ωράρια των live (η μεγάλη κατρακύλα?)

[wasted]

Τη Δευτέρα το βράδυ είχα πάει στην Αρχιτεκτονική στου Ζωγράφου, που τραγούδαγε ένα φιλαράκι. Οk, μοναδική φωνή το κολλητάρι, γαμάτη η μπάντα, η τραγουδίστρια φωνάρα και από φωνή, ο ήχος σε παραδεκτά επίπεδα, αν εξαιρέσεις ότι τον κιθαρίστα δεν τον άκουγα αλλά τον φανταζόμουν βλέποντας τι παίζει, αλλά δεν είναι εκεί το πρόβλημα.

Εκουφάθην ακούγοντας ότι θά παιζαν ως τις έξι το πρωί!!! Δευτεριάτικα!!! Μα για ποιούς; Ποιο ακροατήριο θα ξενυχτούσε ως την άλλη μέρα, την πρώτη της βδομάδας στο club, όσο και άν "ελάφραινε" το πρόγραμμα πιο μετά, όπως πληροφορήθηκα;

Τον Δεκέμβρη, με τα παιδιά που παίζω, τα σπάσαμε με παρακείμενο live club γιατί μας είχε μεν πεί ότι το μαγαζί έχει δικό του κόσμο, δεν μας είχε πεί όμως ότι ο κόσμος αυτός ξεκινάει να καταφθάνει μιάμιση με δύο τα χαράματα! Υπόψιν, μιλάμε για Τετάρτες. Και οι δουλειές μας την άλλη μέρα;

Μετά το Δευτεριάτικο λοιπόν, αρχίσαν οι συνειρμοί:Μα για ποιούς παίζουμε; Ποιοί είναι αυτοί τελικά για αυτοί που έρχονται στα λαιβάδικα που εμφανιζόμαστε; (Η ερώτηση δεν ισχύει για τις πρώτες εμφανίσεις, όπου κατα κανόνα έχει πέσει γενικό προσκλητήριο.)

Πείτε μου πως το βλέπετε εσείς.

Για μένα πάντως δεν είναι καθόλου λογικό ένα λάιβ να ξεκινάει δώδεκα δωδεκάμιση και να τελειώνει δύο δυόμιση. Και μεσοβδόμαδα! Καλά το έξι το πρωί δεν το συζητώ καθόλου...

Πιο νορμάλ δε θάτανε να ξεκινάγαμε δέκα έντεκα και να τελείωναμε δώδεκα μία; Απ΄οσο ξέρω στο εξωτερικό έτσι γίνεται. Μην πω και νωρίτερα. Ή κάνω λάθος;

Πως έχουμε κυλίσει έτσι εδώ;

 

[asrael]

Απλά πιστεύω ότι για να φτάσει η κατάσταση μεχρι εδώ που έχει φτάσει εχει συντελέσει και ο παράγοντας κόσμος που αν είναι να βγεί έξω πάει αργά όπου είναι να παει. Απο την άλλη εσεις και ολοι οι τύπου εσεις που θα εμφανιστείτε στο club θα έχετε λιγο κόσμο και έτσι την επόμενη φορά θα πέσει ψαλίδι στην αμοιβή σας.

Εγώ αυτό φανταζομαι ότι συμβαίνει

 

[Anonymous]

Αγαπητέ η απάντηση μάλλον είναι... blame it on the σκυλάδικο! :x

Από τη στιγμή που οι περισσότεροι έχουν συνδιάσει τη νυχτερινή έξοδο με τον "σκύλο" και τα ωράριά του, αυτό σημαίνει πως αντιμετωπίζουν όλα τα live, ανεξαρτήτως είδους, με το ίδιο μυαλό: "πάμε αργά, γιατί νωρίς βγαίνουν οι 'γλάστρες' και βροντοχτυπούν τα μαχαιροπήρουνα επάνω στα πιάτα"... Και έτσι παίρνει η μπάλα όλους μας...

Η μόνη λύση, εμείς οι μουσικοί να ορίζουμε αυστηρά το πρόγραμμά μας (αντέ 12-2, 2.30 το πολύ) και όποιος έρθει αργά... πρόβλημά του (υπάρχουν και τα encore).

