Χειροκρότα λίγο ρε γύφτο...

Αυτό που αρνείσαι να καταλάβεις μέσα στην πολιτικά ορθή τρικυμία που σε δέρνει είναι ότι ο όρος "γύφτος" (αν και γενικά ρατσιστικός και εδώ συμφωνούμε) εδώ δεν χρησιμοποιείται με ρατσιστικό τόνο, αλλά αναφέρεται στην πνευματική τσιγγουνιά κάποιων ατόμων (να προσφέρουν ηθική επιβράβευση σε κάποιους άλλους). Δεν ξέρω πώς έχει φτάσει να χρησιμοποιείται και έτσι η λέξη, αλλά θες-δεν θες, χρησιμοποείται και έτσι.

Εδώ, συνεπώς, δεν χρησιμοποιείται για να περιγράψει κάποιον με ρατσιστικό τρόπο, αφού ούτε καθ' υπερβολή δεν θα μπορούσε να πει κάποιος ότι οι Ρομά είναι τσιγγούνηδες (χρηματικά, πόσω μάλλον συναισθηματικά), ούτε χρησιμοποιείται για να περιγράψει κάποιον με τα γενικά ρατσιστικά χαρακτηριστικά τα οποία αποδίδονται στους Ρομά από αυτούς που θέλουν να μιλήσουν ρατσιστικά.

Για να σου δώσω να καταλάβεις καλύτερα, θα έχεις δει σε κάποια δημοτικά ποιήματα τον όρο "μαύρος" όταν κάποιος αναφέρεται σε κάποιον δυστυχισμένο, λυπημένο κτλ. Θα τον θεωρούσες ρατσιστικό όρο;

 
Εξάλλου είναι γνωστό πως οι γύφτοι δεν χειροκροτούν. Βαράνε παλαμάκια.

 
RayDTutto είπε:
Εγώ π.χ. αν πλήρωνα μια κατοστάρα και πήγαινα σε μια συναυλία και έβλεπα ότι η μπάντα ανέβηκε σουρωμένη, μαστουρωμένη, ήρθε απροβάριστη για αρπαχτή κτλ. μια χαρά θα τους γιουχάιζα.
Το ιδιο και γω, αλλα εδω μιλαμε για ακραιες περιπτωσεις. Υπαρχουν τυποι που με την πρωτη ευκαιρια γιουχαρουν, απλα και μονο γιατι δεν τους αρεσει η μουσικη της μπαντας. Μιλαω για τις περιπτωσεις "χουλιγκανισμου" και οχι για την σπανια περιπτωση που γραφεις. Για παραδειγμα, στην πρωτη συναυλια των DP το 1991 στην Αθηνα, οι διοργανωτες ειχαν την φαεινη ιδεα να φερουν ενα support group, και μαλιστα αυτο το γκρουπ επαιζε συνθεσεις των DP με βιολες και αλλα ακουστικα οργανα.
Η μπαντα ηταν οντως πολυ καλη, αλλα δεν κολλαγε με τιποτα στο ολο σκηνικο. Εφαγαν λοιπον πολυ γιουχα απο καποιους ηλιθιους, οχι βεβαια γιατι δεν επαιζαν καλα αλλα γιατι απλα δεν κολλαγαν με το συγκεκριμενο live. Αυτο ομως δεν ειναι λογος για να τους γιουχαρουν καποιοι. Ωστοσο, οι τυποι δεν "μασησαν" και συνεχισαν, και δικαια χειροκροτηθηκαν στο τελος απο ολους.

Χμμμ...Ok... Δε θελω καν να ρωτησω ποιοι ειναι αυτοι οι λογοι...
Να υποθεσω οτι δεν ζεις καν στην Ελλαδα?...

Η χρηση της λεξης ''ελληναρας'' γινεται απο Ελληνες για να υπογραμμισει καποιες κακες συνηθειες με σκοπο να τις διορθωσει. Δεν προσδιδεται σε καμια περιπτωση σε καποιας αλλης εθνικοτητας ανθρωπο με σκοπο να τον μειωσει στο ονομα ενος ολοκληρου λαου.
Οι Γυφτοι/Ρομα/Αθιγγανοι, Τσιγγανοι κλπ που ζουν στην Ελλαδα ειναι Ελληνες πολιτες, ασχετα αν σε πολλες περιοχες ειναι κρατος εν κρατει και δεν τους αγγιζει τιποτα. Η λεξη "γυφτος" δεν εχει καμια μα καμια ρατσιστικη εννοια. Αυτη η γελοια καραμελιτσα με τον δηθεν ρατσισμο στην Ελλαδα καποτε πρεπει να σταματησει γιατι καταντησε αηδια.
Ριξε κι ενα ματι παρακατω για να κλεισουμε την ασχετη αυτη παρενθεση.

