Νομίζω πως ο τίτλος του thread (μειωτικός για το επίπεδο της σημερινής μουσικής, όπως το εκλαμβάνω εγώ, και με βάση το embeded video) δεν έχει να κάνει και πολύ με το περιεχόμενο του άρθρου.
Μόνο μια αναφορά γίνεται σε κάποιο σημείο, για διπλασιασμό των μουσικών κομματιών μέσα σε ένα χρόνο, τελείως αφηρημένα και χωρίς λεπτομέρειες... ποιο streaming δηλαδή; σε σύνολο όλων των ψηφιακών κυκλοφοριών; σε videos με tag "music" στο youtube; σε κομμάτια που έγιναν αναρτήθηκαν σε social media και έκανε κλικ ο κάθε περαστικός;
Επίσης, πέρα από μια αναφορά στο ότι ο κόσμος πλέον δεν θυμάται καν τα ονόματα των καλλιτεχνών, το άρθρο δεν εξετάζει αν ο ο περισσότερος κόσμος θέλει να ακούει "εύπεπτες" μπούρδες από κακό γούστο, αλλά το αν πλέον κατακλύζεται κυρίως από τέτοιες, ώστε (στατιστικά και μόνο) καταφεύγει σε αυτές.
Το μεγάλο θέμα που θίγει το άρθρο, είναι κατά πόσο τα σύγχρονα εργαλεία του marketing, του targeted promotion, της ανάλυσης επισκεψιμότητας, έχουν φτάσει σε σημείο να είναι οι "παίχτες" που καθορίζουν πλέον την πορεία των εξελίξεων στα μουσικά δρώμενα, το τι "αρέσει" και τι όχι, το αν κάποιος καλλιτέχνης θα κάνει καριέρα ή θα προωθηθεί από το "σύστημα" δισκογραφικών/καναλιών/ραδιοφωνικών σταθμών/απονομής βραβείων κτλ.
Ότι δεν υπάρχει πλέον χώρος για "επένδυση" (τι επένδυδη δηλαδή, μιλάμε πλέον για ένα popup με ένα link ως επί το πλείστον) για "εναλλακτικά" ακούσματα, και ότι έχει χαθεί κάθε ευκαιρία γνήσιας καλλιτεχνικής έκφρασης, η οποία θυσιάζεται πλέον στον βωμό της "πεπατημένης", και των σίγουρων κλικ.
Κατά την άποψή μου, δεν έχει αλλάξει σημαντικά κάτι. Και πριν 20 χρόνια πιτσιρικάς, μπορούσες να πάρεις το αστικό να κατέβεις σε κάποιο υπόγειο δισκάδικο, να ακουμπήσεις το χαρτζιλίκι σε μεταχειρισμένα βινύλια κατευθείαν απ'το ράφι, ή μπορούσες να κάθεσαι να ακούς κλάϊν fm μέχρι να κοπεί το ρεύμα... Θέμα επιλογών ήταν και τότε, θέμα επιλογών είναι και τώρα... απλά με το ίντερνετ φαίνεται να ενδιαφέρει όλο και περισσότερους, γιατί τους τρως στη μάπα πλέον!
