Άντιλαμβάνεται κανείς το εκτόπισμα και την αντοχή του γλωσσικού εργαλείου στην περίπτωση της μητρικής του γλώσσας ιδιαίτερα ισχυρό, λόγω της ελαχιστοποίησης των απωλειών κατά τη διάρκεια του μηχανισμού της επικοινωνίας.
Π.χ. σκέφτομαι κάτι -> το γράφω -> το διαβάζεις -> το σκέφτεσαι.
Αυτός ο μηχανισμός έχει λογικά λιγότερες απώλειες από τον:
σκέφτομαι κάτι -> το μεταφράζω -> το γράφω -> το διαβάζεις -> το μεταφράζεις -> το σκέφτεσαι
Όταν μιλάμε την ίδια γλώσα αυτό που έχω στο μυαλό μου, μπορεί να έρθει στο δικό σου με λιγότερες αλλοιώσεις κατά τη διαδρομή. Έτσι θα αντιληφθείς ισχυρότερα το αριστούργημα, όπως θα αντιληφθείς ισχυρότερα και την ανοησία. Νομίζω ότι αυτό ερμηνεύουμε ως εκτόπισμα και αντοχή γλωσσικού εργαλείου και πράγματι για μένα, τα ελληνικά το διαθέτουν σε πολύ μεγάλο βαθμό. Πιστεύω όμως ότι το ίδιο νοιώθουν οι Τούρκοι για τα τούρκικα, οι Ισπανοί για τα ισπανικά και πάει λέγοντας. Ελάχιστοι μπορούν να εκτιμήσουν το εκτόπισμα και την αντοχή μιας άλλης γλώσσας γιατί δεν φτάνει απλά η εξοικείωση και η πολύ καλή γνώση της γλώσσας αυτής. Η διαδικασία νομίζω είναι πολύ πιο σύνθετη και αποτελείται και από παραμέτρους που έχουν συζητηθεί εκτενώς στο thread.
Διαβάζοντας τους στίχους του Love Me Do δεν μπορώ να είμαι σίγουρος αν τελικά είναι καλοί στίχοι ή χαζοί στίχοι. Το γεγονός ότι δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό μου αποδεικνύει τα παραπάνω.
Τώρα, αν κάποιος μπορεί να πάει κόντρα σε όλα αυτά που εγώ σηκώνω τα χέρια ψηλά ...μαγκιά του.
Και δεν το λέω ειρωνικά.
Επίσης και να μην μπορεί κάποιος να πάει κόντρα αλλά να το προσπαθεί γιατί τη βρίσκει με αυτή την προσπάθεια ...κι αυτός μάγκας είναι.
Το θέμα είναι να μπορείς κάθε φορά να συνειδητοποιείς σε ποια από όλες τις παραπάνω (ή άλλες) κατηγορίες παίζεις.
