- Μηνύματα
- 3,023
- Πόντοι
- 638
Σεβαστή η άποψή σου, αν και ομολογουμένως, όχι αποδεκτή.
Προσωπικά, την πένα την θεωρώ τεράστιο εργαλείο, και το συγκεκριμένο στερεότυπο που αναδύεται σε φάσεις από διάφορους, κιθαρίστες, μπασσίστες ή οποιονδήποτε άλλον, είναι ένα πράγμα που μ'εκνευρίζει αφάνταστα, γιατί συνήθως είναι απλά μια άποψη χωρίς καμία λογική βάση και στηρίζεται απλά στο γεγονός ότι... υφίσταται τόσο χρόνια και υιοθετείται "έτσι απλά".
Συμφωνώ στο σημείο ότι το παίξιμο με τα δάχτυλα δίνει πολλές διαφορετικές δυνατότητας (εξαιρώ το slap επί του παρόντος). Αλλάζοντας το attack, την θέση στην οποία "χτυπάει" το δάχτυλο την χορδή, την δυναμική κτλ. μπορεί ν'αποδώσει διαφορετικά ηχοχρώματα. Εκεί όμως που το βλέπεις μονοδιάστατα, είναι το γεγονός πως ακριβώς το ίδιο πράγμα μπορείς να πετύχεις και με την πένα. Χώρια δε που με διαφορετικές πένες (μέγεθος, πάχος, υλικό) μπορείς να πετύχεις πολύ διαφορετικά πράγματα.
Μερικοί ήχοι μπορούν εύκολα ν'αναπαραχθούν με τον ένα ή τον άλλον τρόπο. Το κλασσικό attack της πένας, ας πούμε, πιθανώς να μπορείς να το πετύχεις με το κατάλληο EQ και attack τύπου Harris, χτυπώντας δηλαδή σχεδόν εντελώς "κάθετα" τις χορδές. Και πάλι όμως, γιατί να ΜΗΝ χρησιμοποιήσεις την πένα; Δε νομίζω πως υπάρχει κανένας λόγος, ούτε ντροπή είναι, ούτε ο λάθος τρόπος να παίξεις ένα όργανο.
Και με το παραπάνω ως το πλέον κατάλληλο segue ( ;D), γενικά δεν πιστεύω πως υπάρχει λάθος τρόπος να παιχτεί το μπάσσο. Πολλοί ξενερώνουν με τους πενάτους μπασσίστες με την, αιτιολόγηση να το πω(
, ότι το μπάσσο "φτιάχτηκε για να παίζεται με τα δάχτυλα". Έλα όμως που τα πρώτα μπάσσα παίζονταν ακόμα περισσότερο με το... "λάθος"(!) δάχτυλο! Εξ'ου και τα tug bars.
Αν το πάρεις και πιο πίσω, ακόμα και οι τζαζμπαντίστες ( ;D) ήταν τέρμα λάθος που έπαιζαν το κόντρα με τα δάχτυλα, ενώ υπήρχε ένα ολοκαίνουριο δοξάρι εκεί δίπλα!
Όσον αφορά τους μουσικούς που επιλέγουν την πένα, δεν πιστεύω πως χρειάζεται καν να τους αναφέρω. Εκτός του ότι είναι πολλοί περισσότεροι απ'ότι θα νόμιζε κάποιος, το ότι ο τάδε γνωστός μουσικός παίζει με πένα δεν είναι, κατ'εμέ, λόγος για ν'αποφασίσει κάποιος να παίξει κι ο ίδιος με πένα.
Γενικώς, ότι ακούγεται και κάθεται καλύτερα στον καθένα. Και η πένα έχει τις χρήσεις της και τα δάχτυλα τις δικές τους. Και τα δύο είναι βέλη στην φαρέτρα του μπασσίστα και καλό θα'ταν να γνώριζε οποιοσδήποτε τα πάντα, αλλά δεν είναι πάντα εφαρμόσιμο και δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία. Γιατί άντε πες στον Sting ότι εκείνες οι απίστευτες, πάλαι ποτέ μπασσογραμμές του ακούγονται χάλια επειδή τις παίζει με πένα!
