Late 70’s strats

Ή και '78... είχε πέσει ένα JB στα χέρια μου και ο ήχος ήταν εξαιρετικός. Αλλά ήθελες γερανό, ήταν ασήκωτο. Δεν υπήρχε περίπτωση να βγεις να παίξεις με αυτό...  
77 ειναι
το διορθωσα

 
Μόνο αμανήταν swamp ash ήταν αλαφρά.
Το καιρό εκείνο (late '70s) μόνο heavy ash

Τα βαλτό ash έπαιξαν στα early '70s (όχι συχνά) και ήταν εξαίρετα- και από κιλά και από ήχο.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Λοιπόν μάγκες, δύο απανωτά θέματα για strat.

Έχω καιρό να δω για tele.

Μην μας ματιάσω βέβαια ...

 
Έχει tele με swamp ash από 3,5 μέχρι 4,5 κιλά, μιλώ για ίδιο μοντελο.


Αμανήτανε ash αυτό με τα 4,5 κιλά, θα άκουγες μια φωνή να λέει ...

"Πάμε, γερά, κάτσε κάτω απ' την tele" ...

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Bottom line...

Ο sir μας το έφερε... γλυκά ότι αγόρασε ένα ακόμα πετάλι ?

Όμως ο πρόλογος με την strat ήταν δεξιοτεχνικός ?

 
Σχεδόν όλες οι 70ς που έχω παίξει ακουγόσαντε μια χαρά, κανα 2 είχανε σούπερ ήχο κι επίσης κανα 2 ήταν πανάλαφρες, ίσως και κάτω απο 3 κιλά! ΟΚ, κάποιες εποχές (70ς Fender & Norlin Gibson) κουβαλάνε πολλά στην καμπούρα τους και δικαίως, καλές κιθάρες όμως βρίσκεις σε κάθε εποχή.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
κάποιες εποχές (70ς Fender & Norlin Gibson) κουβαλάνε πολλά στην καμπούρα τους και δικαίως, καλές κιθάρες όμως βρίσκεις σε κάθε εποχή.
Πολύ σωστή παρατήρηση...

Και είναι μια περίοδος, που κάποιες γιαπωνέζικες κόπιες (τονίζω το κάποιες, όχι όλες) ήταν πιο καλο- κατασκευασμένες από τις αντίστοιχες Fender και Gibson

 
Και είναι μια περίοδος, που κάποιες γιαπωνέζικες κόπιες (τονίζω το κάποιες, όχι όλες) ήταν πιο καλο- κατασκευασμένες από τις αντίστοιχες Fender και Gibson.


Εξ' ου και η δημοφιλία που τις ακολουθεί ως τώρα ...

 
Εξ' ου και η δημοφιλία που τις ακολουθεί ως τώρα ...
Ναι, τουλάχιστον για κάποιες, αλλά δεν αποτυπώθηκε (ποτέ) στις τιμές τους. 

Οι Ιάπωνες (σε μεγάλο βαθμό) είναι οι "αφανείς ήρωες" στην οργανοποιία. 

Πρόσφατα είχα γράψει γιατί η Fender USA, όταν δημιούργησε την Fender Japan που έβγαλε τις Squier, δεν τις πήγε τότε στις ΗΠΑ. Γιατί οι γιαπωνέζικες Squier stratocaster ήταν τόσο καλύτερες κατασκευαστικά από τις early ΄80s αντίστοιχες αμερικάνικες, που τις "ξεβράκωναν". Το έλεγε ο τότε marketing manager της Fender. 

Παρ' όλα αυτά, το brand name επικράτησε της... πχιότητας ?

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
δεν αποτυπώθηκε (ποτέ) στις τιμές τους.


Δεν συμφωνώ Τέρρυ μου.

Εδώ έχουν φτάσει κάποιες Edwards να πουλιούνται ακριβότερα από το ανάλογο μοντέλο Gibson.

Για μετάχειρες μιλάω βέβαια.

 
Δεν συμφωνώ Τέρρυ μου.

Εδώ έχουν φτάσει κάποιες Edwards να πουλιούνται ακριβότερα από το ανάλογο μοντέλο Gibson.

Για μετάχειρες μιλάω βέβαια.
Σοβαρά; Δεν το έχω πάρει χαμπάρι...

