- Μηνύματα
- 5,413
- Πόντοι
- 1,058
Το ευρύτερο θέμα/προβληματισμός που πολύ ωραία εκφράζει ο Αργύρης στο αρχικό ποστ, είναι κάτι που έχουμε συζητήσει πολλάκις και με διάφορες αφορμές.
Προφανώς και όταν καλείς κάποιον να πληρώσει για να σε παρακολουθήσει ζωντανά, είναι δεδομένο ότι "υπόσχεσαι" ότι εκτός του ότι θα σε ακούσει να ερμηνεύεις, θα σε δει κι όλας. Κι ότι αυτό το θέαμα θα είναι άξιο ύπαρξης αλλιώς ποιος ο λόγος να μη μείνει εκεί που είναι και να σε ακούσει ηχογραφημένο; Το τι είναι "άξιο" βέβαια καθορίζεται από το είδος του έργου που ερμηνεύεις. Σε μια όπερα π.χ. η σκηνοθεσία, τα σκηνικά και τα κοστούμια ενώ σε μια ροκ/μέταλ συναυλία η κίνηση της μπάντας, η επικοινωνία του frontman με το κοινό κ.o.κ.
Στο πεδίο του ζωντανού μουσικού performance, μέχρι προσφάτως, το θέαμα λειτουργούσε επικουρικά. Οκ υπήρχαν και υπάρχουν εξαιρέσεις τύπου KIng Diamond ξέρω γω αλλά αυτό είναι κάτι ειδικό. Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων η μουσική ήταν ο πρωταγωνιστής και το όποιο θέαμα ερχόταν σε δεύτερη μοίρα. Το οποίο είναι λογικό μια και ο εκτελεστής μουσικού έργου δηλώνει κατ' αρχήν μουσικός και δευτερευόντως διασκεδαστής/παρουσιαστής/ακροβάτης/ηθοποιός και όχι το αντίστροφο. Το αντίστροφο φυσικά υπήρχε και υπάρχει ακόμα. Βλέπε broadway musicals και γενικά θεατρικές παραστάσεις με άφθονο μουσικό περιεχόμενο. Εκεί, το πρωτεύον είναι προφανώς το show και παρόλο που υπάρχουν εκτελεστές που μπορούν να τα κάνουν όλα σε πολύ υψηλό επίπεδο, ουδείς θα ψέξει έναν χορευτή αν τραγουδήσει μια πράσινη. Αντιστρόφως, ουδείς έψεξε τον Brian Johnson ή τον Bruce Dickinson ξέρω γω επειδή έχασαν ένα βήμα της χορογραφίας. Με λίγα λόγια κρίνεσαι για τη "δηλωμένη" ιδιότητά σου. Τα υπόλοιπα είναι έξτρα.
Μέχρι που φτάσαμε στην εποχή της πρωτοκαθεδρίας της εικόνας όπου στο πεδίο της καλλιτεχνίας τουλάχιστον δε νοείται πλέον ένα έργο να μη συνοδεύεται από εικόνα, εξ ου και ελάχιστοι πλέον ασχολούνται με την ανάγνωση βιβλίων, την ακρόαση "δίσκων" κλπ. Επιπροσθέτως, οι έως τώρα άγραφοι κανόνες που αναφέρω παραπάνω, σε πολύ μεγάλο κομμάτι του πεδίου της μουσικής εκτέλεσης, καταρρίπτονται. Δηλαδή πλέον το θέαμα είναι σημαντικότερο από τη μουσική και ακόμα κι αν δηλώνεις μουσικός, απαιτείται από εσένα να είσαι σε τουλάχιστον υψηλό επίπεδο και showman/woman. Φυσικά υπάρχουν είδη όπου κάτι τέτοιο δε συμβαίνει αλλά αν θέλουμε να μιλάμε για top of the crop δημοφιλείς καλλιτέχνες, το πολύ ανεπτυγμένο showmanship είναι εκ των ων ουκ άνευ.
Επίσης αυτή η αλλαγή του focus ας πούμε, επηρεάζει και τους νέους καλλιτέχνες που παλεύουν να στήσουν μια καριέρα. Μπορεί να είσαι τεράστιος συνθέτης και ερμηνευτής. Από αυτούς που εμφανίζονται μία φορά στα 200 χρόνια. π.χ. Αν δεν έχεις παρουσία/εικόνα, θα μείνεις στην αφάνεια. Χωρίς youtube, instagram, tik tok κλπ. είναι πλέον εντελώς αδύνατο να σε μάθει ο κόσμος γιατί πολύ απλά, αν δεν έχουμε και κάτι να βλέπουμε, δεν υπάρχει περίπτωση να κάτσουμε να ακούσουμε πάνω από 15 δευτερόλεπτα.
Υπό τη σκιά των παραπάνω, δε θα έπρεπε να μας κάνει εντύπωση ούτε το live playback, ούτε τίποτα. Εδώ είμαστε πια στα πρόθυρα της ολοκληρωτικής παράδοσης της πολύ εμπορικής ποπ στα χέρια ΑΙ. Το μόνο σίγουρο είναι όλα αλλάζουν κι έχουμε να δούμε πολλά ακόμα.