Μου βγήκε λίγο σεντονάκι και μπορώ να γράφω για πολύ παραπάνω για το συγκεκριμένο θέμα και με πολλά παραδείγματα, αλλά ας το λήξω εδώ πέρα! ;D
Προσωπικά, την πένα την θεωρώ τεράστιο εργαλείο, και το συγκεκριμένο στερεότυπο που αναδύεται σε φάσεις από διάφορους, κιθαρίστες, μπασσίστες ή οποιονδήποτε άλλον, είναι ένα πράγμα που μ'εκνευρίζει αφάνταστα, γιατί συνήθως είναι απλά μια άποψη χωρίς καμία λογική βάση και στηρίζεται απλά στο γεγονός ότι... υφίσταται τόσο χρόνια και υιοθετείται "έτσι απλά".
Συμφωνώ στο σημείο ότι το παίξιμο με τα δάχτυλα δίνει πολλές διαφορετικές δυνατότητας (εξαιρώ το slap επί του παρόντος). Αλλάζοντας το attack, την θέση στην οποία "χτυπάει" το δάχτυλο την χορδή, την δυναμική κτλ. μπορεί ν'αποδώσει διαφορετικά ηχοχρώματα. Εκεί όμως που το βλέπεις μονοδιάστατα, είναι το γεγονός πως ακριβώς το ίδιο πράγμα μπορείς να πετύχεις και με την πένα. Χώρια δε που με διαφορετικές πένες (μέγεθος, πάχος, υλικό) μπορείς να πετύχεις πολύ διαφορετικά πράγματα.
Μερικοί ήχοι μπορούν εύκολα ν'αναπαραχθούν με τον ένα ή τον άλλον τρόπο. Το κλασσικό attack της πένας, ας πούμε, πιθανώς να μπορείς να το πετύχεις με το κατάλληο EQ και attack τύπου Harris, χτυπώντας δηλαδή σχεδόν εντελώς "κάθετα" τις χορδές. Και πάλι όμως, γιατί να ΜΗΝ χρησιμοποιήσεις την πένα; Δε νομίζω πως υπάρχει κανένας λόγος, ούτε ντροπή είναι, ούτε ο λάθος τρόπος να παίξεις ένα όργανο.
Και με το παραπάνω ως το πλέον κατάλληλο segue ( ;D), γενικά δεν πιστεύω πως υπάρχει λάθος τρόπος να παιχτεί το μπάσσο. Πολλοί ξενερώνουν με τους πενάτους μπασσίστες με την, αιτιολόγηση να το πω(
, ότι το μπάσσο "φτιάχτηκε για να παίζεται με τα δάχτυλα". Έλα όμως που τα πρώτα μπάσσα παίζονταν ακόμα περισσότερο με το... "λάθος"(!) δάχτυλο! Εξ'ου και τα tug bars. Αν το πάρεις και πιο πίσω, ακόμα και οι τζαζμπαντίστες ( ;D) ήταν τέρμα λάθος που έπαιζαν το κόντρα με τα δάχτυλα, ενώ υπήρχε ένα ολοκαίνουριο δοξάρι εκεί δίπλα!
Όσον αφορά τους μουσικούς που επιλέγουν την πένα, δεν πιστεύω πως χρειάζεται καν να τους αναφέρω. Εκτός του ότι είναι πολλοί περισσότεροι απ'ότι θα νόμιζε κάποιος, το ότι ο τάδε γνωστός μουσικός παίζει με πένα δεν είναι, κατ'εμέ, λόγος για ν'αποφασίσει κάποιος να παίξει κι ο ίδιος με πένα.
Γενικώς, ότι ακούγεται και κάθεται καλύτερα στον καθένα. Και η πένα έχει τις χρήσεις της και τα δάχτυλα τις δικές τους. Και τα δύο είναι βέλη στην φαρέτρα του μπασσίστα και καλό θα'ταν να γνώριζε οποιοσδήποτε τα πάντα, αλλά δεν είναι πάντα εφαρμόσιμο και δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία. Γιατί άντε πες στον Sting ότι εκείνες οι απίστευτες, πάλαι ποτέ μπασσογραμμές του ακούγονται χάλια επειδή τις παίζει με πένα!
Μου βγήκε λίγο σεντονάκι και μπορώ να γράφω για πολύ παραπάνω για το συγκεκριμένο θέμα και με πολλά παραδείγματα, αλλά ας το λήξω εδώ πέρα! ;D
