- Μηνύματα
- 2,931
- Πόντοι
- 36
Μόλις επέστρεψα από τη συναυλία του John Scofield - με το νέο του σχήμα, τους Piety Street Βand - στο Montreux Jazz. Ο χώρος ήταν καταπληκτικός, η οργάνωση αδιανόητη (ειδικά για μας από το Ελλάντα) και η συναυλία κορυφαία.
Λοιπόν: Το σχήμα είναι κιθάρα-μπάσο-πλήκτρα-ντραμς και φωνή και συμμετέχουν γνωστοί μουσικοί της σκηνής της Νέας Ορλεάνης. Το ρεπερτόριο αποτελείται σχεδόν αποκλειστικά από κομμάτια gospel, τα οποία όμως περισσότερο χρησιμεύουν σαν "όχημα" για να κάνει ο Scofield τα δικά του. Απ΄ ότι φαίνεται, αυτά τα κομμάτια των 3-4 ακόρντων τον απελευθερώνουν εντελώς, και το αποτέλεσμα είναι απολαυστικό. Για παράδειγμα, στο ίδιο κομμάτι μπορείς να ακούσεις bluesy solo αλά BB King, "outside" περάσματα, φράσεις bebop και "ντουμπλάρισμα" της μελωδίας με διάφωνα διαστήματα. Όλα αυτά φυσικά με το γνωστό groove του Scofield, και χωρίς ποτέ να κουράζουν.
Ο ήχος - η κλασική Ibanez, ο εξίσου κλασικός πλέον VOX, και ενίοτε πολύ delay - απλά μου υπενθύμισε ακριβώς γιατί μου άρεσαν πάντα οι semihollow κιθάρες.
Μία γεύση μπορείτε να πάρετε εδώ:
http://www.youtube.com/watch?v=ncgQYFtqKiI
Αν περάσουν από τα μέρη μας, μην τους χάσετε. Check them out anyway.
Ακολούθησε ο McCoy Tyner με μία επίσης εκπληκτική μπάντα (μεταξύ άλλων Gary Bartz στο σαξόφωνο και Bill Frisell στην ...Τελεκάστερ), αλλά αναγκάστηκα να φύγω λίγο μετά τη μέση γιατί έπρεπε να προλάβω το τρένο.
Θα επανέλθω την Παρασκευή με ανταπόκριση από τον Jeff Beck. ;D
Λοιπόν: Το σχήμα είναι κιθάρα-μπάσο-πλήκτρα-ντραμς και φωνή και συμμετέχουν γνωστοί μουσικοί της σκηνής της Νέας Ορλεάνης. Το ρεπερτόριο αποτελείται σχεδόν αποκλειστικά από κομμάτια gospel, τα οποία όμως περισσότερο χρησιμεύουν σαν "όχημα" για να κάνει ο Scofield τα δικά του. Απ΄ ότι φαίνεται, αυτά τα κομμάτια των 3-4 ακόρντων τον απελευθερώνουν εντελώς, και το αποτέλεσμα είναι απολαυστικό. Για παράδειγμα, στο ίδιο κομμάτι μπορείς να ακούσεις bluesy solo αλά BB King, "outside" περάσματα, φράσεις bebop και "ντουμπλάρισμα" της μελωδίας με διάφωνα διαστήματα. Όλα αυτά φυσικά με το γνωστό groove του Scofield, και χωρίς ποτέ να κουράζουν.
Ο ήχος - η κλασική Ibanez, ο εξίσου κλασικός πλέον VOX, και ενίοτε πολύ delay - απλά μου υπενθύμισε ακριβώς γιατί μου άρεσαν πάντα οι semihollow κιθάρες.
Μία γεύση μπορείτε να πάρετε εδώ:
http://www.youtube.com/watch?v=ncgQYFtqKiI
Αν περάσουν από τα μέρη μας, μην τους χάσετε. Check them out anyway.
Ακολούθησε ο McCoy Tyner με μία επίσης εκπληκτική μπάντα (μεταξύ άλλων Gary Bartz στο σαξόφωνο και Bill Frisell στην ...Τελεκάστερ), αλλά αναγκάστηκα να φύγω λίγο μετά τη μέση γιατί έπρεπε να προλάβω το τρένο.
Θα επανέλθω την Παρασκευή με ανταπόκριση από τον Jeff Beck. ;D
