Joe Bonamassa. Τίποτα δεν είναι τυχαίο.

[Spyros Delta]

Ο Derek Trucks ειναι μια κατηγορια μονος του, αστο.

 

[TamTam Radio]

Εγώ δε το εισπράττω έτσι. Απλά προσπαθεί να ειναι κιθαρίστας για κιθαρίστες. Οπότε μέρος απο το  show

ειναι και το παίξιμο.

Ισχύει, αλλά όσο πάει το αφήνει πίσω του ευτυχώς.

Κι αυτό που με ενοχλούσε προσωπικά, πάντα σε αυτόν, ήταν η αναντιστοιχία των μεγαλειωδών live στο Royal Albert Hall, με τα κοστούμια και τα πολυμελή horn section, όπου ακούγονταν κομμάτια blues που κουβαλάνε τη σκόνη του δρόμου, σαν το Further Up On the Road, το Ballad of John Henry ή το Just Got Paid.

Τα τελευταία χρόνια όμως, βρίσκω και ότι η φωνή του έχει στρώσει, και ότι κάποιες συνθέσεις του (διότι πάντα συνέθετε) αν είχαν γραφτεί/ηχογραφηθεί τις εποχές που μνημονεύει ο Dim, μπορεί να τις άκουγαμε σήμερα ως classics δίπλα σε όλα τα άλλα.

Το παρακάτω ας πούμε, από το προηγούμενο album του (Blues of Desperation), είναι ένα από τα πολλά Μποναμασοκομμάτια που διαθέτει ΚΤΓΜ αυτές τις ποιότητες: δυο killer riffs, εξαιρετικό chord progression, epic ενορχήστρωση, σόλο με σύνθεση, ουσία ΚΑΙ δεξιοτεχνία.

Όσοι δεν το έχετε ακούσει κάντε ένα κόπο:

 

[Jazzjoker]

Ο Derek Trucks ειναι μια κατηγορια μονος του, αστο.

Και δύο και τρεις μη σου πω. ;D

 

[leon7pap]

Kομματαρα.Το θεμα ειναι οτι τα κομματια του ειναι ασπρομαυρα ενω ο ιδιος εγχρωμος...

 

[noe13]

Προσωπικο μου αγαπημενο ειναι αυτο

 

[sultan of string]

 

[makam]

Εδώ ο Bonamassa μου άρεσε!!! Ιδίως μετά το 4'50"...

Φέρνει λιγάκι σε Tommy Emmanuel το παίξιμο, αλλά ως εκεί...

Υ.Γ. Βρε λες να του πηγαίνουν πιο πολύ οι ακουστικές?? ???

 

[Nestoras]

Θα ομιλήσω ως ακροατής.

Όλοι οι δίσκοι που παίζει ο Joe και έχουν περιέλθει στα χέρια μου, βρήκαν θέση στη δισκοθήκη μου.

Στο live στο Κύτταρο μ' άρεσε.

Στο dvd των BCC μου έδωσε την εντύπωση ότι εξαφανιστηκε δίπλα στον Glen (όπως και οι λοιποί βέβαια).

Θα μου πεις σ' αρέσει τόσο όσο ...

Εμένα μ' αρέσει ο Peter Green και ας παίζει ολίγιστα (τεχνικά σε σχέση με τον Joe).

Ο Govan έδωσε ρεσιτάλ στο δίσκο του Wilson.

O Satriani δεν μ' αρέσει όταν κάνει μη instrumental μουσική (ως μέλος μπάντας δηλ.). Αν και έχω δίσκο του ως μέλος της Greg Kihn Band που είναι καλός.

 

[stonedterror]

kαι hits έχει και στα charts για χρόνια είναι...και ότι ονειρευόμαστε όλοι μας αυτός το έχει πετύχει!

https://www.billboard.com/music/joe-bonamassa/chart-history/blues-albums/2

 

[Superfunk]

kαι hits έχει και στα charts για χρόνια είναι...και ότι ονειρευόμαστε όλοι μας αυτός το έχει πετύχει!

https://www.billboard.com/music/joe-bonamassa/chart-history/blues-albums/2

Άρα τα αδιάσειστα ΣΤΟΙΧΕΙΑ μας λένε ότι ΟΛΑ τα άλμπουμ του έχουν πάει νούμερο 1.

Στις ΗΠΑ.

Την μεγαλύτερη αγορά του κόσμου.

Καθόλου άσχημα λέω εγώ.

Επίσης από ότι βλέπω ΟΛΕΣ του οι συναυλίες είναι sold out παντού στον κόσμο.