"Οι Ρομά είναι γνωστοί στις περισσότερες χώρες με λέξεις συγγενείς προς τη λέξη "γύφτος" ή "γιούφτος". Οι λέξεις αυτές προέρχονται από τη λέξη "Αιγύπτιος" και η χρήση τους οφείλεται στην πεποίθηση παλαιότερων εποχών ότι οι Ρομά προέρχονται από την Αίγυπτο."

http://el.wikipedia.org/wiki/Ρομά

 
RayDTutto είπε:
Όσο για το γιουχάισμα, το θεωρώ απολύτως φυσιολογικό σε περίπτωση που δεν τυγχάνεις σεβασμού του καλλιτέχνη που έχεις απέναντί σου. Εγώ π.χ. αν πλήρωνα μια κατοστάρα και πήγαινα σε μια συναυλία και έβλεπα ότι η μπάντα ανέβηκε σουρωμένη, μαστουρωμένη, ήρθε απροβάριστη για αρπαχτή κτλ. μια χαρά θα τους γιουχάιζα.
Αυτό ακριβώς έγραψα, αλλά ξέχασες να συμφωνήσεις :) :) :) Οπότε, σου αξίζει τώρα που σε ταλαιπωρούν με προσποιητές παρερμηνείες λέξεων όπως "γύφτος" κλπ. Η υποκρισία περισσεύει στη χώρα - δεν θα συμφωνήσουμε με τον άλλο παρά μόνο αν τον γουστάρουμε. Καλά κάνω και δεν πάω στο θέατρο, λοιπόν. Υπάρχει άφθονη ηθοποιία έξω από τις αίθουσες.

 
Ki εγώ πήγα προχθές σινεμά να δω το χόμπιτ. Είχε καμιά μισή ώρα διαφημίσεις χωρίς να υπερβάλω. Άρχισα να φωνάζω ου, πουτάνα κόκα κόλα, τα λεφτά μας πίσω ρε κ.τ.λ. ώσπου γυρνά ο φίλος μου και μου λέει. Τι γιουχάρεις ρε μαλάκα, κανείς δεν σ’ ακούει.

Πως, λέω εγώ, δεν είναι κάποιος στο δωμάτιο προβολής;

Όχι ρε, μου λέει, όλα αυτόματα γίνονται.

Φώναξα κανα δυο ου ακόμα για την τιμή των όπλων, ξεψυχισμένα, ανήμπορα, καταλαβαίνετε. Μετά σταμάτησα.

 
atreu73 είπε:
Άρχισα να φωνάζω ου, πουτάνα κόκα κόλα, τα λεφτά μας πίσω ρε κ.τ.λ....
Τς τς τς, Γυφτο...
manicure.gif
 
Σπάνια κάποιος να μην είναι ρατσιστής, ή πιο σωστά να μην κάνει διακρίσεις. Συνήθως αυτοί που ενοχλούνται υπερβολικά από τον (ρατσιστικό είναι η αλήθεια ) όρο "γύφτος", με τη σειρά τους είναι ρατσιστές έναντι των εύπορων (φάτε τους πλούσιους), των Δυτικών (φονιάδες των λαών Αμερικάνοι), των φιλελεύθερων (αλήτες προδότες δεξιοί) κλπ κλπ κλπ

 
Καποιος επρεπε να κανει μηνυση στους παρακατω ρατσιστες, αλλα που.... >:(

image.gif



 
manosx είπε:
Σπάνια κάποιος να μην είναι ρατσιστής, ή πιο σωστά να μην κάνει διακρίσεις. Συνήθως αυτοί που ενοχλούνται υπερβολικά από τον (ρατσιστικό είναι η αλήθεια ) όρο "γύφτος", με τη σειρά τους είναι ρατσιστές έναντι των εύπορων (φάτε τους πλούσιους), των Δυτικών (φονιάδες των λαών Αμερικάνοι), των φιλελεύθερων (αλήτες προδότες δεξιοί) κλπ κλπ κλπ
+1000

Κατά τα άλλα, "δεν είμαι γύφτος τέτοιος, είμαι γύφτος...πολιτισμένος!"  ;D :'( ;D




 
Superfunk είπε:
Και σε αυτους

570_101A_Palamas_megali.JPG
Μια μικρή ιστορία για τον Παλαμά που ίσως να είναι άσχετη αλλά νομίζω έχει ενδιαφέρον. Ο Δημήτρης Χορν λοιπόν, ήταν μέγας θαυμαστής του κι όταν ήταν πιτσιρικάς πολλές φορές τον ακολουθούσε ή αλλιώς έκανε stalking που θα λέγαμε και σήμερα.

