oselifer είπε:
Κατ'αρχάς όταν κάποιος ξεκινάει εκγύμναση χρειάζεται 2 μήνες για να προσαρμοστούν οι τένοντες και το νευρικό σύστημα..
Απο κει και πέρα το να κάνεις τις ασκήσεις σωστά δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση ειδικά σε σύνθετες κινήσεις όπως το squat,το deadlift κτλ οπότε δε βλέπω κανένα λόγο να πλακωθεί απο την αρχή με μεγάλα βάρη.
Η χρήση μεγάλου βάρους χωρίς να ξέρεις σε οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο να χρησιμοποιήσεις άλλους μύς απο αυτούς που θέλεις να γυμνάσεις.Οπότε επιμένω οτι πρέπει να αρχίσει πολύ σιγά να μάθει να αισθάνεται τους μυς,να μάθει τη σωστή τεχνική των ασκήσεων και μετά να ανέβει.
Δεν υπάρχει "μεγάλο βάρος". Αυτά είναι γενικότητες.
Υπάρχει, για κάθε άσκηση, αυτό που λέμε 1RM (one repetition maximum) που είναι το φορτίο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για μία και μόνο επανάληψη. Δεν χρειάζεται, ασφαλώς, να βάλεις κάποιον να προσπαθήσει να σηκώσει "όσα μπορεί" σε μια άσκηση για να διαπιστώσεις πόσο είναι αυτό. Υπάρχουν μαθηματικοί τύποι που το δίνουν με σημαντική ακρίβεια, χρησιμοποιώντας πολύ περισσότερες επαναλήψεις.
Τα
σοβαρά προγράμματα που απευθύνονται είτε σε απλούς αθλούμενους είτε σε αθλητές,
πάντοτε χρησιμοποιούν ποσοστά του 1RM και
μόνο. Όλα τα υπόλοιπα είναι παπατζιλίκια. Π.χ. "κάνε 15 επαναλήψεις σ'αυτή την άσκηση", "γιατί 15?", "γιατί έτσι μόνο σε 'πιάνει'" :

:

:
Θα ήθελα βιβλιογραφία γι'αυτό που υποστηρίζεις περί των 2 μηνών που χρειάζεται το νευρικό σύστημα για να προσαρμοστεί στην αλλαγή φορτίου. Ενημερωτικά πρόκειται περί καινοφανούς θεωρίας (των γυμναστών που βαριούνται να αλλάξουν πρόγραμμα στους πελάτες τους?

) που θα είχε σαν αποτέλεσμα την από χιλιετιών εξάλειψη του ανθρώπινου είδους από τον πλανήτη, σε περίπτωση που ίσχυε. Το ανθρώπινο σώμα,
με την αναγκαία συνθήκη της γενικά καλής υγείας, προσαρμόζεται ΠΟΛΥ πιο γρήγορα. Δεν μιλάμε σε καμμία περίπτωση για "ειδικές ομάδες" πληθυσμού, όπως ανθρώπους που αναρρώνουν από ατύχημα/ασθένεια, ηλικιωμένους, παιδιά, κλπ.
Για να επανέλθω στο πρώτο σημείο, κάθε πρόγραμμα γυμναστικής οφείλει να είναι μεν εξατομικευμένο, βασίζεται δε στις ίδιες ακριβώς αρχές. Τα συστήματα που δουλεύουν στον "πραγματικό κόσμο", δεν έχουν έτσι κι'αλλιώς μορφή... αέναης εξέλιξης. Αν έχεις υπόψιν σου την ιστορία του Μίλωνα, αυτό θα σήμαινε ότι ο Μίλωνας που ξεκίνησε να σηκώνει το μοσχαράκι μικρός, μετά από 20 χρόνια θα μπορούσε να σηκώσει... ένα αεροπλανοφόρο. ;D Όλα τα "σωστά" προγράμματα έχουν κυκλική δομή, με μικρο-κύκλους και μεσο-κύκλους προσαρμογής, ανάπτυξης, υψηλής έντασης/όγκου, αποθεραπείας και αποχής. Ανάλογα με τις απαιτήσεις (αντοχή, δύναμη, ευελιξία, συνδιασμός αυτών, κλπ) ο στόχος είναι να διατηρούνται και, ει δυνατόν, να αναβαθμίζονται οι δυνατότητες του ασκούμενου, μετά από κάθε πλήρη κύκλο.