Φιλικά

Γιάννης

 

[asrael]

Σύμφωνώ και επαυξάνω αλλά όμως δεν θα υπάρξουν και "απεργοσπάστες";

 

[vangelisorfas]

Απλά ο Έλληνας έχει μάθει να βγαίνει αργά! Αναγκαστικά, όταν τρέχεις από το πρωί μέχρι το βράδυ +τελείωνεις τις δουλείες σου κατά τις 9, μέχρι να φας, να ξεκουραστείς, να κανονίσεις. να ετοιμαστείς, να φτάσεις, να παρκάρεις.... 12 η ώρα :!:

 

[Alchemist]

Είναι άραγε τυχαίο που μόνο οι Έλληνες πρέπει ντε και καλά να βγουν, ακόμα και ξημερώματα, ενώ μέχρι τις 9 έχουν δουλειές; Ακόμα και οι άλλοι μεσογειακοί λαοί που μόνο ξενέρωτοι δεν είναι (Ισπανοί, Ιταλοί κλπ) βγαίνουν 1-2 φορές τη βδομάδα, όταν δεν έχουν δουλειά, οπότε μπορούν να διασκεδάσουν άνετα και να μην χρειαστεί να κάνουν το ωράριο πρωινό! Μόνο ο Έλληνας λέει "όχι, εγώ θα βγω! Κι ας έχει πάει και 12 όταν κάτσουμε, τι έγινε;" και τέτοια. Με κάτι τέτοια φτάσαμε να μην υπάρχει stage που να ξεκινά το πρόγραμμα πριν τις 12...

 

[Nick_Fury]

εδω ,οι ταβερνες γεμιζουν μετα τις δεκα...εξω τρωνε στις 8.Αντιστοιχα παει και με τα live

 

[gerasimos]

Μισό λεπτό παιδιά, εδώ μιλάμε για live πρόγραμμα, όχι για την συναυλία μίας μπάντας. Δεν είναι "πάμε σε ένα live" αλλά "πάμε σε ένα μαγαζί με live πρόγραμμα". Είναι αρκετά διαφορετική η κατάσταση. Στο live πρόγραμμα θα παίζουν διασκευές μέχρι να φύγει ο κόσμος. Στο live μίας μπάντας θα ακούσεις τα τραγούδια της μπάντας και μερικές διασκευές. Σε 2 ώρες το πολύ έχεις τελειώσει (υπάρχουν και εξαιρέσεις).

Προσωπικά δεν βλέπω κάτι κακό στο να ξενυχτάει ο κόσμος. Πρόβλημα του.

¶ρα το "για ποιούς παίζουμε μουσική" μάλλον πρέπει να αντικατασταθεί

από το "γιατί παίζουμε μουσική (σε live πρόγραμμα)". Αν ο λόγος είναι οικονομικός, τότε δεν απασχολεί κανέναν το σε ποιόν απευθύνεται. Αν υπάρχουν άλλοι λόγοι (π.χ. "γουστάρω να παίζω μουσική") δυστυχώς, η προσωπική μου γνώμη είναι ότι, τέτοιες περιπτώσεις καταστρέφουν κάποια σημαντικά και ευαίσθητα αισθητήρια των μουσικών. Έχω ζήσει αρκετές φορές την απαξίωση στο "διαφορετικό" (δε θα πω "ποιοτικό" γιατί είναι μεγάλη κουβέντα) μουσικών που τους έφαγε η νύχτα διότι τα αισθητήρια κριτήρια τους μεταλλάχθηκαν από τις αντιδράσεις του ξενυχτισμένου κόσμου και ξέρουν πλέον τι θα πει "πιασάρικο" και πως "πρέπει" να είναι οι φόρμες στα τραγούδια. ¶ρα "γιατί;"

Γεράσιμος

 

[wasted]

Φίλε Γεράσιμε,

Πολύ ενδιαφέρουσα η παρατήρησή σου με το διαχωρισμό σε λάιβ πρόγραμμα μαγαζιού και σε λάιβ μιας μπάντας. Ομολογώ ότι με προβλημάτισε αρκετά.

Αν παίζουμε για τα λεφτά είμαστε επαγγελματίες και γνωρίζουμε τα δεδόμενα της νυχτερινής διασκέδασης και προσαρμοζόμαστε σε αυτά.

Όμως απο κει αρχίζει και στραβώνει η κατάσταση.

