fusiongtr είπε:
Εδώ μαζί σου.
Σκέψου όμως ότι μιλάμε για την νέα γενιά (ως καταναλωτή κιθαρών), και τα ακούσματα (και τρόπο προβολής τους) με τα οποία μεγαλώνει.
Η νέα (και οι νεες γενιές γενικά) είναι θύμα υπερπροσφοράς και υπερκαταναλωτισμού που γιγαντώθηκε με τις χώρες της ανατολής και την διάδοση του ιντερνετ.
Στην εποχή μου που μπορει να ταξιδεύαμε σε άλλη πόλη μια Κυριακή για να δούμε ένα ακκόρντο ή ξεφυλλίζαμε στον Σαμούχο και τον Μόλχο βιβλία μουσικής και προσπαθούσαμε να απομνημονεύσουμε κλίμακες ή ακκόρντα, είχαμε το θάρρος στο μυαλό μας να βγάζουμε τον Krieger ψιλοάχρηστο σε σχέση με έναν Clapton ή έναν Green
Επρεπε να δουλέψουμε δυό χρόνια για να πάρουμε μια απομίμηση φέντερ ιαπωνίας.
Σήμερα ένα παιδί βάζει το βίντεο του Μαγιερ και κοπιάρει σόλο νότα νότα.
Και πέραν τούτου, δεν ξέρει τίποτα.
Το ξέρει όμως όλο νότα νότα.
Κιθάρες που κάνουν 2 κατοστάρικα και δεν θα μπορούσαμε να τις ονειρευτούμε τότε, σήμερα σνομπάρονται ενώ συζητάμε κουλ και ωραία ότι μια μπουτίκ είναι έργο τέχνης ...
ή μπορεί να δώσουμε 200 και 300 ευρώ, όσο δηλαδή μια αξιοπρεπέστατη κιθάρα για ένα od ο κλώνος του οποίου πωλείται στο 1/10.
αυτή η υπερπροσφορά μας δίνει 10 μποναμάσα τη μέρα στον πλανήτη.
Ταλέντα κατασκευασμένα, από αποτυχημένους ροκάδες μπαμπάδες κλπ κλπ....
(μου φαίνεται μπορεί να γίνω πολύ κακός..... :

....οπότε...άστο...)