Μα πώς παίρνει ακριβές κιθάρες;

[LK]

@Nekkon
Στο βάζω στο σωστό
"@LK Επίσης τώρα σκέφτομαι ότι εάν εξοικονομούσες τα χρήματα από πρωτεΐνη και κρεατίνη είναι άλλη μία Gibson Les Paul το χρόνο. Και εύκολα θα μπορούσε κανείς να πει, γιατί δεν είναι επένδυση στην υγεία (όπως μία πολύβιταμίνη για παράδειγμα) αλλά επένδυση στην εξωτερική εμφάνιση (χωρίς να λέω ότι είναι κάτι κακό αυτό, αλλά είναι γούστο όπως και να το κάνουμε). Το γυμναστήριο είναι επένδυση στην υγεία, το συμπλήρωμα όχι.

Βέβαια από ότι θυμάμαι εσύ μπορεί να έπαιρνες πρωτεΐνη και ως γεύμα, οπότε εκεί εξοικονομείς από το φαγητό, αρα κάτι θα πρέπει να πάρεις στη θέση του"

Λοιπόν ιεραρχικά στη ζωή μου , τα πράγματα πάνε έτσι (και πάλι δεν είναι πρόταση).
1ον Η δουλειά μου. Και τα ξημερώματα να χτυπήσει το τηλέφωνο , τα παρατάω όλα και δουλεύω.
2ον Η εμφάνισή μου. Και δεν το κανω για την υγεία. Το κάνω για την αυτοπεποίθηση μου. Και άνοιγει πολλές πόρτες αυτό. Εδώ κολλάνε τα συμπληρώματα. Την πρωτεΐνη την έκοψα σε σκόνη, γιατί έχει ακριβύνει πολύ. Τα 20 γραμμάρια , που έπαιρνα, τα παίρνω από γιαουρτι έξτρα, που είναι φθηνότερο.
Η κρεατίνη είναι πάμφθηνη, αλλά και να μην ήταν, πάλι θα έπαιρνα, διότι η εμφάνισή μου με ενδιαφέρει πολύ περισσότερο από τις κιθάρες.
3ον .... Οι κιθάρες .

 

[Nekkon]

@Nekkon
Στο βάζω στο σωστό
"@LK Επίσης τώρα σκέφτομαι ότι εάν εξοικονομούσες τα χρήματα από πρωτεΐνη και κρεατίνη είναι άλλη μία Gibson Les Paul το χρόνο. Και εύκολα θα μπορούσε κανείς να πει, γιατί δεν είναι επένδυση στην υγεία (όπως μία πολύβιταμίνη για παράδειγμα) αλλά επένδυση στην εξωτερική εμφάνιση (χωρίς να λέω ότι είναι κάτι κακό αυτό, αλλά είναι γούστο όπως και να το κάνουμε). Το γυμναστήριο είναι επένδυση στην υγεία, το συμπλήρωμα όχι.

Βέβαια από ότι θυμάμαι εσύ μπορεί να έπαιρνες πρωτεΐνη και ως γεύμα, οπότε εκεί εξοικονομείς από το φαγητό, αρα κάτι θα πρέπει να πάρεις στη θέση του"

Λοιπόν ιεραρχικά στη ζωή μου , τα πράγματα πάνε έτσι (και πάλι δεν είναι πρόταση).
1ον Η δουλειά μου. Και τα ξημερώματα να χτυπήσει το τηλέφωνο , τα παρατάω όλα και δουλεύω.
2ον Η εμφάνιση μου. Και δεν το κανω για την υγεία. Το κάνω για την αυτοπεποίθηση μου. Και άνοιγει πολλές πόρτες αυτό. Εδώ κολλάνε τα συμπληρώματα. Την πρωτεΐνη την έκοψα σε σκόνη, γιατί έχει ακριβύνει πολύ. Τα 20 γραμμάρια , που έπαιρνα, τα παίρνω από γιαουρτι έξτρα, που είναι φθηνότερο.
Η κρεατίνη είναι πάμφθηνη, αλλά και να μην ήταν, πάλι θα έπαιρνα, διότι η εμφάνισή μου με ενδιαφέρει πολύ περισσότερο από τις κιθάρες.
3ον .... Οι κιθάρες .

