Απλα μη ξεχνατε το βασικοτερο :περα απο τις "συνωμοσιες" ' date='τα "κεντρα συμφεροντων" ,τους "φιμωμενους" καλλιτεχνες & αλλα γραφικα τετοια υπαρχει παντα και η περιπτωση (καθολου ασυνηθιστη) απλα ο οποιοσδηποτε μουσικος να παιρνει ακριβως ΟΤΙ του ΑΞΙΖΕΙ[/quote']
Μπαααα, δε νομίζω. Ο κανόνας είναι ότι παίρνουν οτιδήποτε, εκτός από αυτό που τους αξίζει. Ο ¶σιμος για παράδειγμα, έχει μυθοποιηθεί από μία μεγάλη μερίδα νέων (ή πολύ νέων) ανθρώπων που δεν είχαν την ευκαιρία να τον δουν να περιφέρεται στην πλατεία Εξαρχείων και να κάνει τράκα ή να πουλά τις κασέτες του. Σε μία Αθήνα όπου ο Νταλούκας κυκλοφορούσε μεταφρασμένους στίχους των Doors (πάνω στους οποίους έσκυβε όλο το πολιτισμικό μας κονκλάβιο) ήταν λογικό ένας ανύπαρκτος (μουσικά) άνθρωπος όπως ο ¶σιμος να κάνει "καριέρα". Ήταν αρκετό ότι μέσα από τους στίχους του μας ζητούσε να τα παρατήσουμε όλα, το στρατό, τις γκόμενες, το σύμπαν ολόκληρο.
Στη σημερινή Αθήνα, όπου οι πλειοψηφία αυτών που ακούνε ξένη μουσική δεν ξέρουν καν αγγλικά, είναι λογικό να φαντάζει ο ¶σιμος σαν κομάτι ιστορίας, άρα λογικό είναι να έχει συνεχιστές, τους οποίους ασφαλώς θα περιφρονεί το σύστημα κλπ κλπ κλπ.
Οπότε, τι έχουμε; Έναν υπερεκτιμημένο καλλιτέχνη (ούτως ειπείν) ο οποίος αν έπαιρνε αυτό ακριβώς που του αξίζει δεν θα τον ήξερε κανένας μας. Οι νεο-έλληνες θεωρούμε ευκολότερο να ταυτιζόμαστε με τέτοιες φιγούρες, αλλιώς τι πρότυπα να έχουμε; Τον Brian Eno και τον Trey Gunn;... άσε καλύτερα, δεν μας παίρνει.
Πάντως - από περιέργεια - θα ήθελα να μάθω την ηλικία σου φίλτατε LEYLA, έτσι για να δω πόσο κρατάνε οι μύθοι.