Late 70’s strats

5.6 κιλα. Να τ αφησω?

Late 73

20220819_115440.jpg

 
το ελαφρύτερο p bass που έχω παίξει είναι ένα του '78
Εννοείς ash- είσαι σίγουρος ότι δεν ήταν alder;

Εγώ αντίθετα το βαρύτερο JB που έχω πιάσει ήταν '78 ή '79 και ήταν φυσικά ash. Και πραγματικά με είχε εντυπωσιάσει το βάρος του, γιατί ήταν πολύ βαρύ. 

 
Bottom line...

Ο sir μας το έφερε... γλυκά ότι αγόρασε ένα ακόμα πετάλι ?

Όμως ο πρόλογος με την strat ήταν δεξιοτεχνικός ?
Μπα δεν ήθελα να κάνω αναφορά στο πετάλι. Προσπαθώ όμως να κάνω συλλογή από τα κλασσικά και δεν λέω έχω αρκετά. 
 

Υ.Γ. Εσχάτως έχω εντυπωσιαστεί από το Blues Driver. Ναι της Boss το φθηνό. 

Πολύ σωστή παρατήρηση...

Και είναι μια περίοδος, που κάποιες γιαπωνέζικες κόπιες (τονίζω το κάποιες, όχι όλες) ήταν πιο καλο- κατασκευασμένες από τις αντίστοιχες Fender και Gibson
Απ όλους που είδα να παίζουν 2 ήχοι μ’ έφτιαξαν. Μια Greco Les Paul και μια Tele CS. 

 
Εσχάτως έχω εντυπωσιαστεί από το Blues Driver. Ναι της Boss το φθηνό.


Είναι το βασικό μου πετάλι οταν παίζω στο σπίτι, και δεν το αλλάζω με κανένα. Πάρα πολύ δυναμικό, γεμάτο, ζεστό, τέλειο για bluesy tones. Το χρησιμοποιώ με το gain λίγο μετά τη μέση, ανάλογα τον μαγνήτη.

 
Δυστυχώς υπάρχει η άποψη (κόλλημα θα έλεγα σε κάποιους) ότι οι Ιάπωνες σταμάτησαν τις καλές κατασκευές στα μέσα του '80.
Το Geddy Lee JB που έχω είναι από τα πρώτα- '96 MIJ. Η κατασκευή του είναι "αλφάδι" και αυτό είναι understatement.

Αργότερα η Fender (και ως σήμερα) άρχισε να τα παράγει στο Μεξικό. Δεν έχει πέσει στα χέρια μου κάποιο MIM, αλλά πάντα είχα την περιέργεια να τα συγκρίνω ως κατασκευές στις λεπτομέρειες. 

Πάντως οι Ιάπωνες έκαναν και κάνουν εξαιρετικής ποιότητας όργανα.   

 
Υ.Γ. Εσχάτως έχω εντυπωσιαστεί από το Blues Driver. Ναι της Boss το φθηνό. 


Είναι το βασικό μου πετάλι οταν παίζω στο σπίτι, και δεν το αλλάζω με κανένα. Πάρα πολύ δυναμικό, γεμάτο, ζεστό, τέλειο για bluesy tones. Το χρησιμοποιώ με το gain λίγο μετά τη μέση, ανάλογα τον μαγνήτη.


Οφφ τοπικ αλλα παλια που γρατσουνουσα και καμια ηλεκτρικη ειχα ενα Boss Blues Driver που μου αρεσε αρκετα, και σε καποια στιγμη το modαρα με ενα κιτ (Keeley? Analogman? δε θυμαμαι) και ΑΠΟΓΕΙΩΘΗΚΕ, ειχα 2-3 φιλους μπουτικ-ο-μανεις τοτε και ειχαν παθει ολοι την πλακα τους με το Bossακι.

 
Οφφ τοπικ αλλα παλια που γρατσουνουσα και καμια ηλεκτρικη ειχα ενα Boss Blues Driver που μου αρεσε αρκετα, και σε καποια στιγμη το modαρα με ενα κιτ (Keeley? Analogman? δε θυμαμαι) και ΑΠΟΓΕΙΩΘΗΚΕ, ειχα 2-3 φιλους μπουτικ-ο-μανεις τοτε και ειχαν παθει ολοι την πλακα τους με το Bossακι.