Το 2ον είναι ένα νήμα από μόνο του

Πχ ο John Mayer θα ήταν O JOHN MAYER αν δεν ήταν κουκλεντές και μοντελοπνίχτης; Η ο Bon Jovi; Θα μου πεις από την άλλη ο BB King ήταν όπως ήταν και τα πήγαινε καλύτερα και με τις γυναίκες και με την κιθάρα...

Πάντως και στο χώρο της μουσικής πλέον σχεδόν ΤΑ ΠΑΝΤΑ είναι εμφάνιση

 

[LK]

Το 2ον είναι ένα νήμα από μόνο του

Πχ ο John Mayer θα ήταν O JOHN MAYER αν δεν ήταν κουκλεντές και μοντελοπνίχτης; Η ο Bon Jovi; Θα μου πεις από την άλλη ο BB King ήταν όπως ήταν και τα πήγαινε καλύτερα και με τις γυναίκες και με την κιθάρα...

Πάντως και στο χώρο της μουσικής πλέον σχεδόν ΤΑ ΠΑΝΤΑ είναι εμφάνιση

Στα ΠΑΝΤΑ είναι η εμφάνιση, ακριβώς για τον λόγο που περιγράφουμε.
Γιατί φάγαμε την παραμύθα.

 

[manosx]

Η ιεραρχιση των προτεραιοτητων ειναι το σημαντικοτερο πραγμα στη ζωη. Διοτι ιδια η δομη της ζωης μας εμποδιζει να κανουμε ολα οσα θα θελαμε. Ολα μαζι δεν γινονται, θελει λοιπον προτεραιοτητες, μακροπροθεσμο σχεδιασμο και υπομονη.

Αλλωστε και το να μαθεις να παιζεις το ιδιο μακροπροθεσμο ειναι.

 

[Nekkon]

Ο Νίκος ξέρουμε πού χάθηκε τους τελευταίους μήνες; Όταν μιλούσε για Telecaster, Gretsch ή οικονομικά ζητήματα, απλά καθόμουν και άκουγα

 

[Έκτορας]

Μάλλον εξαιτίας αυτού του νήματος, με έπιασε και εμένα η απορία πόσα τέλος πάντων χρήματα έχω "φάει" όλα αυτά τα χρόνια στο χόμπυ μου. Είπα να κάνω έναν γρήγορο, χοντρικό υπολογισμό, για να έχω μια εικόνα, βρε αδερφέ. Λοιπόν, έχουμε και λέμε:

Κιθάρες (6) μαζί με διάφορα upgrades: 7,000
Main Pedalboard: 2,700
2nd board: 1,600
Ενισχυτές (2): 750
Σύνολο παρόντος εξοπλισμού: 12,050

Δεν υπολόγισα λεφτά που έφυγαν από εξοπλισμό που είτε χάρισα / πέταξα ή χρήματα που έχασα απο αγοροπωλησίες / ανταλλαγές πεταλιών. Να πούμε κανα δυο χιλιάρικα ακόμα...; Όλα αυτά σε μια περίοδο 19 χρόνων σχεδόν (πωω...). Και 15 χιλιάρικα να τα κάνω χοντρικά, μέσα σε μια 20-ετία, μιλάμε για... 750 ευρώ τον χρόνο!!!

Δεν ξέρω ρε μάγκες, εγώ αυτά τα βρίσκω ΠΟΛΥ λογικα χρήματα για κάτι που μου φέρνει χαρά και ικανοποίηση. Εννοείται ότι μιλάμε για χρήματα που βγαίνουν αφού έχουν καλυφθεί όλες οι άλλες μας ανάγκες σαν οικογένεια, και χωρίς να έχουμε στερηθεί το παραμικρό (όπως ετήσιες διακοπές κλπ).

 

[Terry RoscoeBeck5]

750 ευρώ τον χρόνο!!!

Μια χαρά και λογικότατο έξοδο για ένα χόμπι.

