως και εγώ είχα εξαιρετικές επιδόσεις στο 400άρι στα μαθητικά μου χρόνια... απλώς έπαψε να με ενδιαφέρει μετά. 
