Καλό τραγούδι: το δυσκολότερο πράγμα...;

[audiokostas]

delete me please!

Ελα βρε σύ. Μη το παίρνεις τόσο κατάκαρδα. Δεν ήταν τόσο σοβαρό.  ;D

 

[marathon]

Ελα βρε σύ. Μη το παίρνεις τόσο κατάκαρδα. Δεν ήταν τόσο σοβαρό.  ;D

Καλά σου λέει...μην κάνεις τον μπεμπέκο!!! Άσε που όταν θα δώσουν συναυλίες σαν EYE & PLAY, θα πάμε να τους πετάξουμε γιαούρτια (παίζουν δε παίζουν καλά!!!)

 

[audiokostas]

Κι ο δίσκος ......"The Protocol of Loudness"

Ψσσσσσσσσσστ τρομερό.

Κράτα δύο για τα πιτσιρίκια μου  ;D

 

[marathon]

Κράτα δύο για τα πιτσιρίκια μου  ;D

Γιαούρτια?

 

[audiokostas]

Γιαούρτια?

Δίσκους (λόγω ηλικίας θα το βγάλουν σε βινύλιο) φίλε Marathon.

Τα γιαουρτάκια, ένα θα πετάξουμε (με όποιο χέρι δεν πονάει) και ένα θα φάμε μισό μισό, παπούλη  ;D

 

[Jasemeister]

(Πήγα να κάνω παράθεση αλλά δεν ξέρω αν την έκανα καλά...)

Το θέμα του καλλιτέχνη όμως φίλε μου, δεν είναι μόνο αυτό. Εννοώ ότι σκοπός δεν είναι μόνο να εκφραστεί, αλλά και να μοιραστεί, να επικοινωνήσει και να γνωστοποιήσει. Ως εκ τούτου, δεν είμαι υπέρ του "εγώ έτσι το έκανα, έτσι μου βγήκε, και όποιος το πιασε το πιασε", είναι και η μεγαλύτερη λούμπα που πέφτει ένας δημιουργός. Πρέπει να το κάνει και με τρόπο που θα αγγίξει τον άλλο εύκολα, άμεσα και με τη μια (όσο περισσότερο μπορεί φυσικά). Αυτό που θέλει να πει να τον κάνει να νομίσει ότι τον αφορά κι αυτόν...!!!

Αυτό λέω και γω φίλε μου, η έκφραση είναι το πρώτο βήμα για να γνωστοποιήσεις, να επικοινωνήσεις και να μοιραστείς.

Η έπαρση που αναφέρεις είναι οπωσδήποτε μεγάλη λούμπα, για να καλύψουμε τις ανασφάλειές μας. Δεν εννοούσα να πάμε προς τα εκεί αλλά ακριβώς να ξεπεράσουμε αυτές τις λούμπες.

υ.γ. αγόρια είστε πολυβόλα σήμερα  8)

 

[sonap]

Η έπαρση που αναφέρεις είναι οπωσδήποτε μεγάλη λούμπα, για να καλύψουμε τις ανασφάλειές μας. Δεν εννοούσα να πάμε προς τα εκεί αλλά ακριβώς να ξεπεράσουμε αυτές τις λούμπες.

Δεν το αναφέρω τόσο ως έπαρση όσο ως προς το ότι είναι η συνήθης, εύκολη δικαιολογία όταν ο καλλιτέχνης "κολλάει". Δηλαδή όταν δεν μπορεί να βρει διέξοδο, αυτό που έχει εμπνευστεί να το κάνει προσιτό και στον δέκτη, πετάει ένα "έτσι μου βγήκε, καλλιτέχνης είμαι κλπ κλπ" και δεν το παιδεύει περισσότερο. Κι εδώ έρχονται οι χαρισματικοί δημιουργοί και τραγουδοποιοί, που λες και γεννήθηκαν με το εν λόγω χάρισμα, που με απίστευτη ευκολία έχουν την αμεσότητα.

 

[Thanocaster]

Ελα βρε σύ. Μη το παίρνεις τόσο κατάκαρδα. Δεν ήταν τόσο σοβαρό.  ;D

Καλά σου λέει...μην κάνεις τον μπεμπέκο!!! Άσε που όταν θα δώσουν συναυλίες σαν EYE & PLAY, θα πάμε να τους πετάξουμε γιαούρτια (παίζουν δε παίζουν καλά!!!)

;D ;D ;D Για το double post το έγραψα το delete me please.  