Απλά θα επαναλάβω, ότι κάποια στιγμή έρχεται το "πλήρωμα του χρόνου". Αυτό που είπα άλλου, τι άλλο να πάρεις από ένα σημείο και πέρα.

Βέβαια, ο καθένας έχει το δικό του σημείο έλευσης του... πληρώματος.
Προσωπικά, πλέον δεν νοιώθω την ανάγκη να αποκτήσω κάτι άλλο. Έχω κρατήσει τα κούτσουρα με τα οποία παίζω (ΟΚ εννοείται ότι έχω και τα άλλα στην ντουλάπα), αλλά είμαι στο ως εδώ, γιατί δεν νοιώθω την ανάγκη ή την έλλειψη για κάτι άλλο.
Έχω το RB για main πεντάχορδο και το Geddy για main τετράχορδο JB- και τελικά δεν χρειάζομαι τίποτα άλλο, παρότι έχω και άλλα.

Και καθώς wisdom comes with age, καταλήγω στο less is more κλπ

 

[Trolley]

Και όχι δεν ήταν νορμάλ.....ήταν τοπ μοντελς

Περισσότερο ωραίες από την

Klavdia​

αποκλείεται...

 

[Shelter]

Απο φοιτητής είχα δυο φίλους που μου κάνανε αυτές τις ερωτήσεις. Γιατι αγοράζεις κιθάρες και ενισχυτές, αφου έχεις κιθάρα τι πήρες και άλλη, πάλι κιθάρα θα πάρεις κλπ που όλοι ξέρουμε. Φυσικά οι ιδιοι δεν ασχολούνταν με τη μουσική γιατι οποιος ασχολείται δεν εχει τετοιες απορίες. Ωστόσο οι ίδιοι έχουν ξοδέψει τα ίδια και ίσως και περισσότερα σε αυτοκινητα, μηχανές και διάφορα gadgets που εγώ δεν εχω πάρει. Το ενδιαφέρον για μένα ειναι ότι πολλά απο αυτά τα διέλυσαν ή τα άφησαν εντελώς αναξιοποίητα ενώ τουλάχιστον εγώ ή τα χρησιμοποιώ ή τα δίνω.

Έχω μια θεωρία που κανείς βέβαια δεν υποχρεώνεται να ενστερνιστεί. Θεωρώ ότι τα καλά όργανα δεν χάνονται ποτέ. Απλά αλλάζουν χέρια και φυσικά συνεχίζουν και μετά από εμάς στα χέρια απογόνων ή νέων αγοραστών για αυτά.

Βέβαια όπως λέει και ο Λάκης, ειμαστε μια γενικά που γαλουχήθηκε έντονα με σύμβολα της pop κουλτούρας. Σήμερα δεν γινεται τιποτα σε σχέση με παλιά. Καθώς η έλλειψη πληροφορίας λειτουργούσε ενισχυτικά ως προς τη μυθολογία των συμβόλων είτε αυτά ήταν άψυχα ή έμψυχα. Σύμβολα είναι το RnR, το καπνισμα, το δέρμα, τα αυτοκίνητα, τα διάφορα pop icons που μπορει να ειναι ηθοποιοί, μουσικοί, αθλητες ή ποιος ξέρει τι κλπ.

Επισης δεν δινεται συχνά σημασία στα είδωλα αυτά. Δηλαδή όταν ο άλλος για κάποιο λόγο θαυμάζει τον Valentino Rossi, μπορει να θελει να αλλάζει μηχανές καθε χρονο και να θεωρει οκ να εχει διαλυσει και 5-6 ενώ συγχρόνως να απορεί γιατι εσύ που θαυμαζεις τους Black Sabbath θελεις μια Gibson SG με HB και άλλη μια με p90s και LANEY ενισχυτες. Ενώ εσύ το αντιθετο απορείς τι σκατα καθεται και βλεπει το tsoglan boy στην τηλεοραση...