Προφανώς και όταν καλείς κάποιον να πληρώσει για να σε παρακολουθήσει ζωντανά, είναι δεδομένο ότι "υπόσχεσαι" ότι εκτός του ότι θα σε ακούσει να ερμηνεύεις, θα σε δει κι όλας. Κι ότι αυτό το θέαμα θα είναι άξιο ύπαρξης αλλιώς ποιος ο λόγος να μη μείνει εκεί που είναι και να σε ακούσει ηχογραφημένο; Το τι είναι "άξιο" βέβαια καθορίζεται από το είδος του έργου που ερμηνεύεις. Σε μια όπερα π.χ. η σκηνοθεσία, τα σκηνικά και τα κοστούμια ενώ σε μια ροκ/μέταλ συναυλία η κίνηση της μπάντας, η επικοινωνία του frontman με το κοινό κ.o.κ.
Στο πεδίο του ζωντανού μουσικού performance, μέχρι προσφάτως, το θέαμα λειτουργούσε επικουρικά. Οκ υπήρχαν και υπάρχουν εξαιρέσεις τύπου KIng Diamond ξέρω γω αλλά αυτό είναι κάτι ειδικό. Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων η μουσική ήταν ο πρωταγωνιστής και το όποιο θέαμα ερχόταν σε δεύτερη μοίρα. Το οποίο είναι λογικό μια και ο εκτελεστής μουσικού έργου δηλώνει κατ' αρχήν μουσικός και δευτερευόντως διασκεδαστής/παρουσιαστής/ακροβάτης/ηθοποιός και όχι το αντίστροφο. Το αντίστροφο φυσικά υπήρχε και υπάρχει ακόμα. Βλέπε broadway musicals και γενικά θεατρικές παραστάσεις με άφθονο μουσικό περιεχόμενο. Εκεί, το πρωτεύον είναι προφανώς το show και παρόλο που υπάρχουν εκτελεστές που μπορούν να τα κάνουν όλα σε πολύ υψηλό επίπεδο, ουδείς θα ψέξει έναν χορευτή αν τραγουδήσει μια πράσινη. Αντιστρόφως, ουδείς έψεξε τον Brian Johnson ή τον Bruce Dickinson ξέρω γω επειδή έχασαν ένα βήμα της χορογραφίας. Με λίγα λόγια κρίνεσαι για τη "δηλωμένη" ιδιότητά σου. Τα υπόλοιπα είναι έξτρα.
Μέχρι που φτάσαμε στην εποχή της πρωτοκαθεδρίας της εικόνας όπου στο πεδίο της καλλιτεχνίας τουλάχιστον δε νοείται πλέον ένα έργο να μη συνοδεύεται από εικόνα, εξ ου και ελάχιστοι πλέον ασχολούνται με την ανάγνωση βιβλίων, την ακρόαση "δίσκων" κλπ. Επιπροσθέτως, οι έως τώρα άγραφοι κανόνες που αναφέρω παραπάνω, σε πολύ μεγάλο κομμάτι του πεδίου της μουσικής εκτέλεσης, καταρρίπτονται. Δηλαδή πλέον το θέαμα είναι σημαντικότερο από τη μουσική και ακόμα κι αν δηλώνεις μουσικός, απαιτείται από εσένα να είσαι σε τουλάχιστον υψηλό επίπεδο και showman/woman. Φυσικά υπάρχουν είδη όπου κάτι τέτοιο δε συμβαίνει αλλά αν θέλουμε να μιλάμε για top of the crop δημοφιλείς καλλιτέχνες, το πολύ ανεπτυγμένο showmanship είναι εκ των ων ουκ άνευ.
Επίσης αυτή η αλλαγή του focus ας πούμε, επηρεάζει και τους νέους καλλιτέχνες που παλεύουν να στήσουν μια καριέρα. Μπορεί να είσαι τεράστιος συνθέτης και ερμηνευτής. Από αυτούς που εμφανίζονται μία φορά στα 200 χρόνια. π.χ. Αν δεν έχεις παρουσία/εικόνα, θα μείνεις στην αφάνεια. Χωρίς youtube, instagram, tik tok κλπ. είναι πλέον εντελώς αδύνατο να σε μάθει ο κόσμος γιατί πολύ απλά, αν δεν έχουμε και κάτι να βλέπουμε, δεν υπάρχει περίπτωση να κάτσουμε να ακούσουμε πάνω από 15 δευτερόλεπτα.
Υπό τη σκιά των παραπάνω, δε θα έπρεπε να μας κάνει εντύπωση ούτε το live playback, ούτε τίποτα. Εδώ είμαστε πια στα πρόθυρα της ολοκληρωτικής παράδοσης της πολύ εμπορικής ποπ στα χέρια ΑΙ. Το μόνο σίγουρο είναι όλα αλλάζουν κι έχουμε να δούμε πολλά ακόμα.