Το οριτζιναλ πάσχει λίγο εάν παίζεις με τερμα gain, καθώς έχει κάποιες ενοχλητικές συχνότητες. Το έχω και σε άλλη έκδοση, με γονίδια JHS (boss angry driver), και εκεί είναι στην καλύτερη εκδοχή του, χωρίς τα ενοχλητικά ψηλά. Κατα τα άλλα, είναι ο ίδιος ήχος.

Υπαρχουν τα waza και τα keeley mod, οπου έχουν βελτιώσει τον βασικό ήχο, αλλά έχουν προσθέσει κάποια έξτρα voicings. Πιθανότητα να άκουσες ένα από αυτά.

 
Υπαρχουν τα waza και τα keeley mod, οπου έχουν βελτιώσει τον βασικό ήχο, αλλά έχουν προσθέσει κάποια έξτρα voicings. Πιθανότητα να άκουσες ένα από αυτά.


Δικο μου ειναι το πεταλι, το εχω ακομα απλα εχω να το χρησιμοποιησω καμια δεκαρια χρονια ?.
Τωρα που το τσεκαρω, ειναι το Μonte Allums H20 mod. Το εκανε αρκετα πιο διαφανο και αισθητα πιο δυναμικο θυμαμαι. Και το tone control ακουγε πολυ καλυτερα. 

Anyway για να επανελθουμε και στο θεμα, χαζευω με τον καφε μου τα guitar listings σε ενα βρετανικο auction house και εχουν μια  '77 hardtail strat η οποια ξεκινησε sunburst και σε καποια φαση μετατραπηκε σε natural, αλλα οποιος εκανε την μετατροπη αποφασισε να αφησει το original finish κατω απο το pickguard - ψαρωσα λιγο!

1100224453.JPG


https://auctions.gardinerhoulgate.co.uk/catalogue/lot/4178be23350499e8646c274ecb07e3fa/63b778f7668dabe928d3800924a99077/the-guitar-auction-four-day-sale-including-guitars-a-lot-23/

 
Πάντως αυτήν την βινταζολαγνεία στις κιθάρες ποτέ μου δεν την κατάλαβα...

 Η Strat, η Tele, η Les paul και άλλες "γνωστές" κιθάρες από τότε που κυκλοφόρησαν δεν άλλαξαν (σχεδόν) καθόλου, ίδια κατασκευή, όψη, χρώματα, ξύλα, ηλεκτρικά κ.τ.λ.με τις τωρινές (κάθε χρονιάς), οπότε πέρα από το vibe και το mojo?  ποιός ο λόγος να πληρώσω αδρά για μια παλιά μεταχειρισμένη κιθάρα όταν με πολύ λιγότερα χρήματα μπορώ να έχω μια καινούρια (ή έστω λίγων χρόνων μεταχειρισμένη) στα μέτρα μου και μάλιστα πολύ καλύτερα φτιαγμένη;  

 Υπόψιν δεν μιλάω για εμπόριο εδώ, μιλάω για μια κιθάρα αγορασμένη για να παίζει...

 Μην μιλήσω για τις VOS και τις reissue που ξαναγυρνούν τις "ατέλειες" του παρελθόντος στο σήμερα..., χαμηλά τάστα, radius 7,25'', gloss finish στο μανίκι, μαγνήτες με φασαρία και άλλα τέτοια δεινά...

 
Ιδιαίτερα στις LP μιλάμε για "άλλες" κιθάρες. Τα "holy grail" όργανα είναι μιας εποχής με μαόνι Ονδούρας και έβενο. 

Όχι τώρα, αλλά εδώ και μερικές δεκαετίες, αυτά τα specs βρίσκονται στα... βιβλία της ιστορίας, όχι στις LP.

ΥΓ: Υπογραφή ο... κσυλολάγνος (ο γνωστός) ?  

 
Ιδιαίτερα στις LP μιλάμε για "άλλες" κιθάρες. Τα "holy grail" όργανα είναι μιας εποχής με μαόνι Ονδούρας και έβενο. 
 Η γνώμη μου για το πόσο ρόλο παίζουν τα ξύλα στον ηλεκτρικό ήχο μιας κιθάρας συμπίπτει με αυτήν το SF....Οπότε ουδέν σχόλιον!

 Όσο για το αισθητικό του πράγματος, με τόσα χέρια νίτρου ή πολυουρεθάνης και πάλι ουδέν σχόλιον... Ίσως να εξαιρέσω τα 2 ή 3 sunburst και τα διάφανα..