Περίμενε η ευφυΐα εκείνου του μεγάλου ποιητή να ακτινοβολεί σε κάθε βήμα του και ίσως και λίγη από αυτή να ήταν κατά κάποιο τρόπο μεταδοτική.

Μια μέρα τον είδε να μπαίνει σε ένα τυράδικο και να βάζει το χέρι του μέσα στον τενεκέ με το τυρί, να κόβει ένα κομμάτι και να το χώνει στο στόμα του. Απογοητεύτηκε. Γέμισε αηδία. Δεν περίμενε σε καμιά περίπτωση από εκείνον τον μεγάλο ποιητή, το είδωλο και ίνδαλμά του να φερθεί σαν ένας τιποτένιος μουζίκος. Σαν ένας χωριάτης. Σαν ένας γύφτος.

Η αλήθεια είναι ότι ήταν μικρός τότε ο Χορν. Φαντάζομαι μεγαλώνοντας ανακάλυψε πως ένας άνθρωπος δεν χωρά μονάχα σε έναν ορισμό.

 
atreu73 είπε:
Δεν περίμενε σε καμιά περίπτωση από εκείνον τον μεγάλο ποιητή, το είδωλο και ίνδαλμά του να φερθεί σαν ένας τιποτένιος μουζίκος. Σαν ένας χωριάτης. Σαν ένας γύφτος.
Η αλήθεια είναι ότι ήταν μικρός τότε ο Χορν. Φαντάζομαι μεγαλώνοντας ανακάλυψε πως ένας άνθρωπος δεν χωρά μονάχα σε έναν ορισμό.
Ούτε καν σε επτά. :) :) :)

 
trolley είπε:
Ρώτησε ο φεντεριάρης αν πρέπει να χειροκροτούμε, ανεξάρτητα από το αν μας ικανοποιεί το αποτέλεσμα, και θέλω να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση, εμμέσως απαντώντας και σε όλες τις υπόλοιπες : Ναι, αυτό κάνουμε.

Όταν παρακολουθούμε στίβο, ή οτιδήποτε άλλο, πάντοτε χειροκροτούμε την προσπάθεια, όχι το αποτέλεσμα, το οποίο άλλωστε μας είναι άγνωστο την στιγμή της προσπάθειας. Δικαιολογούμαστε να μην χειροκροτήσουμε (αν και, βέβαια, δεν θα περιμέναμε τρεις πράξεις...) μόνο αν ΔΕΝ υπάρχει προσπάθεια... στη συγκεκριμένη περίπτωση, ένεκα της θεματολογίας, του χώρου, των συντελεστών... τέτοιο θέμα δεν τίθεται.
Δεν ειμαι ακομα σιγουρος για κατι τετοιο. Το λεω αυτο γιατι η προσπαθεια στην τεχνη, ειναι κατι εντελως διαφορετικο σε σχεση με οποιαδηποτε αλλη δραστηριοτητα. Το "ευ αγωνιζεσθαι" δεν υπαρχει σαν εννοια στην τεχνη. You either do the trick or you die trying ειδικα σε επιπεδα που δεν ειναι το home studio του καθενος απο εμας.

Παροτι η παραγωγη, ο χωρος οι συντελεστες φανταζομαι μπορει να ειναι τετοιοι ωστε να αυξανονται δραματικα οι πιθανοτητες ενος καλου αποτελεσματος, ειμαι σιγουρος οτι και εσυ θα εχεις βρεθει στη δυσαρεστη και αμηχανη θεση, καποια φορα που οι ανεμοι ηταν ουριοι, η θερμοκρασια 22,4C και η πιεση 1atm να πεις "ουπς τι εγινε εδω ρε παιδια"?