Στην τελική, θέλω να πιστεύω ότι κανένας εδω μέσα δεν ειναι τοσο ανεύθυνος ωστε να στερει ποσά απο τα βασικα του οικογενειακου ή ατομικου του προυπολογισμου, να αφηνει εκκρεμεις πάγιες υποχρεώσεις που χαλάνε και την φήμη του και γενικα αυτοκαταστρέφεται για να κανει αυτο που του αρεσει στη μουσικη. Μην μπερδευουμε το προηγουμενο που μολις αναφερθηκε με επιλογές ζωής.

Θυμάμαι παλιά τον Dave Weckl να λεει σε ενα σεμινάριο αφου δεχθηκε το κλασσικο λούσιμο απο φιλοφρονήσεις για το παιξιμο του "μα πως παιζεις τοσο καλα" "μα πως βρισκεις τοσο χρονο για μελετη" και απάντησε συνοφρυωμένος "εσεις μπορει να με ζηλεύετε που παιζω καλά αλλά εγώ μπορει να σας ζηλεύω που εχετε ζωές, πατε για καφε με φιλους, βγαινετε ραντεβου και πατε ταξιδια αναψυχής. Στη ζωή μου διάλεξα να ειμαι drum monk και δεν μου ειναι βάρος στην πραγματικοτητα γιατι απο μικρός αυτο ηθελα να κάνω και οι δυσκολίες στη δική μου ζυγαριά ειναι ελαφρύτερες απο τις απολαβές του να κανω αυτο που μου αρεσει".

Πρόχειρα υπολογίζοντας, πρεπει να εχω ξοδεψει γυρω στα 30-35Κ για εξοπλισμό μονο και αγνωστο πόσα για εκπαιδευση όσα χρονια ασχολουμαι. Δηλαδη περιπου 1000-1200 το χρονο για εξοπλισμο. Οι άλλοι που ειχαν τέτοιες απορίες έχουν δώσει 30-35Κ μονο για τα αμαξια που κάνανε βιδες και λαμαρινες σε τρακαρισματα επειδή ήταν τιμονια (που γινανε βλεποντας F1)... Συνήθως μέσα σε 5-6 χρονια. Αρα 5800 το χρονο και με ρισκο ζωής, δικής τους ή τρίτων.

 

[LK]

Περισσότερο ωραίες από την

Klavdia​

αποκλείεται...

Δεν την ξέρω την κυρία.

 

[manosx]

Το εχουμε ξαναπει, δεν ειναι ιδιαιτερως κοστοβορα η μουσικη, ειδικα αν μεινεις σε αυτα που πραγματικα χρειαζεσαι, με την ελευση των υπολογιστων μαλιστα η φαση ειναι αρκετα προσιτη.

Ειναι ομως χρονοβορα, και με τοσες επιλογες για οικιακη διασκεδαση πλεον, σε συνδυασμο με το καταντημα της μουσικης του σημερα, πραγματικα απορω ποιος πιτσιρικας θα κατσει να ασχοληθει.

Αν ειχα playstation 5, netflix και pornhub πιτσιρικας ουτε το Ντο στο πενταγραμμο δε θα εβρισκα

Αν κανουμε χρονικο απολογισμο λοιπον, ειδικα για ανουσια πραγματα οπως σρεντ ασκησεις η ενασχοληση με ξεπερασμενη μουσικη τεχνολογια, εκει θα βρουμε χασουρα, ο χρονος ειναι χρημα και μαλιστα αναντικαταστατο.

 

[kpeyos]

Το έχουμε δει πολλές φορές το ερώτημα.
Είμαι εδω για να αποκαλύψω το "μυστικό μου".

To μυστικό είναι να μην έχεις σύζυγο, παιδιά κι ενοίκιο και να 'χεις χτίσει/αγοράσει κανα σπιτάκι σε παλαιότερες, καλύτερες εποχές. Ή να είσαι κληρονόμος

To μέσο εισόδημα του Έλληνα αυτή τη στιγμή είναι 20.000€ και το μέσο χρέος του 40%, αυτού του εισοδήματος. Αυτό με λίγα λόγια σημαίνει ότι ο μέσος Έλληνας έχει 12.000€ για να ζήσει και άρα του μέσου Έλληνα δεν του φτάνουν ούτε για καφέ. Ακόμη και τον καλοπληρωμένου Έλληνα να πάρεις, δεν του φτάνουν για κιθάρες -αν είναι οικονομικά υπέυθυνος και βάζει στην άκρη ένα μέρος των εισοδημάτων του για μια δύσκολη στιγμή.