Κοίτα, αν πχ έχουν μαόνι Ονδούρας και έβενο- όταν οι αντίστοιχες Gibson δεν έχουν- OK γιατί όχι... 

Αυτά (τα κσύλα) τα πληρώνεις, καθότι πλέον δεν τα βρίσκεις...

 
...καλές κιθάρες όμως βρίσκεις σε κάθε εποχή.


Πολύ σωστά.

...Οι Ιάπωνες (σε μεγάλο βαθμό) είναι οι "αφανείς ήρωες" στην οργανοποιία.


Δυστυχώς υπάρχει η άποψη (κόλλημα θα έλεγα σε κάποιους) ότι οι Ιάπωνες σταμάτησαν τις καλές κατασκευές στα μέσα του '80. Οι Ιάπωνες φτιάχνουν καταπληκτικές κθάρες, όχι φθηνές αλλά συνήθως φθηνότερες των Αμερικάνικων & Ευρωπαικών (μπουτίκ ή μη) κατασκευών. Sadowsky & Tyler έχουν ¨προσιτές" σειρές MIJ. To προσιτές πάντα σε συνάρτηση με το κόστος της MIA σειράς. Γενικά αν περιμένεις να βρεις τοπ Ιαπωνική νέα κιθάρα με 800€ δύσκολα, αν είσαι διαθετημένος να δώσεις 2000€+ θα πάρεις πολύ καλό όργανο. Δυστυχώς οι περισσότεροι κολλάνε ότι με τέτοιο ποσό παίρνουν Αμερικάνικη, έστω μεταχειρισμένη.

 
Σοβαρά; Δεν το έχω πάρει χαμπάρι...

Κοίτα, αν πχ έχουν μαόνι Ονδούρας και έβενο- όταν οι αντίστοιχες Gibson δεν έχουν- OK γιατί όχι... 

Αυτά (τα κσύλα) τα πληρώνεις, καθότι πλέον δεν τα βρίσκεις...


Υποτίθεται ότι είναι πιο "πιστά αντίγραφα" των original gibson μοντέλων, πχ long tenon neck, κλπ.

 
Μήπως τελικά δεν είναι τόσο κακές όσο λένε;


Τα late 70s necks είναι τα ωραιότερα μπράτσα που έχει φτιάξει ποτε η Fender. Τέλειο πάχος και  shape ,ειδικά τα roundlam rosewood .

Tα υπόλοιπα ομως δηλ. Hardware  ,ποιότητα κατασκευής ,σώμα και μαγνήτες είναι για το πέος.

Από το 70-75 μπορείς να βρεις πολύ καλές κιθαρες σε καλό ποσοστό  για vintage Fender  (1 στις 10 δηλ.)..αν και μετά το 73 και μέχρι το 82  οι tele έχουν λάθος σχήμα που εμένα με ενοχλεί.Δειτε πόσο άγαρμπα και ψηλά ανεβαίνει το upper bout στην 74αρα

image.png image.png

Αντιθέτως τα ΜΠΑΣΑ είναι σουπερ all through the 70s.

Πάντως υπάρχουν και κάποιες πολύ συμπαθητικές  σαν και αυτήν που....χαϊδεύω τώρα στο σπίτι του κολλητού μου στο Βερολίνο. 

78αρα alder παναλαφρη hard tail με αλλαγμένα πλαστικά (κανονικά έχει μαύρα)

Οι μαγνήτες είναι εντελώς ψόφιοι αλλά με ένα καλό σετ θα πετάει 

16609469274053317313612062099980.jpg

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Say no more... Alder. Τα ash ήταν για... μασίστες ?

ΥΓ: Λείπεις και έχουν κάνει πάρτι οι στρατοκαστεράκιδες 


Κάτσε να βάλω τότε και δύο ΚΑΝΟΝΙΚΕΣ 70s κιθαρες που επίσης χαϊδεύω τωρα...μια alder 78 sunburst (διατονπουτσοκαβαλα ηχητικά λογω μαγνητων αλλά ωραίο μπράτσο και πολυ ωραια κατασκευη ) και μια καταπληκτική ηχητικά  αν και χάλια κατασκευασμενη 74αρα ash blond ,πιπουλο και αυτή 

20200201_084848.jpg

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:

Απαντήσεις

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top