Ο τελικός προσωπικός μας απολογισμός (αυτό που λέμε "μου άρεσε"), πρώτον δεν αφορά τους άλλους (σκοτιστήκανε, για την ακρίβεια των λεγομένων) και δεύτερον, συχνά είναι κάτι που προκύπτει πολλές ημέρες μετά την επαφή με την καλλιτεχνική προσπάθεια (π.χ. ακόμη δεν έχω συμπεράνει αν μου άρεσε μία συναυλία του Sun Ra που είχα παρακολουθήσει πριν τριάντα χρόνια).
Oντως ο προσωπικος απολογισμος δεν αφορα κανεναν αλλο, και σε αυτη την περιπτωση το "ας χειροκροτησω (και ας μην μου αρεσε)" εμπιπτει στην κατηγορια του savoir vivre για το οποιο ας γραψει κατι ο Ζαμπουνης. Εφοσον το savoir vivre ειναι, η θα επρεπε να ειναι δεδομενο, παραμενει το ερωτηματικο....αξιολογειται και με ποιο grade of approval μια παρασταση?

 
fenderiarhs είπε:
Δεν ειμαι ακομα σιγουρος για κατι τετοιο. Το λεω αυτο γιατι η προσπαθεια στην τεχνη, ειναι κατι εντελως διαφορετικο σε σχεση με οποιαδηποτε αλλη δραστηριοτητα. Το "ευ αγωνιζεσθαι" δεν υπαρχει σαν εννοια στην τεχνη. You either do the trick or you die trying ειδικα σε επιπεδα που δεν ειναι το home studio του καθενος απο εμας.

Παροτι η παραγωγη, ο χωρος οι συντελεστες φανταζομαι μπορει να ειναι τετοιοι ωστε να αυξανονται δραματικα οι πιθανοτητες ενος καλου αποτελεσματος, ειμαι σιγουρος οτι και εσυ θα εχεις βρεθει στη δυσαρεστη και αμηχανη θεση, καποια φορα που οι ανεμοι ηταν ουριοι, η θερμοκρασια 22,4C και η πιεση 1atm να πεις "ουπς τι εγινε εδω ρε παιδια"?

Oντως ο προσωπικος απολογισμος δεν αφορα κανεναν αλλο, και σε αυτη την περιπτωση το "ας χειροκροτησω (και ας μην μου αρεσε)" εμπιπτει στην κατηγορια του savoir vivre για το οποιο ας γραψει κατι ο Ζαμπουνης. Εφοσον το savoir vivre ειναι, η θα επρεπε να ειναι δεδομενο, παραμενει το ερωτηματικο....αξιολογειται και με ποιο grade of approval μια παρασταση?
Ευχαριστώ για την απάντηση, εν' τούτοις επιμένω να διαφωνώ στη φράση που επισημαίνω με bold : ορίζοντας το "ευ αγωνίζεσθαι" ως την ελάχιστη πειστική προσπάθεια, πιστεύω ότι όχι απλώς υπάρχει, αλλά έχουμε (όλοι μας) κάνει χρήση της ύπαρξης αυτής της δυνατότητας.

Τα παιδιά (π.χ.) που παρουσιάζουν κλιπάκια εδώ μέσα, κρίνονται κάποτε από το αποτέλεσμα, αλλά κατά 99,9% κρίνονται από την ανιχνεύσιμη ποιότητα στην προσπάθειά τους - αν δεν ανιχνευθεί.. τρώνε κράξιμο (και δικαίως).

 
fenderiarhs είπε:
Δεν ειμαι ακομα σιγουρος για κατι τετοιο. Το λεω αυτο γιατι η προσπαθεια στην τεχνη, ειναι κατι εντελως διαφορετικο σε σχεση με οποιαδηποτε αλλη δραστηριοτητα. Το "ευ αγωνιζεσθαι" δεν υπαρχει σαν εννοια στην τεχνη. You either do the trick or you die trying ειδικα σε επιπεδα που δεν ειναι το home studio του καθενος απο εμας.
Διόρθωσε με αν καταλαβαίνω λάθος αλλά, σύμφωνα με αυτά που λες, δεν θα πρέπει να χειροκροτούμε κανέναν αν δεν ορίζει κάθε φορά εκ νέου το τέλειο ("the trick") καθώς he should die trying αν το τέλειο αυτό έχει ήδη ορισθεί; Π.χ. καμία σοπράνο δεν έχει θα έχει πια τύχη σε μια άρια που τραγούδησε η Κάλας μιας και απλά προσπαθούν να την φτάσουν και δεν τα έχουν καταφέρει; Πρέπει λοιπόν να χειροκροτούμε μόνο τους κορυφαίους των κορυφαίων;