Ας δεχθούμε ότι δεν παίζουμε για τα λεφτά, αλλά επειδή μας αρέσει να φτιάχνουμε σχήματα και να παίζουμε τη μουσική μας (δική μας και διασκευές) μπροστά σε κόσμο. Ας πούμε, επειδή είμαστε μουσικοί που μας αρέσει να δείχνουμε τη δουλειά μας σε και όχι να παίζουμε μόνοι μας στην τραπεζαρία του σπιτιού μας.

Τι διεξόδους έχουμε;

Θα φτιάξουμε ένα σχηματάκι θα πάρουμε τα λαιβάδικα με τη σειρά, θα ακούσει το ντέμο μας ο υπεύθυνος του μαγαζιού και θα μας δώσει μια Τρίτη - Τετάρτη - Πέμπτη για αρχή.

Θα πρέπει να προσαρμοστούμε στα δεδομένα που ήδη έχουν δημιουργηθεί.

Και εκεί ρωτάω εγώ: γιατί θα πρέπει να συμβαίνει αυτό;

Γιατί δηλ. θεωρείς δεδομένο ότι ο λάιβ μουσικός θα πρέπει να δουλεύει δώδεκα με έξι; Έχεις υπ'όψη σου τι προσωπική ζωή διαμορφώνεις αν δουλεύεις αυτά τα ωράρια; Και αν σου αρέσει αυτή η ασχολία και θες να την κάνεις κύριο σου επάγγελμα τότε σίγουρα θα καταλήξεις στο φτηνό και στο πιασάρικο.

Εγώ πιστεύω ότι όλα ξεκινάνε από το "σε ποιούς απευθυνόμαστε" γι αυτό και έβαλα έτσι το ερώτημα. Όταν δηλαδή, για να μιλήσω έξω από τα δόντια, κι ας στεναχωρήσω μερικους, ζητώ συγνώμη, όταν δηλαδή το κοινό μας είναι φοιτητές που τους τα χώνουν οι μπαμπάδες τους, και όλη την άλλη μέρα θα κοιμούνται, και διάφορα λαμόγια που έχουν βρεί τον τρόπο να έχουν τακτικό εισόδημα χωρίς να χρειάζεται να είναι την άλλη μέρα στις οκτώ στη δουλειά τους, πως θα μπορέσω εγω να υπάρξω σα λάιβ μουσικός, παρεκτός αν τη δω επαγγελματικά με όλους τους κινδύνους, τις αβεβαιότητες και τις ανασφάλειες που αυτό συνεπάγεται;

 

[gerasimos]

Ας δεχθούμε ότι δεν παίζουμε για τα λεφτά' date=' αλλά επειδή μας αρέσει να φτιάχνουμε σχήματα και να παίζουμε τη μουσική μας (δική μας και διασκευές) μπροστά σε κόσμο. Ας πούμε, επειδή είμαστε μουσικοί που μας αρέσει να δείχνουμε τη δουλειά μας σε και όχι να παίζουμε μόνοι μας στην τραπεζαρία του σπιτιού μας.

[/quote']

Καταρχήν, το γεγονός ότι θέλεις να παίξεις μπροστά σε κοινό, έρχεται να ικανοποιήσει έναν ναρκισσισμό (δεν είναι κακό, όλοι οι μουσικοί πάσχουν από αυτό ), και αυτό πρέπει να αξιολογηθεί ανάλογα.

Από εκεί και πέρα, έχεις ξεκάθαρες απαιτήσεις. Αφού δεν το κάνεις (πρωτίστως) για τα λεφτά, υπάρχουν λύσεις και αυτές δεν είναι ούτε η Αρχιτεκτονική, ούτε το Όνομα του Ρόδου ή άλλα συναφή. Μπορείς να απευθυνθείς σε άλλα, μικρότερα (είμαστε στην Ελλάδα, μικρό θα είναι, δεν πειράζει) μαγαζιά για να κλείσεις κάποια συναυλία. Γιατί, αν θέλεις να παίζεις πρόγραμμα, ποιός μαγαζάτορας θα στηριχθεί επάνω σου αν δεν τραβάς ένα 90% σε γνωστές διασκευές; Θα σου εμπιστευθεί κάποιες μέρες εβδομαδιαίως για τα δικά σου, άγνωστα κομμάτια; Με τι κοινό;