Δε συζητάμε φυσικά αν έχει ενοίκια, ανατροφή ή σπουδές παιδιών, προβλήματα υγείας κλπ...

Αυτό δεν αλλάζει την εγκυρότητα του μπιχεβιοριστικού μοντέλου που περιγράφεις: Είναι πολύ πιο εύκολο να αποταμιεύσει κάποιος δέκα 30ευρα απ' ότι ένα 300ευρω. Αυτό ισχύει για όλες τις αλλαγές στη ζωή. Το λίγο που είναι εύκολο μπορεί να γίνει κανόνας. Είτε μιλάμε για αποταμίευση, είτε για δίαιτα, είτε για πιο σημαντικές αλλαγές στη ζωή, οι μικροί στόχοι είναι αυτοί που κερδίζουν το παιχνίδι.

Ως γενικότερη οικονομική οπτική βέβαια, το θέμα είναι πάντα πώς αυξάνεις τα έσοδα, όχι πώς μειώνεις τα έξοδα. Εκεί διαφέρουν οι επιχειρηματίες από τους λογιστές

 

[LK]

Η κιθάρα

To μυστικό είναι να μην έχεις σύζυγο, παιδιά κι ενοίκιο και να 'χεις χτίσει/αγοράσει κανα σπιτάκι σε παλαιότερες, καλύτερες εποχές. Ή να είσαι κληρονόμος

To μέσο εισόδημα του Έλληνα αυτή τη στιγμή είναι 20.000€ και το μέσο χρέος του 40%, αυτού του εισοδήματος. Αυτό με λίγα λόγια σημαίνει ότι ο μέσος Έλληνας έχει 12.000€ για να ζήσει και άρα του μέσου Έλληνα δεν του φτάνουν ούτε για καφέ. Ακόμη και τον καλοπληρωμένου Έλληνα να πάρεις, δεν του φτάνουν για κιθάρες -αν είναι οικονομικά υπέυθυνος και βάζει στην άκρη ένα μέρος των εισοδημάτων του για μια δύσκολη στιγμή.

Δε συζητάμε φυσικά αν έχει ενοίκια, ανατροφή ή σπουδές παιδιών, προβλήματα υγείας κλπ...

Αυτό δεν αλλάζει την εγκυρότητα του μπιχεβιοριστικού μοντέλου που περιγράφεις: Είναι πολύ πιο εύκολο να αποταμιεύσει κάποιος δέκα 30ευρα απ' ότι ένα 300ευρω. Αυτό ισχύει για όλες τις αλλαγές στη ζωή. Το λίγο που είναι εύκολο μπορεί να γίνει κανόνας. Είτε μιλάμε για αποταμίευση, είτε για δίαιτα, είτε για πιο σημαντικές αλλαγές στη ζωή, οι μικροί στόχοι είναι αυτοί που κερδίζουν το παιχνίδι.

Ως γενικότερη οικονομική οπτική βέβαια, το θέμα είναι πάντα πώς αυξάνεις τα έσοδα, όχι πώς μειώνεις τα έξοδα. Εκεί διαφέρουν οι επιχειρηματίες από τους λογιστές

Το μοντέλο άλλαξε όντως.
Αλλά θα πάμε σε πολιτική κουβέντα....μοιραία.
Διότι η οικονομία ΔΕΝ είναι φυσικό φαινόμενο, αλλά ανθρώπινο κατασκεύασμα.

