- Μηνύματα
- 1,832
- Πόντοι
- 1,038
Απο τότε που πρωτάκουσα το Thrill is gone/BB King, ο συνδυασμός ηλεκτρικής κιθάρας με ορχήστρα εγχόρδων σημάδεψε την αισθητική μου. Με κάποιο τρόπο έχει μέσα μου κατακλυσμιαία επίδραση κι έκτοτε πάντα κυνηγούσα ανάλογες ηχογραφήσεις.
Βρίσκω κάτι δραματικό και αγωνιώδες στον συνδυασμό, σαν αυτός ο ήχος να φτάνει κάπου μέσα μου που κανένας άλλος δεν πλησιάζει, οπότε αντιλαμβάνεστε πως κάτι τέτοιο ανέκαθεν αποτελούσε κρυφό μου πόθο. Ζώντας στην Ελλάδα, ελάχιστες φορές είχα τη χαρά να γευτώ μιά τέτοια εμπειρία, μία απο τις μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού στο βίντεο που παραθέτω. Ο φίλος μου Γιώργος Γάκης στα Γιάννενα, το 2006 ετοίμασε στα πλαίσια του Castle Rock Festival μια παρουσίαση μέρους της δουλειάς του με συνοδεία ορχήστρας. Με τίμησε με μιά πρόσκληση να συμμετέχω παίζοντας 3-4 κομμάτια της επιλογής μου με συνοδεία μικρής ομάδας εγχόρδων, κάτι που προφανώς δέχτηκα με ενθουσιασμό. Μερικοί εξαιρετικοί μουσικοί των Ιωαννίνων, έγραψαν κι ετοίμασαν τις παρτιτούρες για τα τραγούδια, κλέβοντας στιγμές απο τον προσωπικό τους χρόνο και τους ευχαριστώ θερμά για τη διάθεση και την προσπάθειά τους. Χωρίς πρόβες, ανταμώσαμε στο πάλκο και πιστεύω ζήσαμε μιά ωραία εμπειρία.
Η εικόνα και ο ήχος δεν είναι αξιομνημόνευτα, αλλά νομίζω είναι μιά καλή εκτέλεση ενός σπουδαίου τραγουδιού. Ο λόγος που ποστάρω το θέμα είναι γιατί το ΝΟΙΖ υπήρξε πάντα φιλόξενο για μένα, ξέρω πως κάποιοι απο σάς σκαλίζουν στα ίδια χωράφια με του λόγου μου, και, πιστέψτε με, ζώντας μια κατά βάση μοναχική ζωή δεν έχω πολλούς να μοιραστώ την τρέλλα μου και είμαι σίγουρος πως αρκετοί συχνάζουν εδώ.
Ελπίζω να σας αρέσει, το βρήκα τυχαία προ ημερών σ'ένα ξεχασμένο δισκάκι κι είπα να το μοιραστώ μαζί σας παρά τις ατέλειες του.
Για κείνους που ψάχνουν καί λεπτομέρειες εξοπλισμού κλπ., παίζω τη Huber Dolphin που έχω (εξαιρετική κιθάρα απο πάσης απόψεως) καρφί σ'ενα Koch Studiotone.
Τις ευχές μου, Ηλίας Ζάικος (Blues Wire).
Sotiris Zissis/bass-George Papazoglou/drums-Orestis Benekas/keys
Βρίσκω κάτι δραματικό και αγωνιώδες στον συνδυασμό, σαν αυτός ο ήχος να φτάνει κάπου μέσα μου που κανένας άλλος δεν πλησιάζει, οπότε αντιλαμβάνεστε πως κάτι τέτοιο ανέκαθεν αποτελούσε κρυφό μου πόθο. Ζώντας στην Ελλάδα, ελάχιστες φορές είχα τη χαρά να γευτώ μιά τέτοια εμπειρία, μία απο τις μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού στο βίντεο που παραθέτω. Ο φίλος μου Γιώργος Γάκης στα Γιάννενα, το 2006 ετοίμασε στα πλαίσια του Castle Rock Festival μια παρουσίαση μέρους της δουλειάς του με συνοδεία ορχήστρας. Με τίμησε με μιά πρόσκληση να συμμετέχω παίζοντας 3-4 κομμάτια της επιλογής μου με συνοδεία μικρής ομάδας εγχόρδων, κάτι που προφανώς δέχτηκα με ενθουσιασμό. Μερικοί εξαιρετικοί μουσικοί των Ιωαννίνων, έγραψαν κι ετοίμασαν τις παρτιτούρες για τα τραγούδια, κλέβοντας στιγμές απο τον προσωπικό τους χρόνο και τους ευχαριστώ θερμά για τη διάθεση και την προσπάθειά τους. Χωρίς πρόβες, ανταμώσαμε στο πάλκο και πιστεύω ζήσαμε μιά ωραία εμπειρία.
Η εικόνα και ο ήχος δεν είναι αξιομνημόνευτα, αλλά νομίζω είναι μιά καλή εκτέλεση ενός σπουδαίου τραγουδιού. Ο λόγος που ποστάρω το θέμα είναι γιατί το ΝΟΙΖ υπήρξε πάντα φιλόξενο για μένα, ξέρω πως κάποιοι απο σάς σκαλίζουν στα ίδια χωράφια με του λόγου μου, και, πιστέψτε με, ζώντας μια κατά βάση μοναχική ζωή δεν έχω πολλούς να μοιραστώ την τρέλλα μου και είμαι σίγουρος πως αρκετοί συχνάζουν εδώ.
Ελπίζω να σας αρέσει, το βρήκα τυχαία προ ημερών σ'ένα ξεχασμένο δισκάκι κι είπα να το μοιραστώ μαζί σας παρά τις ατέλειες του.
Για κείνους που ψάχνουν καί λεπτομέρειες εξοπλισμού κλπ., παίζω τη Huber Dolphin που έχω (εξαιρετική κιθάρα απο πάσης απόψεως) καρφί σ'ενα Koch Studiotone.
Τις ευχές μου, Ηλίας Ζάικος (Blues Wire).
Sotiris Zissis/bass-George Papazoglou/drums-Orestis Benekas/keys
(...από την εποχή των Blues Gang!) 
