Κατ΄αρχήν οι vintage style pickups χαρακτηρίονται για την έλλειψη μεσαίων. Ο φίλος που είπε παραπάνω για τους 54 και Texas special, (οι οποιοι είναι αντιδιαμετρικά αντίθετοι ακουστικά) κάνει λάθος γιατί ή προς την χροιά των μέν θα κλίνεις, ή προς την χροιά των δε, άρα κάποιοι από αυτούς ή παραπλήσιοι σε αυτούς θα σου κάνουν σίγουρα.
Εξηγούμαι σετ όπως Fat 50s, Custom 54, Vintage 57-62 χαρακτηρίζονται για τα μπασοπρίμα τους και την πενιχρή ύπαρξη μεσαίων. Γκάζι βγάζουν πολύ καλό και με χαρακτηριστικό όγκο μάλιστα με έναν καλό ενισχυτή high gain Marathon, όμως στην μπάντα εξαφανίζεσαι.
Οι πρώτοι vintage μανγήτες που τόνιζαν τις μεσαίες συχνότητες είναι οι Custom 69, και είναι ένας από τους λόγους που λατρεύτηκαν από εκκατομύρια κιθαρίστες που επιτέλους η κιθάρα τους ακούστηκε σωστά στην μίξη. Οι Texas special είναι όπως οι Custom shop 69 πάνω κάτω στην χροια overwound όμως γι αυτό και η υψηλότερη έξοδος τους. Μην ξεχνάμε ότι η Fender τους κατασκεύασε με γνώμονα την "ακουστική" χροιά των υπερτυλιγμένων 60ς μαγνητών του SRV.
Άρα λοιπόν η μιά άποψη είναι οι μπασοπρίμοι και η δεύτερη άποψη αυτοί με πιό ισσοροπημένα μεσαία. Και οι 2 τύποι είναι εξαιρετικοί και εξαρτάται τι έχεις στο μυαλό σου να κάνεις.
Όσο αφορά τώρα για τους καινούργιους μαγνήτες που είναι εξοπλισμένες οι νέες αμέρικαν strd, πιστεύω ότι είναι από τους πιό επιτυχημένους μιά και συνδιάζουν πολύ καλό επίπεδο "καθαρών" σε υψηλές εντάσεις, αλλά και συμπεριφέρονται εξαιρετικά ισσοροπημένα στα γκάζια. Σε μιά strd του 2008 που έχω άλλαξα μόνο τον bridge και αυτό για λόγους όγκου που ήθελα στο σήμα μου με overdrive ήχους. τον μεσαίο και του λαιμού μάλλον δεν θα τους αλλάξω ποτέ... επιτέλους μαγνήτες με "χαρακτήρα"...