 

[Έκτορας]

To μυστικό είναι να μην έχεις σύζυγο, παιδιά κι ενοίκιο και να 'χεις χτίσει/αγοράσει κανα σπιτάκι σε παλαιότερες, καλύτερες εποχές. Ή να είσαι κληρονόμος

To μέσο εισόδημα του Έλληνα αυτή τη στιγμή είναι 20.000€ και το μέσο χρέος του 40%, αυτού του εισοδήματος. Αυτό με λίγα λόγια σημαίνει ότι ο μέσος Έλληνας έχει 12.000€ για να ζήσει και άρα του μέσου Έλληνα δεν του φτάνουν ούτε για καφέ. Ακόμη και τον καλοπληρωμένου Έλληνα να πάρεις, δεν του φτάνουν για κιθάρες -αν είναι οικονομικά υπέυθυνος και βάζει στην άκρη ένα μέρος των εισοδημάτων του για μια δύσκολη στιγμή.

Δε συζητάμε φυσικά αν έχει ενοίκια, ανατροφή ή σπουδές παιδιών, προβλήματα υγείας κλπ...

Αυτό δεν αλλάζει την εγκυρότητα του μπιχεβιοριστικού μοντέλου που περιγράφεις: Είναι πολύ πιο εύκολο να αποταμιεύσει κάποιος δέκα 30ευρα απ' ότι ένα 300ευρω. Αυτό ισχύει για όλες τις αλλαγές στη ζωή. Το λίγο που είναι εύκολο μπορεί να γίνει κανόνας. Είτε μιλάμε για αποταμίευση, είτε για δίαιτα, είτε για πιο σημαντικές αλλαγές στη ζωή, οι μικροί στόχοι είναι αυτοί που κερδίζουν το παιχνίδι.

Ως γενικότερη οικονομική οπτική βέβαια, το θέμα είναι πάντα πώς αυξάνεις τα έσοδα, όχι πώς μειώνεις τα έξοδα. Εκεί διαφέρουν οι επιχειρηματίες από τους λογιστές

Ο μέσος Έλληνας κανει 15 τσιγάρα την ημέρα, δηλαδή κοντά στα 2,200 ευρώ τον χρόνο (επίσημα στοιχεία). Και ευτυχώς δεν καπνίζουν όλοι. Πόσα ξοδεύει ο μέσος Έλληνας σε μπύρα, ούζα, λοιπά αλκοολούχα, ταβέρνες και διασκέδαση τον χρόνο...? Εικάζω, ΠΟΛΛΆ περισσότερα. Take-away καφέδες και τυρόπιτες...; Αν τους πεις όμως να δίνουν 60 ευρώ το μήνα για γυμναστήριο, "είναι πολλά".

Οπότε, please... Όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων. Χρήματα για ένα χόμπυ, υπάρχουν αρκετά. Μπορεί μάλιστα (για να το τραβήξω και λίγο), αν ξόδευαν τα χρήματά τους σε πιο υγιείς (σωματικά και ψυχικά) δραστηριότητες, να είχαμε και λιγότερες ψυχικές ασθένειες στην Ελλάδα.

 

[LK]

Αν τους πεις όμως να δίνουν 60 ευρώ το μήνα για γυμναστήριο, "είναι πολλά"

Το αστείο είναι ότι δίνουν για γυμναστήριο.
Κάτι προγράμματα μαμούθ για ένα χρόνο,.
Είναι της μόδας.
Τα δίνουν και δεν πάνε
Αλλά και νά πάνε...τίποτα δεν κάνουν.
Γιόγκα, pilates reformer, personal...ούτε πως τα λένε δεν ξέρω....είναι πολύ hip.

 

[Trolley]

Οι συζητήσεις του τύπου "γιατί αγοράζεις δέκα κιθάρες, μία-δύο είναι αρκετές", όταν προέρχονται από πραγματικούς φίλους, έχουν ουσιαστική αξία, διότι δεν αναφέρονται μόνο (ή κυρίως) σε πιθανή σπατάλη χρημάτων. Αναφέρονται και στο, πολύ γνωστό, φαινόμενο όπου όσο πιο επιδερμική / αδιάφορη / γελοία είναι η σχέση μας με κάτι, τόσο πιο πιθανό είναι (στοn σύγχρονο ευημερούντα κόσμο) να δίνουμε όλο και περισσότερα χρήματα προκειμένου να αυτοδικαιωθούμε ψυχολογικά για την ενασχόλησή μας με αυτό.