 
ποιός ο λόγος να πληρώσω αδρά για μια παλιά μεταχειρισμένη κιθάρα


Εντάξει αν αγοράσεις την σωστή στιγμή στην κατάλληλη τιμή και μετά πουλήσεις πάλι την κατάλληλη στιγμή βγαίνει ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΑΤΟ χαρτζιλίκι.....

Μη ρωτάς πως το γνωρίζω αυτό.... :)

 
Η γνώμη μου για το πόσο ρόλο παίζουν τα ξύλα στον ηλεκτρικό ήχο μιας κιθάρας συμπίπτει με αυτήν το SF....Οπότε ουδέν σχόλιον!
Δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία ?

Εντάξει αν αγοράσεις την σωστή στιγμή στην κατάλληλη τιμή και μετά πουλήσεις πάλι την κατάλληλη στιγμή βγαίνει ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΑΤΟ χαρτζιλίκι.....
Αφτά φίλος είναι γκαπιταληστικά και να μην τα αναφέρεις...

Αλλά ναι, ένα vintage όργανο είναι μια μορφή "επένδυσης"...

 
 Εντάξει αν αγοράσεις την σωστή στιγμή στην κατάλληλη τιμή και μετά πουλήσεις πάλι την κατάλληλη στιγμή βγαίνει ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΑΤΟ χαρτζιλίκι.....


Αλλά ναι, ένα vintage όργανο είναι μια μορφή "επένδυσης"...


 Υπόψιν δεν μιλάω για εμπόριο εδώ, μιλάω για μια κιθάρα αγορασμένη για να παίζει...
....

 
Η 79 που είχα (την πήρα το 84, μου την έκλεψαν το 85) ήταν η καλύτερη strat που έχω παίξει και απείραχτη. Δεν ήταν βαριά. (Την συναγωνίζεται μονο η 63)

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
 Υπόψιν δεν μιλάω για εμπόριο εδώ, μιλάω για μια κιθάρα αγορασμένη για να παίζει...
Ναι το είπες, αλλά τι να κάνουμε και εμείς οι... γκαπιταληστές, δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε το "χούι" ?

Λοιπόν, θα σου πω την δική μου πετροβολιά με την βιντατζολαγνία: Ξεκίνησε πριν πολλά χρόνια, όταν άκουσα μια LP (νομίζω '71) που πήρε ένας φίλος και ήταν "μαγική". Μετά έχω τον ξάδερφο μου, που είναι "παρανοϊκός" βιντατζάκιας- και με κιθάρες και με ενισχυτές.

Και τελικά κόλλησα, σε βαθμό που μου είχε γίνει εμμονή- και δεν κάνω πλάκα. 

Θυμάμαι να κοιτάω κάθε μέρα τις αγγελίες μπας και είχε βγει κάνα παλιό JB, τσάρκες στα σχετικά μαγαζιά μπας και πέσω πάνω σε κάποια ευκαιρία.           

Τελικά, έσκασα 4Χ, πήρα ένα JB του '71 από μαγαζί απ' έξω και ω του θαύματος, το ζαβλάκωμα εξαφανίστηκε ? 

Χρόνια τώρα δεν ξανακοίταξα για vintage όργανο, ούτε για πλάκα. 

Το δε '71 παίζει υπέροχα, αλλά είναι στην ντουλάπα καθότι δεν θέλω να το "ταλαιπωρώ".

Βέβαια, όταν από περιέργεια έριξα μια ματιά - πιθανώς πέρσι- στο κατάστημα που το αγόρασα (είναι βιντατζάδικο) πόσο πάει ένα '71, είδα 5Χ. ?

Οπότε και μπορείς να παίζεις και να... επενδύεις ?   

 


Όσο και να μου αρέσουν τα ξύλα αισθητικά (έχω κάθε μορφής maple top) οι natural strat - tele είναι οι κιθάρες που θα βαριόμουν σε μία μέρα ανεξαρτήτως πόσο εντυπωσιακό είναι το ash. Aυτό που έκανε ο τύπος δίνει χαρακτήρα, θα της έβαζα διάφανο pickguard και θα είχα μία μοναδική strat! Έτσι σχεδόν εξαφανίζω και τη πλαστικούρα του τεράστιου pickguard, ποτέ δεν το χώνεψα σε strat - tele.

 

Απαντήσεις

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top