 
Επειδή ξέφυγε το thread επιτρέψτε μου πριν ξεφύγω κι εγώ, να θυμίσω οτι καταδικαστέα σύμφωνα με τον Ray DTutto που ξεκίνησε το thread (και με τον οποίο συμφωνώ μεχρι κεραίας), είναι η ελληναράδικη πρακτική να φεύγουν από την παράσταση λίγο πριν το τέλος (αυτό τέλος πάντων που ο κάθε γελοίος και καθυστερημένος πολιτιστικά κάτοικος του Ελλαδιστάν θεωρεί "τέλος", διότι συχνότατα, αυτό που χάνει είναι ίσως και η ακλύτερη στιγμή των παραστάσεων - δηλ. είτε το φινάλε, είτε το encore έτσι και μιλάμε για συναυλίες).

Σε αυτό πιστεύω ότι όλοι όσοι έχουμε υπάρξει καλλιτέχνες επί σκηνής ή απλώς με μια στοιχειώδη αστική/μουσική παιδεία, συμφωνούμε πως είναι τρισάθλιο.

Από κει και πέρα, το τι είναι γύφτος, τι ρομά και πόσο ήθελε να να τελειώσει το β' ημίχρονο είναι προφάσεις εν αμαρτίαις. Όλοι μπορεί να έχουμε φύγει από άσχημες ταινίες, παραστάσεις, κλπ - που μας δυσαρεστούσαν , κανείς δεν σε υποχρεώνει να μείνεις.

Το γεγονός όμως ότι μένεις μέχρι το τελευταίο λεπτό είτε επειδή δεν είδες τους περιστρεφόμενους δερβίσηδες, την αρκούδα που χόρεψε ή το αγαπημένο σου τραγούδι στο ενκόρ και "λυπάσαι τα λεφτάκια σου" ή που να τρέχεις τώρα και άσε μια που πλήρωσες και τη μπέιμπι σίττερ για τρεις ώρες στο σπίτι να μείνει με τα παιδιά, ε, είναι η χειρότερη διαστημική μαλαγανιά που σε χρίζει γύφτερμαν εσαεί.

Για να ξέρουμε και τι λέμε έτσι. Μιλάμε για ανθρώπους πνευματικά συγγενείς σε εκείνους που έκλεψαν τα κινητά και τις κάρτες των ανθρώπων που τους θεώρησαν "γύφτους" στο Σύνταγμα, έναν από τους πιο αξιοσέβαστους λαούς στον Αραβικό κόσμο, τους Σύριους πρόσφυγες, που όντες άνθρωποι οικογενειάρχες , με δουλειές, χρήματα και πολιτισμό, ήρθαν στο μπουρδελάκι μας να γλυτώσουν τις ζωές των παιδιών τους όπως πιθανόν θα έκανε ο καθένας από μας, και αφού τους σήκωσαν κακήν κακώς οι μπάτσοι από τα πεζούλια που κοιμόντουσαν στο Σύνταγμα για να τους "πετάξουν" μέχρι το αστυνομικό τμήμα, το έκλυτο ελληναριό τους τσίμπησε πιστωτικές και κινητά.

 
Η συνήθης υπερανάλυση to death σε ένα απλό και σαφές θέμα. Ο Ray μίλησε για τους διάττοντες που πάνε σε μια παράσταση χωρίς καμία επαφή ή ενδιαφέρον για το αντικείμενο για να συμπληρώσουν τον to-do κατάλογό τους, όπως εύστοχα ανέφερε ο Audiokostas.

Τι σχέση έχουν τώρα το πότε και γιατί πρέπει να χειροκροτήσουμε ή να γιουχάρουμε ή οι επιφανειακές πολιτικές ορθότητες, με την πολύ συγκεκριμένη περίπτωση του θρεντ;

Ναι εντάξει, ο τίτλος θα μπορούσε να μην περιλαμβάνει το "γύφτος", είναι δημόσιο φόρουμ και όχι παρέα (βάλε κι εσύ κάτι άλλο βρε Ray, π.χ. "βόδι"* ;D) αλλά όλοι καταλαβαίνουμε ότι δεν υπάρχει ούτε ψήγμα ρατσιστικής διάθεσης στο συγκεκριμένο θέμα.

* Βέβαια μπορεί να είχες πρόβλημα με τη φιλοζωική κοινότητα. Σκατά, δεν βρίσκεις άκρη...

 

Απαντήσεις

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top