Εγώ πιστεύω ότι όλα ξεκινάνε από το "σε ποιούς απευθυνόμαστε" γι αυτό και έβαλα έτσι το ερώτημα. Όταν δηλαδή' date=' για να μιλήσω έξω από τα δόντια, κι ας στεναχωρήσω μερικους, ζητώ συγνώμη, όταν δηλαδή το κοινό μας είναι φοιτητές που τους τα χώνουν οι μπαμπάδες τους, και όλη την άλλη μέρα θα κοιμούνται, και διάφορα λαμόγια που έχουν βρεί τον τρόπο να έχουν τακτικό εισόδημα χωρίς να χρειάζεται να είναι την άλλη μέρα στις οκτώ στη δουλειά τους, πως θα μπορέσω εγω να υπάρξω σα λάιβ μουσικός, παρεκτός αν τη δω επαγγελματικά με όλους τους κινδύνους, τις αβεβαιότητες και τις ανασφάλειες που αυτό συνεπάγεται;[/quote']

Ωραία. Επομένως, αφού αυτό είναι το κοινό, γιατί θέλεις να παίξεις μπροστά τους; Τι ικανοποιείς έτσι; Γι'αυτό είπα "γιατί παίζουμε μουσική (σε live πρόγραμμα)".

 

[wasted]

Ωραία. Επομένως' date=' αφού αυτό είναι το κοινό, γιατί θέλεις να παίξεις μπροστά τους; Τι ικανοποιείς έτσι; Γι'αυτό είπα "γιατί παίζουμε μουσική (σε live πρόγραμμα)".[/quote']
Ας μην το εξειδικεύουμε στα δικά μου γούστα. Εγώ μπορεί να είμαι το πιο ιδιόρρυθμο άτομο στον κόσμο. Αυτό δεν αλλάζει την πραγματικότητα, η οποία είναι αυτή που είναι και τη ζούμε όλοι μας.

Για το που οδηγά τον επαγγελματία μουσικό αυτός ο τρόπος ζωής είπα και πιο πάνω. Και για τις επαγγελματικές λύσεις στις οποίες τελικά καταφεύγει, αλλά και για την οργάνωση της προσωπικής του ζωής. Υπάρχουν όμως κι άλλες προεκτάσεις του θέματος, κατά τη γνώμη μου. Πόσο μπορεί να αναπτυχθεί μια αξιόλογη μουσική σκηνή στην Ελλάδα σήμερα, όταν εκ των πραγμάτων απευθύνεται σε περιορισμένο και ειδικής προέλευσης ακροατήριο; Γιατί οι αξιόλογοι μουσικοί μας,για να μπορέσουν να κάνουν γνωστή τη δουλειά τους, πρέπει ή να βάλουν μπουζούκι μέσα, ή να τη δώσουν σε διαφήμιση της cosmote,ή τέλος να τα παρατήσουν και να πάνε να δουλέψουν στα μπουζούκια για να ζήσουν; Πιστεύω ότι το θέμα μας έχει άμεση σχέση με το ότι όλα τα γκρούπ των νέων μουσικών που βγαίνουν, εξαφανίζονται μετά από λίγο καιρό. Διότι δε μπορούν να δείξουν τη δουλειά τους σε ευρύτερο κοινό, το μέσο ακροατή, ο οποίος φυσικά δεν έχει την ευχέρεια να ξενυχτάει μεσοβδόμαδα. Έτσι αντί να δημιουργηθεί μια νέα κουλτούρα διασκέδασης η οποία να ευνοεί τα νέα σχήματα, αυτά (στη μεγάλη τους πλειοψηφία) περιθωριοποιούνται και μαραζώνουν.

 

[gerasimos]

Ανοίγεις μία άλλη μεγάλη κουβέντα σχετικά με το γιατί δεν μπορεί να αναπτυχθεί η Ελληνική μουσική σκηνή. Να το μεταφέρουμε σε ένα άλλο post ώστε να μιλήσουν όλοι;

Σχετικά με τα ωράρια, όχι μόνο η ζωή του μουσικού αλλά του οποιουδήποτε ασχολείται με τη νύχτα αλλοιώνεται με τέτοιες συνθήκες εργασίας. Και πίστεψε με, δεν είσαι εσύ ο μόνος "περίεργος" που θέλεις ένα πιο ντελικάτο και συνειδητοποιημένο κοινό. Όλοι θέλουμε.

Γεράσιμος