Και μια και είπα για δολλάριο : το καλοκαίρι ήθελα μια Tele ’52 reissue (US). Τιμή καταλόγου εδω; 2100. Την παρήγγειλα Αμερική και μαζί με το τελωνείο μου κόστισε 1500! Η καλύτερη λιανική που είχα βρει εδώ ήταν 1800... Αλλά το καλύτερο είναι το εξής : Αφού έστειλα το έμβασμα στην Αμερική και 5 μέρες μετά έπρεπε να’χει φτάσει και να ειδοποιηθώ για την αποστολή της κιθάρας, δεν είχα λάβει καμιά ειδοποίηση. Τελικά, πήρα τηλέφωνο για να μάθω το γιατί κι η απάντηση ήταν η εξής : «Η Tele που είχαμε ετοιμοπαράδοτη είχε ένα μικροσκοπικό crack στο βερνίκι δίπλα στο neckplate, οπότε σου παρήγγειλα άλλη στο εργοστάσιο και θα καθυστερήσει κανένα 10ήμερο.» Όντως, ήρθε στα χέρια μου με πιστοποιητικό της ημερομηνίας κατασκευής της από τη Fender! Ποιος έχει αντίστοιχο παράδειγμα από ελληνικό κατάστημα; Όταν πήρα μια Gibson από Ελλάδα (Dealer : Διαμαντόπυλος, αντιπροσωπεία : ΒΟΝ Studio) και είχε πρόβλημα στα τάστα, η απάντηση που έλαβα ήταν : «Το εξουσιοδοτημένο service το’χει dealer από τον οποίο δεν αγόρασες την κιθάρα και δε μπορώ να σε στείλω...» για να συμπληρωθεί απ’το μεγαλειώδες : «Εγώ τις φτιάχνω και παραπονιέσαι!;!;»
Α, ρε ΛΕΒΑΝΤΗ ατελείωτε!!!
Α, ρε ΛΕΒΑΝΤΗ ατελείωτε!!!