Για παράδειγμα, το οποίο είναι επίσης πολύ γνωστό, οι μεγάλοι φωτογράφοι στην ιστορία του μέσου, είχαν ένα-δύο φακούς - ο μέσος ερασιτέχνης έχει πέντε+ (συχνά αγορασμένους δύο και τρεις φορές, διότι δεν ξέρει τι να αγοράσει).

Κάποιος που μας θυμίζει ότι διολισθαίνουμε στο να γίνουμε καταναλωτές και μόνο, δεν θέλει απαραιτήτως το κακό μας, ούτε απαραιτήτως μας ζηλεύει, μπορεί απλά να επισημαίνει αυτό που έπρεπε να βλέπουμε μόνοι μας. Η έκπτωση μίας αρχικά εμπνευσμένης δραστηριότητας σε καταναλωτικό βίτσιο, είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει κάποιο είδος δυστυχίας, δεν έχω δει μέχρι σήμερα καμία εξαίρεση.

Στον αντίποδα, μερικές φορές τέτοια σχόλια έρχονται από μη-πραγματικούς φίλους ή και εχθρούς, αλλά τότε εγείρονται και άλλα ζητήματα όπως "πως βρέθηκα εγώ σε τέτοια παρέα να ακούω τέτοια πράγματα", και η απάντηση είναι "ναι, πως βρέθηκες;".

Και επειδή δεν θεωρώ ότι μπορεί κάποιος να ξέρει (μέσω του φόρουμ) αν είμαι φίλος του ή απλά ένα ζηλιάρικο παπάρι, ποτέ δεν θα έλεγα σε κάποιον τι να κάνει με τα χρήματά του, από αυτό το χώρο.

 

[ECC803s]

My two cents...

Oι όλο και λιγότεροι που είναι ενεργοί "στη φάση", έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: λεφτά για ξόδεμα. Η πείρα της ζωής και η απλή παρατήρηση δείχνει ότι αυτό είναι άλλοτε αποτέλεσμα εγκράτειας και προγραμματισμού, και άλλοτε αποτέλεσμα του ότι και τα πάγια πληρώνονται και μπαγιόκο περισσεύει.

Δεν υπάρχει τίποτα μεμπτό σε αυτό: μεγάλος στόλος από ακριβά όργανα που φρεσκάρεται μέσω αγοραπωλησιών; Σκληρή δουλειά σε επαγγελματικό πεδίο που επιτρέπει μεγάλα κέρδη; Μοναδικός κληρονόμος; Πλούσια νύφη; Συνδυασμός τους; Who cares. Πάντως σε κάθε χρονική συγκυρία αυτά ήταν "προνόμια" λίγων.

Φυσικά καταλαβαίνω το σκεπτικό του @LK, και πάντα έχει νόημα και ένα τέτοιο reality check "με χαρτί και με μολύβι". Γίνεται ακόμα πιο επώδυνο το point (για όσους ξοδεύουν πολύ σε τέτοια "μικροέξοδα") όταν καταλάβεις ότι τα μαθηματικά του παραδείγματος γίνονται με τιμές περίπου προπολεμικές.

Μακάρι όμως η πραγματικότητα να ήταν τόσο απλή.

 

[TakisB]

Πριν πολλά χρόνια (μπορεί 20) είχα γνωρίσει ένα παλικάρι σε ένα προβάδικο που δούλευα για χαρτζιλίκι, μπασίστας ο τύπος και τα λέγαμε όποτε ερχόταν για πρόβα. Δούλευε σε κάποιο κατάστημα λιανικής, έπαιρνε μισθό 800 Ευρώ και έμενε στο ενοίκιο, αλλά ερχόταν με ένα καλό μπάσο, κάποιο high-end Ibanez που σίγουρα έκανε κανά 1500άρι.

Κάποια στιγμή ήρθε η κουβέντα στο οικονομικό και μου είπε στα ίσια ότι το μπάσο αγοράστηκε με τρελή οικονομία στην καθημερινότητά του, για την ακρίβεια θυμάμαι ακόμα την φράση του "2 χρόνια μάτωσα για να πάρω αυτό το μπάσο".