Οι δε μουσικοί του είναι όλοι από triple scale session musicians και πάνω,μόνο ο Anton Figg πρέπει να του κοστίζει για να τον έχει σε retainer όσο μια πολυκατοικία στην Αθήνα

Άρα ΕΙΝΑΙ πολύ επιτυχημένος.

 

[sultan of string]

Άρα ΕΙΝΑΙ πολύ επιτυχημένος.

χαρά στους που τον ακούνε τότε ! ;D

 

[Superfunk]

χαρά στους που τον ακούνε τότε ! ;D

Ακριβως ,εγω ΔΕΝ τον ακουω (γενικα το κλασσικο ροκ,μπλουζ και λοιπα συναφη ειδη με αφηναν παντα  αδιαφορο με ελαχιστες εξαιρεσεις) αλλα γιατι να επιμενω οτι δεν ειναι "καλος" οταν τοσοι και τοσοι τον παραδεχονται και τον ακουν?

Live & Let Live I say 

 

[sultan of string]

Ακριβως ,εγω ΔΕΝ τον ακουω (γενικα το κλασσικο ροκ,μπλουζ και λοιπα συναφη ειδη με αφηναν παντα  αδιαφορο με ελαχιστες εξαιρεσεις) αλλα γιατι να επιμενω οτι δεν ειναι "καλος" οταν τοσοι και τοσοι τον παραδεχονται και τον ακουν?

Live & Let Live I say 

σχετίζεται υποθέτω με εκείνο το ρητό για τις δισεκατομύρια μύγες.  ;D

πάντως το billboard έχει 100 υποκατηγορίες όπου ανα πάσα στιγμή ο καθένας είναι νούμερο ένα.

Γενικά όταν λέμε #1 εννοούμε το hot100.

(τουλάχιστον εγώ με το φτωχό μου το μυαλό . Όπως πχ για jazz κοιτάω το down beat).

Ο καθένας ακούει ό,τι θέλει εν κατακλείδι.

Και συγνώμη από τους φίλους του που δεν τον ακούω.

 

[Superfunk]

σχετίζεται υποθέτω με εκείνο το ρητό για τις δισεκατομύρια μύγες

κοιτα στο ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ειδος το πραγμα αλλαζει.

γιατι δεν μιλαμε για το κοινο της Μαϊλι Σαίρους αλλα για ΣΑΦΩΣ πολυ πιο ΑΠΑΙΤΗΤΙΚΟ,ενηλικιωμενο μουσικα και ενημερωμενο κοινο και φυσικα πολλοι μουσικοι  (εκτος και αν εχεις δει τιποτα πιτσιρικες στη Μυκονο να τα σπανε με το "The Thrill Is Gone"  ;D)

οποτε ΚΑΤΙ κΣερουν και εκτιμουν   

 

[sultan of string]

κοιτα στο ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ειδος το πραγμα αλλαζει.

γιατι δεν μιλαμε για το κοινο της Μαϊλι Σαίρους αλλα για ΣΑΦΩΣ πολυ πιο ΑΠΑΙΤΗΤΙΚΟ,ενηλικιωμενο μουσικα και ενημερωμενο κοινο και φυσικα πολλοι μουσικοι  (εκτος και αν εχεις δει τιποτα πιτσιρικες στη Μυκονο να τα σπανε με το "The Thrill Is Gone"  ;D)

οποτε ΚΑΤΙ κΣερουν και εκτιμουν   

θα συμφωνήσω, απλά το λέω εις επιρωσιν του πολλοί άνθρωποι μπορεί να αρέσκονται σε κάτι διαφορετικό ενώ αντίθετα εμάς να μην ιδρώνει τ αυτί μας.

Και φυσικά στους μουσικούς.

Αλλά ΕΚΕΙ είναι ακόμα μεγαλύτερο.

Μεταξύ μας θα πέταγα το καπέλο μου για ένα τζαμάρισμα με τον Μπόνυ, ή θα χτυπιόμουν σε μια συναυλία του, αλλά το χέρι μου ακόμα έχει την αίσθηση από το σφίξιμο που μου έκανε ο Bireli ή το αυτί μου θυμάται τις κουβέντες που ανταλλάξαμε πριν 10 κάτι χρόνια. 'Η άμα έρθει ο Carlos και γυρέψει την κιθάρα μου θα του την δώσω πχ no questions asked.

αλλά είναι αυτή η λεπτή διαφορά.

αυτή που σε κάνει να λες τι γυναικάρα είναι αυτή, και να περνάει μια nextdoor και να σε βαράει κατακούτελα...

Δεν ξέρω, θεωρώ ότι ο Bony πολύ γρήγορα φόρεσε τα κουστούμια και πέρασε στην άλλη πλευρά.

Αποψή μου? Σίγουρα.