 

[bloody_sunday]

Αλλα παλι κομματια, δεν σε πιανουν απο το λαιμο, κι ομως, ακουγοντας τα και "χωνευοντας" τα τελικα, σου αρεσουν πολυ περισσοτερο απο αυτα που ισως σου αρεσαν απο το 0.01

Είναι πολύ σωστό αυτό, και μέχρι σήμερα δεν έχω κατασταλάξει ποιο είναι το πιο "θεμιτό", ή αν προτιμάτε ποιο κάνει ένα τραγούδι/άλμπουμ πιο αξιόλογο: αυτό που σου αρέσει με την πρώτη ή με αρκετές ακροάσεις; Αυτό που απαιτεί να το αποκρυπτογραφήσεις ή αυτό που σου αιχμαλωτίζει το μυαλό από το πρώτο δίλεπτο; Μου αρέσει να κάνω την ερώτηση αυτή μόλις μου δοθεί η ευκαιρία, και την έχω κάνει σε πολλούς, του χώρου της μουσικής / media και εκτός. Mην απαντήσετε "και τα δυο" γιατί το θεωρώ υπεκφυγή. Τοποθετηθείτε υπέρ του ενός ή του άλλου... και το ωραίο είναι ότι η απάντηση συνδέεται άμεσα και με τον τίτλο του θρεντ. 

 

[bihlas87]

αυτό που σου αρέσει με την πρώτη ή με αρκετές ακροάσεις; Αυτό που απαιτεί να το αποκρυπτογραφήσεις ή αυτό που σου αιχμαλωτίζει το μυαλό από το πρώτο δίλεπτο;

Πολυ ωραια ερωτηση  . Μαλλον αυτο που εχει καποιο στοιχειο που θα σου κανει ενα κλικ στο πρωτο ακουσμα και θα σε προκαλεσει να το ξανακουσεις για να το αποκρυπτογραφησεις.

 

[Jasemeister]

αυτό που σου αρέσει...με αρκετές ακροάσεις

That's me probably.

 

[klimis92]

Συνήθως ένα τραγούδι μας αρέσει όταν λάβουμε μία μελωδία έστω κι ενός μέτρου, η οποία μας αγγίζει

και τέλος! Μετά θα θέλουμε να το ξανακούσουμε ξανά και ξανά. Π.χ. για μένα.... Metallica-The Thing That Should Not Be, μόλις άκουσα το ρεφρέν με τον James στην κυριολεξία να λέει μόνο αυτές τις 2 λέξεις με μαγνήτισε. Γούστα είναι αυτά. Και πάλι, όταν γράφεις ένα κομμάτι πρέπει να σου αρέσει εσένα πρώτα. Να ξεχάσεις για λίγο ότι είναι δικό σου και να το δείς με το μάτι του ακροατή!

 

[vs]

δεν ειναι παντα τοσο απλα τα πραγματα...

ισως ενα απλο τραγουδι να μπορει να σε τραβηξει πιο ευκολα...

απο την αλλη μια τρελη παραγωγη, με ορχηστρες, εφε, 3 κιθαρες, τυμπανα και κρουστα κλπ κλπ...ενδεχομενως απαιτει και μια δευτερη ακροαση...

αλλα συνηθως αυτα που σε τραβανε με την πρωτη τα βαριεσαι ευκολα...αυτα της δευτερης και τριτης ακροασης τελικα σου αρεσουν περισσοτερο (αν βεβαια δεν μεινεις στην πρωτη...)

(παντως η μουσικη απευθυνεται σε ολους, μουσικους ή μη, σχετικους ή ασχετους...ισως καμοια φορα οι μουσικοι -ακομα και οι ερασιτεχνες, ιδιαιτερα οι ελληνες που ειμαστε και λιγο ψωνακια- να χανουμε και το νοημα...

αντι να την απολαμβανεις ψαχνεις να βρεις τι εκανε ο κιθαριστας και ακουστηκε ετσι γ@μ@τα...και οταν μετα απο μια βδομαδα το βρεις...λες σιγα μωρε...το κανω κι εγω ευκολα....)

 

[telis_grevas]

Σιγουρα το να δημιουργισεις ενα καλο τραγουδι ειναι ενα πολυ υποκειμενικο ερωτημα.

Κατα την ταπεινη μου αποψη ενα καλο τραγουδι ειναι ενα καλο τραγουδι σε ολα τα ειδη της μουσικης.Αρα πυστευω οτι υπαρχει και κατι αντικειμενικο η μια κοινη αποδοχη ενος τραγουδιου.Ενα τραγουδι το λεει και η λεξη τραγουδι-τραγουδω δηλαδη λεω ενα τραγουδι, αρα το κυριοτερο σε ενα τραγουδι ειναι η μελωδια της φωνης.Τωρα η μελωδια της φωνης θα πρεπει να εχει εκφρασεις και δυναμικες για να μπορει ο ακροατης να φανταστει και να δημιουργισει εικονες η ακομα και μια φανταστικη ιστορια.Μπορει επισης να του θυμισει καποια γεγονοτα της ζωης του.Αυτο γινεται οταν η μελωδια μιλαει μεσα σου και αυτο ειναι η επιτυχια ενος τραγουδιου.Τωρα οπως και υποστιριξης την μελωδια που θα μιλαει στην ψυχη σου, ακομα και με μια κλασσικη κιθαρα το κομματι θα ειναι ενα κολο κομματι και θα αντεξει στο χρονο.