Επιτέλους, το funk που όλοι περιμένατε. Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, μετά τον James Brown, κάτι αλλάζει στο funk...Sorry αλλά δεν κρατήθηκα...βλέπετε πως κάτι μπορεί ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ να μας δημιουργήσει προσδοκίες και κατόπιν (δικαίως) παρεξηγήσεις...ας μείνει αυτό το μέρος ασχολίαστο plz.
Ακούγοντας (για μια ακόμα φορά) και το Who Else του Jeff Beck, συνειδητοποίησα ότι αρκετά από τα κομμάτια του δίσκου (Psycho Sam, Hip Notica, Space For the Papa...) αποτελούνται ουσιαστικά από ένα ακκόρντο. Και άλλοι το κάνουν αυτό, ας πούμε ο Σατριάνης (Cool #9).
Η απορία είναι πως γίνεται τέτοιου είδους κομμάτια να μην είναι βαρετά (οι συγκεκριμένοι πάντως τα καταφέρνουν μιά χαρά).
Για μένα η μουσική είναι σαν να λύνω ασκήσεις, μια πνευματική άσκηση (θαυμάζω το Nikolas που λέει ότι το μόνο που χρειάζεται για να γράψει μουσική είναι χαρτί και μολύβι) και η συγκεκριμένη παρατήρηση μου φάνηκε ενδιαφέρουσα σαν πείραμα. Προφανώς και τέτοιου είδους κομμάτια, προσφέρονται για χωσίδια (όπoυ και ο Beck και ο Satriani είναι μάστορες), που δεν είμαι και ο καλύτερος.
Το κομματάκι λοιπόν που ακολουθεί βασίζεται σε ενάμισυ ακκόρντο και ένα πολύ συγκεκριμένο ρυθμό. Το λέω funk γιατί δεν ξέρω πως να το πώ. Κιθάρα είναι η "ταπεινή" Peavy T60 και αρκετά από τα σύνθια, από το gr20. Στο δεύτερο μέρος χρησιμοποιώ ατόφιο, ένα από τα presets του Guitar Rig που δύσκολα έχει θέση σε κιθαριστικούς ήχους (δεν νομίζω ότι μπορεί να το ξαναχρησιμοποιήσω αλλού) αλλά εδώ μου έβγαζε μια χαρά χάος. Τα σχόλια δικά σας...
GR_7.mp3
Ακούγοντας (για μια ακόμα φορά) και το Who Else του Jeff Beck, συνειδητοποίησα ότι αρκετά από τα κομμάτια του δίσκου (Psycho Sam, Hip Notica, Space For the Papa...) αποτελούνται ουσιαστικά από ένα ακκόρντο. Και άλλοι το κάνουν αυτό, ας πούμε ο Σατριάνης (Cool #9).
Η απορία είναι πως γίνεται τέτοιου είδους κομμάτια να μην είναι βαρετά (οι συγκεκριμένοι πάντως τα καταφέρνουν μιά χαρά).
Για μένα η μουσική είναι σαν να λύνω ασκήσεις, μια πνευματική άσκηση (θαυμάζω το Nikolas που λέει ότι το μόνο που χρειάζεται για να γράψει μουσική είναι χαρτί και μολύβι) και η συγκεκριμένη παρατήρηση μου φάνηκε ενδιαφέρουσα σαν πείραμα. Προφανώς και τέτοιου είδους κομμάτια, προσφέρονται για χωσίδια (όπoυ και ο Beck και ο Satriani είναι μάστορες), που δεν είμαι και ο καλύτερος.
Το κομματάκι λοιπόν που ακολουθεί βασίζεται σε ενάμισυ ακκόρντο και ένα πολύ συγκεκριμένο ρυθμό. Το λέω funk γιατί δεν ξέρω πως να το πώ. Κιθάρα είναι η "ταπεινή" Peavy T60 και αρκετά από τα σύνθια, από το gr20. Στο δεύτερο μέρος χρησιμοποιώ ατόφιο, ένα από τα presets του Guitar Rig που δύσκολα έχει θέση σε κιθαριστικούς ήχους (δεν νομίζω ότι μπορεί να το ξαναχρησιμοποιήσω αλλού) αλλά εδώ μου έβγαζε μια χαρά χάος. Τα σχόλια δικά σας...
GR_7.mp3