Νομίζω ήταν η πρώτη φορά που χώνεψα για τα καλά πόσο σημαντικό είναι για κάποιους το να έχουν ένα καλό όργανο και γενικά να μπορούν να χαρούν το χόμπι τους, και πόσες "θυσίες" μπορεί να κάνει κάποιος για αυτό το σκοπό.

 

[Nekkon]

Οι συζητήσεις του τύπου "γιατί αγοράζεις δέκα κιθάρες, μία-δύο είναι αρκετές", όταν προέρχονται από πραγματικούς φίλους, έχουν ουσιαστική αξία, διότι δεν αναφέρονται μόνο (ή κυρίως) σε πιθανή σπατάλη χρημάτων. Αναφέρονται και στο, πολύ γνωστό, φαινόμενο όπου όσο πιο επιδερμική / αδιάφορη / γελοία είναι η σχέση μας με κάτι, τόσο πιο πιθανό είναι (στοn σύγχρονο ευημερούντα κόσμο) να δίνουμε όλο και περισσότερα χρήματα προκειμένου να αυτοδικαιωθούμε ψυχολογικά για την ενασχόλησή μας με αυτό.

Για παράδειγμα, το οποίο είναι επίσης πολύ γνωστό, οι μεγάλοι φωτογράφοι στην ιστορία του μέσου, είχαν ένα-δύο φακούς - ο μέσος ερασιτέχνης έχει πέντε+ (συχνά αγορασμένους δύο και τρεις φορές, διότι δεν ξέρει τι να αγοράσει).

Κάποιος που μας θυμίζει ότι διολισθαίνουμε στο να γίνουμε καταναλωτές και μόνο, δεν θέλει απαραιτήτως το κακό μας, ούτε απαραιτήτως μας ζηλεύει, μπορεί απλά να επισημαίνει αυτό που έπρεπε να βλέπουμε μόνοι μας. Η έκπτωση μίας αρχικά εμπνευσμένης δραστηριότητας σε καταναλωτικό βίτσιο, είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει κάποιο είδος δυστυχίας, δεν έχω δει μέχρι σήμερα καμία εξαίρεση.

Στον αντίποδα, μερικές φορές τέτοια σχόλια έρχονται από μη-πραγματικούς φίλους ή και εχθρούς, αλλά τότε εγείρονται και άλλα ζητήματα όπως "πως βρέθηκα εγώ σε τέτοια παρέα να ακούω τέτοια πράγματα", και η απάντηση είναι "ναι, πως βρέθηκες;".

Και επειδή δεν θεωρώ ότι μπορεί κάποιος να ξέρει (μέσω του φόρουμ) αν είμαι φίλος του ή απλά ένα ζηλιάρικο παπάρι, ποτέ δεν θα έλεγα σε κάποιον τι να κάνει με τα χρήματά του, από αυτό το χώρο.

Νομίζω δε πως η μέγιστη κακοψυχιά συνδυάζεται με άτομα που ενώ δεν τους πέφτει απολύτως κανένας λόγος για τον αριθμό οργάνων που έχει κάποιος, σχολιάζουν αριθμό/ποιότητα/τιμή οργάνων σε σχέση με τις μουσικές δεξιότητες του κατόχου (που επίσης δε θα έπρεπε να αφορά κανέναν).
Στο στιλ: "Δες έχει τόσα high-end όργανα και δεν ξέρει καν να παίζει".
Είναι οι ίδιοι τύποι που βλέπουν την ξανθιά με το μανικιούρ να οδηγάει την BMW και λένε "ναι το αμάξι αλλά δες πως οδηγάει/της το πήρε ο γκόμενος" κλπ

 

[LK]

@Trolley.
Η κιθάρα (gibson/ fender) είναι εντελώς άλλο πράγμα από οποιονδήποτε άλλο εξοπλισμό.
Είναι asset, σε αντίθεση με όλα τα άλλα. ,του φωτογραφικού εξοπλισμού συμπεριλαμβανομένου, που μετά από χρόνια θα απαξιωθει και θα πάει στην ανακύκλωση η θα πουληθεί για ντεκόρ στα 5 ευρώ.